FK กวน ป่วนรักมหาลัย

[Poppy&Fang] Poppy: ฟางเรื่องเมื่อวานน่ะ Fang: ไม่ต้องมาพูดนะๆๆๆๆ นายไม่เห็นเหรอว่าฉันต้องใส่ผ้าพันคอมามหาวิทยาลัยเพราะนายแหละ!!! Poppy: แต่เธอต้องฟัง!!! Fang: ไม่ฟังโว้ยยยยยยยยย!!! Poppy: ผู้หญิงอะไรพูดไม่เพราะ Fang: กับนายคนเดียวเท่านั้นแหละที่ฉันไม่พูดดีด้วย Poppy: ฟาง ฉันขอโทษที่ฉันทำไปทั้งหมด ฉันขอรับผิดชอบเอง Fang: ไม่ได้ยิน ไม่รู้ ไม่ฟัง!!!!!!! Poppy: ฟาง!!!!! Fang: อะไร!!!!!! Poppy: ฉันขอโทษแล้วไง ยกโทษให้ฉันนะ แล้วเรามาเริ่มต้นด้วยกัน เราคบกันนะ เอาแล้วไงใจเต้นแรงที่สุดดดดด ฉันจะคบมั้ยนะ คบ ไม่คบ คบ ไม่คบ คบ คบ คบ แงๆๆๆๆๆ (อย่าเล่นตัวดิ : คนเขียน) (เอาอีกแล้วนะยัยคนเขียนเดี๋ยวโดนเตะเลย: ฟาง) (โหดตลอดๆๆ: คนเขียน) (แต่งต่อเลยนะ: ฟาง) (คร้าบบบ: คนเขียน) Fang: ดูพฤติกรรมนายก่อน ถ้านายยอมฉันทุกอย่างฉันจะยกโทษให้ Poppy: ไม่เอาอ่ะเดี๋ยวเธอเบี้ยว Fang: งั้นฉันไปล่ะ Poppy: กะ ก็ได้ๆ เอาไงล่ะ Fang: นายต้องมาเป็นเบ้ฉันหนึ่งเดือน Poppy: ว่าไงนะ!!!!! Fang: หูตึงหรือไงยะ >< Poppy: ก็ได้ แต่เธอก็ต้องยอมคบกับฉันนะ Fang: ไม่รู้ไม่ชี้ Poppy: ฟางอย่าเบี้ยวดิ Fang: ก็ได้ Poppy: งั้นมัดจำไว้ก่อน จุ๊บ! แล้วนายป๊อปปี้ก็วิ่งหนีไปหลังจากจุ๊บแก้มนวลเป็นค่ามัดจำเอาไว้ อีตาบ้าเอ๊ย!!! ฉวยโอกาสอีกแล้วนะ >< ………………………………………………………………………………………………………………………………… [Tomo&Kaew] Tomo: ยัยทอมแห้ง เมื่อวานวิ่งหนีฉันทำไม Kaew: แล้วทำไมฉันต้องอยู่ให้นายย่ำยีศักดิ์ศรีฉันล่ะ ฉันพูดโดยไม่มองหน้าเขาด้วยซ้ำ มันเจ็บปวดที่สุด T^T Tomo: ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำ แค่อารมณ์พาไป เพี๊ยะ!!! Kaew: อารมณ์งั้นเหรอ? หมับ!!! โทโมะรั้งข้อแขนแก้วไว้เมื่อเธอกำลังจะเดินหนี Tomo: จะไปไหน ตบหน้าฉันแล้วจะได้หนีไปง่ายๆงั้นเหรอ? Kaew: ปล่อยนะ!!! ฉันพูดทั้งน้ำตา เล่นเอาโทโมะอึ้งไปนิดแต่ก็ปรับสีหน้าทำเป็นคนโหดเพื่อกลบเกลื่อน ความจริงโทโมะชอบยัยทอมนี่อ่ะ แต่จะทำยังไงให้ยัยนี่หันมาสนใจล่ะ TOT โหดร้าย (บอกเขาดิเฮีย : คนเขียน) (ไม่กล้า : โทโมะ) (งั้นก็ตามใจค่ะ : โทโมะ) (ช่วยให้สมหวังหน่อยดิคนเขียนสุดสวย : โทโมะ) (ไม่ต้องมาอ้อนช่วยอยู่แล้ว กิ้ววววว : คนเขียน) (น่ารักที่สุดดดด : โทโมะ) Tomo: ร้องไห้ทำไม โทโมะว่าพลางเอื้อมไปเช็ดน้ำตาให้แต่แก้วปัดมือเขาออก จนโทโมะทนไม่ไหว จับเธอเข้ามากอดแล้วจูบซับน้ำตาให้อย่างไม่อายสายตาประชาชีทั้งมหาวิทยาลัยเลย Kaew: เฮ้ย!!! นายทำบ้าอะไรปล่อยสิ ปล่อย!!! ฉันพยายามขัดขืนแต่ก็โดนโทโมะกอดรัดไว้จนแน่น Kaew: ฉันเกลียดนาย เกลียดๆๆๆๆ เกลียดที่สุด ยิ่งได้ยินคำว่าเกลียดจากปากแก้ว โทโมะก็ยิ่งเจ็บใจมากถึงมากที่สุดที่ต้องโดนคนที่ตัวเองชอบมาบอกว่าเกลียด แต่เขาก็ไม่กล้าบอกแก้วอยู่ดีว่าชอบ แก้ว (ทำไมไม่พูดอ่ะ : คนเขียน) (ไม่กล้าไง : โทโมะ) (ระวังแก้วเสียใจนะ :คนเขียน) (เสียไปแล้วล่ะ : โทโมะ) (ซ่อมสิ : คนเขียน) (ตลกละ พอๆแต่งต่อไป : โทโมะ) (คร้าบบบ : คนเขียน) Tomo: ก็ได้ถ้าเธอจะเกลียดฉัย ยิ่งเธอเกลียดฉันเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งได้ใจ Kaew: ได้ยังไงของนาย Tomo: ยิ่งเธอเกลียดฉันมากเท่าไหร่ ฉันจะได้แกล้งเธอมากขึ้นเท่านั้นไง จำไว้เธอไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งวุ่นวายกับผู้ชายคนไหนได้อีก นอกจากฉัน โทโมะยิ้มมุมปากก่อนจะกึ่งลากกึ่งโอบรัดเอวแก้วขึ้นไปบนห้องเรียนเพื่อไปเรียนหนังสือด้วยกัน …………………………………………………………………………………………………………….