คดีอำพราง

หลังจากกลับมาถึงสำนักงานผมหยิบเอาซองเอกสารที่ได้รับมาเปิดออกดูรูปอีกครั้งหนึ่ง หญิงสาวที่ยิ้มอยู่ในรูปอายุน่าจะราวๆ 25-30 ปีซึ่งยังดูไม่แก่เท่าไร

"เอากาแฟหน่อยไหม สารวัตร" 

"ขอบใจนะ ฮูเปอร์" 

จ่าฮูเปอร์ยื่นแก้วกาแฟมาให้ผม

"ไอ้หมอนั้นดูจะไม่แปลกใจอะไรเลยนะ สารวัตร"

"ใครเหรอ" ผมถาม

"ก็ คริสโตเฟอร์ ไง แถมยังดูเหมือนไมาอยากให้เราเข้าไปยุ่งอย่างงั้นแหละ"

จ่า ฮูเปอร์พูดพลางดูรูปถ่าย

"อะไรกันนี่ นายสงสัยเขาอย่างนั้นเหรอ" ผมหยุดมองหน้าที่สงสัยของ จ่าฮูเปอร์

"เขาเป็นพี่น้องกันนะ" ผมพูดต่อ

"แล้วทำไมเขาต้องเกลียดตำรวจด้วยล่ะ" 

"อาจเป็นนิสัยส่วนตัวของเขาเองล่ะมั้ง" ผมพูดแบบยิ้มๆ

ในเวลา 20:30น. ผมกับจ่าฮูเปอร์ก็ขับรถมาจอดยังลานจอดรถของคลับ ซึ่งมีเด็กรับรถใส่เสื้อสีแดงมาโบกรถให้ ในเวลานี้ก็ดูเหมือนจะมีรถจอดไว้ประมาณ 6-7 คันแล้ว

"ไม่เลวเลยนะคลับนี้น่ะ"

"นี่ฮูเปอร์เรามาทำงานนะ" 

แล้วเราก็เดินเข้าไปข้างในคลับ

พอเดินเข้าไปข้างในคลับก็ทำให้เกิดความรู้สึกราวกับว่าได้ย้อนกลับไปยังยุคของคาวบอยยังไงยังงั้น โดยคลับแห่งนี้จะมีที่ให้นั่งอยู่สองชั้นคือชั้นล่างและชั้นบน ซึ่งชั้นบนดูคล้ายๆกับระเบียงเสียมากกว่าและสามารถมองลงมาเห็นเวทีที่มีไว้สำหรับโชว์ต่างๆ โดยมีเคาท์เตอร์บาร์เทนเดอร์อยู่ข้างๆเวที

ผมเลือกที่นั่งชั้นล่างเพราะไม่อยากเดินขึ้นชั้นบนเนื่องจากมันมีบันไดที่แคบและชันมากนั้นเอง เราสั่งรูทเบียร์สองแก้วแล้วจึงถามบ๋อย

"นี่บ๋อยใครเป็นเจ้าของคลับนี่เหรอ" ผมถาม

"อ่อ คุณแม็กซ์เวล หรือที่ใครๆเรียกกันว่า บิ๊กแม็กซ์ ไงล่ะครับ"

"วันนี้เขาเข้ามาหรือเปล่า" 

"นั่นไงครับ คนทีใส่หมวกคาวบอยสีขาวที่นั่งอยู่ตรงเคาท์เตอร์นั่นล่ะครับ เขาล่ะ"

"ขอบใจมาก" ผมยื่นแบงค์ห้าดอลล์ล่าให้กับบ๋อย แล้วเขาก็เดินออกไป

"ผมว่าเราน่าจะไปคุยกับเขาสักหน่อยนะ ฮูเปอร์" แล้วผมก็ยกเบียร์ขึ้นดื่มไปครึ่งแก้ว

และตอนที่ผมกำลังจะลุกขึ้น

"จะรีบไปแล้วเหรอ คุณตำรวจ"

ผมมองไปทางต้นเสียง ที่อยู่ทางด้านหลังของผม

"อ่อ....คุณ คริสโตเฟอร์ นั่นเอง" 

เขายิ้มอย่างไปแปลกใจเลย ที่ได้เจอเราที่นี่

"อื่ม แล้วมาคนเดียวเหรอครับ" ผมพูดพร้อมกับมองไปรอบๆ

"เปล่าหรอก วันนี้น้องสาวผมมาด้วย แอนนา น่ะ"

"ไหนล่ะน้องสาวคุณ" จ่าฮูเปอร์ถามบ้าง

"เธอไปเข้าห้องน้ำน่ะ"

"อ่อ ครับ" จ่าฮูเปอร์พยักหน้า

"แล้วเรื่อง คริสติน่า คิดว่าคงจะหาเจอนะ คุณตำรวจ" 

เขาหัวเราะฮึๆแล้วเดินขึ้นชั้นสองไป

"ไปกันเถอะ ฮูเปอร์" ผมดึงแขนจ่าฮูเปอร์ที่กำลังมอฟอรฺงตามหลัง คริสโตเฟอร์ไปอย่างไม่กระพริบตา

เราเดินผ่านทางแคบๆมาจนถึงเคาท์เตอร์ที่มีชายสวมหมวกคาวบอยสีขาวนั่งอยู่

"สวัสดีครับคุณ แม็กซ์เวล" ผมเอ่ยทักชายคนนั้น

"เรียกผมว่า บิ๊กแม็กซ์ หรือ แม็กซ์ เฉยๆดีกว่าครับ" 

ชายที่ดูอายุราวๆ ห้าสิบต้นๆตอบกลับมา

"ผมสารวัตร กอร์ดอน และนี่จ่า ฮูเปอร์ คู่หูผม" และเราก็จับมือกัน

"มีอะไรให้ผมช่วยครับคุณตำรวจ" เขาพูดขึ้นเมื่อรู้ว่าเราเป็นตำรวจ

"คืออยากจะถามว่าคุณพอรู้จักคนนี้ไหมครับ" ผมยื่นรูปถ่ายให้เขาดู

"เธอชื่อ คริสติน่า " ผมพูดต่อ

"อื่ม....ไม่รู้สินะครับ สงสัยจะไม่ใช่ลูกค้าประจำของคลับผมน่ะ"

"แล้วคลับของคุณมีกล้องงจรปิดไว้บ้างหรือเปล่า" จ่าฮูเปอร์ถามขณะมองไปรอบๆ

"แน่นอนครับเรามีทั้งหมด 8 ตัว สามารถมองได้ทั่วภายในคลับเลยล่ะครับ"

"เราจะขอดูเทปของคืนวันศุกร์ที่ 6 ที่ผ่ามมาได้ไหม แม็กซ์" ผมพูด

"ได้สิครับ ทางนี้เลยครับ" แล้วแม็กซ์ก็พาพวกเราเข้าไปยังห้องหลังเคาท์เตอร์ ซึ่งก็เป็นห้องเล็กๆที่มีโทรทัศน์วางอยู่บนโต๊ะ 2 เครื่อง โดยแต่ละเครื่องหน้าจอได้แบ่งออกเป็น 4 ช่องซึ่งแต่ละช่องกำลังถ่ายภาพแต่ละมุมของคลับอยู่

"อยู่นี่เอง นี่ไงครับเทปเมื่อตอนวันศุกร์" เขาหยิบเทปวีดีโอออกมาจากลังพลาสติกสีน้ำเงิน

แล้วเราก็เอาเทปใส่เข้าไปในเครื่องเล่นเทป หลังจากนั้นเราก็เห็นภาพปรากฎขึ้น

"นั่นไง คริสติน่า" ผมชี้ไปยังหน้าจอช่องขวาบน ซึ่งเธอเดินเข้ามากับผู้หญิงอีกสองคน

"ผู้หญิงที่เดินนำหน้านั่นนะเหรอครับ" แม็กซ์ถาม

"ใช่แล้ว และอีกสองคนที่เดินตามหลังน่าจะเป็นเพื่อนของเธอ"

"คุณพอจะรู้จักใครบ้างไหม แม็กซ์" จ่าฮูเปอร์ถามขึ้น

"ไม่เลยครับ" แม็กซ์ตอบพร้อมกับส่ายหน้าไปมา

"เดี่ยวก่อนแม็กซ์! หยุดภาพไว้สิ" ผมบอกเมื่อเห็นเหตุการณ์หนึ่งในจอ

เป็นภาพที่พนักงานคนหนึ่งเเดินมายังโต๊ะของ คริสติน่า และสนทนาแบบกระซิบกับ คริสติน่า อยู่พักหนึ่ง ก่อนที่พนักงานคนนั้นจะยื่นกระดาษสีขาวใบเล็กให้กับ คริสติน่า แล้วเดินออกจากคลับไปคริสติน่า คุยกับเพื่อนสองสามคำแล้วลุกเดินตามออกไปโดยยักกระดาษแผ่นนั้นไว้ในกระเป๋าเสื้อ

เราดูเทปไปเรื่อยๆจนเพื่อนทั้งสองของ คริสติน่า กลับไปโดยไม่มีวี่แววของคริสติน่ากลับมาอีกเลย

"ดูเหมือนเพื่อนของเธอไม่ได้เอะใจเลยนะครับที่เพื่อนออกไปโดยไม่กลับมาแบบนี้"

จ่าฮูเปอร์ตั้งข้อสังเกตุ

"นั่นนะสิ อาจจะเป็นเพราะคำพูดที่เธอพูดก่อนออกไปก็ได้ เพื่อนจึงไม่เป็นห่วงอะไร สงสัยจังว่าเธอพูดว่าอะไร" ผมออกความเห็นบ้าง

"เอ่ะ! พนักงานคนนั้น คือเด็กรับรถที่ลานจอดรถนิ สารวัตร" จ่าฮูเปอร์คิดได้

"จริงด้วยสินะ" ผมเพิ่งจะสังเกตุได้ว่าพนักงานคนนั้นคือเด็กรับรถที่ผมเพิ่งเจอก่อนเข้าคลับนี่เอง

"งั้นเราไปถามเขาดูก่อนแล้วกันว่า โน๊ตใบนั้นเขียนไว้ว่ายังไง" ผมพูดต่อไป

"อ่อ นั่นน่ะชื่อ มอร์แกน ได้เลยเดี๋ยวผมพาไปเอง" 

แม็กซ์พาเราออกจากห้องเพื่อไปยังลานจอดรถ

ในขณะที่เดินผ่านตรงกลางของคลับผมมองไปเห็นว่าโต๊ะของคริสโตเฟอร์ที่ชั้นบนได้มีหญิงสาวอีกคนในชุดสีชมพูนั่งอยู่ด้วยแล้ว แต่ดูเหมือนว่าทั้งสองจะไม่ทันสังเกตุเห็นพวกเรา

"มอร์แกน......มอร์แกน......" แม็กซ์ตะโกนเรียกเเด็กรับรถอยู่พักหนึ่งแต่ยังไร้วี่แวว

"ให้ตายสิอะไรกัน ปกติเขาน่าจะอยู่แถวนี้นิน่า" แม็กซ์พูดกับเรา

"เดี๋ยวผมไปดูข้างในอีกที่นะครับ" แล้วแม็กซ์ก็เดินไปยังประตูหลังของคลับแทนที่จะกลับเข้าไปทางเดิม

"โอ้พระเจ้า!!! เกิดอะไรขึ้นกับเขาเนี้ย" เสียงของแม็กซ์ดังมาจากบริเวณด้านในของลานจอดรถซึ่งเป็นทางผ่านไปยังประตูหลังของคลับ

ผมและจ่าฮูเปอร์รีบวิ่งไปยังตรงนั้นทันที สิ่งที่เราเห็นคือพนักงานคนหนึ่งนอนคว่ำหน้าอยู่บนพื้นระหว่างรถเก๋งสีดำกับกำแพงอิฐบล็อก มอร์แกนนั่นเอง

"รีบแจ้งไปยังหน่วยกู้ชีพเร็ว ฮูเปอร์" ผมสั่งจ่าฮูเปอร์

เมื่อหน่วยกู้ชีพและตำรวจสายตรวจมาถึงเราก็ได้รู้ว่า มอร์แกน ผู้ที่เชื่อมต่อระหว่างคนร้ายกับคริสติน่า ได้เสียชีวิตแล้ว

**********************************************