มือสังหารแห่งรัตติกาล

                หญิงสาวเฝ้าดูการปะทะกันอย่างดุเดือดระหว่างอเดเรียสและผีดิบ ซึ่งเป็นกลไกอันตรายหนึ่งในเจ็ดของุสานบรรพชน อารมณ์ของนางแจ่มใสยิ่งนักผิดกับท่าทีการตอบสนองอันอำมหิตก่อนหน้านี้ เมื่อผีดิบเข้าใกล้นางลิบลับ เรียกได้ว่าการโจมตีเพียงครั้งเดียว ตายสนิท ไม่เหลือซากซักนิด...จนผีดิบไร้หัวใจยังเกรงกลัว และไปลงกับ    อเดเรียสแทน เรื่องมันก็เป็นแบบนี้...
                    "จะมาหาใครก็รีบๆสิ" อเดเรียสตะโกนทั้งๆที่ผีดิบนับสิบตัวยังรุมล้อมเข้ามา นางมองท้องฟ้า ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ ตบท้ายด้วยรอยยิ้มหวานๆ
                    "อีกนานกว่าจะถึงเวลา..."
                  ครืนๆ
                    แผ่นดินสะเทือนรุนแรงจนแทบยืนไม่ได้ กับดักที่สองของสุสานบรรพชนเริ่มทำงานแล้ว สัตว์ร้ายโผล่พ้นจากรอยแยก มันเป็นหนอนยักษ์ยาวกว่า 10 เมตร กว้างกว่า 2 เมตร น่าแปลก...ที่มันโจมตีแต่อเดเรียส...
                    ตอนนี้อเดเรียสเจอศึกหลายด้านของจริง ทั้งผีดิบเอย...หนอนยักษ์เอย...แต่นางกลับไม่โดนอะไรสักนิดจะเรียกว่ายังไงดี
                     "ฟาเรเซีย~"อเดเรียสตะโกนสุดเสียง ก่อนจะกลายเป็นเสียงโหยหวน
                     "น่าเสียดาย..."ฟาเรเซียแอบพึมพำเบาๆ ถึงเสียดายที่ไม่ได้เห็นกับดักทั้งหมด แต่นางไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำอะไร(เหรอ?)
                    ในที่สุดฟาเรเซียก็ตัดสินใจร่ายเวทออกมาช้าๆ นัยน์ตาเปล่งประกายอำนาจถึงขีดสุด ขุมพลังที่หล่อเลี้ยงกลไกถูกสะกดลงไปดื้อๆ นางรู้ดีอีกไม่นานเจ้าของกลไกต้องออกมาตามคำท้าทาย
                      "เจ้าเป็นใคร" เสียงปริศนาดังก้องสุสานบรรพชน เสียงนั้นแหบห้าวเฉกเช่นนักรบ แม้คำถามดูธรรมดาแต่น้ำเสียงแสดงความคุกคามเต็มที่
                      "ข้าเป็นแค่คนธรรมดา" นางตอบ
                      "นั่นสิ...เฮ้ย! ไม่ใช่!!!" ตอนแรกเสียงนั้นเริ่มคล้อยตาม ก่อนจะรู้สึกตัวขึ้นปฏิเสธด้วยความตกใจ
                      "อ้าว! ก็ถามว่าฟาเป็นใคร ฟาก็เป็นคนธรรมดาที่เผอิญเดินผ่านทางมาเท่านั้นเอง"
                     นางตีหน้าตายแย้งเสียงเป็นการเป็นงาน จนเสียงปริศนาอดคล้อยตามไม่ได้ ตอนนั้นเองอเดเรียสที่หลุดจากการโจมตีก็ได้รู้เกี่ยวกับนายของตนอีกอย่างหนึ่งแล้ว
                      "ไม่ใช่!!! เจ้ามาที่นี่เพื่ออะไร!!! อย่านึกนะว่าข้าไม่เห็น"
                      "อื้ม! ฟาไม่เห็นเลยล่ะ หลบอยู่ที่ไหน?" ว่าแล้วก็ทำท่าทางหาเจ้าของเสียงอย่างกระตือรือร้น
                      "ข้าอยู่นี่"
                     เบื้องหน้าปรากฏนักรบร่างกำยำสะพายดาบใหญ่ไว้ ใบหน้าทมึนมีรอยแผลผาดผ่านทั่วร่าง หากดูดีๆนางก็สังเกตุเห็นตราประหลาดเป็นหมายเลขแนบบนแขนซ้าย
                      "ตราทาส..."