จีบได้นะเเต่เเฟนไม่รัก

  ระบายเฉย ๆ - ป๊อปปี้ฟาง จีบได้แฟนไม่รัก - โทโมะแก้ว , ตอนแรก ต่อจากตอนที่แล้ว ณ ทะเล๊ ทะเล ยัยเฟย์เกิดบ้าอะไรไม่รู้ พาฉันมาทะเลกับแฮม (คนที่มาขอจีบฉันตอนที่แล้ว) ยังรู้จักกันไม่ทันไร ก็พากันมาทะเลซะแล้ว - -^ ช่างเหอะ มาทะเลก็ดีเหมือนกัน เผื่ออีตาแฟนสุดหล่อของฉันจะหวง และมาตามหาฉันบ้าง ^____^ คิดเยอะไปรึเปล่าเนี่ยฉัน 8? "ยัยแก้วววววว !!! ร้องเพลงให้ฟังหน่อย !" เฟย์พูดและยื่นอูคูเลเล่มาให้ฉัน "ดีดเป็นแต่กีต้าร์ - -^" "อ่ะ !" ยัยเฟย์ยื่นกีต้าร์มาให้ฉัน โอ้ววว ' ยัยนี่เป็นโดเรม่อนตอนไหนเนี่ย ? ฉันรับกีต้าร์ตัวนั้นมาอย่างยากลำบาก "กับความห่างเหิน ด้วยระยะทาง ความรักก็ยังส่งถึง ต่อให้ไกลแสนไกล แต่ความห่างเหินที่เกิดจากหัวใจ ต่อให้ใกล้ชิดสักเท่าไร รักมันยิ่งห่างไปทุกที" (ความห่างเหิน - จ๊ะจ๋า) ฉันร้องและดีดกีต้าร์ไปพร้อม ๆ กัน "..." ยัยเฟย์และแฮมนั่งเงียบ และยิ้มไปตามที่ฉันร้อง "แต่ทำไมกับคนที่ยืนข้างฉัน เป็นคนรักกัน แต่ช่างดูเหินห่าง ใกล้ชิดพบเจอทุกวัน แต่เหมือนอะไรกั้นกลาง ยิ่งนับวัน เธอก็ยิ่งเปลี่ยนไป" (เพลงเดิม) "ร้องเพลงก็ยังจะมาเศร้าอีก =.,=" "ก็อารมณ์ฉันไม่ได้เอ็นจอยนี่หว่า !" "เอาเถอะ ๆ เดี่ยวผมร้องเองดีกว่า :)" แฮมพูด ฉันยื่นกีต้าร์ให้เขา แฮมรับไปและยิ้มกว้างให้ฉัน "ต่อไปนี้ นี่คือคนของเธอ จากนี้ ถ้ามีอะไรโหดร้ายกระเทือนถึงจิตใจ ขอเพียงแค่เธอบอก เพียงเธอกอดฉัน" (สัญญาจะไม่ไปไหน - โปเตโต้) แฮมเริ่มร้องเพลง เสียงเพราะเหมือนกันแฮะ -0- "สัญญา ถ้าฉันยังมีลมหายใจ ฉันจะไม่ยอม ให้ใครมาทำน้ำตาเธอรินหลั่งไหล ฉันสัญญา ว่าฉันจะไม่ไปไกลไกลที่ไหน ฉันจะรักเธอ รักเธอคนเดียว เรื่อยไปจนวันสุดท้าย ด้วยหัวใจ " (เพลงเดิม) แฮมร้องด้วยแววตามีความสุข แต่ทำไมฉันไม่มีความสุขไปตามเพลง ฉันลุกออกมาจากตรงนั้น ทั้งสองที่นั่งอยู่ต่างงงกับการกระทำของฉัน ก็ฉันไม่มีอารมณ์นี่ จะให้ฟังสักกี่ล้านเพลงมันก็เป็นเหมือนเดิมนั่นแหละ ! ฉันเดินเตร็ดเตร่ไปตามทาง หัวใจมันล่องลอยไปไหนแล้วก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าในตัวฉันมันเหมือนไม่มีวิญญาณ มันโล่ง มันอ้างว้าง มันเหงา มันโดดเดี่ยวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่น่าเชื่อว่านายโทดมะจะมีความสำคัญกับฉันมากกกกก กก ขนาดนี้ . ~ ตื๊ดตะลิ๊ดต๊ดช่วงงงงงงง ~ เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น ฉันรีบขวักมันขึ้นมาและกดรับทันที =[]= "(ยัยแก้วววว ! อยู่ไหนยะ !)" เสียงปลายสายบอก "ทะเล" ฉันตอบหน่าย ๆ "(ต๊ายยยยย . ไปไกลจัง -0- แล้วโทโมะของฉันจะไปหาเจอมั้ยเนี่ย !)" จองเบบอก "นี่ ! เขาไม่มาหรอก แค่นี้นะ" ฉันพูด และกดวางสายทันที เฮ้อ ! ฉันนั่งลงข้าง ๆ ต้นไม้ต้นใหญ่ และเอาหัวไปซบต้นไม้ต้นนั้น ... ถ้าเขามาก็คงดีสิ =[]= แต่เขาไม่มาหรอก หน้าฉันเขายังไม่อยากจะมองเลย "คราวนี้งอนไกลจังนะ -0-" เสียงทุ้มเอ่ย แต่ฉันก็ทำเหมือนว่าไม่ได้ยิน เพราะถ้าหันไปแล้วหน้าแตกซวยเลยนะ =[]= "นี่ ! งอนแล้วหยิ่งเหรอ ?" เขาพูดกับฉันเหรอ ? "แก้ว !" เออ เขาพูดกับฉันอ่ะ - -" ฉันหันไปหาเขา ฉันอึ้งไปสิบวิก่อนที่จะพูดว่า .. "โทโมะ ! O[]o" "เออ ! ก็โทโมะสุดหล่อไงหล่ะ >"<" เอ่อ .. มันก็ยังหลงตัวเองเหมือนเดิม "มาทำไม ?" ฉันถามแบบหน้าตายมาก แต่ในใจมันแทบจะระเบิดอยู่แล้วตอนนี้ > o < "มาง้อคน" โทโมะตอบแบบหน้าตายเช่นเดียวกัน เอ้ะ > o < มาง้อฉันก็ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อยไม่ได้รึไง ! :( "มาง้อใคร ?" "ก็มาง้อแกหน่ะสิ !" โทโมะพูดและชี้หน้าฉัน แล้วยิ้มแบบน่ารัก ๆ >"< "ไม่จริง งงงงงงงงง !!!!! แกมันโทโมะต้วปลอมมมมมมม !" ฉันพูดและวิ่งหนีโทโมะสุดฤทธิ์ "เห้ย ! จะหนีไปไหน รู้มั้ยว่าจากกรุงเทพมาภูเก็ตมันไกลนะโว้ยยยยยยย" โทโมะตะโกนไล่หลังฉันมาและวิ่งตามฉัน "แล้วจะมาทำไมถ้ามันไกลมากอ่ะ !" ฉันบอกแล้ววิ่งวนรอบต้นไม้ "ก็ถ้าไม่ติดว่าแฟนฉันมันมากับผู้ชายคนอื่นฉันก็ไม่มาหรอก -0-" โทโมะตอบ "อ๋อ ! เพราะฉันมากับผู้ชายคนอื่นนายถึงตามมาใช่มะ ? ถ้าฉันมากับผู้หญิงนายคงจะไม่ตามมาง้อฉันใช่มั้ย ! ?" ฉันพูด และปาดินใส่เขา "อะไรเนี่ย ?" โทโมะเอาแขนมาบังดินที่ฉันปาใส่ ฉันปาใส่ไม่ยั้ง "เฮ้ย พอแล้ว !" ยิ่งเขาพูด ฉันยิ่งใส่ไม่ยั้ง "ไม่หยุดใช่มั้ย !" โทโมะพูดและพุ่งเข้ามาหาตัวฉัน พอเขาเข้ามาในระยะประชิดเขาก็โอบเอวฉันทันที "ไอ้บ้านี่ ! ปล่อยฉันนะ" ฉันพูดแล้วดิ้น ดิ้น ดิ้น "ไม่ปล่อย !" โทโมะพูดและกอดเอวฉันแน่นยิ่งกว่าเดิม "นี่ออกไปห่าง ๆ ฉันเลยนะ :(" ฉันพูดและทุบทุกอย่างที่ฉันจะทุบได้ "ทำไม ? มีคนจีบแล้วรังเกียจแฟนตัวเองเลยเหรอ ?" "ใช่ > o < ตอนที่นายไม่อยู่นะ โหย คนจีบฉันเพียบเลย !" ฉันโม้ โหะ ๆ > o < จริง ๆ ก็มีอยู่แค่คนเดียวนั่นแหละ "มีแค่ไอ้แฮมไม่ใช่เหรอ ?" เพราะโทโมะพูด มันทำให้ฉันหุบยิ้ม :( แหน่ะ รู้อีก ไอ้นิสัยไม่ดี ! :( "นายรู้จักเหรอ ?" "รู้จักดีมากกกกกกกกกกกก เลยแหละ" "O[]o นี่อย่าบอกนะว่านายกับแฮม ... T,,,,T" "นี่คิดอะไรอยู่เนี่ย ? - -^" "เปล๊า > o <" "คิดถึงอ่ะ >"<" โทโมะพูดแล้วกอดฉันเบา ๆ "เหรอ ? คิดถึงแล้วทำไมต้องโกรธด้วย ?" "โหย , ก็คนมันรักมันหวงนี่นา" "หวงบ้าอะไรแม้กระทั่งกระเทย - -^" "ก็ใครจะไปรู้ว่าไอ้จองเบมันเป็นกระเทยอ่ะ T,,,,T เค้าขอโทษ ษษษษ" โทโมะบอกและกอดฉันแน่น "หราาาาาา . นายรู้มั้ยว่าวันนั้นมันน่ากลัวมากขนาดไหน ? ทางก็เปลี่ยว มืดก็มืด คนก็ไม่มี T,,,T" ฉันบ่น แล้วจู่ ๆ น้ำตามันก็คลอเบ้าขึ้นมาทันที "ขอโทษ แต่เธอก็ไม่เป็นอะไรแล้วนี่ .." "แล้วถ้าเป็นขึ้นมาหล่ะ !" ฉันผลักโทโมะทันที "ไม่รู้" โทโมะตอบ ... โหย เป็นคำตอบที่เน่าที่สุดเลยนะเนี่ย :( "ไอ้บ้าเอ้ย !" "เอ้า เอาด่าเค้าทำไมเล่า > o <" โทโมะทำหน้าหงอย ๆ ฉันเดินออกมาจากตรงนั้น แล้วก็เดินตรงเตร็ดเตร่ไปเรื่อย แต่โทโมะก็ยังคงตามฉันมา - -" หาอะไรสนุก ๆ ทำดีก่า ฉันหันหน้าไป ทำห้นาโทโมะหยุดกุกและยิ้มหวานมาให้ ฉัน ฉันยิ้มหวานกลับให้เขาเหมือนกัน แล้วฉันก็ผลักเขาตกลงน้ำตู้มมม . "อ้ากกกกก ' ทำไรเนี่ย ? เปียกหมดเลยอ่ะ !" โทโมะบอก และสะบัดขน >"< ไม่ใช่ ๆ สะบัดแขนต่างหาก "55555 โทษฐานที่นายทำให้ฉันซึมไปตั้งสามวันแหน่ะ !" "แค่สามวันเอง :)" "แค่สามวัน ? นี่นายกะจะทำให้ฉันโกรธเป็นเดือนเลยใช่ป่ะ ?" "ป่าวสักหน่อย > o <" "ดีกันนะ ^___________^" โทโมะยืนขึ้นและยื่นนิ้วก้อยมาให้ฉัน >"< ย้ากกกกกก . ถ้าฉันไม่คืนดีกับนายมีหวังได้เป็นศพแน่นอน ":-)" ฉันยิ้มแล้วยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวนิ้วก้อยของโทโมะ .. แล้วเราสองคนก็เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน >"< ...... มันเป็นอะไรที่ดีมากกกกกกกกกกกก ^_____^ ดิเอ็นท์ >"< จบแล้วจ้าาาาา ติดตามเรื่องต่อไปนะจ้ะ