เรื่อง เเผนการรักพิชิตใจเธอ

1.0

เขียนโดย moo_noiy

วันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2555 เวลา 19.54 น.

  17 ตอน
  0 วิจารณ์
  23.39K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

สนามบินอินชอน

                           จ่อก...แจ่ก...จ่อก...แจ่กตอนนี้พวกเราทั้งหมดก็มารวมตัวกันหน้าสนามบินอินชอน มายืนรอรถตู้ที่จะมารับไปที่พักกัน ช่วงนี้อากาสที่เกาหลีไม่ค่อยหนาวเท่าไหร่แต่สำหรับคนที่นี่น่ะสำหรับพวกเราโค-ตา-ระ หนาวเลย บรื้อ~

                             รถตู้มาแล้วค่ะนักเรียนช่วยกันเอากระเป๋าขึ้นรถน่ะค่ะ พวกเราช่วยกันขนกระเป๋าขึ้นรถตู้กันอย่างไว เพราะหนาวมาก อยากถึงที่พักเร็วๆ

                       นักเรียนค่ะที่พักของเราคือโรงแรม Airpark Hotel (inheon) อยู่ใกล้กับสนามบินอินชอนนี้เองค่ะเมืองอินชอนนี้ตั้งอยู่ในจังหวัดเคียงโดซึ่งเป็นที่ตั้งของเมืองหลวงคือกรุงโซที่เรารู้จักกันดีนั่งฟังครูแยจินพูดได้ไม่นานรถก็เลี้ยวเข้าไปในโรงแรมหรู หรือว่านี่คือที่พักของพวกเรา โหสวยจังเลย

                           นักเรียนค่ะถึงแล้วค่ะโรงแรมที่เราจะพักกันตลอดหนึ่งอาทิตย์นี้น่ะค่ะลงกันได้แล้วค่ะเดี๋ยวเราเข้าไปข้างในกัน พวกเราเดินตามครูแยจินเข้าไปในโรงแรมหรูระดับสามดาวครูแยจินบอกเมื่อกี้ สามดาวอย่างหรูอ่ะแล้วถ้าห้าดาวล่ะ คงจะเป็นสวรรณ์ชั้นเจ็ดเลยมั้งเนี่ย

                        ทุกคนค่ะมารับกุญแจที่ครูน่ะค่ะพักกันห้องล่ะสองคนจับคู่กันแล้วมารับกุญแจได้เลยค่ะ

                       ต้นหอมแกคู่กับฉันน่ะเดี๋ยวฉันไปเอากุญแจห้องก่อนยัยนิวจองตัวฉันไว้แล้วก็รีบวิ่งไปรับกุญแจห้องจากครูแยจิน

                       ต้นหอมเราได้ห้อง2230 แหละ นั่นไงไปไม่นานยัยนิวก็เดินเอากุญแจห้องมาโชว์แล้ว

                      นักเรียนค่ะได้กุญแจห้องแล้วดูตามหมายเลขกุญแจน่ะค่ะว่าอยู่ห้องไหน แล้วก็ไปทำธุระให้เสร็จอีกครึ่งชั่วโมงมาเจอครูที่นี่น่ะเดี๋ยวเราจะไปทานอาหารกันค่ะ เอาล่ะไปกันได้แล้วค่ะอย่าลืมน่ะค่ะอีกครึ่งชั่วโมงครูแยจินย้ำอีกทีจนพวกเราเข้าใจ และทยอยขึ้นห้องไปกันตามหมายเลขที่ติดอยู่กับกุญแจห้อง

                       นี่งัยต้นหอมถึงแล้วห้อง2230 เบอร์ห้องของเรายัยนิวพูดเสร็จก็รีบหยิบกุญแจขึ้นมาไขห้องด้วยความตื่นเต้น

                       ว้าว..*-*สวยจังต้นหอมดูสิ เฟอร์นิเจอร์ครบเลย ทีวีก็มี ฮิตเตอร์เครื่องทำความร้อนก็มี ต้นหอมมาดูที่ระเบียงซิ วิวสวยมากๆเลย เสียดายน่ะที่เราไม่ได้มาช่วงหิมะตกอ่ะยัยนิวทำท่าเสียดายอยู่หน้าระเบียงห้อง YoY

                     ไม่เป็นไรหรอกนิวได้มาที่นี่ก็ดีถมแล้ว ดูซิเนี่ยหิมะไม่มีวิวยังสวยเลย สวยมากเลยไปถ่ายรูปดีกว่า พอนึกได้ฉันก็รีบวิ่งไปหยิบกล้องในกระเป๋าออกมา นิวฉันไปรอข้างล่างน่ะไปแล้ว ยังไม่ทันที่ยัยนิวจะพูดอะไรฉันก็วิ่งออกมาข้างนอกแล้ว

                       ฉันเดินออกมาจากโรงแรมพรอ้มกับกล้องถ่ายรูปที่พร้อมจะเก็บภาพทันทีเมื่อเจอวิวสวยๆ ตรงนั้นก็สวย ตรงนี้ก็สวย ถ่ายเลยดีกว่าจะได้เอาไปอวดพ่อกับแม่ แชะ...แชะ...แชะ ฉันเก็บภาพไปเรื่อยๆ โอ๊ะตรงนั้นก็สวย แชะ.. นีมันเลยครึ่งชั่โมงแล้วนี่นา ถ่ายรูปซะเพลินเลยเราไปดีกว่าเดี๋ยวยัยนิวจะหาไม่เจอ  อ้าวนั่นครูแยจินนี่นายืนคุยกับใครอยู่ตรงหน้าโรงแรมน่ะ เป็นผู้ชายซะด้วย มองระยะใกลยังหล่อเลย เดินไปดูใกล้ดีกว่า ดูจากการแต่งตัวแล้ว คงจะรุ่นราวคราวเดียวกับฉันแหละ ดูไปก็คล้ายแทคยอน วงทูพีเอ็ม เหมือนกัน คุยกันซะสนิทเชียว แฟนครูแยจินล่ะมั้ง อิจฉาจัง  เสน่ห์แรงเหมือนกันน่ะเนี่ครูเรา

                       ต้นหอมแกไปไหนมาฉันตามหาแกจนทั่วเลยน่ะ อยู่ๆยัยนิวก็วิ่งหน้าตั้งมาอย่างเหนื่อยหอบสงสัยคงจะตามหาฉันล่ะมั้งเนี่ย

                       ก็อยู่แถวๆนี้แหล่ะถ่ายรูปมาด้วยดูซิฉันโชว์รูปที่ถ่ายมาให้ยัยนิวดู ยัยนิวถึงกับนิ่งเลยทีเดียว ฉันถ่ายดีขนาดนั้นเลยหรอ

                       ต้นหอมผู้ชายในรูปหล่อว่ะไปเจอมาจากไหนหรอ แป่ว...-*-นึกว่ารูปที่ฉันถ่ายมาสวยซะอีกดันไปดูรูปผู้ชายที่ฉันถ่ายติดมาด้วยซะงั้น

                       โอโหไม่ต้องดูแล้ว ไปกินข้าวดีกว่าฉันรีบดึงกล้องออกจากมือยัยนิวเก็บเข้ากระเป๋าแล้วลากยัยนิวไปห้องอาหารของโรงแรม อย่างอารมณ์เสีย

  ปาร์ค ชางมิน:

                  สวัสดีครับนี่คือช่วงเวลาของปาร์ค ชางมิน แนะนำตัวบ้างแล้ว ผมมีชื่อว่า ปาร์ค ชางมิน เป็นลูกครึ่งไทย-เกาหลี อายุ 19ปี กำลังศึกษาอยู่ปีสองที่มหาลัยชื่อดังของเกาหลี ในมหาลัยผม ป๊อบปูล่ามากในหมู่สาวๆ (ชิหลงตัวเอง)ผมไม่ค่อยปฎิเสธสาวสวยๆที่มาให้ท่าผมซักเท่าไหร่ แค่ผ่านไปแล้วก็ผ่านมาเท่านั้นไม่คิดจริงจังเท่าไหร่ 

                  ผมมีพี่สาวหนึ่งคนชื่อว่า ปาร์ค แยจิน แก่กว่าผม 5ปี พี่ผมเป็นครูสอนภาษาเกาหลีอยู่ประเทศไทยเห็นว่าวันนี้พานักเรียนมาทัศนะศึกษาที่นี่ มาซะใกลเชียว สาวไทยจะน่ารักเหมือนสาวเกาหลีหรือเปล่าน่า~          แชะ...แชะ...แชะ )TT( อึ่ยใครมาแอบถ่ายรูปแถนนี้เนี่ขัดจังหวะการแนะนำตัวจริงๆเลย (หรอ~) นั่นงัยเจอต้นเหตุและ เป็นผู้หญิงซะด้วยกำลังถ่ายรูปอยู่เลยหน้าตาน่ารักซะด้วยเหมือนตุ๊กตาเดินได้เลยแหะ ผู้หญิงอะไรน่ารักเป็นบ้าเลย ถึงจะตัวเล็กก็เถอะแต่หน้าอกหน้าใจนี่สิไม่เล็กตามตัวเลย ขนตางอนข้ากับตาโตๆนักริมีปากชมพูระเรื่อหน้าสัมผัส ผมก็ดัดเป็รลอนสวยยาวไปถึงกลางหลัง มีสีปลอนทองแซมมาบ้านิดหน่อยพอสวยงาม จะทำยังงัยถึงจะได้เข้าไปอยู่ในสายตาเธอน่ะ พอห็นผมแล้วเธอคนนั้นจะได้เคลิ้ม วิ่งตามก้นผมแทบไม่ทัน ผู้หญิงก็เป็นแบนี้กันทุกคนแหละ (แหวะ) อ๊ะเธอกำลังหันกล้องมาทางต้นไม้ข้างตัวผมนิ แชะ ^_^*สำเร็จก่อนที่กล้องเธอจะหันมาผมก็รีบวิ่งไปเกาะต้นไม้ที่เธอจะถ่ายทันที แค่เนี่ผมก็ไปอยู่ในรูปของเอแล้ว หวังว่าคงจะเห็นผมอยู่ในรูปน่ะ  ^_^ (ฉันจะยุให้ยัยนั่นลบรูปทิ้งซะ) !*!

             “ชางมิน... ใครเรียก ผมกำลังมองยัยตุ๊กตาของผมเพลินๆ(เขาเป็นของนายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ย่ะ) มานานแล้วหรอทำไมไม่เข้าไปข้างในล่ะอากาศมันเย็นเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก พี่สาวผมเรียกนี่เองมาตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า อ้าวยัยตุ๊กตาของผมหายไปไหนแล้วไวจริงๆ

                    และนั่นมองใครอยู่ล่ะไม่เห็นสนใจที่พี่พูดเลย มาถึก็บ่นเลยพี่สาวผมเนี่ย

                    เปล่าครับคิดถึงนูน่าจะแย่ ผมสวมกอดพี่สาวก่อนที่เธอจะงอน ผมชอบเรียกพี่สาวว่านูน่า มาตั้งแตจำความได้แล้ว

                      ไหนขอพี่ดูซิไม่ไม่เจอกันตั้งนานหล่อขี้นสูงขึ้นน่ะเนี่ย   น้องพี่โอ้ยพี่แยจินจับตัวผมหมุนไปหมุมามึนไปหมดแล้วเนี่ย @_@

            “ฟุดฟิศ...ฟุดฟิศ ชางมิน!สูบบุหรี่ด้วยหรอพี่ได้กลิ่นน่ะ จมูกดีจริงๆพี่เราอุตส่าห์ชีดน้ำหอมดับกลิ่นแล้วน่ะเนี่ย                                                 

                      แหมผมโตแล้วน่ะนูน่า

                    เพี้ย ! นี่แนะถึงโตแล้วก็สูบไม่ได้ โอ้ยตีมาซะแรงเชียวยังกับผมไปฆ่าใครตายแนะ (แต่การสูบบุหรี่ก็เหมือนกับฆ่าตัวเองทั้งเป็น ห้ามทำตามน่ะน้องๆ)

                     นูน่าไม่รักผมแล้วหรออุตส่าห์มาหาเพราะคิดถึงน่ะเนี่ย มาตีกันแบบเนี่ยงอนแล้วน่ะ ผมทำท่าน้อยใจใส่พี่สาว เหมือนเด็ก

                     ก็เพราะว่ารักงัยพี่เป็นห่วงน่ะ อายุแค่19ริอาจสูบบุหรี่ยังงี้ต้องบิดหูให้เข็ด โอ้ย  ~ บิดหูอีกแล้ว เจ็บYoY แอ๊ะ! สูบที่ปากทำไมบิดที่หูหว่า ?(หรือจะให้ฉันบิดล่ะแต่ฉันไม่บิดหรอกแต่จะ ..) หยุดคิดเลย -_-**

               “ไหนอ่ะลูกศิษย์นูน่าอ่ะสวยป่ะ เข้านิสัยเดิมผมอีกแล้ว

                      อย่า..แม้แต่..จะคิด เด็กที่มาเนี่ยคัดมาแล้วทั้งนั้น

                      คัดความสวยมาหรอนูน่าผมพูดพรางทำหน้าทะเล้นไปด้วย

                      เด็กรียนทั้งนั้นย่ะ

                        คร้าบ เด็กเรียนก็เด็กเรียนถ้าเจอผมเข้าหน่อยล่ะขี้คล้านจะตามกันต้อยๆ (ตามไปไล่ควายหรอ คริ..คริ )  

                         ตามพี่มาน่ะเดี๋ยวไปทานข้าวกัน

                      ครับเดี๋ยวผมตามไป แล้วนูน่าก็เดินเข้าไปในโรงแรม ทำไมผมยังไม่ตามไปหรอเพราะจะหายัยตุ๊กตาของผมน่ะสิล่ะสายตาไปแป๊บเดียวหายไปไหนเลยไวจริงๆ (ชิคงจะอยู่รอแกหรอก)

                     ผมเดินดูข้างนอกโรงแรมอยู่หลายรอบก็เจอผมเลยตัดสินใจเดินไปหาพี่สาวในโรงแรมทันที  แต่พอผมเดินเข้าไปยังห้องอาหารภายในโรงแรมก็เจอยัยตุ๊กตาของผมยืนตักอาหารอย่างมีความสุข คราวนี้ล่ะผมไม่ปลอ่ยเธอคาดสายตาไปแน่ๆ ผมยืนคิดแผนอยูสักพัก แล้วดำเนินการตามแผนทันที  ด้วยความที่เอกำลังเพลินอยู่กับการตักอาหารใส่จานอยู่นั้นโดยไม่ได้มองข้างๆว่ามีผมยืนขวางไว้อยู่จึงทำให้เธอตกใจคว่ำจานอาหารใส่ตัวผมจนเลอะไปหมดทั้งตัวและหัวใจ (แหวะ) นี่แหละครับคือแผนการของผม(ลงทุนจริงๆ)

                      ว้าย..ขอโทษค่ะอ้าวเป็นคนไทยหรอเนี่ยนึกว่าคนเกาหลีซะอีกหน้าตาคล้ายคนเกาหลีเลยแฮะ

               “อ้าวเป็นคนไทยหรครับเนี่ยทั้งที่รู้อยู่แล้วยังจะถามอีกผมเนี่ยจริงๆเลย

                     ค่ะฉันต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะพอดีตักอาหารเพลินไปหน่อยค่ะเธอทำท่าเก้ๆกังๆขอโทษผมใหญ่เลยน่ารักแฮะ ไม่เป็นไรหรอกครับแล้วนี่มาคนเดียวหรอครับ

                       เปล่าค่ะมากับทางโรงเรียนยังถ้าไม่เป็นไรแล้วดิฉันขอตัวน่ะค่ะอ้าวเฮ้ยยังถามไม่หมดเลยจะไปซะแล้วผู้หญิงคนนี้แปลกจริงๆไม่หลงเสน่ห์ผมบ้างหรือไง

                       เดี๋ยวครับเดี๋ยวผมเรียกเธอไว้ก่อนที่เธอจะเดินออกไปและผมก็ถือวิสาสะคว้าแขนเธอไว้อีก          อ๊ะ! มีอะไรหรือเปล่าค่ะ เธอถามผมอย่างกับทำท่ารังเกียจแถมยังแกะมือผมออกจากแขนเธออีก ดีท้าทายดี

                         คุณทำเสื้อผมเลอะแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบหน่อยหรอครับ จู่ๆผมก็คิดแผนที่จะตีสนิทเธอขึ้นมา (หืมในหัวมีแต่แผนหรืองัยย่ะ)

                        คุณจะให้ดิฉันซักเสื้อให้หรอค่ะ เธอถามผมต่อด้วยท่าทางหวาดๆหน้าแกล้งจริงๆ

                        ไม่ตอ้ง ถึงขนาดนั้นหรอกครับ เพียงแค่คุณไปทานข้าวเป็นเพื่อนผมแค่นี้เอง ผมพูดอย่ามีเลศนัย     

                         ก็ไปซิค่ะเพื่อนฉันนั่งอยู่ทางโน้นค่ะ เธอพูดพรอ้มกับชี้มือไปทางเพื่อนๆของเธอ แต่ผมไม่คิดจะไปนั่งตรงนั้นหรอกคน เยอะจะตายไปผมต้องการนั่งกับเธอคนเดียว

                          ผมหมายแค่คุณกับผมสองต่อสองคำพูดของผมทำเอาเธออึ้งไปเลยทีเดียว

                        เออ่...ก็ได้ค่ะแต่ต้องเป็นที่นี่น่ะค่ะ ก็ยังดีกว่าไม่นั้งกับผมเลยแผนผมก็สำเร็จไปอีกคั่นแล้ว  ผมตกลงแล้วหยิบอาหารนำเธอไปนั่งอีกมุมหนึ่งของห้องอาหารซึ่งไม่ค่อยมีคนนัก เธอตักอาหารอยู่สักพักเธอก็เดินตามมา นั่งโต๊ะเดียวกับผมเธอเลือกที่จะนั่งฝั่งตรงข้าม นี่ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นละก็ เสยมานั่งบนตักผมเชียว ดูเธอสิมาถึงก็รีบกินใหญ่เลย ไม่ห่วงสวยซะบ้างเลย (แต่ก็เห็นว่าเขาสวยใชมั้ยล่ะ)

                         จะรีบกินไปไหนละครับเดี๋ยวก็ติดคอหรอก  ผมถามเธอจนทำให้สำลักอาหารเลยทีเดียว ตลกจริง เอตั้งผมเจอเธอนี่ผมยิ้มไปกี่ครั้งแล้วน่ะ เธอทำให้ผมยิ้มได้จริงๆ

                         บอกแล้วว่าไม่ต้องรีบเห็นมั้ยนี่ครับน้ำ ผมส่งน้ำให้เธอด้วยท่าทางขำๆ

                         คุณหัวเราะฉันหรอ เธอหันมาว่าผมอย่างโกรธก็มันน่าขำจริงๆ

                         เปล่าครับใครจะขำคนสวยอย่างคุณล่ะ ผมก้มหน้าแอบขำเธอใหญ่ ก็ดูซิตอนนี้หน้าเธอแดงไปหมดแล้วไม่รูว่าเพราะสำลักอาหารหรือเพราผมชมเธอเมื่อกี้ก็ไม่รู้   

                         แล้วทำไมคุณยังไม่กินล่ะฉันต้องรีบไปรวมกลุ่มกับเพื่อนแล้วน่ะ เธอคนนี้จ้องจะหนีผมตลอดเลยว่ามั้ย ชื่อก็ยังไม่รู้จัก

                         ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลยน่ะ

                         ฉันชื่อว่าต้นหอมนะ ต้นหอมหรอไม่รู้ว่าจะหอมเหมือนชื่อหรือเปล่าน่ะ

                          ยินดีที่ได้รู้จักรครับส่วนผมชื่อว่า ปาร์ค ชางมิน ผมเป็นลูกครึ่งไทย-เกาหลีน่ะครับเรียนอยู่มหาลัยปีสองแล้ว ผมแนะนำตัวซะยาว

                           หรอค่ะ ฉันก็กำลังจะเข้ามหาลัยปีนี้แหละค่ะ

                           งั้นเราก็อายุห่างกันแค่ปีเดียวซิครับ เธอพยักหน้าให้ผมพร้อมกับตักอาหารเข้าปากอีกรอบ ในปากยังเคี้ยวไม่หมดเลย ดูซิแก้มป่องเชียว ยัยตุ๊กตาของผม

                            อ้าวชางมิน ต้นหอม มานั่งทานข้าวที่นี่เอง รู้จักกันด้วย้หรอ พี่สาวผมเองแหละที่เดินมาทักแต่แอ๊ะพี่สาวผมรู้จักตุ๊กตาของผมด้วยหรอ

                             พึ่งจะรู้จักกันน่ะค่ะ

                             นูน่ารู้จักต้นหอมด้วยหรอครับ ผมถามพี่แยจินอย่างสงสัย

                            รู้จักดีเลยล่ะ ก็ต้นหอมน่ะเป็นลูกศิษของพี่เอง อ๋อจุดใต้ตำตอนี่เอง

                            หนูกินเสร็จแล้วค่ะครูไปกันได้หรือยังค่ะ ตุ๊กตาของผมนี่กินไวจริงแถมยังหาเรื่องหนีผมอีก เธอหนีผมไม่พ้นแน่  เราหายกันแล้วน่ะเธอหันมาพูดกับผมเบาๆ

                              จะไปไหนกันหรอครับผมไปด้วยได้มั้ยนูน่าผมหันไปพูดกับพี่สาว

                              อ๋อพี่จะพานักเรียนไปเดินตลาดเมียงดงน่ะจ่ะถ้าอยากไปก็ไปซิจ๊ะ ถึงไม่อนุญาตผมก็ไปอยู่แล้ว

                                   งั้นถ้าพี่อยากได้อะไรเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง ต้นหอมด้วยน่ะอยากได้อะไรก็บอกผมทำท่าเป็นเสี่ยใหญ่

                              จร้าพ่อคนรวย พีสาวยังหันมากระแนะกระแหนผมอีก

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา