My Love ปฏิบัติการรักพิชิตใจยัยจอมจุ้นและนายแบดบอย

2
  สวัสดีฉันชื่อ คารากิสาว่า คารุ ฉันเป็นเด็กธรรมดาที่โดนสั่งให้ไปปรับนิสัยคนคนหนึ่งและนั้นเป็นถึงหนุ่มฮอตเลยด้วย ฉันเป็นนักเรียนชั้นมัธยมปลายปี 2 ห้อง A-1
  ฉันตื่นขึ้นจากที่นอนและบิดขี้เกียจเพื่อให้ความขี้เกียจนั้นให้ไป ฉันลืมตาขึ้นมาและต้องหลับตาลงอีกครั้งเพื่อปรับแสงและลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
“เฮอ อากาศดีจังนะวันนี้” ฉันลุกขึ้นจากเตียงและไปดึงม่านออกให้แสงเขามายังห้อง และฉันเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อนักเรียนมาแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ฉันถอดเสื้อนอนออกแล้วไปแขวนที่ราว ฉันเปิดฟักบัวให้น้ำเย็นผ่านตัวฉันตั้งแต่หัวไปถึงเท้า
  พอฉันอาบน้ำเสร็จ ฉันเดินมาจัดตารางเรียนที่โต๊ะและฉันเหลือบไปเห็นเอกสารที่ได้มาเมื่อวาน
“วันนี้ต้องเริ่มแล้วสินะ คุโรสูเกะ เรียว” ฉันหยิบเอกสารนั้นไว้ในกระเป๋าและเดินลงไปทานอาหารเช้าข้างล่าง
“อรุณสวัสดิ์ค่ะแม่ อรุณสวัสดิ์ค่ะ” ฉันเดินยิ้มเข้ามาในห้องรับประทานอาหารทักทายพ่อและแม่ที่นั่งกินโจ๊กก่อนไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับแม่
“อรุณสวัสดิ์จ้ะ” แม่ฉัน คารากิสาว่า ยูมิโกะ ทักทายฉันตอบก่อนจะตักโจ๊กมาใส่ถ้วยของฉัน
“เป็นอะไรวันนี้ อารมภ์ดีเชียวนะ” พ่อฉัน คารากิสาว่า ชูโตะ เงยหน้าจากถ้วยโจ๊กก่อนถามฉันและดื่มน้ำตาม
“ก็วันนี้อากาศดีนี้ค่ะ” ฉันตอบพ่อก่อนทุกคนจะตั้งหน้าตั้งตาทานโจ๊กของตัวเอง
  พอฉันกินอาหารเช้าเสร็จฉันจึงเตรียมตัวไปโรงเรียน
“ไปก่อนนะค่ะ” ฉันตะโกนบอกแม่ขณะใส่รองเท้า และออกจากบ้าน
  ฉันเดินมาเรื่อยๆจนใกล้ถึงโรงเรียน
“คารุ!!!” เสียงหวานตะโกนตามหลังเรียกฉัน ฉันหันหลังไปตามเสียง
  หญิงสาวที่วิ่งกระหืนกระหอบ มีหน้าตาน่ารัก ผมลอนยาวสีดำ นัยน์ตาตาสีม่วงน่ารัก สูง 159 เธอมีชื่อว่า อิเชเกะ ยูมิ เธอเป็นเพื่อนซี้ของฉันตั้งแต่มัธยมต้นและเราก็อยู่ห้องเดียวกันมาตลอด
“เธอเดียวเร็วจังนะ เดินช้าหน่อยได้ป่ะ ฉันวิ่งตามเธอไม่ทันเลย” ยูมิพูดไปหอบไป จนฉันฟังแทบไม่รู้เรื่อง แต่ก็พอจับใจความได้
“ฉันก็เดินตามปกตอของฉันนี่น่า”
“เอาละๆ ฉันยอมรับ ก็เธอน่ะขายาวกว่าฉันนี่จะยังไงได้ละ” ยูมิพูดหลังจากที่เธอหายหอบ
“เอาละฉันว่ารีบไปกันเถอะเดี๋ยวไปโรงเรียนสาย” ฉันพูดก่อนเดินนำ ยูมิรีบเดินมาเดินอยู่ข้างๆฉันและเราก็เดินไปที่โรงเรียนด้วยกัน
          ห้อง A-1
  ฉันและยูมิเดินเข้ามาในโรงเรียนและเดินตรงขึ้นมายังห้องเรียน
          กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
ฉันและยูมิต้องยกมือปิดหูทันทีเพราะเสียงกรี๊ดร้อย 8 หลอด จากเพื่อนผู้หญิงในห้อง และไม่มีใครในห้องที่สามารถเรียกเสียงกรี๊ดพวกนี้ได้นอกจาก
“หุบปาก!!!” เพียงเขาตะโดกนสั่งแค่ครั้งเดียวผู้หญิงทั้งห้องรีบปิดปากตัวเองทันที และไม่ใช่แค่ผู้หญิงในห้องเท่านั้นนะเพื่อนๆในห้องก็เงียบลงทันที และเจ้าของเสียงนั้นคือ หนุ่มฮอตของโรงเรียน คุโรสูเกะ เรียว
“ไปนั่งเถอะ” ฉันหันไปบอกยูมิก่อนแล้วเดินไปนั่งโต๊ะของตนเอง และยูมิก็เดินตามมานั่งข้างฉัน
  ฉันเอาหนังอยู่ในกระเป๋ามาใส่ใต้โต๊ะ และหยิบหนังสือที่จะเรียนคาบเช้าขึ้นมาอ่านแต่ฉันยังไม่ทันได้เปิดอ่านก็มีใครเรียกฉันแล้ว 
“เธอชื่อ คารากิสาว่า คารุใช่ไหม” ฉันเงยหน้าไปตามเสียงและต้องตกใจเพราะเขาเอาหน้าลงมาใกล้ฉันชนิดแทบติดลมหายใจกันเลย ตอนนี้ฉันไม่กล้าขยับเลย
          อีตาบ้า!!! เอาหน้าลงมาตั้งแต่เมื่อไร
“ว่าไง เธอชื่อ คารากิสาว่า คารุ ใช่ไหม” เขาถามอีกและเลื่อนหน้าลงมาอีก ฉันเอาหน้าออกห่างแต่แค่นิดเดียวเท่านั้น
          อีกตาบ้า!!! จะเลื่อนหน้าลงมาทำไม
“อือ” ฉันตอบสั้นๆและพยักหน้าไปด้วย พอฉันตอบกลับไป เขายิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนก็เลื่อนหน้าออกห่างและกลับไปยื่นเก๊กตามแบบฉบับของเขา
          อ๊ายยยยย!!! รอยยิ้มเมื่อกี้อะไรน่ะ
พอเขายื่นอยู่ตรงหน้าสักพักแล้วเขาก็เดินไปนั่งกับเพื่อนของเขาทันที
          อะไรของเขา คิดจะมาก็มาคิดจะไปก็ไป
  พอเขาเดินไปนั่งที่เขาแล้วฉันจึงก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ แต่ก็ยังไม่ทันอ่านฉันก็รู้สึกมีอะไรฟุ้งมาทางฉัน ฉันเงยหน้ามองไปรอบห้องก็ต้องเจอสายตาจากเพื่อนผู้หญิงในห้องส่งมาหาฉัน
          ออด~
  เสียงออดเป็นสัญญาณถึงเวลาอาหารกลางวัน ตอนนี้นักเรียนเริ่มทยอยออกไปนอกห้องเรียนแล้ว
“ป่ะเถอะคารุ ฉันหิวจะแย่แล้ว” ยูมิเดินมาตบไหล่ฉันพรางลูบท้องตนเอง
“อืม” ฉันตอบแล้วเดินตามยูมิออกไปนอกห้อง
          กินข้าวก่อนแล้วกัน แล้วค่อยเริ่มปฏิบัติการแล้วกัน
  สองสาวเพื่อนซี้เดินออกไปนอกห้องโดยไม่รู้สึกเลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับตาหญิงสาวเพื่อนซี้คนหนึ่งอยู่ พอหญิงสาวเดินออกไปแล้วสามหนุ่มเพื่อนซี้ที่นั่งอยู่ในห้อง มีคนหนึ่งที่ยิ้มออกมาและหัวเราะในลำคอ