รักใสๆหัวใจวุ่นวาย

ตอนที่8 รักใสๆหัวใจวุ่นวาย
ความเดิมตอนที่แล้ว
หลังจากที่หนุ่มๆมาทานขนมที่ร้านของแก้ว
5นาที่ผ่านไป
แก้ว=อ่ะ ขนมที่พวกนายสั่งได้แล้ว
โทโมะ=นี่ๆมากินด้วยกันดิ
แก้ว=ไม่ๆพวกนายรีบกินแล้วรีบออกจากร้านฉันไปเลย
กวิน=อะไรเนี่ยเอะอะก็ไล่พวกฉันไม่ใช้เสนียดนะ
มีน=ใช่เลย
กวิน=อ้าวยัยมีนลืมบุญคุณฉันแล้วหรอที่ฉันไปส่งที่บ้านเธออ่ะ
มีน=อ๋อลืมไปนานแล้วล่ะ
กวิน=เฮ้อ ยัยต๋องเอ้ย
มาริโอ้=ห้องน้ำอยู่ไหนอ่ะ
แก้ว=เดินตรงไปแล้วเลี้ยวซายเปิดประตูเข้าไปเลยจะมีสองห้องคงไม่ต้องให้ฉันบอกนะว่านายจะต้องเข้าห้องไหน
มาริโอ้=อืมรู้แล้ว(แล้วก็รีบเดินไปทันที)
(แต้วซึ่งกำลังเข้าห้องน้ำอยู่ออกมาเห็นมาริโอ้ก็เลยตกใจ)
แต้ว=นายมาทำอะไรในนี้เนี่ย
มาริโอ้=ก็มาเข้าห้องน้ำนะซิ
แต้ว=ห้องน้ำชายห้องนู้นไม่ใช่ห้องนี้ดูรูปไม่ออกหรอ
มาริโอ้=แฮะๆไม่ทันมอง
แต้ว=รีบๆเข้าไปเลยป่ะฉันจะได้ออกจากห้องน้ำมายืนขวางทำมั้ยเนี่ย
มาริโอ้=อ้าวเหรอะ(แล้วก็ขยับตัวออกห่างจากประตู)
ณ บ้านแก้วกับเก้า
เก้า=จะโทรไปตอนนี้ดีมั้ยนะ
(ใจมืด:อย่าโทรไปเลยนายโทรไปนายไม่อายเขาหรอเขาไม่มีวันจะมาชอบนายหรอก)
(ใจบริสุทธิ์:นี่ๆเชื่อฉันสิโทรไปเลยอย่างน้อยนายก็ได้แสดงออกถึงความรู้สึกที่มีต่อคนที่นายรักนะ)
เก้า=ไม่ต้องเถียงกัน หยุด!!!ฉันตัดสินใจแล้วฉันจะโทรไป
‘เจ็บกันพอรึยังเมื่อไหร่จะพังซะทิ ต่างคนต่างรู้ดีไม่มีวันเหมือนเดิม’
ปันปัน=ฮัลโหล
เก้า=เอ่อ………คือ…….
ปันปัน=ใครอ่ะ
เก้า=คือเรา
ปันปัน=นี่ตกลงนายเป็นใคร
เก้า=เรา……..
ปันปัน=โอ้ยอะไรเนี่ย
ตู๊ด ตู๊ดๆ………..
เก้า=อ้าวเฮ้ยวางไปแล้วหรอเนี่ย
(ใจมือ:555สมน้ำหน้าบอกแล้วไม่เชื่อ)
(ใจบริสุทธิ์:นายนี่มันแย่จังเลยนะทำมั้ยไม่พูดล่ะ ทำมั้ย)
เก้า=ฉันคงเป็นได้แค่คนที่แอบชอบเขาฝ่ายเดียวสินะ
ณ ตลาดสด
ขนมจีน=ป๊อปอ่ะเอานี้ช่วยถือหน่อย
ป๊อป=อืมๆ
ขนมจีน=แม่ค้าคะขอผักบุ้งแล้วก็ผักคะน้าค่ะ
ป๊อป=จะซื้อเยอะอะไรนักหนาเนี่ยฉันหนักนะ
ขนมจีน=นายเป็นคนบอกเองนะว่าจะมาช่วยฉัน
ป๊อป=ใครจะไปรู้ว่าเธอจะซื้อเยอะขนาดนี้
ขนมจีน=งั้นกลับไปเลยไป เอาของมานี่ฉันจะถือเอง
ป๊อป=โอเคๆฉันถือให้ไม่อยากให้คนในตลาดมองว่าฉันเป็นแฟนที่นิสัยไม่ดี
ขนมจีน=ใครแฟนนาย
ป๊อป=ป่าวๆไม่มีไรช่างเหอะ
ณ ห้างสรรพสินค้า
มีน=ในที่สุดเราก็ก็ได้มาช้อปปิ้งแล้ว ว่ะ ฮะ ฮ่าๆ
แก้ว=ถ้าเป็นไรมาป่ะยัยมีน ท่าทางจะบ้า
มีน=แกรู้มั้ยฉันรอแกมานานแค่ไหนกว่าจะได้มา
แต้ว=แล้วทำมั้ยต้องลากฉันมาด้วยเนี่ย
มีน=ก็มาเป็นเพื่อนกันไง มาหลายๆคนหนุกดี
แก้ว=หนุกไปคนเดียวเหอะแก
มีน=ชุดนั้นสวยอ่ะแก
แก้ว=อืมก็โอเคอ่ะ
แต้ว=นี่ๆแก้วพรุ่งนี้พี่เชนจะกลับมาเมืองไทยไม่ใช่หรอ
แก้ว=อืมๆใช่ มีงานเลี้ยงต้อนรับด้วยพวกแกสองคนมาด้วยละกันนะจัดที่บ้านฉันเองล่ะ
มีน=แน่นอนว่าแต่แกมีชุดที่จะใส่แล้วหรอแก้ว
แก้ว=ยังไม่จำเป็นนิใส่เสื้อยืดกางเกงยีนก็โอแล้ว
มีน=ไม่ได้ๆแกอย่าลืมสิว่านั่นมันพี่ชายแกนะ(ลูกพี่ลูกน้อง)
แต้ว=นั่นสิแก้วพี่ชายสุดที่รักของแกกลับมาทั้งทีต้อนรับแบบดีๆไม่ได้รึไง
แก้ว=นี่ๆอย่าลุมฉันสิ โอเคๆตกลงซื้อก็ซื้อ
มีน=งั้นลองชุดนี้เหมาะกับแกมาก
แก้ว=ฉันว่ามันโล่งๆอ่ะข้างหลังแถมยังเป็นชุดเกาะอกอีกตะหากฉันไม่เคยใส่แล้วใส่ไม่เป็นด้วย
แต้ว=เดี๋ยวฉันช่วยไม่เป็นไร
มีน=ใช่ๆเรื่องแค่นี้เอง
(หลังจากที่สาวๆซื้อของกันเสร็จก็แยกย้ายกลับบ้าน)
เก้า=อ้าวพี่แก้ว ซื้อไรมาอ่ะของเต็มมือเลย
แก้ว=ก็ชุดที่จะใส่ในวันต้อนรับพี่เชนนิดหน่อยอ่ะ
เก้า=อ๋ออืมๆ ว่าแต่พี่เชนไปเรียนเมืองนอกตั้งนานกลับมาจะจำผมได้มั้ยเนี่ย
แก้ว=นั่นสินะจะจำได้มั้ย(แก้วเหม่อไปซักพัก)
เก้า=พี่แก้วเป็นไรอ่ะนั้งตาลอยเชียว
แก้ว=ป่าวๆไม่มีไรงั้นพี่ขึ้นห้องก่อนละกันจะไปอาบน้ำ
ณ ห้องนอนแก้ว
(แก้วหยิบสมุดขึ้นมาเล่มหนึ่งซึ่งมีรูปที่ถ่ายกับพี่เชนและข้อความมามายในนั้น)
แก้ว=ผ่านไปก็4ปีแล้วพี่ยังจะจำแก้วได้มั้ย
(แก้วนึกย้อนถึงไปตอนตนเองอยู่ม.2)
เชน=อ่ะนี่สำหรับคนพิเศษของพี่
แก้ว=พี่เชนอะไรหรอคะ
เชน=ลองเปิดดูสิ
แก้ว=อ๊ะ นี่มัน(แก้วทำตาโตเมื่อเห็นว่าในนั้นเป็นสร้อยจี้รูปหัวใจสลักชื่อKeae chan เอาไว้
เชน=เป็นไงชอบมั้ย
แก้ว=ชอบมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ
(แล้วแก้วก็กระโดเข้าไปกอดเชนจึงลูบหัวแก้วเบาๆแล้วบอกว่ายังไงพี่ก็จะรักน้องคนนี้ตลอดไปนะ)
ณ สุวรรณภูมิ
แก้ว=พี่เชนอย่าพึ่งไปเลยนะคะ
เชน=แก้วอย่าร้องสิพี่เป็นเดี๋ยวพี่ก็กลับมา
แก้ว=แล้วจะให้แก้วรอจะถึงกี่ปีล่ะคะพี่ถึงจะกลับมา ฮึก ฮือๆ
เชน=ไม่เอาน่าแก้วอย่าร้องสิ พี่สอนแล้วไงว่าเราต้องเข้มแข็งอย่าอ่อนแอสิ
แก้ว=พี่เชนถ้าพี่ไปแล้วแก้วจะอยู่ยังไง แก้วขาดพี่ไม่ได้
เชน=แก้วพี่ไปเรียนเดี๋ยวก็กลับมานะรอพี่หน่อยแล้วพี่จะกลับมาหาแก้ว
แก้ว=สัญญานะคะว่าจะต้องกลับมา
เชน=แน่นอน(เขาไปกอดแก้วเพื่อเป็นการอำลา)
แม่มล=ตาเชนเดินทางดีๆนะลูกฝากความคิดถึงไปให้มาเราด้วยล่ะ
เชน=ครับคุณป้า สวัสดีครับงั้นผมขอตัวไปก่อนนะครับ
แม่มล=จ้าๆแก้วปะกลับบ้าน
แก้ว=จ่ะๆ(ยืนหน้าเศร้ามองเครื่องทำลังจะออกก่อนจะเดินตามแม่ไป)
เก้า=พี่แก้วพี่เชนอ่ะ
แก้ว=ขึ้นเครื่องตั้งนานแล้ว
เก้า=งั้นผมก็อดไปส่งพี่เชนน่ะสิโธ่ใจร้ายกันจริงๆเลย
แก้ว=ก็วันนี้แกมีสอบนิทำไงได้
เก้า=โอเคๆงั้นผมไปละ
(กลับมาในโลกปัจจุบัน)
แก้ว=พี่ยังจะจำแก้วได้มั้ยนะ
@เรื่องราวจะเป็นยังไงติดตามตอนต่อไปนะถ้าว่างๆจะมาอัพให้นะจ๊ะ@