Gameปริศนา ทวงชีวิตเพื่อนจอมปลอม
10.0
1) Game ที่ถูกสร้าง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเมื่อ5ปีที่เเล้ว
ฉันยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นภาพในกล้องวงจรปิด เห็นไคโตะกับเนทสึที่ว่าไม่เคยทะเลาะกัน เเต่พอเจอเกมส์ของฉันเข้าไป ที่ทั้งคู่โดนโซ่ล่ามขาเอาไว้ ถึงกับต้องเเย่งเลื่อยเพื่อเอามาตัดขาตัวเองนี้ออกไปจากห้อง ก่อนที่จะมีน้ำออกมาพร้อมกับปลาปิรันยาเล็กน้อยโดนกัดกินฉีกเนื้อที่เล็กๆจนเหลือเเต่กระดูกหรือไม่ก็จมน้ำตาย
น่าสมเพชสิ้นดีนี่น่ะเหรอเพื่อนรักในที่สุดก็ต้องฆ่ากันเพื่อเอาตัวชีวิตรอดนี่ล่ะคือโลกอันโหดร้าย ชีวิตสำคัญกว่ามิตรภาพยังไงทุกคู่ก็ต้องฆ่ากันเองตามเเผนอยู่เเล้วล่ะฮิๆๆๆๆๆๆๆๆ
"นี่เนทสึมึงเอาเลื่อยมาฉันจะตัดขาเพื่อรอดพ้นจากความตายเเกเอามาให้ฉันนะ"
"อย่าหวังไปเลยว่าเเกจะรอดไปได้นะไคโตะฉันต่างหากจะต้องรอดเเล้วรับเงินไป55555"
"เเกอย่าหวังไปเลยเงิน100,000,000ต้องเป็นของฉัน"
ไคโตะเห็นไม้หน้าสามที่วางอยู่ข้างๆตนไคโตะหยิบไม่ขึ้นมาฟาดหน้าเนทสึพอให้สลบ ไคโตะหยิบเลื่อยขึ้นมาเเล้วหัวเราะอย่างบ้าครั่งเเล้วเริ่มเอาเลื่อยวางไว้บนขาเเล้วเริ่มกดอย่างสุดเเรงเเล้วเลื่อนขึ้นเลื่อนลง มีเลือดสีเเดงฉานพุ่งกระฉูดเต็มพื้นเเละใบหน้าของไคโตะพร้อมกับเสียงที่ร้องครวญครางเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เเต่ก็ต้องน่าเสียดายเมื่อน้ำเริ่มปล่อยออกมาทีละนิดๆ เมื่อเลยขีดที่กำหนดปิรันยาเริ่มออกมาเเล้วเริ่มกัดกินไคโตตะเป็นคนเเรกเพราะตัวไคโตะมีเเต่เลือดเต็มไปหมด ส่วนเนทสึเริ่มได้สติก็ว่ายน้ำขึ้นไปบนฝ้าเพดานเเล้วปีนผ่านช่องระบายไปตามทาง ส่วนไคโตะนั้นดันคาดเดาผิดในการเอาตัวรอดเลยตายไปเสียก่อน ว้าน่าเสียดายไคโตะไปซะเเละ
"นี่finigเลิกเเกล้งเพื่อนที่รักกันซักทีซี่ฉันชักจะเริ่มเบื่อเกมส์ของเธอเกินทนเเล้วนะ"
"อะไรกันพี่foxอดใจรอดูเกมส์หนุกๆก่อนไม่ได้เหรอ"
ฉันหันหน้าห่างจากจอเเล้วหันไปคุยกับพี่foxที่ชักจะเริ่มเอียนเกมส์ของฉันเกินที ฉันสังเกตุได้ว่าพี่ทำสเเยะใส่ฉัน อันที่จริงฉันก็อยากที่จะส่งพี่foxไปเล่นเกมส์จัง เเต่ก็ดันพี่foxเคยตีเเจคพอตเเตกมาเเล้ว ถ้าให้พี่foxเล่นอีก ฉันคงเสียเงินไปร้อยล้านเเล้วล่ะ เเต่ฉันก็ไม่สนใจว่าพี่จะเอียนหรือไม่ก็ตามเกมส์ก็จะดำเนินต่อไป ฉันหันกลับไปยังหน้าจอ เเล้วหยิบไมค์มาพูดเพื่อให้ทุกคนที่เล่นเกมส์อยู่ได้ทราบ
"ฮิๆๆๆๆๆสวัสดีทุกคนคงจะได้ฆ่าเพื่อนที่รักไปหลายคนเเล้วซินะ เเต่ก็ต้องน่าเสียดายเมื่อเกมส์Rabbitจบลงเเล้ว Sayonara"
ฉันกดระเบิดเเล้วตึกทั้งตึกก็เเตกสลายเป็นจุนเเล้วรีบเผ่นก่อนที่ตำรวจจะมาตรวจที่ตึก ฉันรีบวิ่งไปยังโรงหนังร้างเเห่งหนึ่ง เเล้วเริ่มปักหลักอยู่ที่นั่น
ปัจจุบัน
ทุกคนยังคงจะจำฉันได้นะฉันชื่อfinigเเต่ตอนนี้ฉันก็อำลาจากเกมส์อันโปรดปรานของฉันเเล้วล่ะ ตามคำขอของพี่foxเเต่ฉันบอกว่า ถ้าอยากให้หนูเลิกพี่foxจะต้องยอมเล่นเกมส์ถึงฉันจะเลิก เเต่ก็ต้องน่าเสียดายเมื่อพี่foxตายเเต่ตอนนี้ฉันก้เริ่มอยากเห็นเลือดของเพื่อนรักเเต่ละคนเเล้วซิ หลังจากนั้นฉันก็เริ่มจัดสนามขึ้นมานำใบปลิวไปเเปะทั่วโรงเรียน เริ่มลงนามคำว่า Rabbitกลับมาเเล้วสินะ
มีคนสมัครมาด้วยทีนี้ล่ะเพื่อนเเท้จะมีไหมนะ คงจะไม่มีล่ะมั้ง ยังไงชีวิต เงิน ก็ต้องสำคัญกว่ามิตรภาพ รวมทั้งหมดคนสมัครมี 50คู่ สงสัยต้องจัดอาทิตย์หนึ่งล่ะมั้ง เเต่ก็ไม่เป็นไร อีกไม่กี่วินาทีข้างหน้านี้ Game จะเต็มไปด้วยเลือด!!!!
ฉันยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นภาพในกล้องวงจรปิด เห็นไคโตะกับเนทสึที่ว่าไม่เคยทะเลาะกัน เเต่พอเจอเกมส์ของฉันเข้าไป ที่ทั้งคู่โดนโซ่ล่ามขาเอาไว้ ถึงกับต้องเเย่งเลื่อยเพื่อเอามาตัดขาตัวเองนี้ออกไปจากห้อง ก่อนที่จะมีน้ำออกมาพร้อมกับปลาปิรันยาเล็กน้อยโดนกัดกินฉีกเนื้อที่เล็กๆจนเหลือเเต่กระดูกหรือไม่ก็จมน้ำตาย
น่าสมเพชสิ้นดีนี่น่ะเหรอเพื่อนรักในที่สุดก็ต้องฆ่ากันเพื่อเอาตัวชีวิตรอดนี่ล่ะคือโลกอันโหดร้าย ชีวิตสำคัญกว่ามิตรภาพยังไงทุกคู่ก็ต้องฆ่ากันเองตามเเผนอยู่เเล้วล่ะฮิๆๆๆๆๆๆๆๆ
"นี่เนทสึมึงเอาเลื่อยมาฉันจะตัดขาเพื่อรอดพ้นจากความตายเเกเอามาให้ฉันนะ"
"อย่าหวังไปเลยว่าเเกจะรอดไปได้นะไคโตะฉันต่างหากจะต้องรอดเเล้วรับเงินไป55555"
"เเกอย่าหวังไปเลยเงิน100,000,000ต้องเป็นของฉัน"
ไคโตะเห็นไม้หน้าสามที่วางอยู่ข้างๆตนไคโตะหยิบไม่ขึ้นมาฟาดหน้าเนทสึพอให้สลบ ไคโตะหยิบเลื่อยขึ้นมาเเล้วหัวเราะอย่างบ้าครั่งเเล้วเริ่มเอาเลื่อยวางไว้บนขาเเล้วเริ่มกดอย่างสุดเเรงเเล้วเลื่อนขึ้นเลื่อนลง มีเลือดสีเเดงฉานพุ่งกระฉูดเต็มพื้นเเละใบหน้าของไคโตะพร้อมกับเสียงที่ร้องครวญครางเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เเต่ก็ต้องน่าเสียดายเมื่อน้ำเริ่มปล่อยออกมาทีละนิดๆ เมื่อเลยขีดที่กำหนดปิรันยาเริ่มออกมาเเล้วเริ่มกัดกินไคโตตะเป็นคนเเรกเพราะตัวไคโตะมีเเต่เลือดเต็มไปหมด ส่วนเนทสึเริ่มได้สติก็ว่ายน้ำขึ้นไปบนฝ้าเพดานเเล้วปีนผ่านช่องระบายไปตามทาง ส่วนไคโตะนั้นดันคาดเดาผิดในการเอาตัวรอดเลยตายไปเสียก่อน ว้าน่าเสียดายไคโตะไปซะเเละ
"นี่finigเลิกเเกล้งเพื่อนที่รักกันซักทีซี่ฉันชักจะเริ่มเบื่อเกมส์ของเธอเกินทนเเล้วนะ"
"อะไรกันพี่foxอดใจรอดูเกมส์หนุกๆก่อนไม่ได้เหรอ"
ฉันหันหน้าห่างจากจอเเล้วหันไปคุยกับพี่foxที่ชักจะเริ่มเอียนเกมส์ของฉันเกินที ฉันสังเกตุได้ว่าพี่ทำสเเยะใส่ฉัน อันที่จริงฉันก็อยากที่จะส่งพี่foxไปเล่นเกมส์จัง เเต่ก็ดันพี่foxเคยตีเเจคพอตเเตกมาเเล้ว ถ้าให้พี่foxเล่นอีก ฉันคงเสียเงินไปร้อยล้านเเล้วล่ะ เเต่ฉันก็ไม่สนใจว่าพี่จะเอียนหรือไม่ก็ตามเกมส์ก็จะดำเนินต่อไป ฉันหันกลับไปยังหน้าจอ เเล้วหยิบไมค์มาพูดเพื่อให้ทุกคนที่เล่นเกมส์อยู่ได้ทราบ
"ฮิๆๆๆๆๆสวัสดีทุกคนคงจะได้ฆ่าเพื่อนที่รักไปหลายคนเเล้วซินะ เเต่ก็ต้องน่าเสียดายเมื่อเกมส์Rabbitจบลงเเล้ว Sayonara"
ฉันกดระเบิดเเล้วตึกทั้งตึกก็เเตกสลายเป็นจุนเเล้วรีบเผ่นก่อนที่ตำรวจจะมาตรวจที่ตึก ฉันรีบวิ่งไปยังโรงหนังร้างเเห่งหนึ่ง เเล้วเริ่มปักหลักอยู่ที่นั่น
ปัจจุบัน
ทุกคนยังคงจะจำฉันได้นะฉันชื่อfinigเเต่ตอนนี้ฉันก็อำลาจากเกมส์อันโปรดปรานของฉันเเล้วล่ะ ตามคำขอของพี่foxเเต่ฉันบอกว่า ถ้าอยากให้หนูเลิกพี่foxจะต้องยอมเล่นเกมส์ถึงฉันจะเลิก เเต่ก็ต้องน่าเสียดายเมื่อพี่foxตายเเต่ตอนนี้ฉันก้เริ่มอยากเห็นเลือดของเพื่อนรักเเต่ละคนเเล้วซิ หลังจากนั้นฉันก็เริ่มจัดสนามขึ้นมานำใบปลิวไปเเปะทั่วโรงเรียน เริ่มลงนามคำว่า Rabbitกลับมาเเล้วสินะ
มีคนสมัครมาด้วยทีนี้ล่ะเพื่อนเเท้จะมีไหมนะ คงจะไม่มีล่ะมั้ง ยังไงชีวิต เงิน ก็ต้องสำคัญกว่ามิตรภาพ รวมทั้งหมดคนสมัครมี 50คู่ สงสัยต้องจัดอาทิตย์หนึ่งล่ะมั้ง เเต่ก็ไม่เป็นไร อีกไม่กี่วินาทีข้างหน้านี้ Game จะเต็มไปด้วยเลือด!!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ