my love รักลุ้นๆของยัยมาเฟียและคุณชายเย็นชา1[มั้ง]

....สนามบิน.....
....ข้างในเครื่อง....

"ฮ๊าวว..ง่วงจังแหะ" ไอเจ้าพิตะพูดจบปุ๊บก้อเอาเอียงข้างมาใส่ไหล่ฉันปั๊บ !

"เห้ ! นี่ไอโรคจิตเอาหัวของนายไปไว้ที่อื่นน !!" 

"หนวกหูหน่าา" 

"นี่มันไหล่ฉันน่ะเฟ้ยย !! เอาหัวนายออกไปเลย" พูดจบฉันก้อพยายามพลักหัวไอพิตะออกจากไหล่เเต่มันน.....

พรึ่บบ !!!!!

ความเดิม

"นี่มันไหล่ฉันน่ะเฟ้ยย !! เอาหัวนายออกไปเลย" พูดจบฉันก้อพยายามพลักหัวไอพิตะออกจากไหล่เเต่มันน.....

พรึ่บบ !!!!!

 อ๊ากก เอาอีกแล้วว  อยู่ๆไอหมอนี่ก้อมาจับมือฉันเอาไว้แล้วมัน...มัน...มันก้อเอากุญแจมือมาใส่มือฉันกับมือหมอนั่น  โอ๊ยย !! TT ขยับไปไหนไม่ได้เลยอ่า  แงๆๆๆ T^T

“นี่ไอ้โรคจิต !! แกทำแบบนี้ทำมายย” ฉันพูดพร้อมพยายามหาทางออกจากกุญแจมือ

“ก็เธอ..มันอยู่นิ่งๆส่ะที่ไหนหล่ะ รำคาญเอาแต่ใช้กำลังอยู่นั่นแหละต้องใช้วิธีนี้แหละ”ไอโรคจิตตอบทั้งๆที่หัวของมันยังอยู่ที่ไหล่ฉันตาก้อยังหลับอยู่

หึหึ _ _lll  T^T

…..เวลาผ่านไป.....

“นี่พารันน ตื่นๆๆถึงแล้วว”

“........” หืมมม “หืม...ถึงแล้วหรออ ??”

“แหมม....อยากนอนไหล่ฉันก็ไม่บอกกเอาสิๆนอนต่อเลยย”

“ไอบ้า...พอเลยๆลงจากเครื่องได้แล่ว !!” พอพูดจบป๊บฉันก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเลย

อ่ะ

อ่ะ....โอ๊ยย

พรึ่บ !!!!

“โอ๊ยยยย....นี่ยัยบ้าทับมาได้เจ็บน่ะ”เอ่อ...ตอนนั้นฉันลืมอ้ะว่ามีกุญแจมืออยู่  แหละตอนนี้ฉันนั่งทับขาไอโรคจิตอยู่ “อยากนั่งขา ผม ก็บอกมาสิคร๊าฟ ไม่เห็นต้องใช้ความรุนแรงเลย” กรี๊ดดดไอคนหลงตัวเอง ‘ผม’  แหวะ !!!

“ฉันไม่ได้อยากนั่งสะหน่อย...นายนั่นแหละไอโรคจิตแกะกุญแจมือออกเลยน่ะ”