Perform ปฏิบัติการให้หัวใจได้ปิ้งรัก

21

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

  ฉันมองเรียวที่ไอโกะยืนอยู่ข้างๆกัน เรียวหันหน้ามาทางฉันสายตาที่มองมาทางฉันนั้น ฉันรู้สึกได้มีแต่ความรู้สักราวกับเจ็บปวดและนั้นมันก็ทำให้ฉันเจ็บไม่แพ้กัน

“คารุ!!!”เสียงของยูมิและชินจิ พวกเขาตงตามฉันมา

  ยูมิและชินจิร้องอย่างตกใจแต่ก็พอมีสติ ทั้งสองเดินมาประคองฉันให้ลุกขึ้นยืน

“พวกแกมาทำอะไรที่นี้ ได้เวลาเรียนแล้วนะ”ไอโกะยัยประธานนั้นพูดออกมา

“ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอยัยแย่งผัวเชาบ้าน!!!”ยูมิตะโกน

“นี้ยูมิ”ชินจิ

“อะไร ก็มันจริงนี้”

“นี้พวกแกด่าฉันเหรอ”ไอโกะทำท่าอย่างกะจะกรี๊ดออกมา

“อ๋อ ไม่รู้สิอาจจะใช่ก็ได้มั่ง”ยูมิทำท่ากวนประสานใส่ไอโกะ ฉันอยากจะหัวเราะออกมาอย่างสะใจที่ความกวนประสานที่ไม่เคยรองใครกับยัยเพื่อนซี้ของฉันนี้จริงๆ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอารมภ์ที่จะทำแบบนั้น

“คารุ”ชินจิเรียกฉัน

  ฉันเดินไปหาเรียวและจัดการผลักไอโกะที่มายืนขวางฉันโดยไม่สนใจเลยว่า ไอโกะจะว่าอะไรฉันไหม

“เรียวตอบฉันมาสิว่านายไม่คิดจะเลิกกับฉันใช่ไหม”ฉันถามเรียวพร้อมจับมือเรียวด้วย เรียวมองหน้าฉันปากของเขาก็ขยับขึ้นลงเหมือนจะพูดอะไรแต่ดวงตาของเขาก็มองยัยประธานนั้นซึ้งฉันเองก็ไม่สบอารมภ์เลย เลยปล่อยมือของเรียวมาจับหน้าเขาให้มองฉัน

“ฉันไม่รู้ว่าประธานพูดอะไรบ้าง แต่ขอร้อง นายอย่าไปสนใจคำพูดนั้น บอกฉันมาสิ ว่านายยังรักฉัน ไม่มีวัน ที่จะเลิกกับฉัน จะรักฉัน แค่คนเดียว ตลอดไป”ฉันพูดแบบหยุดๆเผื่อเรียวจะพูดอะไรขัดขึ้นมาแต่ก็ไม่มี มีแต่ดวงตาของเขาที่สั่นๆนัยน์ตานั้นมีเงาของฉันด้วยฉันเลยยิ้มออกมา

“ฉัน...”เรียวเริ่มพูดแล้ว ฉันรู้สึกดีใจขึ้นมาเลย

“จะรัก...”

“แค่...” คำสุดท้ายฉันตั้งใจฟังไม่ฉันแค่คนเดียวทุกคนเลยแม้ว่าจะเป็นไอโกะ

“ไอโกะ...คนเดียว” และทันใดนั้นฉันอึ้งกับคำพูดของเขา เรียวเดินถอยหลังห่างฉันและเดินขึ้นบันไดไปบนด่านฟ้าทันที และเมื่อกี้เขาไม่ได้มองฉันเลยแม้แต่นิดเลย แม้จะหันหลังมามองก็ไม่มี

“เชื่อรึยัง...ว่าเรียว...หมดรักเธอแล้ว...เขารักฉัน...แค่คนเดียว”ไอโกะเดินมากระซิบที่ข้างหูฉัน ก่อนจะมายิ้มอย่างผู้มีชัย และเดินเข้าไปในห้องเรียน

“นี้พวกเธอ!!!” เสียงของครูห้องกิจการนักเรียน

  เรียว ฉันไม่เชื่อ ไม่เชื่อว่านายจะรักไอโกะแค่คนเดียวในเมื่อ นายไม่พูดแบบต่อหน้าฉัน ฉันไม่มีวันเชื่อเด็ดขาด

  ด้านเรียว...

ผมไม่รู้ว่าผมพูดแบบนั้นออกได้ยังไงรู้แต่ว่าผมอยู่ตรงนั้นไม่ได้

“โว๊ยยยย” ผมตะโกนออกมาและต่อยไปที่กำแพงผมไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด

“เราพดแบบนั้นคารุจังเจ็บไหม” ผมพูดแบบนั้นและกำหมัดแน่น

“เรียว” เสียงใคร

“ชินจิ” ชินจิเดินออกมาทางประตูดานฟ้าและหน้าตาของมันดูจริงจังมาก ผมไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้เลย

“แกพูดแบบนั้นได้ไง แกไม่รู้เหรอว่าคารุเสียใจแค่ไหน”

“ฉันรู้”

“แกรู้ แต่แกไม่ทำอะไรสักอย่างเลยเหรอว่ะ”

“ฉันจะทำไง ก็ในเมื่อฉันเข้าใกล้คารุไม่ได้ ถ้าเข้าใกล้ยัยไอโกะนั้นก็ทำร้ายคารุ...”

“นายเลยต้องแลกตัวนาย ไปเป็นแฟนกับไอโกะ”ชินจิพูดขัดขึ้นมา

“...”ผมไม่พูดอะไรแต่หันหลังให้มัน

“ในฐานะเพื่อน ฉันขอให้แกไปคืนดีกับคารุซะ”

“ฉันทำแบบนั้นไม่ได้”พูดหันไปตะโกนใส่มัน

“แล้วแกจะทำไง” ผมอึ้ง

“แกจะทำแบบนี้เหรอ มันทำให้แกและคารุต้องเจ็บ”

“...”

“ถ้าแกรักคารุจริง แกต้องปกป้องด้วยตัวเองสิ” ชินจิเดินมาตบไหล่ผม

“แกต้องปกป้องคารุด้วยตัวเอง” ชินจิย่ำอีก

“ปกป้องคารุด้วยตัวฉันเอง”

“ใช่ ถ้าฉันเป็นแฟนกับคารุ ฉันคงทำแบบนั้นแน่ แต่แกเป็นแฟนคารุแกก็ต้องทำ” เมื่อชินจิพูดแบบนั้นพูดเลย หายจากความโง่ของตัวเองทันที ผมไม่อยากจะพูดเลยว่า ถ้าไม่มีเพื่อนอย่างชินจิผมคงต้องเจ็บอยู่แบบนี้แน่

“ขอบใจแกว่ะ”

“เออ ไม่เป็นไร แต่ตอนนี้ฉันคงต้องไปห้องกิจการนักเรียนก่อนละว่ะ แอบหนีแบบนี้ไม่ดีเลย ไปละ” แล้วชินก็เดินไป

“ถ้าฉันไม่มีแก ฉันคงโง่แบบนี้ต่อไปแหละ ขอบใจว่ะเพื่อน”

  ด้านคารุ

  หลังจากที่ฉันและยูมิออกมาจากห้องกิจการได้ก็เล่นเอาไป 3 ชั่วโมงในการเขียนความสารผิดครบ 100 โยค แต่ชินจิที่พึ่งเข้ามาเลยโดนเพิ่มไป 10 โยคโทษฐานที่แอบหนี้ แต่ที่จริงแล้วครูจะเพิ่มเป็น 20 โยต แต่เพราะที่ชินจิเข้ามาเลยลดครึ่งนึง

“เมื่อกี้แกทำแสบนะน่ะ” เสียงไอโดกะ มาอีกแล้ว

“ทำอะไรค่ะ”

“อย่ามาทำเก๋ไก๋เลย มานี้เลยแก” แล้วมาจับผมฉันและออกแรงกระชาก

“โอ๊ย”

“นี้พวกเธอจะทำไรน่ะ ปล่อยเพื่อนฉันเดี๋ยวนี้นะ”ยูมิร้องห้าม

“ไม่เกี่ยวกับแก และห้ามบอกเรื่องนี้กับใครนะ ไม่งั้นฉันจะเอาเรื่องแกอีกคน” ไอโกะขู่ยูมิ ยูมิมองมาทางฉัน แต่ฉันส่งสายตาว่าห้ามยุ่งดีกว่า

“ส่วนแกมากับฉัน” และไอโกะก็ออกแรงลากฉันไป ฉันเองก็พยายามจะแกะมือเหนี่ยวนี้ออกแต่ยิ่งทำยิ่งเจ็บ

  ด้านยูมิ...

คิดเหรอว่าคนอย่างฉันจะให้เพื่อนเป็นแบบนี้ ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดเบอร์ไปสายปลายทาง

“เรียว”

(มีอะไร)

“ตอนนี้คารุโดนอีกแล้ว ยัยพวกนั้นกำลังเล่นงานคารุ”ฉันรีบบอกไปทัน ถึงจะโดนเล่นงานด้วย ถ้าจะปกป้องเพื่อนละก็ฉันยอมทำทุกอย่าง

(ห๊ะ ที่ไหน) อ้าวเหรอว่า ไอ้ที่ชินจิหายไปนั้น หรือว่าไปคุยกะเรียวละ แต่มันก็ช่วยได้ดีทีเดียวเลยนะเนี่ย

“เหมือนจะไปที่สระว่ายน้ำหลังโงเรียน”

(ได้ๆ เดี๋ยวฉันรีบไป) ฉันวางสายทันทีและกดมือถือไปโหมดวิดีโอเพื่อถ่ายภาพเป็นหลังฐาน

  ด้านคารุ...

“แกต้องตายเป็นผีเฝ้าสระน้ำซะ” ไอโกะลากฉันมาสระว่ายน้ำหลังโรงเรียน

  ฉันที่งัวแต่ดิ้นเพื่อหลุดจากมือเหนี่ยวของไอโกะเลยต้องหยุด

“หมายความว่าไง”

“ก็หมายความว่าแกต้องชดใช้กับความยุ่งไม่เข้าเรื่องของเธอและตัวที่แย่งคนไปจากฉัน!!!”และไอโกะก็โยนฉันลงไปสระน้ำที่ลึกที่ไม่สามารถฉันยืนถึง ฉันที่ไม่ได้ทันตั้งตัวก็ได้แต่ตะเกียตะกายเอาหัวพ้นจากน้ำ พวกนั้นก็ร้องอย่างสะใจ

“นี้เธอทำอะไร”เสียงนี้ เรียว

“เรียว” ไอโกะหน้าสีหน้าซีดลง

“เธอ!!! คารุ” เรียวเมื่อเห็นร่างบางตะเกียตะกายเพื่อนจะพ้นพื้นน้ำ เรียวเลยกระโดดลงไปช้อยตัวคารุขึ้นมา

ตุ้ม!! ซ่า!!!

“นี้เธอจะหนีไปไหน” ทางที่ไอโกะกำลังจะหนี ก็มีชินจิและยูมิยืนดักอยู่และลากเธอไปที่ห้องกิจการนักเรียนพร้อมหลักฐานที่ยูมิเป็นคนถ่าย

“คารุๆ” เรียวที่ช่วยเธอมาจากน้ำได้ก็ตบหน้าคารุเบาเพื่อเรียกสติคนที่อยู่อ้อมแขนของเขา

  แคกๆ คารุสำลัก

“คารุ”

“เรียว”

  ทั้งสองร้องออกมาด้วยความดีใจก่อนจะก่อนกันด้วยความที่อยากจะกอดกันมานาน เรียวก็กลาวคำขอโทษให้แกผู้เป็นดวงใจของเขา และคารุเองก็ได้แต่ยิ้มและให้อภัยกับเขาไป

 ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

ตอนนี้ยาวไปไหม ถ้ายาวก็ขอโทษด้วยละกัล นี้เรื่องนี้กะว่าจะจบบทที่ 25 นะ แต่ผเอิญตอนจบก็ตอนหน้านี้แหละนะ

ยังไงก็ เม้น โหวต กันเยอะๆนะค่ะ