My Love ปฏิบัติการรักพิชิตใจยัยจอมจุ้นและนายแบดบอย

10
  ตั้งแต่ที่เขาเดินหนีฉันไปเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ฉันลองไปถามชินจิเพื่อนของเขาแต่ก็ไม่ได้อะไร แต่ชินจิบอกว่าให้ไปถามเจ้าตัวเอง
           ก็นั้นแหละ มันจะถามได้ไงก็พอฉันจะเข้าไปเขาก็เดินหนีไปทุกที
  แต่ฉันก็ไม่ท้อนะ ฉันลองแล้วลองอีกจนในที่สุดฉันทนไม่ไหวแล้ว!!! พอกลางวันฉันขอร้องให้ยูมิเรียกเรียวมาให้ที่ด่านฟ้า ส่วนฉันจะมารอที่ด่านฟ้าด้วย
           แกร่ง
           เสียงประตูนี้ เรียวมาแล้ว
“เรียว” ฉันเรียกเรียวเบา แต่เขาก็ได้ยิน
  เรียวหันหน้ามาทางฉันก่อนถ้าฉันเดาไม่ผิดเมื่อกี้เขาสะดุ้งนิดๆด้วย และเขาก็เดินไปตรงประตูด่านฟ้า
          นี้เขาจะหนีฉันอีกแล้วเหรอ
“นี้!!! ทำไมนายถึงคอยแต่หลบหน้าฉันละ” ฉันตะโกนออกไป เรียวหยุดมือที่จะบิดลูกบิดประตูก่อนหันมามองฉันและยืนหันหลังให้ฉัน
“ทำไมนาย ทำไมต้องหนีฉันด้วย” ตอนนี้ฉันรู้สึกตามันมัวๆและมีน้ำใสๆไหลออกมา
          หึ!!! นี้ฉันร้องไห้ยังนั้นเหรอ
“...”
“ฉันมันหน้าเกลียดขนาดนั้นเลยเหรอไง” พอฉันพูดจบเรียวรีบหันมามองทางฉันทันที และเขาก็สะดุ้งนิดนึงด้วย
  ฉันก้มหน้าร้องไห้และกันริมฝีปากไม่ให้เสียงสะอื้นออกมาอยู่อย่างนั้น พอฉันเห็นเท้าของใครมาอยู่ตรงหน้าฉันเลยเงยหน้าขึ้นมองดูที่ตอนนี้เอาผมปิดหน้าไว้
          เรียว
“ถ้านายไม่ชอบฉันก็มาตรงๆกันก็ได้นี้ ไม่ต้องเหนื่อยที่จะคอยหลบหนีหน้าฉันแบบนี้” ฉันตะโกนใส่เรียวไม่ยั้งและเหมือนฉันจะหยุดน้ำตาไม่ได้แล้ว
“...”
“หึ ฉันคงหน้าสมเพศมากใช่ไหม” พอฉันพูดจบฉันก็ปาดน้ำตาที่แก้มและก้าวเท้าออก แต่ฉันยังเดินไม่ถึงสามก้าวฉันก็ถูกเรียวจับแขน
 “ไม่ใช่แบบนั้นเธอน่ะ เธอไม่น่าสมเพศเลยสักนิด” ก่อนที่ฉันจะได้ถามอะไรเรียวก็ดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอดของเขาซะแล้ว
          ตึกๆ
  หัวใจฉันเต้นแรงมากเลย นี้ฉันเป็นอะไรกันแน่
“แล้วทำไมนายถึงคอยแต่หลบหน้าฉันละ” ฉันพูดพร้อมดันตัวเขาไปด้วยแต่เขาไม่สะท้นสะท้านสักนิด
          เงียบ
“ทำไมถึงเงียบละ” ฉันถามมือก็ดันตัวเข้าไปด้วย
“ก็ฉันรักเธอไง” 
          เอ๊ะ!!! เมื่อกี้เขาพูดว่าไง
“เมื่อกี้นายพูดว่าไงนะ” ฉันถามอีกครั้ง และเรียวก็ดันฉันออกแต่มือของเขาจับไหล่ฉันไว้
“ฉันพูดว่า ฉันรักเธอ” บอกได้คะเดียวว่าอึ้งค่ะ
          แหะๆ คนที่ชอบโวยวายแบบเรียวนี้นะมารักฉัน มะไม่มีทางแน่นอน
“นะนาย ไม่สบายเหรอเปล่า” ฉันจับมือเรียวที่จับไหล่ฉันออกแล้วเอามือไปแปะที่หน้าผ่าเขา
“หึ เธอก็คิดว่าฉันเป็นแค่เพื่อนเท่านั้นน่ะสินะ” เรียวพูดด้วยน้ำเสียงที่ฉันก็ไม่สามารถบอกได้เหมือนกัน
“เอ๊ะ” ฉันเอามือจากหน้าผ่าฉันทันที
          หมายความว่าไง แค่เพื่อนอย่างนั้นเหรอ
 แล้วเขาก็เดินลงไปทิ้งให้ฉันยืนนิ่งอยู่ตรงนี้คนเดียว
“ทำไมถึงมันเจ็บแบบนี้ละ” ฉันเอามือกุมอกด้านซ้าย
          หลังเลิกเรียน...
  หลังจากที่ฉันได้คุยกับเรียวแค่นั้น จากนั้นเราก็ไม่คุยกันอีกเลย อย่าว่าแต่ฉันยูมิและชินจิเพื่อนซี้ของเขาก็ไม่คุยด้วยเลย
“นี้ยูมิฉันถามอะไรเธออย่างหนึ่งได้ไหม” ฉันถามเมื่อเราเดินมาที่ร้านเค้กแห่งหนึ่ง
“ได้สิ ถามได้เลย” ยูมิพูดแต่ตายังเลือกเค้กไป
          เออ   สนใจกันบ้างสิ
“เธอเคย เออ...แบบว่าความรักน่ะ”