สูตรักพิชิตใจยัยน่ารัก
เขียนโดย hanmas
วันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2555 เวลา 13.39 น.
แก้ไขเมื่อ 11 กันยายน พ.ศ. 2556 15.04 น. โดย เจ้าของนิยาย
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ2วันผ่านไป
ฟาง'คุณพ่อขาฟางตื่นเต้นจังเลยค่ะ'
มิน'ขึ้นรถได้แล้วลูก'ฟางก็ได้เดินขึ้นรถแล้วเภาก็ขับออกไป
ฟาง'คุณพ่อค่าหิวไหม'
มิน'ฟางหิวหรอลูกอยากกินอะไรล่ะเดียวพ่อจะให้ลุงเภาจอดรถลงไปซื้อให้'
ฟาง//ไม่หิวค่ะฟางอยากให้ถึงเร็วๆมากกว่าฟางอยากรู้ความลับของพ่อ'
มิน'จ๊ะลูกกว่าจะไปถึงโน่นก็ทุ่มนึงพอดี'
3ชั่วโมงผ่านไป
มินก็ได้เปิดประตูรถลงมา'ถึงแล้วลูกลงมาได้แล้ว'
ฟาง'โอโฮ้โรงแรมคุณพ่อสวยมากๆเลยค่ะ'มองไปรอบๆอย่างตื่นเต้น
มิน'เราเข้าไปข้างในกันเหอะพ่อมีคนอยากจะแนะนำให้รู้จัก'
ฟาง'ค่ะคุณพ่อ'แล้วทั่งคู่ก็เดินเข้าไปโดยมีลูกน้องเดินตามเข้าไป
พนักงาน'สวัดดีค่ะคุณมิน'
มิน'เห็นวินนี่ไหม'
พนักงาน'คุณวินนี่หรอค่ะนั่นไงค่ะ'
มินจึงหันไป'วินนี่'
ฟาง'ใครหรอค่ะพ่อแล้วไหนล่ะเรื่องที่คุณพ่ออยากจะบอกฟางมองหน้าพ่อเป็นเชิงถาม
วินนี่ซึ่งเดินเข้ามา'ฮันนี่สบายดีไหมค่ะวินนี่คิดถึงคุณจังเลยค่ะแล้วนี้ใครหรอค่ะ'
มิน'เออนี้ฟางลูกสาวของผมที่ผมเล่าให้คุณฟังไง'
วินนี่'นี้หรอค่ะหนูฟางน่ารักจงเลยนะค่ะ'ยิ้มให้ฟางอย่างเอ็นดู
ฟาง'แล้วนี้ใครหรอค่ะพ่อ'
มิน'นี้วินนี่แฟนของพ่อและก็จะมาเป็นแม่เลี้ยงของหนูไงลูก'
ฟางก็ได้แต่ตกใจ'หมายความว่าไงค่ะคุณพ่ออยากบอกนะค่ะว่านี้คือสิ่งที่คุณพ่ออยากจะบอกฟางนะ'พร้อมกับน้ำตาไหลออกมา
วินนี่'ใช่จ๊ะอาจะมาเป็นแม่ของหนูในอนาคตไง'
ฟางจึงพูดทั้งน้ำตา'หนูไม่มีวันรับผู้หญิงคนนี้เป็นแม่เด็ดขาดไม่มีวัน'แล้วก็เปิดประตูโรงแรมวิ่งออกไปข้างนอก
มิน'ยัยหนูเฮ้ยพวกมึงจะยืนดูทำซากอะไรตามคุณหนูไปสิถ้าหาคุณหนูไม่เจอพวกมึงไม่ต้องกลับมา'
ราชิดจึงสั่งลูกน้อง'ไปสิจะยืนทำไม'ลูกน้องจึงวิ่งออกไป
วินนี่'มินค่ะวินนี่ว่าเราต้องให้เวลาแกปรับตัวนะค่ะแกมาเจอเรื่องแบบนี้อาจจะตั้งตัวไม่ทันนะค่ะ'
มินก็ได้หันมามอง'นั่นสิ'
ทางด้านฟางก็ได้มานั่งร้องไห้ระหว่างนั้นก็ได้มีผ้าเช็ดหน้ายืนมาให้'อ่ะเช็ดซะร้องไห้จนหน้าตามอมแมมไปหมด'
ฟางจึงเงยหน้าขึ้นมา'ป๊อปนายมาได้ไง'
ป๊อปปี้'ก็ฉันมาที่นี้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแล้วร้องไห้ทำไม'
ฟาง'เปล่าไม่มีไรหรอกนายกับไปเถอะถ้าลูกน้องพ่อฉันเห็นขึ้นมานายจะเดือดร้อน'
ทางด้านราชิดซึ่งเดินตามหาฟาง'คุณหนูคับออกมาเถอะคับคุณท่านเป็นห่วงคุณหนูนะคับ'
ป๊อปปี้'ถ้าเธอไม่สบายใจตามฉันมานี้'พร้อมกับจูงมือฟางออกไป
ที่โรงแรม
มินซึ่งเห็นลูกน้องตัวเองเดินมา'เจอยัยหนูไหม'
ราชิด'ไม่เจอครับ'
มิน'ไปตามหาให้เจอเข้าใจไหม'
ราชิด'คับ'พร้อมกับเดินออกไป
ทางด้านฟาง'สวยจังเลยเนอะเชียงใหม่ตอนกลางคืนเนี้ยะ'
ป๊อปปี้'อืมสบายใจขึ้นยัง'มองหน้าฟางแล้วยิ้มให้
ฟาง(พยักหน้า)'อืมสบายใจขึ้นเยอะเลยล่ะ'
ป๊อปปี้'งั้นบอกมาสิว่าเธอร้องไห้ทำไม'
ฟาง'พ่อกำลังจะพาใครก็ไม่รู้มาเป็นแม่เลี้ยงฉันแต่ฉันไม่ยอมนายคิดดูนะพ่อรักแม่แค่ไหนพ่อบอกกับฉันว่าพ่อรักฉันและแม่มากพอแม่ตายพ่อก็เลยรักฉันมากว่าใครเพราะฉันหน้าเหมือนแม่แต่มาวันนี้พ่อกับเอาผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มาเป็นแม่ฉันๆก็เลยวิ่งหนีออกมา'
ป๊อปปี้'หรอถ้าเธอมีเรื่องไม่สบายใจโทรมาหาฉันก็ได้ฉันจะคอยรับฟังปัญหาของเธอเอง''
ฟาง'ไถ่โทษที่นายเอาจูบแรกฉันไปเนี้ยนะ'
ป๊อปปี้'อืม'
ฟาง'งั้นเอามือถือนายมา'
ป๊อปปี้ก็ยื่นมือถือให้ฟางจึงรับมาพร้อมกับกดเบอร์ตัวเอง
ฟาง'นายไปส่งฉันได้แล้วนี้ก็ดึกมากแล้วขอบคุณนะที่ตามมาหาถึงเชียงใหม่เลย'
ป๊อปปี้'ไม่เป็นไร'แล้วก็จูงมือฟางไปที่โรงแรมพอไปถึง
ฟาง//นายส่งเราตรงนี้แหละขืนเข้าไปพ่อเราได้เอานายตายแน่แต่ถ้ามีไรฉันจะโทรไปหานะ'
ป๊อปปี้'อืมฝันดีนะ'โบกมือให้
ฟาง//เช่นกันจ๊ะ'พร้อมกับเดินเข้าไปในโรงแรม
วินนี่'นั่นหนูฟางนี้ค่ะ'
มินจึงหันมา'ยัยหนู'พร้อมกับเดินไปหา'หายไปไหนมาลูกพ่อเป็นห่วงแทบแย่เลย'
ฟางก็ได้เงยหน้าขึ้นมาทั้งน้ำตา'พ่อสนใจฟางด้วยหรอ'
มิน'ยัยหนูพ่อรักหนูนะความรักที่พ่อมีให้หนูยังเหมือนเดิมนะ'
วินนี่'ใช่จ๊ะหนูฟางพ่อเค้ารักหนูนะ'
ฟางจึงหันมามองวินนี่'เธอไม่ต้องมายุ่งและไม่ต้องมาเรียกฉันว่าลูกเพราะฉันมีแม่คนเดียวจำไว้ด้วย'
มิน'ทำไมหนูพูดยังงี้ล่ะลูกไม่น่ารักเลย'
ฟาง'เห็นไหมแค่นี้คุณพ่อยังปกป้องเค้าต่อไปคุณพ่อคงจะยกสมบัติให้กับแม่นี้จนหมดตัวไหนคุณพ่อบอกว่ารักหนูกับแม่มากไงแค่นี้คุณพ่อก็จำไม่ได้แล้วจำไว้นะค่ะว่าฟางไม่มีวันจะรับแม่นี้เป็นแม่เด็ดขาด'พร้อมกับหันมาสั่งลูกน้องของพ่อ'พวกนายจำไว้นะว่าถ้าแม่นี้ใช่ให้ทำอะไรพวกนายไม่ต้องทำถ้ามันใช่ให้พวกนายพาไปซื้อของก็ไม่ต้องไปให้มันเดินไปเองถ้าใครขัดสั่งฉันพวกนายได้เจอดีแน่โดยเฉพาะนายราชิดถ้าพ่อสั่งอะไรที่ต้องทำให้แม่นี้ก็ไม่ต้องทำถ้าทำฉันจะไม่อยู่ที่นี้'
ราชิด/ลูกน้อง'คับคุณหนู'
มิน'ทำไมลูกทำตัวแบบนี้ทำไมถึงรังเกียจคุณวินนี่ล่ะลูก'
วินนี่ก็ได้ร้องไห้ออกมา'นั่นสิหนูฟางอาไปทำอะไรให้ถึงเกลียดอาขนาดนี้'
ฟาง'ไม่ต้องมาแกล้งบีบน้ำตาหรอกคนอย่างฉันไม่เคยเห็นใจพวกสำออยที่ชอบแกล้งบีบน้ำตาให้คนอื่นสงสารมุกนี้ใช้กับพ่อฉันได้แต่ใช้กับฉันไม่ได้จำไว้'พร้อมกับเดินขึ้นไปบนห้อง
ชอบไหมค่ะถ้าชอบเม้นให้ด้วยนะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ