ขอสืบใจคุณ ให้ผมรักหน่อยนะ [คะ ;) ] (TK)

 
-----------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่ 2

“ผมก็ชายน้า”
 
งานอีเวนท์ตอนสามทุ่ม

แก้วมาถึงจนได้อ่ะ กรี๊ดดด งานคนเยอะมาก แก้วไม่ชอบคนเยอะเลยอ่ะ ฮืออออ

“พี่โมะค๋า…ถ่ายรูปหน่อยนร้า…”

“พี่โมะค๋า…ขอลายเซ็นหน่อยคร้า…”

อะไรจะพี่โมะเยอะขนาดนั้นวะ แก้วไม่เชื่อว่านายนี่จะมีนิสัยน่ารักเหมือน ลีจุงกิ หรอก เชอะ!!!

(โทโมะ :: คนสวยเมินระวังคนหล่อขายขนมจีบนะจ๊ะ ขอเตือน)

แก้วเดินเข้ามาริมๆพรมแดงแล้วล่ะ นายนี่จะดังจริงๆหรอ??เนี่ยะ?? แก้วไม่อยากจะเชื่อเลย

แฟนคลับนี่ขนาดนายนั่นนั่งอยู่ในรถยังขอได้แม้กระทั่ง ถ่ายรูป และ ลายเซ็นต์

ประตูรถเปิดแล้ววว 

แชะๆๆๆๆๆ!!!!

นักข่าวถ่ายรูปกันกระจุย เอ่อ…แก้วต้องถ่ายด้วยใช่ป่ะ??

เดี๋ยวก่อนถ่ายขอดูหน้าก่อนนะ โอ้ววว!!!!

พริ้งๆๆๆๆ หล่อเว่อร์ โอ้ววว!!! รอยยิ้มมม

หล่อมากกกเลย หล่อสุดๆ เอ้ย!!! นี่แก้วต้องถ่ายรูปไม่ใช่หรอ??

ไม่ใช่มายืนเพ้อถึงความหล่อของนายนี่ ลืมไปๆ

แชะๆๆๆ!!!

นายนี่ถ่ายภาพมุมไหนก็น่ารักไปหมดอ่ะ เออ ต้องสะกดรอยตามนายนี่ด้วย

นายนี่เดินเข้าไปในศูนย์ประชุมแล้ว แก้วขอตามหน่อยและกัน

“เข้าไม่ได้นะครับคุณ”

“ฉันเป็นเพื่อนเขาค่ะ” บอดี้การ์ดยืนงง ก่อนให้เข้าไป อิอิ ถึงจะไม่เชื่อ ฉันก็เพื่อนเขาจริงๆย่ะ

ฉันเดินตามเขา เขาเริ่มสงสัยว่ามีใครเดินตาม คริๆ

 

Tomo Talk To…Kaew

ใครเดินตามเรามาหว่า?? อย่าบอกว่าสาวน้อยที่หลุดออกมาจากกลุ่มน่ะ แต่ผมว่าไม่นะ ถ้าเป็นสาวน้อยพวกนั้น ป่านนี้เธอกระโจนเข้ามาหาผมแล้ว แต่ผมสังหรณ์ใจนะ เหมือนว่าจะเป็นหญิง ก็ไม่ใช่ เป็นชาย ก็ไม่เชิง นะ

ผมหันกลับไปมอง ก็ไม่เห็นมีใคร น่าสงสัยแหะ

“ใครตามเรามาวะ” ผมบ่น เผื่อคนตามผมจะได้รู้

ผมเดินไปสักพัก ก็ได้ยินเสียง

“อุ๊ย!!! ว๊ายยย!!!” ผมหันกลับไปมอง

“เฮ้ย!!!”

ผลึบ!! โครมมม!!!

คนที่ร้องเสียงหลงหล่นทับตัวผม ผมตกใจ คนร้องเสียงหลงเหยมองหน้าผม

 

Kaew Talk To…Tomo

ตายล่ะ!!! แก้วดันล้มลงทับตัวนายนี่เข้า

ตึกตักๆ

ใจแก้วเต้นแรงไม่หยุดเลย อย่าเต้นเซ่ๆ ใจเย็นๆ

ตึกตักๆ

ใจแก้วเต้นไม่หยุดเลยยย ><!!!

 

Tomo Talk To…Kaew

พอเธอเหยมองผม ผมถึงกับตกใจ

“แก้ว!!!”

“โทโมะ!!!” เอ้า!!! ผมผลักเธอออกจากตัวผม (ไม่ใช่ผมหมั่นไส้เธออะไรหรอกนะ)

“นี่!!! เธอ” ผมมองแก้ว จู่ๆ ผมก็หลุดขำออกมา ก็ดูสิ แก้วแต่งตัวอย่างกับตัวเองเป็นดาราเกาหลีว่างั้น เฮอะๆ

“นี่!!! นายขำอะไรฉันน่ะ”

“เปล่านี่ ก็เธอแต่งตัวตลกนี่”

“แล้วฉันตัวตลกนายหรอ??”

“ก็ใช่น่ะสิ!!!” ผมหัวเราะอย่างมีความสุข เธอเท้าสะเอวไม่พอใจผมอย่างแรง ยืนทำหน้าบิดๆเบี้ยวๆ

ผมก็ยิ่งขำเธอดิ ฮ่าๆๆๆ (ระวังจะล้มอีกนะ โทโมะ -_-;;;)

“นายคิดว่าฉันเป็นตัวตลกนายหรอ??” อันนี้ผมไม่ตอบนะ ขอขำให้เสร็จก่อน ฮ่าๆๆๆๆ แก้วแต่งตัวตลกเกิน ฮ่าๆๆๆ

 

Kaew Talk To…Tomo

นายนี่ชักจะไปใหญ่ ขำแก้วไม่หยุดเลย แก้วเป็นตัวตลกมากใช่ป่ะ?? หน็อยยย ทนไม่ไหวแล้วว

ถ้าจะศอกน้องชายนายนี่นี่ ไม่มีใครว่าแก้วนะ อย่าล็อคแก้วไปโรงพักหาว่าแก้วกระทำชำเราชายและกัน อันนี้แก้วไม่โทษใคร โทษนาย โทโมะ เต็มๆ

“นี่โทโมะ ขำจบแล้วยัง??”

“ยัง ฮ่าๆๆๆ” นายนี่นี่มัน… (กวนประสาทแก้วที่สุด)

“นี่แหน่ะ” แก้วเหยียบเท้านายโทโมะอย่างรุนแรง

“โอ้ยยย!!!” นายโทโมะครวนครางใหญ่ เป็นไงล่ะ หัวเราะกวนใจแก้วนัก สมควรมากๆเลย

“นี่!!! แก้ว เธอแสบบบมากนะ” แก้วไม่ได้แสบ แค่แก้วแซ่บ แค่นั้นเอง (พอๆกัน)

“แล้วใครจ้างให้นายมาหัวเราะใส่ฉันล่ะ??” นายโทโมะมองแก้วอย่างเจ็บปวด ซี๊ดซ๊าดหัวใจไปถึงตาตุ่ม ชิชะ!!!

“ไม่มีใครจ้างเว้ย! ฉันควรจะถามเธอมากกว่า ว่าใครใช้ให้เธอมาแต่งตัวอย่างกับอาซิ่มเล่า” อาซิ่ม!!!! กรี๊ดสิคะ กรี๊ด นายนี่หาว่าแก้วเป็น อาซิ่ม

“หน็อยยย!!! แล้วนายคิดหรอ?? ว่านายไม่เป็น อากง อ่ะ” สมควรโดนว่าบ้าง

“อาซิ่ม แก่กว่า อากง เพราะอาซิ่ม คือแม่ของ อากง แล้วใครใช้ให้เธอมาเป็นแม่ฉันเนี่ยะ??”

“ไม่ต้องมาอวดฉลาด เดี๋ยวเหนี่ยวด้วยรองเท้าไร้ส้นซะเลย” นายโทโมะมองแก้วตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้ง แล้วก็ขำเบาๆ (ขำกี่รอบแล้วเนี่ยะ???)

“รองเท้าแตะหรือไง จะเอามาเหนี่ยวอ่ะ เดี๋ยวเหนี่ยวกลับด้วยไอโฟนเลย”

“แล้วไอโฟนนายมันจะสู้ไอแพดสองฉันได้หร๊อออ???” แก้วเถียงกลับ นายนั่นถึงกับผงะ

ไอโฟนเล็กกว่าไอแพดค่ะทุกค๊นนนน ^^!!! แต่แก้วพูดไปงั้นนะ เสียดายของค่ะ เพราะแก้วต้องใช้มัน เล่นแก้เซ็งแก้เบื่อ จิปาฏะ ทั้งหลาย คริๆ

“แล้วใครให้เธอมาแต่งเป็นชายเนี่ยะ?? เป็นผู้หญิงดีๆไม่ชอบ อยากเป็นทอม สงสัยจะโดนผู้ชายแกล้งจนอยากเป็นทอม หาแฟนเป็นดี้ดีกว่าเยอะ” ปากนายโทโมะนี่… มันเคี้ยวอะไรเข้าไปวะ ถึงได้สุนัขจัดแบบเน้เนี่ยะ??? แถมอวดฉลาดเหมือนสมัยมัธยมเลย แก้วไม่ชอบคนอวดฉลาด แค่มีเซนต์นิดหน่อยก็พอแล้ว ไม่ต้องถึงกับรู้ไปทุกเรื่องอย่างนายนี่หรอก ชิชะ!!!

“อย่างน้อยฉันก็ดีกว่านาย ฉันสวยเกินชายอย่างนายและกัน”

“เพราะเธอเป็นทอม”

“มันจะมากเกินไปแล้วนะ โทโมะ!”

“มันจะน้อยเกินไปมั้ย? แก้ว!”

“ฉันว่านายหน้าตาอย่างกับกระเทยนะเนี่ยะ??”

“นี่ พูจาดูถูกเกินไปแล้วนะ”

 

Tomo Talk To…Kaew

ผมชักทนไม่ไหวแล้วนะ ผู้หญิงคนนี้นี่ทำกับผมเกินไป พูดจาดูถูกผมมาก คิดว่าผมเป็นเกย์กระเทยหรือไง ถึงพูดอะไรแบบนั้นได้น่ะ หน็อยยย

“ขืนเธอพูดขึ้นมานะ ฉันไม่เว้นเธอแน่”

“คิดว่าฉันกลัวนายเหรอะ?? มิมีทาง” แล้วแก้วก็ทำท่าทางคอยักไปมาเหมือนคนกำลังเยาะเย้ยผม

โมโหๆๆๆ (ซี๊ดดดเลย โมะไปไม่ถูก ระวังเดินชนกำแพงนะโมะ)

พิจารณาให้ดีๆ โมะไม่ชอบให้ใครเรียกโมะว่า กระเทยอ่า!! (โมะเซ้นซิถีบ เอ้ย! ทีฟ ค่ะ)