จีบได้นะเเต่เเฟนไม่รัก

 
ระบายเฉย ๆ - ป๊อปปี้ฟาง

จีบได้แฟนไม่รัก - โทโมะแก้ว , ตอนแรก


ต่อจากตอนที่แล้ว
ณ ทะเล๊ ทะเล
ยัยเฟย์เกิดบ้าอะไรไม่รู้ พาฉันมาทะเลกับแฮม (คนที่มาขอจีบฉันตอนที่แล้ว) ยังรู้จักกันไม่ทันไร ก็พากันมาทะเลซะแล้ว - -^ ช่างเหอะ มาทะเลก็ดีเหมือนกัน เผื่ออีตาแฟนสุดหล่อของฉันจะหวง และมาตามหาฉันบ้าง ^____^

คิดเยอะไปรึเปล่าเนี่ยฉัน 8?

"ยัยแก้วววววว !!! ร้องเพลงให้ฟังหน่อย !" เฟย์พูดและยื่นอูคูเลเล่มาให้ฉัน
"ดีดเป็นแต่กีต้าร์ - -^"
"อ่ะ !" ยัยเฟย์ยื่นกีต้าร์มาให้ฉัน โอ้ววว ' ยัยนี่เป็นโดเรม่อนตอนไหนเนี่ย ? ฉันรับกีต้าร์ตัวนั้นมาอย่างยากลำบาก
"กับความห่างเหิน ด้วยระยะทาง ความรักก็ยังส่งถึง ต่อให้ไกลแสนไกล แต่ความห่างเหินที่เกิดจากหัวใจ ต่อให้ใกล้ชิดสักเท่าไร รักมันยิ่งห่างไปทุกที" (ความห่างเหิน - จ๊ะจ๋า) ฉันร้องและดีดกีต้าร์ไปพร้อม ๆ กัน
"..." ยัยเฟย์และแฮมนั่งเงียบ และยิ้มไปตามที่ฉันร้อง
"แต่ทำไมกับคนที่ยืนข้างฉัน เป็นคนรักกัน แต่ช่างดูเหินห่าง ใกล้ชิดพบเจอทุกวัน แต่เหมือนอะไรกั้นกลาง ยิ่งนับวัน เธอก็ยิ่งเปลี่ยนไป" (เพลงเดิม)
"ร้องเพลงก็ยังจะมาเศร้าอีก =.,="
"ก็อารมณ์ฉันไม่ได้เอ็นจอยนี่หว่า !"
"เอาเถอะ ๆ เดี่ยวผมร้องเองดีกว่า :)" แฮมพูด ฉันยื่นกีต้าร์ให้เขา แฮมรับไปและยิ้มกว้างให้ฉัน
"ต่อไปนี้ นี่คือคนของเธอ จากนี้ ถ้ามีอะไรโหดร้ายกระเทือนถึงจิตใจ ขอเพียงแค่เธอบอก เพียงเธอกอดฉัน" (สัญญาจะไม่ไปไหน - โปเตโต้) แฮมเริ่มร้องเพลง เสียงเพราะเหมือนกันแฮะ -0-
"สัญญา ถ้าฉันยังมีลมหายใจ ฉันจะไม่ยอม ให้ใครมาทำน้ำตาเธอรินหลั่งไหล ฉันสัญญา ว่าฉันจะไม่ไปไกลไกลที่ไหน ฉันจะรักเธอ รักเธอคนเดียว เรื่อยไปจนวันสุดท้าย ด้วยหัวใจ " (เพลงเดิม) แฮมร้องด้วยแววตามีความสุข

แต่ทำไมฉันไม่มีความสุขไปตามเพลง ฉันลุกออกมาจากตรงนั้น ทั้งสองที่นั่งอยู่ต่างงงกับการกระทำของฉัน ก็ฉันไม่มีอารมณ์นี่ จะให้ฟังสักกี่ล้านเพลงมันก็เป็นเหมือนเดิมนั่นแหละ !

ฉันเดินเตร็ดเตร่ไปตามทาง หัวใจมันล่องลอยไปไหนแล้วก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าในตัวฉันมันเหมือนไม่มีวิญญาณ มันโล่ง มันอ้างว้าง มันเหงา มันโดดเดี่ยวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่น่าเชื่อว่านายโทดมะจะมีความสำคัญกับฉันมากกกกก

กก ขนาดนี้ .

~ ตื๊ดตะลิ๊ดต๊ดช่วงงงงงงง ~ เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น ฉันรีบขวักมันขึ้นมาและกดรับทันที =[]=

"(ยัยแก้วววว ! อยู่ไหนยะ !)" เสียงปลายสายบอก
"ทะเล" ฉันตอบหน่าย ๆ
"(ต๊ายยยยย . ไปไกลจัง -0- แล้วโทโมะของฉันจะไปหาเจอมั้ยเนี่ย !)" จองเบบอก
"นี่ ! เขาไม่มาหรอก แค่นี้นะ" ฉันพูด และกดวางสายทันที เฮ้อ ! ฉันนั่งลงข้าง ๆ ต้นไม้ต้นใหญ่ และเอาหัวไปซบต้นไม้ต้นนั้น ... ถ้าเขามาก็คงดีสิ =[]= แต่เขาไม่มาหรอก หน้าฉันเขายังไม่อยากจะมองเลย
"คราวนี้งอนไกลจังนะ -0-" เสียงทุ้มเอ่ย แต่ฉันก็ทำเหมือนว่าไม่ได้ยิน เพราะถ้าหันไปแล้วหน้าแตกซวยเลยนะ =[]=
"นี่ ! งอนแล้วหยิ่งเหรอ ?" เขาพูดกับฉันเหรอ ?
"แก้ว !" เออ เขาพูดกับฉันอ่ะ - -" ฉันหันไปหาเขา ฉันอึ้งไปสิบวิก่อนที่จะพูดว่า ..
"โทโมะ ! O[]o"
"เออ ! ก็โทโมะสุดหล่อไงหล่ะ >"<" เอ่อ .. มันก็ยังหลงตัวเองเหมือนเดิม
"มาทำไม ?" ฉันถามแบบหน้าตายมาก แต่ในใจมันแทบจะระเบิดอยู่แล้วตอนนี้ > o <
"มาง้อคน" โทโมะตอบแบบหน้าตายเช่นเดียวกัน เอ้ะ > o < มาง้อฉันก็ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อยไม่ได้รึไง ! :(
"มาง้อใคร ?"
"ก็มาง้อแกหน่ะสิ !" โทโมะพูดและชี้หน้าฉัน แล้วยิ้มแบบน่ารัก ๆ >"<
"ไม่จริง งงงงงงงงง !!!!! แกมันโทโมะต้วปลอมมมมมมม !" ฉันพูดและวิ่งหนีโทโมะสุดฤทธิ์
"เห้ย ! จะหนีไปไหน รู้มั้ยว่าจากกรุงเทพมาภูเก็ตมันไกลนะโว้ยยยยยยย" โทโมะตะโกนไล่หลังฉันมาและวิ่งตามฉัน
"แล้วจะมาทำไมถ้ามันไกลมากอ่ะ !" ฉันบอกแล้ววิ่งวนรอบต้นไม้
"ก็ถ้าไม่ติดว่าแฟนฉันมันมากับผู้ชายคนอื่นฉันก็ไม่มาหรอก -0-" โทโมะตอบ
"อ๋อ ! เพราะฉันมากับผู้ชายคนอื่นนายถึงตามมาใช่มะ ? ถ้าฉันมากับผู้หญิงนายคงจะไม่ตามมาง้อฉันใช่มั้ย ! ?" ฉันพูด และปาดินใส่เขา
"อะไรเนี่ย ?" โทโมะเอาแขนมาบังดินที่ฉันปาใส่ ฉันปาใส่ไม่ยั้ง
"เฮ้ย พอแล้ว !" ยิ่งเขาพูด ฉันยิ่งใส่ไม่ยั้ง
"ไม่หยุดใช่มั้ย !" โทโมะพูดและพุ่งเข้ามาหาตัวฉัน พอเขาเข้ามาในระยะประชิดเขาก็โอบเอวฉันทันที
"ไอ้บ้านี่ ! ปล่อยฉันนะ" ฉันพูดแล้วดิ้น ดิ้น ดิ้น
"ไม่ปล่อย !" โทโมะพูดและกอดเอวฉันแน่นยิ่งกว่าเดิม
"นี่ออกไปห่าง ๆ ฉันเลยนะ :(" ฉันพูดและทุบทุกอย่างที่ฉันจะทุบได้
"ทำไม ? มีคนจีบแล้วรังเกียจแฟนตัวเองเลยเหรอ ?"
"ใช่ > o < ตอนที่นายไม่อยู่นะ โหย คนจีบฉันเพียบเลย !" ฉันโม้ โหะ ๆ > o < จริง ๆ ก็มีอยู่แค่คนเดียวนั่นแหละ
"มีแค่ไอ้แฮมไม่ใช่เหรอ ?" เพราะโทโมะพูด มันทำให้ฉันหุบยิ้ม :( แหน่ะ รู้อีก ไอ้นิสัยไม่ดี ! :(
"นายรู้จักเหรอ ?"
"รู้จักดีมากกกกกกกกกกกก เลยแหละ"
"O[]o นี่อย่าบอกนะว่านายกับแฮม ... T,,,,T"
"นี่คิดอะไรอยู่เนี่ย ? - -^"
"เปล๊า > o <"
"คิดถึงอ่ะ >"<" โทโมะพูดแล้วกอดฉันเบา ๆ
"เหรอ ? คิดถึงแล้วทำไมต้องโกรธด้วย ?"
"โหย , ก็คนมันรักมันหวงนี่นา"
"หวงบ้าอะไรแม้กระทั่งกระเทย - -^"
"ก็ใครจะไปรู้ว่าไอ้จองเบมันเป็นกระเทยอ่ะ T,,,,T เค้าขอโทษ ษษษษ" โทโมะบอกและกอดฉันแน่น
"หราาาาาา . นายรู้มั้ยว่าวันนั้นมันน่ากลัวมากขนาดไหน ? ทางก็เปลี่ยว มืดก็มืด คนก็ไม่มี T,,,T" ฉันบ่น แล้วจู่ ๆ น้ำตามันก็คลอเบ้าขึ้นมาทันที
"ขอโทษ แต่เธอก็ไม่เป็นอะไรแล้วนี่ .."
"แล้วถ้าเป็นขึ้นมาหล่ะ !" ฉันผลักโทโมะทันที
"ไม่รู้" โทโมะตอบ ... โหย เป็นคำตอบที่เน่าที่สุดเลยนะเนี่ย :(
"ไอ้บ้าเอ้ย !"
"เอ้า เอาด่าเค้าทำไมเล่า > o <" โทโมะทำหน้าหงอย ๆ ฉันเดินออกมาจากตรงนั้น แล้วก็เดินตรงเตร็ดเตร่ไปเรื่อย แต่โทโมะก็ยังคงตามฉันมา - -" หาอะไรสนุก ๆ ทำดีก่า ฉันหันหน้าไป ทำห้นาโทโมะหยุดกุกและยิ้มหวานมาให้

ฉัน ฉันยิ้มหวานกลับให้เขาเหมือนกัน แล้วฉันก็ผลักเขาตกลงน้ำตู้มมม .
"อ้ากกกกก ' ทำไรเนี่ย ? เปียกหมดเลยอ่ะ !" โทโมะบอก และสะบัดขน >"< ไม่ใช่ ๆ สะบัดแขนต่างหาก
"55555 โทษฐานที่นายทำให้ฉันซึมไปตั้งสามวันแหน่ะ !"
"แค่สามวันเอง :)"
"แค่สามวัน ? นี่นายกะจะทำให้ฉันโกรธเป็นเดือนเลยใช่ป่ะ ?"
"ป่าวสักหน่อย > o <"
"ดีกันนะ ^___________^" โทโมะยืนขึ้นและยื่นนิ้วก้อยมาให้ฉัน >"< ย้ากกกกกก . ถ้าฉันไม่คืนดีกับนายมีหวังได้เป็นศพแน่นอน
":-)" ฉันยิ้มแล้วยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวนิ้วก้อยของโทโมะ .. แล้วเราสองคนก็เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน >"< ...... มันเป็นอะไรที่ดีมากกกกกกกกกกกก ^_____^



ดิเอ็นท์ >"< จบแล้วจ้าาาาา
ติดตามเรื่องต่อไปนะจ้ะ