My Love ปฏิบัติการรักพิชิตใจยัยจอมจุ้นและนายแบดบอย

18
  หลังจากที่ฉันทะเลาะกับเรียววันนั้นเราก็ไม่ได้คุยกัน อย่าว่าแต่คุยเลยมองหน้ายังแทบจะไม่มองปลายเส้นผมเลยแม้แต่นิด
  ชินจิและยูมิก็พยายามที่จะให้เราได้คุยกัน แต่ทุกครั้งฉันและเรียวต่างไม่มองหน้า ไม่เอ๋ยปากพูดกันสักคำ
“นี้คารุ ไปคุยกับเรียวหน่อยสิ” ยูมิพูดขณะที่เรากินข้าวกัน
“ใช่ๆ เป็นแบบนี้นานๆเข้า เรียวอาจจะเปลี่ยนไปรักคนอื่นก็ได้” ชินจิพูดขึ้น
  ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ชินจิก็พยายามที่ให้เรียวมาคุยและมานั่งกินข้าวด้วยแต่ก็ล้มทุกที
“ใช่ๆ เธอควรไปคุยนะ”
“แล้วจะให้คุยยังไง ก็เมื่อพวกเธอพยายามแล้วแต่ทุกครั้งก็ล้มทุกที แต่บางทีฉันจะไปคุยเข้ากับเดินหนีฉัน แล้วพวกเธอจะให้ฉันทำยังไง” ฉันพูดยาวและต้องหายใจเข้าปอดอย่างด่วน ที่พูดเมื่อกี้มันเหมือนพูดแร็พเลย
“มันก็ใช่ ตะ...”
“ต๊าย!!! นั้นอะไรทำไมเดินควงกันแบบนั้น เขามีแฟนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอไง”
“ใช่ๆ เขามีแฟนแล้วนะ แล้วยัยไอโกะประธานไปควงได้ไงดูสิ”
“นั้นสิ คิดจะแย่งแฟนชาวบ้านไปถึงไหนกัน”  ยูมิพูดได้แค่นั้นเพราะมีกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่โรงอาหารพูดขึ้น
  พอได้ยินชื่อที่คุ้นเคยมาก ถึงมาก ถึงมากที่สุด ฉันหันหน้าจากยูมิไปทางกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่ชี้ไปทางคู่รักคู่หนึ่งและนินทาไปด้วย
  ฉันเห็นคู่หนึ่งและนั้นมันทำให้ฉันได้แต่ค้างทุกสิ่งทุกอย่างในเวลาเดียวกัน
“เรียว” ฉันอุทานขึ้นมา
  เรียวและไอโกะประธานนักเรียนกำลังเดินควงแขนกัน ฉันดูไอโกะมีความสุขแต่เรียวกลับไม่เป็นแบบนั้น
“คารุ!!!” ฉันไม่สนใจเสียงของยูมอและชินจิ ฉันลุกขึ้นและเดินไปทางเรียวและไอโกะและยืนอยู่ตรงหน้าสองคน
“อ้าว แผลหายแล้วเหรอ อึดเหมือนกันนี้” ไอโกะพูดด้วยท่าทางเยาะเย้ย
“ฉันไม่เหมือนเธอ ที่คอยแต่สอยของคนอื่น” ฉันหันไปว่าไอโกะก่อนจะหันมาจ้องตาเรียว ถ้าเมื่อกี้ฉันตาไม่ฝาดละก็เธอดูเหมือนจะสะดุ้งด้วยนะ
“เธอมีอะไร”
“ทำไมนายถึงได้ มากับไอโกะได้ละ”
“ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ” เรียวพูดแต่หันหน้าไปอีกทาง
“ทำไมไม่เกี่ยวกับฉันละ”
“...”
“บอกมาสิ”
“หยุดได้แล้ว!!!” เรียวตะโกน ทำให้ทุกคนในโรงอาหารสะดุ้งกันเป็นแถบ (รวมฉันด้วย) แล้วมองเราอย่างสนใจ
“ฉันก็แค่เริ่มจะหมดสนุกด้วยก็แค่นั้น” เขาพูดโดยไม่มองหน้าฉันสะนิด
“อะไรนะ” ทุกคนในโรงอาหารตะโกนพร้อมกันรวมทั้งยูมิและชินจิ ตอนนี้ฉันเริ่มจะมีน้ำไหลมาจากตาและอึ้งไปตามๆกัน
“หมดสนุก หมดสนุกอะไร นี้นายอย่าบอกนะว่านายกำลังจะบอกเลิกฉัน” เสียงฉันเริ่มสั้น
“ใช่”
“นายล้อเล่นอยู่ใช่ไหม ฉันไม่สนุกนะ”
“ฉันไม่ล้อเล่น เธอห้ามมายุ่งกับฉันอีก” แล้วเรียวก็เดินผ่านฉันไปโดยไม่สนใจ พอเรียวเดินผ่านฉันไปไอโกะก็เดินตามและมองฉันอย่างสะใจ
“ต๊าย จะมีหน้ามาทำสะอกสะใจอีก หน้าด้านซะไม่มี”
“ใช่ สงสารคนที่ชื่อคารุเนอะ”
“ใช่คนที่เป็นแฟนกับเรียวใช่ไหม สงสารเหมือนกันนะ”
“ไอ้ขี้แย่งผัวชาวบ้าน”
  ฉันไม่สนใจว่าผู้หญิงในโรงอาหารว่าคุยอะไรกัน แต่ตอนนี้เหมือนเข่าฉันจะอ่อน ฉันทรุดนั่งลงกับพื้นน้ำตาก็เริ่มไหลขึ้นเรื่อย
“คารุ” ยูมินั่งลงข้างฉันและลูบผมฉันเบาๆ
“ทำไมเขาทำแบบนี้”
“คารุ” ชินจิก็นั่งลงข้างฉันแต่อีกฝั่งของยูมิ
“ทำไมเขาทำแบบนี้” แล้วฉันโผกอดยูมิทันทีและปล่อยโหออกมาอย่างไม่อายใคร
          ทำไมเขาทำแบบนี้ ทำไมเขาต้องเลิกกับฉันด้วย