university(มหาลัยโลกปิศาจ)

8.0

เขียนโดย nitty

วันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.07 น.

2 บท

2 วิจารณ์

5,907 อ่าน

2) ..ปริศนาก้อนหินสีม่วง..

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

ผมละเบื่อจริงๆ..จากสิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เปิดเทมใหม่นี้มีแต่เรื่องซวยๆ..ทั้งต้องมาชดใช้หนี้บ้าบออะไรก็ไม่รู้อีก..แถมยังต้องมาเจอกับสิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้..
ทั้งเรื่องปิศาจที่ผมไม่เคยเชื่อ..แต่วันนี้ไป ชีวิตผมกำลังพลิกผลัน..
จากสิ่งที่ผมไม่เคยเชื่อก็ต้องเชื่อ
..เป็นไปไม่ได้ก็ต้องเป็นไปได้..
มาถึงตอนนี้..ผมเชื่อแล้วล่ะ..ว่าปิศาจฯมีอยู่จริง
ผมหยิบแผนที่ๆยัยเคลให้มาแล้วมาอ่าน..
"อ่านไม่ออกเฟ้ย!!ยัยนี่เขียนภาษาอะไรไม่รู้เรื่องเลย"ผมตวาดใส่ตัวเอง(เลยโดนไปที่ยัยเคลด้วย)..ดวงซวยจริงๆเลยที่ต้องมาติดหนี้ไร้สาระ...วันนี้ทั้งวันผมเลยต้องตามหาบ้านยัยเคล..นี่ถ้าไม่มาติดเรื่องตัวหนังสือป่านนี้ผมคงไปถึงตั้งนานแล้ว..แต่แล้วก็ตามหาจนเจอ..
"กริ๊ง กริ๊ง"ผมกดกริ่งหน้าบ้านเธอ(นึกว่าเสียงนาฬิกาปลุกล่ะสิท่า)แต่มันบ้านก็ไม่เชิงอ่ะนะ ที่นี่ค่อนข้างเปลี่ยว..ไม่มีคนเดินผ่าน เพราะอยู่ในซอกมืดๆ(ไม่รู้อยู่ไปได้ไง)แต่ก็ค่อนข้างสะอาด..(เล็กน้อย)ทันใดนั้นประตูก็เปิดมา พร้อมกับชายชาตรี รูปร่างสูงพอๆกับ'คอส'(นิสัยน่าจะดีกว่า)..เค้ามีผมสีขาวเทาที่มัดรวบเอาไว้..
"สวัสดีคระ.."เค้าพูดไม่ทันจบ ก็มีเสียงมาแทรกอีก ผมกะว่าคงไม่ใช่ยัยเคงนะ แต่แล้ว..
"อ้าว!!มาแล้วหรอ รออยู่ตั้งนาน"ผิดคาด..ยัยเคล..อีกเช่นเคย..
"เข้ามาในบ้านก่อนสิ"เธอเชิญผมเข้าบ้าน..ไม่คิดเลย..ว่าคนอย่างเธอจะใจดีอะไรขนาดนั้น ผมนึกว่าจะไม่ให้เข้า..และยังเอาเจ้าแวมไพร์บ้านั่นมาฆ่าผมซะอีก...
"หา!!นี่มันไม่ใช่บ้านแล้วนะเฟ้ย!!!แถมยังเหม็นยิ่งกว่ารังหนูซะอีก"ชมไม่ทันขาดคำ แทนที่จะดูดีเหมือนภายนอก..แต่กลับ..ไม่อยากจะพูดเลย..เน่าสุดๆ!!
"...." ไม่มีใครพูดอะไร(แม้แต่คนเดียว)แต่กลับมีเสียงใสๆดังมา(อีกแล้ว)
"นี่นาย!..แนะนำตัวหน่อยสิ"เคลพูด..ผมจึงทำตามที่คุณเธอขอ ตามฉบับของผม
"สวัสดีครับ..ผมชื่อ'แซส เนรเซสเต้'ยินดีที่ได้รู้จักครับ"ทันทีที่ผมเอ่ยปาก จาก 2 คน โผล่มาเป็น 3 คนจนผมตัวแข็ง
"ไม่ต้องตกใจไป.."เธอพูด
"นี่!'เอิลว คาร์ล๊อด'เป็นองค์รักษ์ประจำตัวของชั้น..เป็นแวมไพร์เหมือนคอส.."
"ส่วนคนนี้ 'บิล' "เธอชี้ไปยังผู้ชายผมสีฟ้า ดวงตาสีเหลือง..และ..
"ไม่มีขา!!!!"ผมพูดด้วยน้ำเสียงตกใจเกินขีดจำกัด
"อ๋อ!ลืมบอกไป เขาเป็นยมทูต"และสุดท้าย
"เธอคงรู้จักแล้วสินะ.."
"หา!!คระ..ครู"คนนี้เขาเป็นครูสอน'วิทยาศาสตร์'ผมเอง เขาชื่อ'ฮิตเลอร์ ดราวิซ'...มีผมสีเขียว ดวงตาสีมรกต..ละ..แล้ว เขามาที่นี่ได้ไงเนี่ย!!!...
"ก็เขาไม่ใช่มนุษย์ยังไงล่ะ.."เคลตอบเหมือนจะรู้ความคิดผม(อีกแล้ว)คงเห็นผมหน้าตาดูสงสัยมาก??(ล่ะมั้ง)...เมื่อเธอเห็นผมดูอยากรู้เข้าไปอีก..ก็เล่าต่อว่า..
"เดิม..เขาก็เรียนอยู่ที่'university'เป็นเผ่าพันธุ์'หมาป่า'แต่ทำผิดกฏบางอย่างของมหาลัย..เลยถูกเนรเทศมาอยู่โลกมนุษย์ ที่ห้ามเข้าไปในโลก'ปิศาจ'ชั่วนิรันดิ์...."เธอหยุด แล้วจึงพูดต่อ
"..ถ้าเข้าไปก็จะถูกกำจัด โดยไม่มีข้ออ้างอื่นๆ....เลยต้องมาแฝงตัวอยู่ที่โลกมนุษย์ โดยเป็นครูสอนวิทยาศาสตร์ ของเธอยังไงล่ะ"พอเคลพูดจบ ผมถึงกับน้ำตาคลอเบ้าเลย(ก็มันซึ้งถึงขนาดนี้ จะไม่ให้ร้องได้ไงล่ะ..)
"ส่วน คอสน่ะ อยู่ชั้นใต้ดิน"เคลพูด..เรื่องนั้นน่ะไม่ต้องบอกก็ได้อ่ะนะ..
"อะ..เอ่อ แล้ว university คืออะไร???"ผมถามเพราะความอยากรู้มานาน..
"ชั้นจะบอกให้เอาบุญนะ.."ดูคุณเธอพูดเข้า(จนผมไม่อยากจะฟัง= =)
"university น่ะ คือ สถานที่ๆอยู่ในอีกมิติหนึ่ง คือมิติที่มนุษย์ทั่วไปเข้าไปไม่ได้ หรือที่เรียกอีกอย่างนึงว่า โลกปิศาจ(university)ในนั้นจะมีแต่ปิศาจเท่านั้นที่เข้าไปได้..แต่ถ้ามนุษย์เข้าไป ก็จะต้องมีใบเปิดเกทจากโลกปิศาจโดยเฉพาะ"เคลพูดยาวเหยียดจนผมแทบจะฟังไม่ทัน..
"เริ่มเข้าเรื่องกันได้แล้วทุกคน"เคลปรบมือ 1 ครั้ง แทนการเรียกให้ทุกคนหันมาฟังเธอเป็นจุดเดียว...
"แซส!!ก้อนหินสีม่วงนั่น นายไปเอามันมาจากไหน.."ตอนนี้เคลสีหน้าเปลี่ยนไป..จากสดใสกลายเป็นคนดูจริงจัง..เธอไม่เหมือนเคลคนเดิมที่ผมเคยเจอมาเลย..
"ก้อนหินนั่น..ชั้นก็เอามาจากที่โรงเรียนน่ะ..ถามทำไมหรอ"ผมสีหน้าดูงุนงงขึ้นมาทันตา เพราะผมอยากรู้ว่าเธอรู้ได้ไงว่าผมมีก้อนหินนั่น..แล้วเธอจะถามทำไมกัน..กะอีแค่ก้อนหินก้อนเล็กๆก้อนนึงเท่านั้น...
"นายคงไม่รู้สินะ.."เคลพูด แล้วจึงหันหน้ามาทางผม

"กริ๊ง กริ๊ง"ผมกดกริ่งหน้าบ้านเธอ(นึกว่าเสียงนาฬิกาปลุกล่ะสิท่า)แต่มันบ้านก็ไม่เชิงอ่ะนะ ที่นี่ค่อนข้างเปลี่ยว..ไม่มีคนเดินผ่าน เพราะอยู่ในซอกมืดๆ(ไม่รู้อยู่ไปได้ไง)แต่ก็ค่อนข้างสะอาด..(เล็กน้อย)ทันใดนั้นประตูก็เปิดมา พร้อมกับชายชาตรี รูปร่างสูงพอๆกับ'คอส'(นิสัยน่าจะดีกว่า)..เค้ามีผมสีขาวเทาที่มัดรวบเอาไว้..
"สวัสดีคระ.."เค้าพูดไม่ทันจบ ก็มีเสียงมาแทรกอีก ผมกะว่าคงไม่ใช่ยัยเคงนะ แต่แล้ว..
"อ้าว!!มาแล้วหรอ รออยู่ตั้งนาน"ผิดคาด..ยัยเคล..อีกเช่นเคย..
"เข้ามาในบ้านก่อนสิ"เธอเชิญผมเข้าบ้าน..ไม่คิดเลย..ว่าคนอย่างเธอจะใจดีอะไรขนาดนั้น ผมนึกว่าจะไม่ให้เข้า..และยังเอาเจ้าแวมไพร์บ้านั่นมาฆ่าผมซะอีก...
"หา!!นี่มันไม่ใช่บ้านแล้วนะเฟ้ย!!!แถมยังเหม็นยิ่งกว่ารังหนูซะอีก"ชมไม่ทันขาดคำ แทนที่จะดูดีเหมือนภายนอก..แต่กลับ..ไม่อยากจะพูดเลย..เน่าสุดๆ!!
"...." ไม่มีใครพูดอะไร(แม้แต่คนเดียว)แต่กลับมีเสียงใสๆดังมา(อีกแล้ว)
"นี่นาย!..แนะนำตัวหน่อยสิ"เคลพูด..ผมจึงทำตามที่คุณเธอขอ ตามฉบับของผม
"สวัสดีครับ..ผมชื่อ'แซส เนรเซสเต้'ยินดีที่ได้รู้จักครับ"ทันทีที่ผมเอ่ยปาก จาก 2 คน โผล่มาเป็น 3 คนจนผมตัวแข็ง
"ไม่ต้องตกใจไป.."เธอพูด
"นี่!'เอิลว คาร์ล๊อด'เป็นองค์รักษ์ประจำตัวของชั้น..เป็นแวมไพร์เหมือนคอส.."
"ส่วนคนนี้ 'บิล' "เธอชี้ไปยังผู้ชายผมสีฟ้า ดวงตาสีเหลือง..และ..
"ไม่มีขา!!!!"ผมพูดด้วยน้ำเสียงตกใจเกินขีดจำกัด
"อ๋อ!ลืมบอกไป เขาเป็นยมทูต"และสุดท้าย
"เธอคงรู้จักแล้วสินะ.."
"หา!!คระ..ครู"คนนี้เขาเป็นครูสอน'วิทยาศาสตร์'ผมเอง เขาชื่อ'ฮิตเลอร์ ดราวิซ'...มีผมสีเขียว ดวงตาสีมรกต..ละ..แล้ว เขามาที่นี่ได้ไงเนี่ย!!!...
"ก็เขาไม่ใช่มนุษย์ยังไงล่ะ.."เคลตอบเหมือนจะรู้ความคิดผม(อีกแล้ว)คงเห็นผมหน้าตาดูสงสัยมาก??(ล่ะมั้ง)...เมื่อเธอเห็นผมดูอยากรู้เข้าไปอีก..ก็เล่าต่อว่า..
"เดิม..เขาก็เรียนอยู่ที่'university'เป็นเผ่าพันธุ์'หมาป่า'แต่ทำผิดกฏบางอย่างของมหาลัย..เลยถูกเนรเทศมาอยู่โลกมนุษย์ ที่ห้ามเข้าไปในโลก'ปิศาจ'ชั่วนิรันดิ์...."เธอหยุด แล้วจึงพูดต่อ
"..ถ้าเข้าไปก็จะถูกกำจัด โดยไม่มีข้ออ้างอื่นๆ....เลยต้องมาแฝงตัวอยู่ที่โลกมนุษย์ โดยเป็นครูสอนวิทยาศาสตร์ ของเธอยังไงล่ะ"พอเคลพูดจบ ผมถึงกับน้ำตาคลอเบ้าเลย(ก็มันซึ้งถึงขนาดนี้ จะไม่ให้ร้องได้ไงล่ะ..)
"ส่วน คอสน่ะ อยู่ชั้นใต้ดิน"เคลพูด..เรื่องนั้นน่ะไม่ต้องบอกก็ได้อ่ะนะ..
"อะ..เอ่อ แล้ว university คืออะไร???"ผมถามเพราะความอยากรู้มานาน..
"ชั้นจะบอกให้เอาบุญนะ.."ดูคุณเธอพูดเข้า(จนผมไม่อยากจะฟัง= =)
"university น่ะ คือ สถานที่ๆอยู่ในอีกมิติหนึ่ง คือมิติที่มนุษย์ทั่วไปเข้าไปไม่ได้ หรือที่เรียกอีกอย่างนึงว่า โลกปิศาจ(university)ในนั้นจะมีแต่ปิศาจเท่านั้นที่เข้าไปได้..แต่ถ้ามนุษย์เข้าไป ก็จะต้องมีใบเปิดเกทจากโลกปิศาจโดยเฉพาะ"เคลพูดยาวเหยียดจนผมแทบจะฟังไม่ทัน..

"เริ่มเข้าเรื่องกันได้แล้วทุกคน"เคลปรบมือ 1 ครั้ง แทนการเรียกให้ทุกคนหันมาฟังเธอเป็นจุดเดียว...
"แซส!!ก้อนหินสีม่วงนั่น นายไปเอามันมาจากไหน.."ตอนนี้เคลสีหน้าเปลี่ยนไป..จากสดใสกลายเป็นคนดูจริงจัง..เธอไม่เหมือนเคลคนเดิมที่ผมเคยเจอมาเลย..
"ก้อนหินนั่น..ชั้นก็เอามาจากที่โรงเรียนน่ะ..ถามทำไมหรอ"ผมสีหน้าดูงุนงงขึ้นมาทันตา เพราะผมอยากรู้ว่าเธอรู้ได้ไงว่าผมมีก้อนหินนั่น..แล้วเธอจะถามทำไมกัน..กะอีแค่ก้อนหินก้อนเล็กๆก้อนนึงเท่านั้น...
"นายคงไม่รู้สินะ.."เคลพูด แล้วจึงหันหน้ามาทางผม

บท 1

สารบัญ