Melody Full Love แผนการร้ายจับยัยตัวดีมาเป็นแฟน
Grazii
2) เทเลทับบี้!!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“แกต้องคอยดูแลน้องแกให้ดี พวกแกสามตัวด้วยไอ้หนึ่ง ไอ้สาม ไอ้สี่”
“คร๊าบป๊า”
พวกเฮียๆตอบป๊าเสียงอ่อย สุดท้ายฉันก็ต้องไปอยู่โรงเรียนประจำอยากร้องไห้ที่สุดเลย TT
โรงเรียน ปอร์เช่ ไฮสคูล
“เฮียครีมไม่อยากอยู่โรงเรียนนี้”
“ทำใจน้า ปะป๊าสั่งนิ”
โหเฮียสี่พูดให้กำลังใจมากเลย อยากจับไปฆ่าจริงๆ
“ก็เพราะว่าป๊าสั่งนั้นและ เพื่อนก็ไม่มีเซ็งอ่ะ”
“เดี๋ยวก็มีน้า ไปเรียนได้แล้วยัยตัวเล็ก”
“คร่าเฮีย”
“แล้วอย่าไปซนละ ตั้งใจเรียนด้วย”
เฮียหนึ่งตะโกนไล่หลังฉัน ฉันเดินขึ้นไปบนห้องเรียนอย่างเซ็งๆ
แอ็ด!!
“ขออนุญาติค่ะ”
ฉันเปิดประตูเข้ามาในห้องเรียนก่อนจะขออนุญาติอาจารย์
“เธอใช่มั้ยที่เป็นเด็กใหม่”
“ค่ะ”
“แนะนำตัวหน่อยสิจ๊ะ”
เฮือกกก มันจำเป็นหรอ อายเป็นนะค่ะแล้วห้องนี้ผู้ชายเยอะด้วย ><
“หวัดดี ชื่อครีม”
ฉันพูดออกไปแล้วเดินไปนั่งข้างๆผู้หญิงคนนึงที่มีโต๊ะว่างอยู่ข้างๆ ตอนนี้ทุกคนในห้องมองฉันเป็นสายตาเดียวกัน ทำไมยะฉันสวยมากรึไงมองอยู่ได้
“มองอะไร!”
“ปะ...ป่าว”
พวกนั้นรีบหันกลับไปมองหน้ากระดานทันที เล่นกับใครไม่เล่นอย่ามาเล่นกับครีมมี่คนสวย
“เธอชื่อครีมหรอ ฉันชื่อพิมนะยินดีที่ได้รู้จัก ^^”
คนที่นั่งข้างๆฉันพูดขึ้น ยัยนี้ก็น่ารักอยู่หรอกนะแต่ดูท่าทางจะซื่อๆ
“อืมๆ”
“ครีมย้ายมาจากไหนหรอ”
“เซนพร อินเตอร์ ไฮสคูณ”
“โห แสดงว่าบ้านครีมต้องรวยมากๆแน่เลยถึงได้เรียนโรงเรียนค่าเทอมแพงขนาดนั้น”
“มันก็แพงกว่าที่นี้ไม่กี่ร้อยเองนิพิม-3-“
“อ้าวหรอ พิมขอโทดๆ”
“แล้วเธอไม่มีเพื่อนคนอื่นหรอ”
“ไม่หรอก ก็มีครีมนี้และพิมก็พึ่งจะย้ายมา”
“อ๋อ อืมๆ”
กริ๊ง!!!
“ครีม เที่ยงแล้วไปหาไรกินกัน”
“อืมๆ ไปสิ”
แล้วฉันกับพิมก็เดินมาที่โรงอาหาร ทำไมคนมันเยอะจังฟะ
“พิมไปซื้อข้าวแล้วกันนะ เดี๋ยวครีมไปซื้อน้ำให้”
“ก็ได้จ๊ะ ครีมจะกินอะไร”
“อะไรก็ได้ที่มีเต้าหู ครีมชอบเต้าหู”
“โอเคจ๊ะ พิมเอาน้ำแดงนะ”
“เคๆ”
แล้วฉันก็เดินไปซื้อน้ำมาสองแก้ว ระหว่างทางที่จะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ...
ตุ๊บ!! โครม!! ซ่า!!
“นี้เธอเดินภาษาอะไรหะ!!”
“ภาษาติ๊ก”
“ยัยตัวแสบ”
ฉันเดินชนผู้ชายคนนึง และแน่นอนว่าน้ำแดงทั้งสองแก้วมันต้องหกใส่เค้าเต็มๆ ตอนนี้เสื้อสีขาวมันกลายเป็นสีแดง ฮ่าๆๆ
“จ่ายค่าน้ำมาด้วย”
“นี้เธอเดินชนฉันยังไม่ขอโทษซะคำ ยังมีหน้ามาขอค่าน้ำอีกหรอ”
“ใช่! จ่ายมาเร็วๆด้วยฉันหิว”
“เธอต้องขอโทษฉัน”
“ไม่จำเป็น”
“ยัยเตี้ย!”
“ใครเตี้ย”
“เธอนั้นและ เตี้ยก็เตี้ยตัวก็เล็กถามจริงเถอะบ้านเธอเค้าเลี้ยงเธอยังไงตัวถึงได้เล็กขนาดนี้”
“อีตาบ้า ไอ้ประสาท ไอ้หน้าเทเลทับบี้”
“เทเลทับบี้บ้านเธอสิยัยเปี๊ยก”
“เทเลทับบี้ เทเลทับบี้จ๋า”
“ยัยเปี๊ยก!!!”
แปะๆๆๆ
มาเจอกันอีกแล้วในตอนที่ 2 นะคร่า หลังจากตอนแรกลืมแนะนำตัว แหะๆ
มายเนม เกรฟ อายุ 16 ปี เรียกพี่น้องตามสบายจ้า ^^
ฝากนิยายเรื่องนี้กับทุกคนด้วยนะคร่า
ขอ 5 เม้น Up นะจ๊ะ
บายๆ ฟุบุๆ > <
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
