my love รักลุ้นๆของยัยมาเฟียและคุณชายเย็นชา1[มั้ง]

....สนามบิน..... ....ข้างในเครื่อง.... "ฮ๊าวว..ง่วงจังแหะ" ไอเจ้าพิตะพูดจบปุ๊บก้อเอาเอียงข้างมาใส่ไหล่ฉันปั๊บ ! "เห้ ! นี่ไอโรคจิตเอาหัวของนายไปไว้ที่อื่นน !!"  "หนวกหูหน่าา"  "นี่มันไหล่ฉันน่ะเฟ้ยย !! เอาหัวนายออกไปเลย" พูดจบฉันก้อพยายามพลักหัวไอพิตะออกจากไหล่เเต่มันน..... พรึ่บบ !!!!!
 
ความเดิม
"นี่มันไหล่ฉันน่ะเฟ้ยย !! เอาหัวนายออกไปเลย" พูดจบฉันก้อพยายามพลักหัวไอพิตะออกจากไหล่เเต่มันน..... พรึ่บบ !!!!!
 อ๊ากก เอาอีกแล้วว  อยู่ๆไอหมอนี่ก้อมาจับมือฉันเอาไว้แล้วมัน...มัน...มันก้อเอากุญแจมือมาใส่มือฉันกับมือหมอนั่น  โอ๊ยย !! TT ขยับไปไหนไม่ได้เลยอ่า  แงๆๆๆ T^T
“นี่ไอ้โรคจิต !! แกทำแบบนี้ทำมายย” ฉันพูดพร้อมพยายามหาทางออกจากกุญแจมือ
“ก็เธอ..มันอยู่นิ่งๆส่ะที่ไหนหล่ะ รำคาญเอาแต่ใช้กำลังอยู่นั่นแหละต้องใช้วิธีนี้แหละ”ไอโรคจิตตอบทั้งๆที่หัวของมันยังอยู่ที่ไหล่ฉันตาก้อยังหลับอยู่
หึหึ _ _lll  T^T
…..เวลาผ่านไป.....
“นี่พารันน ตื่นๆๆถึงแล้วว”
“........” หืมมม “หืม...ถึงแล้วหรออ ??”
“แหมม....อยากนอนไหล่ฉันก็ไม่บอกกเอาสิๆนอนต่อเลยย”
“ไอบ้า...พอเลยๆลงจากเครื่องได้แล่ว !!” พอพูดจบป๊บฉันก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเลย
อ่ะ
อ่ะ....โอ๊ยย
พรึ่บ !!!!
“โอ๊ยยยย....นี่ยัยบ้าทับมาได้เจ็บน่ะ”เอ่อ...ตอนนั้นฉันลืมอ้ะว่ามีกุญแจมืออยู่  แหละตอนนี้ฉันนั่งทับขาไอโรคจิตอยู่ “อยากนั่งขา ผม ก็บอกมาสิคร๊าฟ ไม่เห็นต้องใช้ความรุนแรงเลย” กรี๊ดดดไอคนหลงตัวเอง ‘ผม’  แหวะ !!!
“ฉันไม่ได้อยากนั่งสะหน่อย...นายนั่นแหละไอโรคจิตแกะกุญแจมือออกเลยน่ะ”