เผื่อวันพรุ่งนี้

9.1

เขียนโดย namja

วันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 20.08 น.

  13 chapter
  177 วิจารณ์
  26.10K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

6)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
บริษัท RS
"เห้ยโทโมะไปขึ้นไปห้องซ้อมได้แล้วมองหาอะไร"ตะโกนเรียกผีดิบตั้งแต่ลงจากรถสายตาเหยี่ยวก็ชะเง้อมองหาใครก็ไม่รู้
"สงสัยมองหาไก่น้อยของมันอยู่ว่ะเลยไม่เดินมา"กอดคอบอสใหญ่ไว้แล้วพูดก่อนจะยิ้มกับท่าทีของผีดิบที่เริ่มไม่พอใจ
"อ๋อไก่น้อยเพื่อนรักกลับบ้านแล้ววันนี้ไม่ซ้อมเต็นนะครับผมคุฯชายผีดิบเราไปซ้อมเต้นของเราดีกว่า"เดินเข้าไปลากคอผีดิบแล้วพากันขึ้นไปที่ห้องซ้อม
"ที่แท้ก็ไก่น้อยมันนี่เองที่แกชอบล้อแล้วตกลงโทโมะมันชอบแก้วจริงหรอวะเขื่อน"เดินเข้าไปถามกบที่ยืนถ่ายรูปไม่รู้ว่าจะถ่ายไปทำไมเหมือนกัน
"ไม่รู้ดิ่วะแซวมันไปงั้นแหละกระแสมันแรงจะตายคงชอบมั้งอย่าแคร์เลยไปเหอะเดี๋ยวบอสมันจะโวยวาย"แสร้งบอกไปงั้นแต่ที่จริงก็รู้ว่าผีดิบชอบเพื่อนรักรึเปล่าแต่ผีดิบเคยบอกว่าอย่าบอกใครก็เลยทำตามถึงแม้จะชอบล้อก็ไม่ได้หมายความว่าจะบอกกับใครไปทั่วเห็นหนุ่มเกาหลีสงสัยก็เลยเบี่ยงประเด็นพากันเดินกอดคอไปที่ห้องซ้อม
ห้องซ้อม K-otic
"เคนตะแกไม่แก้ผ้าเลยล่ะวะจะได้หายร้อน"เห็นลิงยืนตากแอร์เดินเข้าไปแซวแล้วเอาของไปวางที่โต๊ะ
"งั้นพวกแกอย่ามองละกันไอ้หมี"ทำท่าจะถอดเสื้อตัวเองออก
"เห้ยเคนตะชั้นยังไม่อยากเป็นตากุ้งยิงตอนนี้แกค่อยไปถอดที่บ้านนู่นอย่าปัญญาอ่อน"ทำหน้าหน่ายแล้วเดินหามุมเหมาะทรุดตัวนั่งลง
"ผีดิบเป็นอะไรอย่าเศร้านะโอ๋ เอ๋แค่ไก่น้อยไม่ซ้อมเต็นแค่นี้จะร้องไห้เลยหรอ"เดินไปหานั่งลงตรงหน้าผีดิบ
"ไอ้กบชั้นไม่ได้ร้องไห้แล้วก็ไม่ได้เศร้าแต่ชั้นเหนื่อยแกเข้าใจมั้ยจะไปไหนก็ไป"โวยวายก่อนจะเอาหมวกมาใส่ปิดหน้าเอวไว้
"รักคนมีเจ้าของก็เจ็บแบบนี้แหละวะเห้อ"ตะโกนไปทั่วคนในวงก็ได้แต่นั่งมองหน้ากันผีดิบก็ได่แต่ข่มตาให้ปิดลง
"คนมีเจ้าของหมายความว่าใครวะ"เดินไปหากบที่นั่งเช็กทวิตเตอร์กับไอโฟนคู่ใจ
"ก็...ไม่รู้เว้ยพูดไปงั้นแหละอย่าคิดมากน่ะบอส"แอบชำเลืองมองสายตาผีดิบที่นั่งจ้องอยู่ก็ยิ้มแล้วเบี่ยงประเด็น
"พวกแกชอบมีความลับกันจังนะเว้ยเออถ้าพวกชั้นมีอะไรก็ไม่บอกพวกแกแล้ว"ทำท่างอนแล้วเดินหนีไปนั่งคุยกับลิงแล้วก็หนุ่มเกาหลี
"จะซ้อมกันได้ยังไอ้ป๊อป"นั่งอยู่นานก็เริ่มโวยวายอยากกลับบ้านเต็มที่ทั้งเหนื่อยกายเหนื่อยใจ
"เออๆซ้อมเว้ยผีดิบมันอาละวาดแล้ว"เรียกทุกคนให้มาตั้งใจซ้อมเพราะดูจากอาการผีดิบกำลังอาละวาดเปิดเพลงเริ่มการซ้อมวันนี้ครูฝึกไม่มาให้ซ้อมกันเองไปก่อนบอสก็ต้องทำหน้าทีเยอะหน่อยเพราะต้องคุมลิงทั้งสี่ให้นิ่งๆโดยเฉพาะกบน้อย
"พอยังวะป๊อปปี้เหนื่อยว่ะ"ทรุดนั่งลงกับพื้นหายใจไม่ทั่วท้องหอบแฮ่กกับการซ้อมเต้นและก็แกล้งเพื่อน
"สมน้ำหน้าไอ้กบเค้าให้แกซ้อมดีๆแกดันแกล้งเพื่อนไปด้วยเต้นไปด้วยเหนื่อยให้ตายไปเลย"ผีดิบหันมาแขวะใส่กบน่าจะให้บอสสั่งให้ซ้อมอีกจะได้เก็บศพกบไปทิ้งดูจากท่าซ้อมต่อจะได้เห็นศพกบแน่นอน
"ฮะ ฮะสมน้ำหน้ากบเว้ย"ถึงจะร้อนแค่ไหนก็ยังมีอารมณ์ขันเพราะจองที่ตรงแอร์โดนมากที่สุดไว้แล้วนอนจ่อแล้วเอียงหัวมองหน้ากบ
"เออสมน้ำหน้ากันเข้าไปแล้วจะเลิกซ้อมได้ยังอ่ะ"หันไปถามบอสที่กำลังกินน้ำอึกใหญ่ลงคอ
"อืมวันนี้พอแค่นี้ก่อนก้ได้จงเบแกจะกลับกับชั้นมั้ย"หันไปถามหนุ่มแว่นที่นั่งกินน้ำอยู่
"กลับดิ่ไม่ได้เอารถมาเปลืองน้ำมัน"ขยับแว่นนิดๆแล้วเก็บของใส่กระเป๋า
"แกก็ตลอดไอ้เคนแกกลับไปอาบน้ำไปเห็นแล้วอนาถใจเห้ยๆแยกย้ายกลับบ้านเว้ย"ตะโกนไล่คนในวงแล้วเดินออกไปกับหนุ่มเกาหลีแล้วก็ลิงอีกหนึ่งตัว
"โทโมะแกชอบแก้วจริงๆหรอวะ"เห้นว่าทางสะดวกก็เข้ามาถามถึงแม้จะรู้แล้วก็อยากได้ยินจากปากผีดิบอีกครั้ง
"คงงั้นแต่ยังไงเค้าก็มีเจ้าของแล้วว่ะชั้นคงทำได้แค่แอบรักเพราะยังไงแก้วก็เป็นของพี่เค้า"เก็บของใบหน้าเศร้าลงไปเล็กน้อย
"เอาวะถ้าเค้าไม่ได้เป็นเนื้อคู่กันจริงจ้างให้ตายก็อยู่ด้วยกันไม่ได้แต่ถ้าแกเป็นเนื้อคู่แก้วจริงยังไงมันก็ไม่แคล้วกันหรอกเนื้อคู่กว่าจะรักกันได้มันก็ต้องมีอะไรหลายๆอย่างมาทดสอบใจนะเว้ยอย่าเครียด"ตบบ่าผีดิบเป็นเชิงให้กำลังใจแล้วเก็บของตัวเองใส่กระเป๋า
"เออชั้นจะไม่เครียดขอให้เค้าไม่ได้เป็นเนื้อคู่กันอย่างที่แกบอกละกันแต่ถ้าเค้าเป็นเนื้อคู่กันจริงๆก็ขอให้รักกันนานๆว่ะเห็นคนรักมีความสุขชั้นก็มีความสุข"
"เอาเหอะว่ะอย่าคิดมากใครเนื้อคู่ใครชั้นไม่รู้แต่ตอนนี้กลับบ้านกันดีกว่าคุณชายผีดิบ"เดินไปกอดคอเพื่อนรักถึงจะดูไม่ถูกกันแต่ทั้งผีดิบและกบก็สนิทกันอย่างดีมีอะไรก็ต่างปรึกษากันถึงดูว่ากบน้อยของวงจะดูขี้เล่นแต่ถึงเวลาจริงจังก็สลัดคราบปัญญาอ่อนเป็นผู้ใหญ่ได้อย่างดีเยี่ยม
"เห้ยไอ้เขื่อนชั้นบอกแกกี่ครั้งแล้ววะขับรถมองทางดิ่แกอย่าโยกหัวดิ่เว้ยโว้ย"พอขึ้นรถมาก็โวยวายใส่กบเช่นเคยก็ไอ้กบเล่นเปิดเพลงของศิลปินที่ชอบซะดังลั่นแถมยังโยกตามจังหวะใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มกลัวไปไม่ถึงบ้าน
"เออน่าเชื่อใจชั้นดิ่แกถึงบ้านอยู่แล้วสนุกกันหน่อยดิ่วะนั่งในรถเงียบๆมันไม่มันเว้ย"เปิดกระจกลงรถยื่นมือไปข้างนอกโบกมือไปมาร้องเพลงไปเรื่อย
"ไอ้กบชั้นบอกให้แกหยุดทำอะไรแบบนี้ไงวะไอ้กบแกขับเบาๆก็ได้ชั้นไม่รีบเว้ย"ตะโกนแข่งกับเสียงเพลง
"ไม่เอาเว้ยมันสนุกเว้ยแกอย่าเครียดไอ้โมะวู้ว"ยังคงสนุกกับเสียงเพลงส่วนผีดิบก็ได้แต่นั่งเงียบพอเอามือไปปิดเครื่องเสียงไอ้กบก็เปิดใหม่เลยเลือกที่จะนั่งอยู่เฉยๆ
"ถึงบ้านแล้วครับคุณชาย"ปิดเพลงลงพาคุณชายผีดิบมาส่งบ้าน
"เออทีหลังชั้นจะกลับกับไอ้ป๊อปไม่กลับกับแกแล้วไอ้กบไอ้บ้าฮึ่ยเปิดเพลงแล้วโยกไปด้วยรถไม่คว่ำตายก็ขอให้คอกระแทกกับพวงมาลัยคอหักตายเว้ย"แข่งกบไว้ทำหน้างอไม่พอใจเดินเข้าไปในบ้านก่อนจะเข้าไปในบ้านก็ปิดประตูรถจนประตูรถกบแทบพังไอ้คนในรถก็ได้แต่ขำแล้วเปิดเพลงต่อขับไปด้วยร้องไปด้วยโยกไปด้วยจนถึงบ้าน

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา