Sugar Love หลุมรักร้าย ของนายหน้าหวาน

                                                                         
 Sougr Love หลุมรักร้าย... ของนายหน้าหวาน
 

Chapter 5

 
" พวกเธอทำไรแก้วใจน่ะ พิม หวาย จินนี่  !! "
 
" ว๊ายย!! โทโมะ!!"
สามสาวยังคงพร้อมใจกันประสารเสียง 'ตกใจ' ใช่พวกเธอตกใจ จนหน้าเหวอไปเลยล่ะ
 
และรีบปล่อย แขนของฉันโดยอัตโนมัติ
ฉันรู้สึกว่าร่างของฉันเซถลาเกือบหงายหลังเพราะแรงเหวี่ยงของยัย พิมกับจินนี่ แต่ก็ไม่ได้
ล้มนะ เพราะโทโมะวิ่งเข้ามาประคองฉันเอาไว้ได้ทันเวลาพอดี
 
" ฉันถามว่าพวกเธอทำไรแก้ว หูแตกรึไงว่ะ!!!!"
 
" ทะ โทโมะ เออ...คือ...พวกเรา "
พิม พูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ และ อีกสองคนที่เหรือ ก็เอาแต่ก้มหน้า
 
" ไปตายซะ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้า !!!"
 
" โทโมะค่ะ แต่ว่า..."
 
" บอกให้ไปไง ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหว ต่อยผู้หญิงขึ้นมา ไม่รู้ด้วยนร้า!!!"
 
สายตาของเขาโหดร้ายมาก นี่ขนาดฉันไม่ได้โดน ฉันยังกลัวเลย แล้วนี่ยิ่งเป็นสาวๆๆ
พวกนั่นล่ะก็ กลัวจนแทบจะเป็นลมไปเลยล่ะ
 
 
 
 
วันต่อมา …
 
ปริบๆๆๆๆ
 
ฉันกระพริบตาถี่ๆ เมื่อแสงแดดมันส่องมาโดนตา ฉันไม่รู้เลย ว่าตัวเองหลับไปตั้งแต่ตอนไหน
มันเริ่มทำให้ฉันที่กำลังงัวเงียต้องลุกขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้ 
ทันทีที่ลืมตาฉันก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงสุดหรู รอบข้างมีข้าวของเครื่องใช่ครบถ้วน
ตู้เสื้อผ้าสีฟ้าขนาดใหญ่ตั้งเด่นเป็นสง่า ถัดออกไปเป็นโต๊ะไม้กับเก้าอี้
เล็กๆ ไว้สำหรับนั่งเล่น ทุกอย่างดูสะอาดตาไปหมด ไม่มีแม้แต่คราบฝุ่นสักนิดเดียวเลย ...
ทำไม่ห้องนี้มันสวยยังกะ 'วัง' นะเหมือนฉันเป็นเจ้าหญิงเลยล่ะ *0* (เวอร์ - - )
เอ๋~~หรือว่าฉันจะฝันไปเองหว่า
คิดได้อย่างนั้น ฉันก็พยายามยันตัวเองให้ลุกนั่งอยู่ที่ตรง แต่ว่ามือของฉันดันไปสัมผัสกับแขน
ของใครก็ไม่รู้ อยู่ข้างๆฉันเองแหละ พอหันไปมอง ปุ๊บ ... 0_0 !!!
 
" กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!! "
ฉันกริ๊ดดังลั่น เมื่อเจอกับคุณชายรูปหล่อหน้าหวาน จนน้ำตานเรียกปู่ - - อย่างโทโมะ นอนอยู่ ในระยะห่างไม่ถึงสองเซนติเมตร!!
 
" โอ๊ย!! แก้วจะร้องทำไมล่ะ หะ หูฉัน!!"
หมอนั่นพลิกตัวตกจากเตียงสุดหรูนั่นทันที ด้วยความตกใจกับเสียงแปดหลอดของฉัน พร้อมกับ
ปิดหูที่ดูท่าจะอื้ออย่างทรมาน
 
" นะ นายมานอนบนเตียงนี้ได้ยังไงย่ะ!!"
ฉันเอ่ยถามด้วยเสียงที่แทบจะเป็นเสียงกริ๊ดอยู่แล้ว
 
" ก็นี้มันห้องฉันเตียงฉัน ถ้าไม่ให้นอนตรงนี้ แล้วจะให้ไปนอนอยู่ราวบนไดหรือยังไง =_="
 
" หา!! นี่ฉันมานอนที่บ้านนาย แถมยังนอนกับนาย ทั้งคืนเลยหรอ !!"
 
" ใช่มั่ง -0- "
 
" อ๊ายยย !! แล้วนายทำไรฉันบ้างห๊ะ ไอ้ผีทะเล นี่แนะๆ !!"
ฉันเริ่ม พุงกะฉุด เข้าไปหาโทโมะ ก่อนจะใช่มือของฉัน ทุบตีแผ่นหลังของเขา อย่างบ้าคลั่ง
 
หมอนั่น ได้แต่ร้อง ห้าม และพยายามเดินหนี แต่ฉันก็ตามไปติดๆ จนชิดตัวเขา
ไม่รู้ละ วีนแตกไว้ก่อน พ่อสอนไว้ ( พ่อที่ไหนสอนแบบนี้ด้วยหรอ - -)
 
" พอที เถอะ เจ็บนะ !!"
 
โทโมะ พูด แต่มือของเขา ยังค่อย ปัดป้อง มือของฉันที่กำลังเหวี่ยง และ ทุบตีเขาอยู่
 
" ฉันไม่ได้ทำไรเธอซะหน่อย ก็แค่นอนกอดนิดหน่อยๆ !!"
นิดๆ หน่อยๆงั้นหรอ พูดมาได้ไม่อายปาก อ๊ากกก ฉันอยากพ่นไฟ !!
 
" ไอ้หน้าหวาน แค่กอด กอด หรอ ละ แล้วเสื้อผ้าฉันทำไมมันถึง... "
ฉันเริ่มสำรวจเสื้อผ้าของตัวเอง ก็พบว่ามันไม่ใช่ชุดเดิม!! ต๊าย ตายไอ้บ้าโทโมะมันทำไรฉานนนน
 
" เอ่อ คือ เสื้อผ้าของเธอมันเปรียกตั้งแต่เมื่อวานแล้วน่ะ ฉันเลยซื้อมาเปลี่ยนให้ใหม่ -_-^"
 
" ห๊ะ !! ถ้าอย่างนั้น นายก็เห็น... >_<"
ฉันก้มหน้าดูตัวเองอีกรอบ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้าแดงแทน
 
" กริ๊ดดดดดดดดด ไอ้บ้าทำงี้ได้ไงอ่ะ !!"
ฉันวิ่งไปที่เตียง ก่อนจะปาหมอนข้าง บินไปโดนหน้าของโทโมะเต็มๆ และตามด้วยตุ๊กตาบิน และ อีกสารพัดสารเพ ด้วยฝีมือฉันเองแหละ
 
" พอที่เถอะฉันเจ็บนะโว๊ย คนน่ะ ไม่ใช่ ควาย จะได้ตีเอาตีเอาแบบนี้!! "
 
" ไม่สนเว้ยยยย!! กริ๊ดดดดด อุ๊บ!!"
 
" กริ๊ดอยู่นั่นแหละ หูฉันจะหนวก รู้มั้ยเนี่ย!!"
เขาตวาดใส่หน้าฉัน แต่มือของเขายังคงปิดปากฉันไว้แน่นหนา
 
" หยุดร้องหยุดกริ๊ดแล้วฟังฉันพูดสักครึ่งนาที่ได้มั้ย "
พอเขาสั่งจบ เขาก็ครายมือของจากปากของฉันอย่างรวดเร็ว
 
โทโมะขมวดคิ้วยุ้งๆแล้วบอกฉัน ว่า
" เมื่อวานน่ะ ตอนที่เธอถูกยัยผู้หญิงพวกนั้นทำร้าย พอฉันไล่พวกหล่อนไปเรีอบร้อยแล้ว เธอก็ไม่มีแรง ดันเป็นลมหมดสติ ฟุบไปลงต่อหน้าต่อตาซะงั้น ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงก็เลยตัดสินใจอุ้มเธอมานอนที่บ้านฉันเนี่ยแหละ เก็ตมะ? "
 
" แล้วทำไมนายต้องพาฉันมานอนเตียงเดียวกับนายด้วยห๊ะ!! และ อีกอย่างนายเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันทำไม ใครใช้ -///-"
 
" แบบว่า...เอ่อ... คือ (คืออะไรว่ะ เกิดอาการนึกไม่ออก=_=' ) เห้ย! ช่างมันเถอะ ฉันขี้เกียจพูด
ยาวๆ "
ขี้เกียจพูดยาวๆ...? หมอนี่นะ แล้วไอ้ที่กวนประสาทฉันทุกวี่ทุกวัน ทำไมไม่ขี้เกียจพูดบ้าง -*-
 
" นายสมองกลับด้านรึเปล่าย่ะ พูดมาตรงๆสิ!! "
ฉันถาม แต่ไม่กล้าสบตากับคนตรงหน้า ก็ดูโทโมะดิ จ้องฉันไม่วางตาเลย ฉันก็อายเป็นนะฟ่ะ!
 
" คือ... ฉันคิดว่า ฉันจะรับผิดชอบ "
ประโยคสุดท้ายเขาพูดเสียงเบามาก แต่ฉันก็พอจะได้ยิน เพราะมีกันอยู่แค่สองคน ( ในห้องนอนอีกต่างหาก เวรจริงๆ -_- )
 
" นี่ จะบ้าหรอ รับผิดชอบ รับผิดชอบอะไร "
 
" เธออย่าทำเป็นซื่อบื้อได้มั้ย ก็เรื่องที่ฉันพาเธอมานอนด้วยไง แถมยังกอดเธออีกต่างหาก มันไม่เหมาะสมใครรู้เข้า เธอจะเสียหายเอา "
 
=0= หมอนั่นพูดคำๆนั้นออกมาหน้าตาเฉย โอ๊ย!! อยากจะบ้าตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
โทโมะยังมีหัวใจอยู่รึเปล่าเนี่ย ถ้ามีฉันอยากจะจับมาฉีกดูข้างใน ว่ามันเป็นสีอะไร
 
" นายทำร้ายจิตใจฉันมากเกินไปแล้วนะ "
ฉันว่าพร้อมกับตีหน้าเคร้า อยากจะร้องไห้ แต่ฉันก็ไม่เข้าใจจริงๆว่าน้ำตามันถึงไม่ยอมไหลนะ
หรือว่าฉันจะไม่เสียใจ 0_0??? ( นางเอกเริ่มเพี้ยน - - )
 
" แก้วใจ จะให้ฉันสาบานที่ไหนก็ได้น่ะ ว่าฉันไม่ได้ปล้ำเธอ  แค่ … กอด -///-"
ว่าแล้วโทโมะก็เริ่มหน้าแดง แดงเหมือนลูก สตรอเบอร์รี่สุกๆ ประดับอยู่บนแก้มของเขา
น่ากินสุดๆ ผู้ชายอาร๊ายยยยย น่าหวานมากๆๆเลย ยิ่งดูใกล้ ยิ่งหวานนน
ไม่ได้!! อย่ามา ปลึ้มตอนนี้ ไม่ใช่เวลา  
 
" แล้วฉันจะเชื่อนายได้ยังไง ว่านาย เอ่อ... นายไม่ได้ปล้ำฉันจริงๆ ><"
ฉันแกล้งถามต่อ เมื่อเห็นโทโมะอายไม่หยุด ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าเขาก็มีมุมน่ารักๆแบบนี้เหมือนกัน
 
" ฉันรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันอยากที่จะเชื่อ แล้วฉัน..."
 
"..."
ฉันได้แต่นั่งอึ้ง ไม่ยอมพูดจาอะไรเพราะกลัวว่าจะไม่ได้ยินเสียงที่เขาจะพูด แต่ตาบ้าโทโมะก็เป็นฝ่ายกะอึกกะอักซะเอง
 
" ฉันจะ"
 
"..."
 
"จะ"
 
" จะอะไร รีบๆพูดมาสิยะ ขี้เกียจลุ้นนะเนี่ย "
ฉันเร่งเมื่อเห็นโทโมะพูดกะตุกกะตักอยู่ได้ เขาก้มหน้าลงก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ
 
" ฉันจะรับเธอเป็นเจ้าสาว! ทำแบบนี้ พอใจยัง "
ฉันแทบจะขำก๊ากๆออกมาดัง เมื่อแอบสังเกตเห็นเขาหน้าแดงแบบสุดๆ แดงยิ่งกว่าฉัน
ในตอนนี้ซะอีก
 
" โทโมะ ฉันว่าไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้มั่ง นายควนแต่งงานกับคนที่นายรักไม่ใช่หรอ "
 
" ไม่ได้! ฉันต้องแต่งงานกับเธอ แก้วใจ!! "
โทโมะ บกซะเสียงดังเลย
 
"เอ่า ทำไม "
 
" ก็... เห้อ ช่างเถอะ - -"
เขาบอกไว้แค่นี้ แล้วก็ลุกขึ้นเดินออกไปเปิดประตูซะดื้อๆ
 
" เอ๊ะ!! มาบอกฉันก่อนสิ นายจะไปไหน! "
ฉันรีบร้องตามหลังของเขาไปทันที อะไรกัน มาหลอกให้ฉันอยาก( รู้ )แล้วก็เดินจากไปเฉยเลย
 
" โทโมะ รอด้วยดิ บอกมาว่าเพราะอะไร!!"
และแล้ว ยังคงตื้อเขาไม่ยอมเลิก นี่เขาจะรู้มั้ยน่า ว่าฉันเป็นคนใจร้อนมากขนาดไหน
 
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เม้นเยอะๆนะ เราจะได้มีกำลังใจ