เผื่อวันพรุ่งนี้

หลังจากที่ทุกคนแต่งหน้าแต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อยก็เตรียมเข้าไปนั่งที่ที่ทีมงานจัดไว้ให้จนทุกอย่างในรายการพร้อมจึงเริ่มถ่าย
"เรามาถามถึงเรื่องผู้หญิงในเสป็คกันบ้างดีกว่าชอบผู้หญิงแบบไหนกันบ้างคะ"คำถามนี้เล่นเอาหนุ่มๆทั้ง5ยิ้ม
"สำหรับป๊อปนะครับก็เป็นผู้หญิงหวานๆครับก็น่ารักดี"หัวเราะเบาๆ
"เขื่อนชอบคนแต่งตัวเก่งแต่งตัวเปรี้ยวๆอะไรแบบนี้คุยเก่งด้วยชอบครับ"
"สำหรับโทโมะก็ไม่มีสเป็คนะครับก็คุยกับใครแล้วสบายใจก็ดอเคแต่ถ้าให้ชอบก็ผู้หญิงห้าวๆครับ"
"แบบน้องแก้วเลยหรือเปล่า"
"โหคงไม่ขนาดนั้นครับ"ยิ้มให้พิธีกร
"เคนตะชอบผู้หญิงที่แอบเซ็กซี่หน่อยๆครับ"
"จงเบชอบคนทำอาหารเก่งแต่ถ้าทำไม่เป็นจงเบทำให้ก็ได้ครับ"หลังจากที่ถามผู้หญิงในเสป็คเสร็จก็คุยกันไปเรื่อยๆจนอัดรายการเสร็จต่างคนก็ไปเปลี่ยนชุดพร้อมที่จะไปซ้อมเต้นต่อ
"โทโมะไปดิ่...หล่อแล้วคุณชาย"ไปดึงไหล่โทโมะที่ยืนเซ็ตผมตัวเอง
"อืมๆพวกป๊อปปี้จงเบแล้วก็เคนตะไปแล้วหรอ?"ถามหาเพื่อนชายอีกสามคน
"ไปแล้วล่ะและเราสองคนจะไปได้หรือยังล่ะฉันหรอแกจัดผมนานแล้วนะ"
"เออไปก็ไป"คว้ากระเป๋าแล้วเดินออกไปกับเขื่อน
"ชอบผู้หญิงแบบน้องแก้วหรอคะฮ่าๆ...ทำไมแกไม่ตอบไปเลยวะว่าครับผมชอบแก้ว"ล้อเลียนโทโมะที่ตอบพิธีกรในรายการ
"ตอบได้ก็ดีดิ่...หยุดเพ้อเจ้อไปไอ้กบแล้วทำไมแกไม่ตอบไปล่ะชอบผู้หญิงแบบเฟย์"
"เอ่อ...ก็เขามีแฟนแล้วนี่หว่าตอบแบบนั้นแฟนเขาได้มาเชือดคอฉันพอดี"
"ฮ่าๆแกมันก็เหมือนฉันแหละไอ้เขื่อนไปรีบขับไปเลยเดี๋ยวโดนครูว่าอีกว่ามาสาย"
"ครับคุณชาย"ขับรถออกไปจากสตูแล้วไปบริษัททันที
"โทโมะหวัดดี"โบกมือทักทายเพื่อนสนิทที่เดินมากับเขื่อนโทโมะหันมายิ้มให้ก่อนจะเดินไปหา
"ซ้อมเสร็จแล้วหรอ ?"
"ยังไม่เสร็จหรอกแก้วมาเอาขนมเฉยๆไปเถอะขึ้นกันอ้าวเขื่อนมาด้วยหรอ"
"แหมไม่เห็นกันเลยนะแก้วเดี๋ยวเขื่อนก็งอนเลย"เดินมาข้างๆแก้ว
"ขอโทษนะเขื่อนน้อยแก้วขอโทษจริงๆไปเถอะเร็วๆ"จูงมือทั้งคู่ไปห้องซ้อมเต้น
"แก้วส่งแค่นี้นะไปแล้วบาย"โบกมือลาก่อนจะรีบวิ่งไปห้องซ้อมตัวเองโทโมะขำนิดๆแล้วเดินเข้าห้องซ้อมไปกับเขื่อน
"โทโมะวันนี้คุณครูไม่มาว่ะ"
"อ้าวแล้วเขาให้พวกเรามาทำไมล่ะงั้นกลับบ้านดีกว่าว่ะ"เขื่อนบอกอย่างเซ็งๆ
"ครูเขาไม่สบายแกจะให้เขาหอบสังขารโทรมมาสอนลิงอย่างเราหรอวะ"เคนตะเดินมาสบทบแล้วตามด้วยจงเบ
"ถ้าเราไม่ได้ซ้อมเต้นไปดูคนข้างๆห้องซ้อมดีกว่ามีความสุขดี"บอกหน้าระรื่น
"โหไอ้โมะแกก็คิดจะไปอย่างเดียว"จงเบส่ายหน้าอย่างเอือมๆ
"แล้วจะทำไมก็มันไม่ได้ซ้อมจะรีบกลับทำไมบ้านน่ะมันไม่หายหรอกน่า"
"เออๆไปก็ไปอย่าเถียงกัน"ห้ามโทโฒะกับจงเบที่กำลังยืนเถียงกัน
"หลงรักคนมีเจ้าของ ฮ่าๆไปดีกว่าจงเบเราไปหาที่นั่งในห้องนู้นดีกว่า"หัวเราะกับคำพูดตัวเองแล้วชวนจงเบไปห้องซ้อมเต้นของสาวๆ
"โหเจ็บเลยว่ะไอ้โมะแต่...ฉันไม่สนเว้ยเพราะยังไงเราก็ยืนหยัดรักต่อไป"
"ปัญญาอ่อนและไอ้เขื่อนไปเหอะโทโมะอย่าไปสนคนบ้า"กอดคอโทโมะแล้วเดินออกไปส่วนเขื่อนก็วิ่งตามออกไปอีกคน
"มากันอีกแล้วไม่มีที่อยู่กันหรือไงหะ"พอเห็นหนุ่มๆเดินเข้ามาก็แขวะเข้าให้
"โธ่เฟย์ก็พวกฉันครูไม่มานี่จะให้พวกฉันอยู่กันห้าคนไม่มีความสุขหรออกน่า"
"เคนตะนายบ้าหรือเปล่าห้าคนไม่มีความสุข"
"ใช่ไม่มีความสุขเพราะมันทะเลาะกันตลอด...ไหนมีอะไรกินบ้างมากินบ้างดิ่"แย่งขนมในมือเฟย์มากินเอง
"ไอ้บ้าลิงญี่ปุ่น"ฟาดมือลงบนหลังเคนตะอย่างแรง
"โอ๊ยเจ็บ"ลูบหลังตัวเองแล้วเดินไปนั่ง
"เฟย์เย่เขื่อนมาแล้วทำอะไรอยู่"เดินมาโอบไหล่เฟย์
"กินขนมเขื่อนมีอะไรให้เฟย์กินบ้างอ่ะเฟย์อยากกินขนม"
"ไม่มีเดี๋ยววันหลังเขื่อนซื้อให้แล้วกันนะเขื่อนสัญญาจากใจเลย"ชูนิ้วก้อยสัญญากับเฟย์
"จะจำไว้"เกี่ยวก้อยกับเขื่อนแล้วเดินไปนั่งกับเพื่อนๆ
"เมื่อไหร่จะได้ฟังเพลงสาวๆล่ะป๊อปอยากฟังใจจะขาดแล้วนะ"
"เว่อร์ไปแล้วป๊อปปี้รอไปก่อนเหอะน่าว่าแต่เพลงของป๊อปปี้มีความหมายว่าอะไร"ถามป๊อปปี้
"รอคนที่รักกลับมาเป็นเหมือนเดิมไงไม่ว่ายังไงก็จะรอแล้วก็ยังรักเขาตลอดไปแม้เขาจะเปลี่ยนไปก็ตาม"มองหน้าแก้ว
"อ๋อแก้วเข้าใจแล้วแต่โทโมะนี่ก็สุดยอดเนาะอธิบายเหมือนออกมาจากใจเลย"
"เพราะมันเป็นแบบในเพลงมั้ง"นั่งเงียบมานานก็โพล่งออกมา
"หือ ?เป็นแบบในเพลงโทโมะรอใครอยู่หรอ"
"ไม่มีหรอกไปเชื่อไอ้เขื่อนมันน่ะแก้ว...หึ่ย!ไอ้กบมั่ว"หันไปว่าเขื่อน
"ไม่ใช่มันคือเรื่องจริงทั้งหมดต่างหากเล่า"
"ไอ้กบไอ้บ้าฉันไม่มีสักหน่อยเดี๋ยวเถอะ"ตะโกนว่าเขื่อน
"เห้ยๆโทโมะใจเย็นร้อนตัวไปได้ไม่เอาและแก้วไม่คุยดับแล้วแก้วกลับบ้านดีกว่า"
"ใครมารับจ้ะสาวน้อย"ฟางแซวเพื่อนสาวจนร่างบางแก้มขึ้นสีชมพูระเรื่อ
"บ้าน่าฟางไปแล้วนะบายทุกคน"เดินออกไปจากห้อองซ้อมส่วนโทโมะก็นั่งว่าเขื่อนไปมา
"กลับบ้านดีกว่าไปเฟย์กลับบ้าน"เรียกน้องสาวแล้วเดินออกไป
"งั้นเราก็กลับบ้านดีกว่านะฉันเบื่อแล้วสาวๆก็กลับบ้านหมแล้วไปก่อนนะเคนตะจงเบป๊อปปี้"
"อืมๆบายเว้ย"โบกมือให้โทโมะกับเขื่อน
"ฉันขอโทษนะเว้ยโทโมะที่ไปล้อแกเมื่อกี้น่ะ"
"ไม่เป็นไรกลับบ้านเถอะฉันอยากพักผ่อนแล้วเหนื่อยมาทั้งวัน"ขึ้นรถแล้วไปนั่งเงียบๆเพราะนึกถึงคำแซวก่อนที่สายตาจะไปสะดุดกับสองร่างที่ยืนอยู่ที่รถหน้าบริษัทร่างบางกับคนนั้นยืนคุยกันพร้อมกับรอยยิ้มหวานของเพื่อนสนิทที่เขารักหมดใจกำลังส่งให้คนนั้นอย่างมีความสุข
"เอ่อ...ฉันพาแกกลับบ้านดีกว่าว่ะเดี๋ยวแกจะเจ็บจนจะขาดใจตาย"ขับรถออกไปสายตาคมมองร่างทั้งสองที่รถเขื่อนขับผ่านก่อนจะเอนเบาะลงแล้วนอนไปจนถึงบ้าน
"ถึงบ้านแล้วไอ้โมะพรุ่งนี้ไม่มีงานนะไม่มีงานอาทิตย์นึงเลยเพราะไอ้ป๊อปมันไม่รับมันเหนื่อยฉันว่าเราไปเที่ยวกันดีกว่าว่ะ"
"อืมงั้นเดี๋ยวฉันเข้าบ้านก่อนนะ"หยิบกระเป๋าแล้วเดินเข้าบ้านส่วนเขื่อนก็กลับบ้านตัวเอง