My Love ปฏิบัติการรักพิชิตใจยัยจอมจุ้นและนายแบดบอย

15
  ตั้งแต่ที่ฉันถูกไปขังยูม ชินจิ และเรียว ตามฉันไปตลอดเลย แม้จะไปห้องน้ำยูมิก็ต้องตามาถึงแม้ตัวเองจะไม่อยากเข้าก็เหอะ ไปซื้อของที่ซุปเปอร์ทั้งสามคนต้องมาด้วยเสมอทำเหมือนฉันเป็นคุณหนูเลยละต้องมีบอร์ดี้กาดตลอด แต่ที่หนักที่สุดนะไม่ใช่ใครอื่นก็เรียวนะสิ ก็เขาน่ะจะโทรตามตลอดถ้าเขาไม่อยู่ด้วยและต้องอยู่ในสายตากับชินจิและยูมิ และบลาๆ
“นี้คารุเธอจำได้ไหมว่าใครทำร้ายเธอน่ะ” ยูมิถามขึ้นระหว่างพักคาบเรียน
          ถ้าฉันจำไม่ผิด เธอถามฉันมากกว่าร้อยครั้งแล้วน๊า!!!
“ฉันก็บอกตั้งหลายครั้งแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วเธอละเห็นไหม” ฉันตอบกลับไป
“ก็พวกนั้นมันหันหน้าไปอีกทางนี้”
“เอาเถอะน่า ถ้าเธอเห็นว่าคนไหนคุ้นหน้าและสีผมทรงผมก็รู้แล้ว” ชินจิพูดขัดขึ้นมา
“ไอ้ทรงผมน่ะฉันจำได้แม่น และทรงผมกับสีน่ะไม่ใช้แค่คนเดียวด้วย” ยูมิว่าอีก
“เอาเถอะเรื่องมันผ่านแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะ” เรียวขัดขึ้นมา
 “ใครชื่อ คารากิสาว่า คารุ” เด็กหนุ่มคนหนึ่งเรียกหาชื่อใครคนหนึ่ง และนั้นมันก็คือฉัน
“ฉันเอง” ฉันลุกขึ้น
“อ๋อเธอเหรอ อาจารย์วิชาว่ายน้ำบอกให้เธอไปเจอที่สระว่ายน้ำหลังโรงเรียนตอนหลังเลิกเรียนหน่อยนะ” เด็กหนุ่มนั้นพูดรัวเร็วเหมือนกำลังแร็พเลย
          แต่เอ๋ ทำไมเหงื่อต้องไหลละมันฤดูหนาวแล้วนะ
“อืม ขอบใจนะ” ฉันพูดขอบใจเด็กหนุ่ม และเด็กหนุ่มคนนั้นก็รีบวิ่งไปทันที
“นี้เด็กคนนั้นไม่น่าไว้ว่างใจเลย” ยูมิพูดขึ้นเมื่อฉันนั่งลงที่เดิม ฉันกะว่าจะพูดออกไปถ้าไม่อาจารย์เข้ามาสอนแล้วนะ
  การสอนก็ดำเนินไปเรื่อยๆ
          ออด~
  เสียงออดดังขึ้นเป็นสัญญาณเตือนว่าหมดเรียนแล้ว ฉันลุกขึ้นพร้อมจะออกจากห้องแล้วมุ่งหน้าไปสระว่ายน้ำหลังโรงเรียน
“นี้เธอจะไปจริงๆเหรอคารุ” ยูมิถามขึ้นมาเมื่อเห็นฉันจะเดินไปทางหลังโรงเรียน
“อืม”
“ฉันว่าเด็กคนนั้นไม่หน้าไว้ใจยังไงไม่รู้” ชินจิพูดบ้าง
“เอาเถอะน่า ครูเรียกฉันไปหานะไม่ได้ไปขังสักหน่อย”
“มันก็ใช่ แต่...” ชินจิพูดได้แค่นั้นเพราะเรียวพูดขัดขึ้นมา
“มันก็ไม่น่าไว้ใจอยู่ดี” แล้วเรียวก็เดินมาใกล้ฉัน สายตาของเขาที่มองมานั้นฉันรู้สึกได้มันมีแต่ความห่วงใย
“เอานะ ถ้าเสร็จแล้วฉันจะรีบกลับทันทีนะ ไปละ” ฉันรีบบอกและเริ่มวิ่งทันที ถ้าฉันอยู่ต่ออีกละก็ทุกคนคงต้องพยายามที่จะให้ไม่ไปหรือไม่ก็จะตามมาละนะ
          สระว่ายน้ำหลังโรงเรียน...
“คุณครูค่ะ” ฉันร้องเรียกอยู่นานแต่ไม่เห็นอาจารย์หรือคุณครูเลยสักคน
“นั้นหนูกลับนะค่ะ” ฉันตะโกนก่อนจะหันหลังก้าวเท้าเดิน แต่ฉันเดินยังไม่เต็มก้าวเลยก็มีใครมาจับแขนฉันทั้งสองข้าง
“อ๊ะ!!!” ฉันร้องออกมา
“ห้ามร้อง” ผู้หญิงผมสีทอง บ็อบสอยสั้นเหมือนทอม พูดออกมา
“ตามมากับพวกเราซะดีๆ” ผู้หญิงผมสีน้ำตาล ยาวลอน พูดขึ้น
          ต้องจำรายละเอียดเอาไว้ เพื่อเป็นพยานอีกคน
“พวกเธอจะพาฉันไปไหน”
          ถ้าฉันเดาไม่ผิดก็ต้องถูกลอบทำร้ายละมั้งหรือไม่ก็ต้องถูกขังนั้นแหละ
“หยุดพูดแล้วตามมา” ผู้หญิงผมสีน้ำตาล
“แต่...”
“อย่าตายเหรอ” ผู้หญิงผมสีทองตะโกนออกมา
“เอาน่า อีกหน่อยมันคงตายละ” ผู้หญิงผมน้ำตาล
“นั้นสิ เอาละพายัยนี้ไปได้แล้ว” ผู้หญิงผมสีทองพูดก่อนจะลากฉันไป
  พวกเขาลากฉันมาเรื่อยจนมาถึงห้องเก็บอุปกรณ์สระว่ายน้ำ
          นั้นไงเดาไม่ผิดจริงๆด้วย
“พวกเธอพาฉันมาที่นี้ทำไม”
“ฮึก เธอโง่หรือว่าแกล้งโง่ ห๊ะ!!!” ผู้หญิงผมทองตะโกนลั่น
           ฉันไม่ได้โง่นะย่ะจะบอกให้
“พวกเธอมาแล้วเหรอ” เสียงแหลบดังมาจากข้างประตูห้องเก็บอุปกรณ์
“จะเอาไงกับยัยนี้น่ะ อาราสาว่า ไอโกะ” ผู้หญิงผมน้ำตาลหันไปพูดกับใครไม่รู้แต่ฉันตอนนี้พยายามดิ้นจากปลาหมึกสองตัวนี้อยู่ ชิ!!!เมื่อชาติก่อนพวกเธอเป็นปลาหมึกหรือไงเกาะเหนียวเป็นบ้า
          อาราสาว่า ไอโกะเหรอ ชื่อประทานนักเรียนนี้ ประทานนักเรียนมาที่นี้ทำไมและจะทำ
          ไรฉันหรือว่า!!!
“เอามาไว้ในห้องเก็บของหน่อยสิ ฉันจะสั่งสอนคนสักหน่อยน่ะ”