Special travel การเดินทางแสนพิเศษ

               เช้าวันนี้สดใสดีนะ ฉัน ฝน และก็ฟ้าก็เดินไปโรงเรียนตามปกติ วันนี้อาจารย์ให้นักเรียนทุกคนทำรายงานเรื่องอะไรก็ได้ที่นักเรียนสนใจ กลุ่มล่ะ 4 คน ฉัน ฝน และ ฟ้าก็จับกลุ่มอยู่ด้วยกัน ฉันมองไปรอบๆห้องว่ามีเพื่อนคนไหนบ้างที่ยังไม่มีกลุ่มอีก เพราะกลุ่มฉันขาด 1 คน ฉันมองไปเห็นเฟียสยืนอยู่ ฉันเลยวิ่งไปหาเค้า

   " เฟียส เธอยังไม่มีกลุ่มใช่ไหม อยู่กลุ่มฉันนะ " ฉันพูดพลางดึงมือเฟียสไปนั้งอยุ่กับกลุ่มของฉัน โดยไม่ได้เปิดโอกาสให้เค้าตอบสัก

~~~เริ่มทำงานกลุ่ม~~~

 ฉัน ฟ้า และฝน ช่วยกันปรึกษาหารือว่าจะทำเรื่องอะไร ออกแบบวิธีการทำโครงงานยังไง ในขณะที่ เฟียส ยังคงนิ่งเฉยไม่พูดไม่จา ( เป็นเพราะฉันบังคับเค้าให้มาอยู่กันฉันป่าวเนี่ย?? )

   " นิ!! นายจะนั้งนิ่งไม่ช่วยคิด ไม่พูดไม่จาบ้างหรือไง !!~" ฟ้าพูดด้วยความโมโห หลังจากที่เห็นเฟียสนั้งนิ่งอยู่นาน

เฟียสเงยหน้ามองฟ้านิ่ง

  " กลัวว่าดอกพิกุลจะร่วงออกจากปากไงฮ่ะ " ฟ้าพูดเชิงเปรียบ

  " พอเถอะฟ้า เค้าเป็นเพื่อนใหม่ก็ต้องการปรับตัว ให้เวลาเ้ค้าหน่อย " ฝนพูดตัดบทน้องสาว

  " โทษทีนะ เฟียส ฉันรู้ว่าเธอกำลังปรับตัวอยู่ " ฝนพูดอย่างเข้าใจ

ทุกคนนั้งทำงานกันต่อไปเรื่อย และเฟียสก็ช่วยทำงาน แต่ก็ยังไม่ยอมพูดจา ได้แต่รับฟังอย่างเดียว

       พักกลางวันฉันชวนเฟียสมาทานข้าวกับฉัน ฝน และฟ้า เฟียสก็มาด้วย แต่ก็ยังคงไม่พูดเหมือนเดิม

  " จะชวนอีตาทึ่มนี่มากินข้าวด้วยทำไมก็ไม่รู้ " ฟ้าบ่นอยู่คนเดียว

  " อย่าเสียมารยาท " ฝนกระแอ้มน้อง

หลังเลิกเรียน ฉันชวนเฟียสกลับบ้านพร้อมกันกับ ฉัน ฟ้า และก็ฝน แต่บังเอิญวันนี้ฝน กับ ฟ้า คุณแม่รับไปข้างนอก ฉันกลับเฟียสเลยกลับบ้านกันแค่ 2 คน ฉันยังงงอยู่เลยว่าทำไมเฟียสถึงตกลงจะกลับบ้านพร้อมฉันทั้งๆที่เราสองคนก็ยังไม่รู้เลยว่าบ้านของฉันและเฟียสอยู่ที่ไหน

  " วันนี้เราขอไปอ่านหนังสือที่บบ้านเธอนะ " เฟียสพูดขึ้นในขณะที่เดินอยุ่

ฉันอึ้งเล้กน้อย เมื่อได้ยินที่เฟียสพูด ก่อนที่จะตกลงให้เฟียสมาอ่านหนังสือที่บ้านของฉัน

  " เฟียส แล้วเธอรู้หรอว่าบ้านของฉันอยู่ที่ไหน " ฉันถามเค้ากลัวว่าเค้าจะมาไม่ถูก

เฟียสไม่ตอบแถมเดินก้มหน้าไปอย่างรวดเร็วโดยไม่รีรอหันหลังมามองฉันเลย

  " อะไรของเค้านะ แล้วจะมาถุกไหมเนี่ย?? " ฉันพูดกับตัวเอง

 ผ่านไป 1 ชั่วโมง

  " เมือ่ไหร่จะมาสักทีนะเฟียส " ฉันบ่นกับตัวเอง

      กรี๊งงง.....

      กรี๊งงง.....

เฟียสยืนอยู่หน้าประตูบ้านของฉันซะแล้ว ฉันเลยรีบวิ่งไปเปิดประตู แต่ถ้าว่าฉันกลับซุ่มซ่ามเดินสะดุดก้อนหินเข้าซะงั้น

     โครม....

     ร่างของฉันลงไปกองกับพื้น

   " สายป่าน เป็นไรมากป่าว " เฟียสพูดด้วยความเป็นห่วง

เฟียสพยายามจะเข้ามาช่วย แต่บังเอิญว่าประตูมันล็อคอยู่ เพราะฉันดันหกคะล้มก่อนที่จะได้ปลดล็อคประตู

น่าอายสุดๆไปเลย อุสาห์มีแขกมาบ้านทั้งที กลับทำตัวซุ่มซ่ามต่อหน้าแขก ฉันค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นจากพื้น

เดินขะเหย่งขาไปเปิดประตูให้เฟียส เฟียสเข้ามาประคองตัวฉันพาเดินเข้าไปในบ้าน

เฟียสถามฉันว่า " กล่องยาทำแผลอยู่ไหน " 

   " ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวฉันทำเอง " ฉันพูด

   " เดี้ยงขนาดนี้ แล้วยังจะไหวอีกหรอ " เฟียสตื้อ

ฉันอึ้งนิดหน่อยที่เค้าพูดแบบนี้ " อยุ่ตรงชั้นวางของหนะ รบกวนด้วยนะ "

เฟียสเดินไปหยิบกล่องยาที่ชั้น แล้วกลับมมาทำแผลให้ฉัน

  " ฉันนี่น่าอายจังเลยเนอะ ต้องมาลำบากให้เธอช่วย แทนที่จะได้ตอนรับอย่างดี กลับต้องให้เธอมาช่วยทำแผลให้ฉัน " ฉันพูดกับเฟียส

  " ไม่เป็นไรหรอก ยังไงเราก็เพื่อนกัน มีอะไรช่วยได้ก็ต้องช่วย " 

ฉันรู้สึกดีใจที่อย่างน้อยเฟียสก็เห็นฉันเป็นเพื่อนคนนึงของเค้า

  " แต่ยังไงก็ขอบคุณมากนะเฟียส " ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

เฟียสยิ้มรับคำขอบคุณของฉัน มันเป็นครั้งแรกที่ฉันเพิ่งเห็นเค้ายิ้ม เค้าก็ดูน่ารักดีนะ ฉันว่า

หลังจากทำแผลเสร็จเฟียสกับฉันเราก็มานั้งคุยกัน

  " ฉันรู้นะเฟียส ว่าเธออยากมีเพื่อน " ฉันเอ่ยขึ้น

  " ก็ฉันมีเธอแล้วนี่ไง สายป่าน " เฟียสมองน่าฉันแล้วยิ้มให้

  " แล้วเธอไม่อยากเป็นเพื่อนกับคนอื่นบ้างหรอ กับ ฝน ฟ้า และคนอื่นๆหนะ " ฉันบอก

  " ก้อยากมีอยู่หรอกนะ แต่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะคุยกับเพื่อนยังไง " เฟียสพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย

  " งั้นเธอก็เริ่มจากเพื่อนใกล้ตัวเธอก่อนสิ อย่างเช่น........ " ฉันพูดค้าง

  " ฝน กับ ฟ้า เนี่ยนะ " เฟียสพูดต่อ

  " ก็ใช่นะสิ ฝน กับ ฟ้า ก็อยู่กลุ่มโครงงานเดียวกันก็ต้องคุยกันเป็นธรรมดา " ฉันอธิบายให้เฟียสเข้าใจ

  " ฝน ฉันเองก็ไม่เท่าไหร่หรอก คุยโอเคร ดูเค้าก็คงเข้าใจความรู้สึกฉันเหมือนเธอนั้นแหละ " เฟียสขยายความ

  " แต่..ถ้าเป็นยัยฟ้า ปากร้ายนี่ ฉันคงคุยด้วยไม่ค่อยไหว เถียงแทบจะไม่ทันแหนะ พูดเร็วยิ่งกว่ารถไฟเหาะอีก " เฟียสเอ่ย

เห็นเฟียสพูดยังงี้ ฉันเองถึงกับใบกินไปชั่วขณะ สงสัยเค้าคงจะไม่ใช่ผู้ชายที่เงียบขรึม ยังที่ฉันคิดไว้แล้วล่ะม้าง..

  " ฟ้าก็เป็นคนยังงี้แหละ เป็นคนอารมณ์ร้อน อารมณ์เสียง่าย อย่าไปถือสาเลยนะ เฟียส " ฉันพูดต่อ

  " เอ่อ....ส่วนเรื่องโครงงานจะเอาไงหรอ " เฟียสถาม

  " เดี๋ยวไว้พรุ่งนี้ค่อยช่วยกันคิดอีกทีล่ะกานนะ " ฉันตอบ

  " วันนี้เย็นมากแล้ว ฉันไม่กวนเธอแล้วล่ะ งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัันที่โรงเรียนนะ " เฟียสบอกลา

ฉันเดินขะเหย่งขาไปส่งเฟียสที่หน้าประตูบ้าน

  " บาย เฟียส เจอกันพรุ่งนี้นะ " ฉันกล่าวลา

เฟียสเดินถัดจากบ้านฉันไปอีก 2 หลัง ฉันเห็นเค้ากดกริ่งอยุ่หน้าประตู สักพักก็มีป้าคนนึงเรียกเฟียส

  " กลับมาแล้วหรอลูก " พลางเอามือลูบหัวเฟียสแล้วพาเข้าบ้าน

  แหม !!~ ที่แท้บ้านก็อยู่แค่เนี่ย แล้วไม่บอกตั้งแต่ที่แรก ถึงว่าทำไมมาบ้านฉันถูก ฉันปิดประตูเดินขะเหย่งขาเข้าบ้าน คืนนี้ ฉันคงอดนอนดิ้นแล้วล่ะ จนกว่าขาของฉันจะหายดี แม่ฉันคงจะนอนสบายเลย ฉันนอนตัวแข็งทื่อ!!!~