สวนดอกไม้มหัศจรรย์

ที่โรงเรียน
ซุบซิบ ซุบซิบๆๆ
... : วันนี้โดนอีกหรอเนี่ย โยชิโอกะ มายะ
... : เอาดอกเบญจมาศมาวางบนโต๊ะเนี่ยนะ เป็นวิธีแกล้งที่เห่ยมาก
... : แต่ว่าแกล้งแบบนี้ติดต่อกันเป็นอาทิตย์นี่มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ?
... : ก็เข้าใจคนที่แกล้งอยู่หรอกน้าา เพราะเด็กคนนั้นหัวช้าเกินไปจนน่าหงุดหงิด
  ~โยชิโอกะ มายะ เรียกสั้นๆว่ามายะก็ได้ค่ะ เกิดวันที่ 8 ธันวา ราศีธนู กรุ๊ปเลือด AB ข้อเสียเป็นคนซุ่มซ่ามที่เกินจะเยียวยา~
มายะ : แย่จังในห้องก็ไม่มีที่แล้วด้วย (เดินไปหลังห้องแล้วสะดุด)
   ~ ซ่าาา ซ่า!! ~
มายะ : "หวา หวา หวา" เซเกะซัง...ขอโทษ...(ดอกเบญจมาศไปอยู่บนหัวเซเกะ)
เซเกะ : โยชิโอกะ...เธอ...ทำอะไรของเธอหา!!
... : ขอโทษเซเกะเดี๋ยวนี้นะ!!
... : ยัยนี่จงใจใช่มั้ย!! จงใจแน่ๆ!!
มายะ : ไม่ใช่
มิสึกิ : หยุดนะ! เล่นรุมกันแบบนี้มันแย่ที่สุด!
เซเกะ : มิซากิ อิสึมึ...ชิ โผล่มาขัดคออีกแล้ว ไปกันเถอะ!ฉันไม่ถูกโรคกับยัยนั่น... 
อิสึมิ : เดี๋ยวก่อนสิ!!
มายะ : อิสึมิจิง ไม่ต้องหรอกอิสึมิจัง
อิสึมิ : แต่ว่ามายะ...! ทุกคนเขาก็พูดกันว่าไอเรื่องดอกเบญจมาศเนี่ยเป็นฝีมือของแก๊งเซเกะ
มายะ : เรื่องที่ฉันกังวลมากกว่าเรื่องนั้นก็คือ...
อิสึมิ : เอ๊ะ___...?
มายะ : ดอกเบญจมาศเนี่ยแพงมากสินะ!?
อิสึมิ : หา
มายะ : ก็เล่นซื้อดอกเบญจมาศมาทุกวันๆแบบนี้กระเป๋าตังค์เขาฉีกรึเปล่า...ฉันหละเป็นห๊วงเป็นห่วง...
อิสึมิ : ไอตรงจุดนี้แหละมั้งที่มันขัดใจแก๊งเซเกะเขาน่ะ..."จะเป็นเด็กดีไปถึงไหนเนี่ย"
  ~ พวกของแก๊งเซเกะซังที่อยู๋ห้องเดียวกันออกจะเป็นกลุ่มที่น่ากลัวนิดหน่อย เด็กที่เป็นเป้าหมายการรังแกอย่างฉันเลยมักจะถูก      หาเรื่อง แต่ทุกครั้งก็จะมีอิสึมิจังกล้าหาญของห้องมาคอยช่วยตลอด
มายะ : "เอ๊ะ" Flower Garden...F? น่าจะอยู่แถวนี้นี่นา 
  ~แปะ~
มายะ : กรี๊ดด! ขี้นก "เอ๊ะ อีกาหรอ" ~ฟึ่บ~
มายะ : เอ๊ะ อ้าว? ป้าย!! เอาคืนมาน้า หยุดนะ...!
  ~F........? เอ๊ะ? ที่นี่คือร้านดอกไม้เหรอ...?? ครืด ว้าว สุดยอดข้างในเป็นสวนหรอเนี่ย~
มายะ : ว้าวดอกไม้นี่สวยจัง...
อุเคียว : ดอกไม้นั่นคือดอกอาซาเลีย(กุหลาบพันปี)น่ะครับ ยินดีต้อนรับสู่ Flower Garden F...
มายะ : ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉัน โยชิโอกะ มายะค่ะ!
อุเคียว : คิก^^ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมเป็นเจ้าของร้านนี้ชื่ออุเคียวครับ ส่วนนี่คือผู้ช่วยของผมซาเคียว และนี่คือทาสึคิจิซัง"กา" มองหาดอกไม้เนื่องในโอกาสอะไรหรอครับวันนี้?
มายะ : อ๊ะ เปล่าค่ะ!ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะคือที่จริงแล้วฉันอยากจะขอร้องว่าช่วยคืนดอกเบญจมาศนี่ให้กับคนที่เขามาซื้อที่ร้านให้หน่อยได้ไหมคะ?
อุเคียว : ทำไม่ได้หรอกครับ ดอกไม้นั่นเป็นของที่ส่งไปให้คุณพวกผมคงจะเข้าไปยุ่งไม่ได้
มายะ : อย่างงั้นหรอคะเข้าใจแล้วค่ะ ขอโทษที่มารบกวน..
ซาเคียว : นี่!! ซื้ออะไรซักอย่างสิ อย่างน้อยก็น่าจะมีคนที่อยากให้ดอกไม้อยู่ใช่ไหมล่ะ?"ไหนๆมาถึงแล้วก็ซื้อกลับไปด้วยสิ"
มายะ : คนที่อยากให้ดอกไม้...?
อุเคียว : ดอกไม้คือสิ่งที่ส่งจาคนอีคนหนึ่งเป็นสิ่งที่เชื่อมหัวใจของคนไว้ด้วยการถ่ายทอดความนึกคิดที่ไม่อาจเอ่ยเป็นถ้อยคำมาได้ที่ร้านนี้มีดอกไม้ครบทุกชนิดเธอก็คิดถึงคนที่จะให้แล้วก็เลือกเอาละกัน"อ๊ะ แต่บางครั้งก็มีคนซื้อให้ตัวเองอยู่หรอก"
มายะ : งั้นหรอคะถ้างันก็ "เอ เอ เอ เอ" เอ่่อ งั้น เอาอันนี้ละกันค่ะ!
อุเคียว : ...............อย่างนี้นี่เอง
มายะ : ก็ลังเลอยู่หรอกค่ะว่าจะให้ใครแต่ยังไงเพื่อนฉันก็มีแค่อิสึมิจังคนเดียว
อุเคียว : "อิสึมิจัง" ?
มายะ : อิสึมิจังเป็นผู้หญิงที่เท่แล้วก็แข็งแกร่งมากเลยล่ะค่ะ!เป็นคนคนเดียวที่ถูกเพื่อนในห้องเมิน!
ซาเคียว : อย่ามายิ้มแฉ่งตอนเล่าเรื่องเศร้าสิ
อุเคียว : เจอราเนี่ยมใบไอวี่ในภาษาดอกไม้มีความหมายว่า...
มายะ : อ๊ะ ขอโทษค่ะฉันมีเงินแค่ 8 เยนพอไหมคะ? - -"
ซาเคียว : จะไปพอได้ไงเล่า "ไม่ใช่สมัยโชวะนะ"
มายะ : พรุ่งนี้!ไว้พรุ่งนี้ฉันจะพกเงินมาด้วยค่ะ!
  ~ในสวนดอกไม้ที่งดงามเต็มไปด้วยดอกไม้จากทั่วทุกมุมโลกที่กำลังบานสะพรั่ง มีฝาแฝดรูปงามอย่างอุเคียวซังกับซาเคียวซังอยู่(รวมถึงคุณทาสึคิจิที่เป็นอีกาด้วย)ช่างเป็นร้านดอกไม่ที่แปลกจริงๆ~
อุเคียว : เป็นเด็กที่แปลกจริงๆเลยนะ
ซาเคียว : เหรอ? ก็แค่เด็กผู้หญิงโง่ๆเองนี่ แปลกจังนะที่นายสนใจมนุษย์เป็นพิเศษเนี่ย
อุเคียว : ใช่ สนใจมากเลยล่ะ
  ~ ครืด ~
อุเคียว : ยินดีต้อนรับครับไม่ทราบว่ากำลังหาดอกอะไรอยู่หรอครับวันนี้ถ้าหากเบื่อดอกเบญจมาศแล้วก็ลองเปลี่ยนดอกไม้ชนิดอื่นดูไหมครับ 
... : นี่คือ...
ซาเคียว : ......
อุเคียว : ดอกไม้นั่นชื่อ เรดบัด ครับ
... : เรดบัด ฉันเอาดอกนี่แหละ
ตอนเช้าที่โรงเรียน
ซุบ ซิบ ซุบ ซิบ
  ~อา อีกแล้วหรอเนี่ย~
มายะ : "ของวันนี้ดูเป็นพุ่มๆแฮะ...เอ ดอกอะไรน้า...?
เพื่อนในห้อง 1 : อี๋ สกปรก!!
เพื่อนในห้อง 2 : ทำอะไรของเธอเนี่ยโยชิโอกะ!! กลีบดอกไม้เกลื่อนพื้นไปหมด 
เพื่อนในห้อง 1 :เหยียบเข้าซะแล้ว!!
มายะ : อ๊ะ!จริงด้วย! ขอโทษนะคะจะจัดการเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ
เพื่อนในห้อง 2 : ก็รีบทำเข้าเซ่
มิสึกิ : อะไรกันไอวิธีการพูดแบบนั้นไมายะเป็นผู้เสียหายนะ
เพื่อนในห้อง 1 : "หงะ" มิซากิ อาสึมิ
เพื่อนในห้อง 2 : น่ากลัวชิบ ยัยนั่นเป็นผู้หญิงจริงรึเปล่าเนี่ย? แกร่งเกินไปแล้ว 
เพื่อนในห้อง 1 : เห็นว่าขนาดตอนเกิดยังไม่ร้องไห้เลยด้วยซ้ำ
เพื่อนในห้อง 2 : จริงเหรอ!?แต่ก็เป็นไปได้แฮะ!!
อิสึมิ : ฮึ่ม! จะว่าอะไรก็พูดออกมาตรงๆเลยสิ...เป็นอะไรรึป่าว
มายะ : เอ๋?อะไรหรอจ๊ะ?(ยิ้มแฉ่ง)
อิสึมิ : หน้าเธอดูประหลาดชอบกล
มายะ : "เอ๊ะ? ดูแปลกหรอวันนี้เราจะทำเซอร์ไพรส์ให้ดอกไม้อิสึมิจังตอนหลังเลิกเรียนเลยตั้งใจว่าจะทำหน้านิ่งๆไว้แท้ๆ..."
อิสึมิ : แปลกคน
มายะ : "อิสึมิจังคงยังไม่กลับสินะ?"~อิสึมิจังจะหน้าแบบไหนนะ?ฮิฮิ~
เซเกะ : โยชิโอกะซัง ทำอะไรอยู่เหรอ?
มายะ : "แก๊งของเซเกะซัง!!!"
เซเกะ : นี่พวกเธอรู้รึเปล่า? ว่ามันเป็นข่าวลือไร้สาระแพร่ไปว่าคนที่เอาดอกไม้ไปวางบนโต๊ะเธอทุกวันคือพวกฉันเป็นเื่องที่ไม่มีมูลสิ้นดีคนที่ปล่อยข่าวลือคือเธอสินะ?
มายะ : มะ..ไม่ใช่...
เซเกะ : แปลกจริงทำอะไรลับๆล่อๆเนี่ย ถืออะไรอยู่น่ะ?ดอกไม้?
มายะ : ไม่ได้นะ...
เซเกะ : หา!? ...อะไรกันท่างแบบนั้นน่ะ~พึบ พึบ~อะไรกันเนี่ย!?โอ๊ย!!อะไรกันอีกาตัวนี้...!
อุเคียว : ไม่ได้ครับทาสึคิจิซัง ขอโทษแทนเจ้ากาบ้าด้วยละกันครับนะ^^
เซเกะ : เหวอ
มารุ : หล่อจัง...-///-
เซเกะ : ไปกันเถอะ!!(เดินชนมายะแล้วกระถางดอกไม้ร่วง)
 ~ตุ็บ เพล้งงง!~
เซเกะ : เมื่อกี้รู้สึกเหยียบอะไรไปสักอย่าง_?
มารุ : ไม่รู้สิ ฮะฮะ
มายะ : พลาดอีกจนได้ ^_^
อุเคียว : อย่างนี้ไม่เรียนว่า พลาด แต่เรียกว่า โดนแกล้ง ต่างหาก
มายะ : ไม่หรอกค่ะ!เป็นเพราะฉันผิดเองที่ไม่ถือไว้ให้ดี
อุเคียว : แต่ผมเห็นว่าพวกนั้นจงใจเดินชนเลยนะครับ?  ___...ไม่เจ็บใจบ้างหรอครับ?
มายะ : ฮะๆๆ นั่นสินะคะเวลาเกิดเรื่องแบบนี้ฉันก็คิดว่ามันเป็นความผิดของฉันเองที่ไปทำให้คนอื่นเขารำคาญใจ(ร้องไห้)อ้าว? อะไรกันเนี่ยฮะๆๆดูไม่ได้เอาซะเลยแหมT_T
  ~ซาเคียวเอาแขนคล้องคอมายะ~
มายะ : อึด อึด อัด ?? อุเคียวซัง? ซาเคียวซัง?คนไหนหว่า??? 
ซาเคียว : อย่าหัวเราะนะ! อย่าหัวเราะนะ
มายะ : "ซาเคียวซัง... ?"
ซาเคียว : ไม่ต้องหัวเราะก็ได้!! ร้องไห้ออกมาตอนที่อยากร้อง ยิ้มตอนที่อยากยิ้มดพราะนั่นแหละคือมนุษย์!!
  ~เป็นคำพูดที่ฉันอยากได้ยินมาโดยตลอด~
อุเคียว : ช่วยไม่ได้นะครับ พวกผมจะมอบดอกไม้แก่คุณเอง(พูดจบก็เอาดอกเบญจมาศสีขาวขึ้นมา)
มายะ : เอ๊ะ___...?
อุเคียว : ดอกไม้ของ F เป็นดอกไม้พิเศษอาจจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นก็ได้นะครับ เชิญรับไปได้เลย(จู่ๆดอกไม้ก็ลอยเข้าไปในโรงเรียน)
มายะ : เอ๋!? เอ๋!?(วิ่งตอมดอกไม้ไป)
ซาเคียว : เซอร์วิสพิเศษเลยนี่ แปลกจังเลยนะ
อุเคียว : เพราะผมประทับใจในคำพูของซาเคียวนี่ เพราะนั่นแหละคือมนุษย์
ซาเคียว : หนวกหูน่า- -*
อุเคียว : ดอกเบญจมาศสีขาวภาษาดอกไม้คือ ความจริง
มายะ : ดะ...เดี๋ยวสิ...หยุดนะ...~หมับ~จับได้แล้ว"เอ๊ะ?"อิสึมิจัง...?
อิสึมิ : ...มายะ...
มายะ : ...ตรงนั้นมันที่ของฉัน...เอ๊ะ___?ดอกไม้นั่น...?
ซาเคียว : อะไรกันไม่รู้หรอกเหรอว่าดอกเรดบัดที่ยัยนั่นมอบให้เธอภาษาดอกไม้คือ คนทรยศ
มายะ : คะ...ครทรยศอะไรกันไม่จริง...!ต้องมีการเข้าใจไรผิดกันแน่ๆ...อิสึมิจังจะทำเรื่องแบบนี้ได้ไงกัน
อิสึมิจัง : ...อึก(วิ่งออกจากห้องเรียนไป)
มายะ : อิสึมิจัง!!
ซาเคียว : ไม่ต้องตามยัยนั่นไปหรอก เพราะผู้หญิงคนนั้นไม่อาจหนีหัวใจตัวเองไปได้
อุเคียว : ชื่อร้านมีที่มาจากตัวอักษรตัวแรกของคำว่าฟลอร่าซึ่งเป็นเทพีของบุปผชาติ เทพีแห่งบุปผชาติฟลอร่ามีพลังที่จะเปลี่ยนคนให้เป็นดอกไม้ได้และพวกผมก็คือผู้ที่สืบทอดพลังนั้นมา
ซาเคียว : ดอกไม้เป็นซิ่งสิ่งเชื่อมโยงใจคนสู่คนและเป็นสิ่งที่ทำให้ดอกไม้ในใจคนเบ่งบานงานของพวกฉันคือเด็ดดอกไม้ที่ผลิบานในใจคนนั้นแต่อย่างเธอน่ะเป็นคนที่ไม่มีดอกไม้ในหัวใจเลยมีแต่ต้องทำให้ตัวของเธอเองนั่นแหละกลายเป็นดอกไม้ไปซะ
มายะ : อิสึมิจัง...ไม่นะ ~แผละ~(ล้มหน้าฟาดพื้น)
อิสึมิ : เป็นเด็กที่ไม่รู้จักเครียดไม่เปลี่ยนเลยนะ..เธอเนี่ยจะตามฉันมาทำไม!?
มายะ : อิสึมิจัง
อิสึมิ : พอได้แล้วเลิกยุ่งกับฉันซักที
มายะ : ไม่เอา...อย่าเป็นดอกไม้เลยนะ...!
อิสึมิ : โง่จริงๆเวลาแบบนี้เธอน่าจะหัวเราะไม่ใช่รึไง ฉันเป็นคนหักหลังเธอนะจะเจอเรื่องแบบนี้ก็สาสมแล้วนี่
มายะ : แต่ว่าอิสึมิมีเหตูผลบางอย่างใช่ไหมล่ะ?
อิสึมิ : เหตูผลอย่างงั้นหรอ มันก็แค่ฉันเกลียดเธออย่างไงล่ะ!คนที่เอาดอกไม้ไปวางบนโต๊ะเธอก็คือฉัน!คนที่ปล่อยข่าวลือว่าเซเกะซังเป็นคนทำก็คือฉัน!...อึก เพราะว่าแค่เห็นหน้าเธอมันก็ชวนหงุดหงิดแล้ว!!ทั้งที่โง่กว่าฉัน ทำอะไรด้อยกว่าฉัน ทั้งๆที่น่าจะเป็นทุกข์มากกว่าฉัน..แต่ทำไมเธอถึงเหมือนยิ้มเหมือนมีความสุขยิ่งกว่าฉันซะอีกหละ!? 
มายะ : ทำไม? เพราะอะไร ? .............. อ๋อนึกออกแล้วเพราะมีอิสึมิจังอยู่ไงหละฉันดีใจจริงๆนะ ขอบคุณมากนี่คือคำขอบคุณจากฉันจ้ะ"ถึงมันจะเหี่ยวไปหน่อยก็เถอะ"(ยื่นดอกไม้ให้)
อิสึมิ : เธอนี่บ้าจริงๆด้วย...
ซาเคียว : ดูเหมือนดอกไม้แห่งฟลอร่าในใจเธอจะผลิบานแล้วนะเพราะยัยนั่น
อุเคียว : นั่นสิครับ เพราะดอกไม้ที่เด็กคนนั้นเลือกให้มิซากิ อาสึมิ ดอกเจอราเนียมใบไอวี่ ภาษาดอกไม้คือ มิตรภาพที่แท้จริง 
มายะ : ค่าใช้จ่าย 3 หมื่นเยน!!?? - -.
อุเคียว : บอกแล้วไงครับว่าดอกไม้เราเป็นอะไรที่พิเศษ^^
ซาเคียว : รีบๆจ่ายมาเร็วเข้า
มายะ : เอ่อ..คือ........
ซาเคียว : หา____!?ให้ทำงานที่ร้านจนกว่าจะจ่ายค่าดอกไม้ได้เนี่ยนะ!!ล้อเล่นใช่มั้ยให้ผู้หญิงเซ่อซ่ามาทำงานเนี่ย!!จะตัดสินใจอะไรไม่ปรึกษาหา!!
อุเคียว : ดีจะตาย งานของพวกเราจะได้ลดไง
มายะ : อะ เอ่ออ ถึงฉันจะทำอะไรช้ากว่าคนอื่นแต่ก็จะพยายามเต็มที่ค่ะ
ซาเคียว : แล้วทำไมต้องใส่ชุดสาวใช้ด้วยเนี่ย
มายะ :  ?ก็อุเคียวซังบอกว่าเป็นชุดฟอร์มของร้านน่ะค่ะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ!!
ซาเคียว : ...ร้านเราเข้มงวดนะ
อุเคียว : ซาเคียวเขินอะไรน่ะ^^ (กระซิบ)
ซาเคียว : หนวกหูน่า-///-
มายะ : จริงสิดอกอาซาเลียที่ฉันเลือกไปตอนแรกภาษาแปลว่าอะไรหรอคะ?
ซาเคียว - อุเคียว : จุดเริ่มต้นของความรัก
ซาเคียว : งานแรกเริ่มจากขนนี่ก็แล้วกัน(ชี้ไปที่ถุงปุ๋ยหนัก 30 Kg)
มายะ : เอ๋____