สวย เก่ง ฉลาด มีปัญหามั้ยคะ สุดหล่อ?

9.5

เขียนโดย sweetkiss

วันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2555 เวลา 08.09 น.

  11 chapter
  5 วิจารณ์
  15.97K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
       ฉันต้องรีบออกจากที่นี่!!!
       ฉันต้องรีบไปดูใจพ่อ!!!
       "อ๊ะ!"ฉันร้องอ๊ะทันทีที่ไปสบตากับ
       ช่องระบายอากาศ(พอดีตัว)!!
       โชคดีจริงๆเลยฉัน ที่ฉันเลือกใช้ทางนี้ก็เพราะว่า ฉันเคยแอบแม่ออกไปเล่น ตอนนั้นแม่หวงฉันมาก แบบว่า
ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมทีเดียว
       ควับ~
       ฉันต้องรีบหา'อะไรบางอย่าง'ที่สามารถนำตัวฉันไปยันช่องระบายอากาศนั่น เย้ๆเจอแล้ว โชคดีจริงๆที่หมอ
นั่นวางบันไดไว้ที่ห้อง โอ๊ย! ไม่สนอะไรแล้ว กรี๊ดด~ >_<!
       "แฮกๆ -O-;;"กว่าจะปีนได้ก็หมดเวลาไป5นาทีแล้ว เดี๋ยวอีตาแดเนียลก็มาหรอก ฉันต้องรีบ!!
       ฉันคลานตามช่องระบายอากาศไปเรื่อยๆก่อนที่จะเจอแสงสว่าง!เย้~!แต่เอ๊ะ เดี๋ยว
       ต้องเช็คลาดเลาก่อนดีไม่ดี หมอนั่นอาจรอฉันอยู่ตรงนี้เพราะเขารู้ว่าฉันต้องออกทางนี้แน่นอน ฉันค่อยๆโผล่
หน้าออกไป
      มองซ้าย (" )
      มองขวา ( ")
      ไม่มีจริงๆด้วย ^^;;  ฉันรีบผลุบออกจากที่ซ่อนทันที
      ตึกๆๆๆๆ ตึกๆๆ
      ฉันรีบวิ่งอย่างสุดฤทธิ์สุดเดช ก่อนที่จะเจอแท็กซี่คันหนึ่ง ฉันรีบโบกทันที ฉันอยู่นี้ >_<
      "ไปโรงพยาบาล K-hospital" ฉันออกปากสั่งทันที
      "โห!ไม่ไกลไปหรอ"
      "ค่าจ้าง500บาทจะไปมั้ย?"ฉันเอาเงินฟาดหัวแท็กซี่ หวังว่าจะได้ผลนะ
      "น้อยไป"
      "1000บาทล่ะ"
      "ไป" แท็กซี่นี่มีจรรยาบรรณต่ออาชีพตัวเองอย่างร้ายกาจจริงๆ -_-* หยิบไวอย่างจะปอบหยิบ
ณ K-hospital
      "พ่ออออ!!" ฉันรีบวิ่งเพราะกลัวว่าจะไปดูใจพ่อให้ทัน
      "ลูก!!!"แม่ตะโกนอย่างดัง เวรี่ๆ ไม่กลัวหูหนูจะแตกหรอคะ T^T๐
      "แม่ พ่อ พ่ออยู่ไหนคะ!!"ฉันรีบถามแม่ด้วยท่าทีร้อนรน ทำไมล่ะ ทำไมแม่ร้องไห้ หรือว่าฉันมาไม่ทัน ไม่นะ
ไม่ พ่อต้องอยู่กับฉันตลอดไป ไม่น่าด่วนจากกันตั้งแต่พ่อยังไม่อายุ75ฉันยังไม่อายุ30
      "พ่อเค้า...."แม่ตอบท่าทีกระอักกระอ่วน เหมือนว่าไม่อยากบอก
      "พ่อเค้า?พ่อเป็นอะไรคะ เป็นอะไร!!!"ฉันถามด้วยน้ำตา ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าน้ำตามันมาตั้งแต่เมื่อไหร่
      "พ่อเค้าไปดีแล้วลูก"ห๊า!! พ่อ!! หนูรักพ่อนะ! ทำไมหนูมาไม่ทันดูใจพ่อล่ะ!
      "..."ฉันไม่ตอบ มีแต่น้ำใสๆออกจากตาฉัน
      "หมอบอกว่าพ่อไม่แข็งแรงเกิดติดเชื้อโรคตอนผ่าตัดน่ะ หมอเค้าก็ทำดีที่สุดแล้วล่ะลูก"แม้ยิ้มทั้งน้ำตา พ่อ
พ่อทิ้งเราแล้ว หนูจะอยู่ยังไง หนูจะอยู่กับใคร
~~เลิกกันเถอะ เลิกเป็นเพื่อนกัน เป็นแฟนกันได้มั้ย~~ โทรศัพท์มาอีกและ - - มาตอนดราม่าพอดีเลยนะแกนะ
      "คะผู้จัดการ"
      (รีบมาที่ IQ Challengerได้มั้ย?)
      "ได้ค่ะ หนูอยู่แถวนั้นพอดี"
      (ว่าแต่เธอเล่นดนตรีเป็นมั้ย)
      "เป็นค่ะ เปียโน"
      (โอ้โห!ลงตัว!)
      "คะ?"
      (เอาเป็นว่ารีบมาแล้วกัน เดี๋ยวค่าตัวฉันจ่ายเหมารวมตอนเดินแคทวอล์กด้วยละกัน อย่าสายนะ)
     "ค่ะ"
     ฉันพูดจบแล้วรีบตัดสายไปเลย แล้วหันหน้าไปถามแม่เป็นเชิงขอร้อง แม่ก็พยักหน้าบอกว่าโอเค
     แต่ฉันสงสัยอยู่อย่างนึง
     ทำไมผู้จัดการอุทานมาว่าลงตัวเป๊ะ!นี่ฉันต้องเล่นดนตรีกับใคร??

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา