เผื่อวันพรุ่งนี้

ห้องซ้อม FFK
"อ้าวนี่มาทำไมกันเนี่ยไม่ซ้อมรึไงหะ"บ่นเพื่อนชายต่างวงที่เริ่มเดินกันเข้ามามากขึ้นที่จริงก็ไม่ได้มากอะไรแต่มันจะทำให้ห้องซ้อมปั่นป่วน
"ว่างมากเลยเฟย์ว่าแต่แก้วล่ะ"คุยกับเพื่นสาวที่มีลักยิ้มก่อนจะถามหาสาวห้าวเพื่อนสนิท
"มุมห้องอ่ะคุยโทรศัพท์อยู่คุยยกับหวานใจ อิอิเราไปกินขนมดีกว่าป๊อปโมะเขื่อน"เดินนำเพื่อนชายไปนั่งทั้งป๊อปปี้และเขื่อนเดินตามไปอย่างง่ายดายแต่โทโมะกลับยืนนิ่งสายตานิ่งมองคนร่างบางที่นั่งคุยโทรศัพท์คิกคักอย่างมีความสุขที่จริงเค้าไม่ควรเข้ามาตอนนี้เลยด้วยซ้ำเกลียดที่สุดเกลียดรอยยิ้มที่เธอไม่ได้ยิ้มให้เค้าทำถูกแล้วหรอโทโมะที่นายเข้ามาตอนที่เค้ากำลังคุยกับเจ้าของ
"โทโมะเป็นอะไรรึเปล่าหะ"โบกมือไปมาหน้าคนตัวสูง
"อ้าวฟาง...เปล่าหรอกว่าแต่ไปไหนมาเนี่ยทำไมถึงเพิ่งมาแน่ะแอบโดดหนีซ้อมหรอ"ชี้หน้าหยอกเย้าสาวตัวเล็กแล้วเดินไปนั่งพร้อมกัน
"บ้าหรอเปล่าสักหน่อยไปเข้าห้องน้ำมาต่างหากเล่าว่าแต่เมื่อกี้มองอะไรอ่ะเห็นยืนมองตั้งนานและ"วางกระเป๋าก่อนจะส่องกระจกบานใหญ่ภายในห้องซ้อมเต้นที่ติดอยู่เต็มห้อง
"ยืนมอง...ช่างมันเถอะแต่แค่มองเพลินไปหน่อยมองนานไปมันก็เจ็บนะแต่ถ้าไม่มองเลยก็เป็นห่วง"บ่นกับตัวเองเบาๆแต่ก็ทันพอที่ฟางจะได้ยิน
"หมายความว่าไง?หรอโทโมะนายนี่ชอบบ่นคนเดียวนะอย่าบอกว่าเรื่องแก้วหรอ"นั่งลงข้างๆชี้หน้าชายหนุ่ม
"เปล่าสักหน่อยคิดเองเออเองตลอดแหละยัยเป็ดไปกินขนมกับเฟย์ดีกว่า"แลบลิ้นหลอกสาวน้อยก่อนจะรีบวิ่งไปรวมกับเขื่อนและป๊อปปี้ก่อนที่จะโดนฝ่ามืออรหันต์ของสาวหน้าหวานอย่างฟางเห็นตัวแค่นั้นแต่ทุบทีก็แทบกระอักเลือดไม่รู้ป๊อปปี้ทนไปได้ไงตั้งหลายครั้ง
"มาแล้วหรอวะคุยอะไรกับที่รักไอ้ป๊อปมันหะ"กระแซะโทโมะแล้วยื่นซองขนมให้แล้วถามถึงเหตุการณ์เมื่อกี้
"จีบฟางว่ะ555ดูหน้าไอ้ป๊อปดิ่เหมือนคนไม่ได้เข้าห้องน้ำมา100ปี"ขำจนท้องแข็งพอพูดว่าจีบแม่เป็ดหน่อยเดียวไอ้พ่อหมีก็หน้าบูดบึ้งนั่งขำอยู่กับกบสองคน
"จีบแก้วดีกว่าว่ะ"ลุกขึ้นอย่างเร็วเดินไปนั่งข้างสาวห้าวที่ยังนั่งคุยโทรศัพท์ไม่เลิก
"เห้ยทำอะไรไอ้ป๊อปแน่ะๆชั้นไม่ยอมหรอก"เดินตามบอสใหญ่มาก่อนจะนั่งลงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ใจเจ็บแปลบกับบทสนทนาของเพื่อนสาวคนสนิทกับหนุ่มใหญ่ค่ายอื่น
"ค่ะพี่ป้องแก้วขอตัวทำงานก่อนนะคะได้ค่ะเจอกัน"ยิ้มนิดๆก่อนจะกดดวางสาย
"นัดเจอกันรึไงหะมีเดี๋ยวเจอกันด้วย"เอ่ยแซวร่างบางอย่างขำๆแจ่ก็สังเกตเห็นสีหน้าผีดิบตั้งแต่เห็นแก้วคุยโทรศัพท์ว่าพยายามเก็บอาการแค่ไหน
"บ้ารึเปล่าหูฟาดแล้วแก้วไม่ได้นัดเจอใครสักหน่อย"ยิ้มอย่างเขินๆแล้วนั่งกดเล่นไอแพดต่อ
"ชั้นขอตัวนะอยู่ตรงนี้นานๆมันหน้าเบื่อ!"กระแทกเสียงใส่ทั้งป๊อปปี้และแก้วก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินดุ่มๆออกไปจากห้องเหมือนกำลังโมโหใครคนในห้องได้แต่มองหน้ากันเลิ่กลั่ก
"แก้วทำอะไรให้โทโมะโกรธรึเปล่าป๊อปปี้"ถามป๊อปปี้ที่นั่งยิ้มส่งให้เขื่อน
"ฮะ เปล่าเลยแก้วไม่ได้ทำอะไรมันต่างหากทำตัวมันเอง...เผลอรักคนมีเจ้าของ"ประโยคหลังพูดเสียงเบาๆจนแทบไม่ได้ยิน
"อะไรเผลอเผลอหรอป๊อปปี้"ถามด้วยหน้าตาสงสัยกับสิ่งที่เพื่อนชายอีกคนพูดพวกK-oticนี่ชอบมีความลับอยู่เรื่อย
"ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอใช่ๆเผลอใจไปรักเธอ"จู่ก็ร้องเพลงไม่ใช่อิจฉาของวงสาวห้าวเพื่อปิดบังคำพูดเมื่อกี้
"เหอะ ความลับเยอะกันจริงเลยน่าเบื่อพวกK-oticกลับห้องซ้อมไปเลยไป"ไล่เขื่อนกับป๊อปปี้ออกจากห้องซ้อม
ห้องซ้อมK-otic
"ดีโทโมะ"ยกมือทักทายผีดิบที่เดินปึงปังเข้ามาในห้องก่อนเดินไปสมทบกับสองหนุ่มที่เดินเข้ามา
"เป็นอะไรวะป๊อปปี้"ชี้ไปที่ผีดิบที่เสียบเซาว์เบาท์ฟังเพลงแต่หน้าตาคร่ำเครียดเป็นอย่างมาก
"เข้าไปตอนช่วงเจ้าของเค้าโทรมาหยอดคำหวานให้สาวห้าวฟังว่ะไอ้นี่ดันทำใจแข็งเข้าไปนั่งใกล้ๆพอถึงเวลาก็รับไม่ได้"เขื่อนเดินมากอดคอเคนตะแล้วเล่าอาการผีดิบให้ฟัง
"งั้นหรอวะ555เข้าไปตอนไหนไม่เข้าเออวันนี้จงเบติดเรียนมาซ้อมไม่ได้เลยเหลือสี่คน"
"หรองั้นเราไม่ซ้อมดีกว่านะบอสไปหาอะไรกินกันแล้วไปเที่ยวเปิดหูเปิดตากันหน่อยดีกว่านะ"เข้าไปอ้อนบอสใหญ่เพราะตอนนี้ตัวขี้เกียจมันคืบคลานมากินกายจนแทบไม่อยากทำอะไรนอกจากเที่ยวแบบบปลดปล่อย
"เออก็ได้ชั้นก็ขี้เกียจไปชวนผีดิบก่อนนะ"พยักหน้าก่อนจะเดินไปหาผีดิบแล้วดึงหูเซาว์เบาท์ออกข้างนึงจนผีดิบหันมาทำหน้าไม่พอใจใส่
"ทำไมอีก?"คิ้วหนาเรียวยาวขมวดเข้าหากันอย่างไม่สบอารมณ์เอามากๆ
"วันนี้ไม่ซ้อมนะขี้เกียจส่วนจงเบติดเรียนเลยมาไม่ได้เราไปหาอะไรกินกันแล้วก็ไปเปิดหูเปิดตากันตอนกลางคืนดีกว่าโทโมะ"ดึงเซาว์เบาท์ออกจากหูโทโมะจนหมดเก็บของให้ผีดิบอย่างลวกๆคล้ายกวาดของเข้ากระเป๋ามากกว่าเก็บ
"ดีจะได้ลืมๆเรื่องเมื่อกี้มันไป"รับกระเป๋าจากป๊อปปี้ก่อนจะเดินกอดคออกไปกับเคนตะ
"มันจะเาอมั้ยวะป๊อปปี้"สะกิดบอสใหญ่
"จะเหลือหรอโทโมะบอกว่าจะเอาให้ลืมเสดงว่าเมาแอ๋เลยล่ะ"pิ้มนิดๆแล้วเดินออกไปกับเขื่อนก่อนจะไปหาอะไรกินกันที่ร้านอาหารร้านประจำของเขื่อน
ร้านอาหาร
"สั่งเต็มที่วันนี้โทโมะเลี้ยงเองเลยเว้ย"
"ไม่ใช่เลยไอ้บ้าไม่ได้บอกช่วยกันจ่ายเลยใครไม่จ่ายชั้นจะฆ่าแกทิ้ง"ขู่หน้านิ่งก่อนจะสั่งอาหารแล้วนั่งรอสักพักอาหารที่สั่งกันไม่กลัวก็วางอยู่ตรงหน้า
"กินเลยดีกว่าจะช้าอยู่ทำไม"เคนตะบอกเพื่อนๆก่อนจะนั่งกินข้าวกันอย่างสนุกจนโทโมะลืมเรื่องไม่สบายใจเมื่อกี้ไป