[Fic Y][GSD] Love of Destiny โชคชะตาแห่งรัก
-
1) ช่วยมาเป็นแฟนเพื่อนฉันหน่อยสิ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“เฮ้”ไม่ต้องตกใจเสียงนี้เป็นเสียงของเพื่อนผมเองล่ะครับ เขาชื่อ อัสรัน
“ไง”ผมทักอัสรันที่กำลังเดินมาหาผม
“ไปกันเถอะ”วันนี้เรานัดกันไปเที่ยวที่ห้างสรรพสินค้าหรูใหญ่แห่งหนึ่ง
เราเดินดูนั่นดูนี่ไปเรื่อยๆจนถึงร้านที่ชื่อว่า ‘Memory’ ร้านนี้ขายของสร้อยคอ
อย่างเช่น สร้อยคอรูปหัวใจ ผมเดินไปหยุดอยู่ตรงที่สร้อยคอรูปไม้กางเขน
“นี่ อัสรัน ฉันเจอสร้อยคอรูปไม้กางเขนแล้ว นายอยากได้ไม่ใช่เหรอ”
ผมบอกอัสรันที่กำลังหาสร้อยคอที่บอกไปเมื่อตอนนั้น
“เจอแล้วเหรอ ขอบคุณที่หาให้นะ”หล่อมาก (เอ่อ) อัสรันเดินมาหยุดอยู่ตรงที่ผมบอกแล้ว
หยิบสร้อยคอรูปไม้กางเขนขึ้นมาแล้วเดินไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์
“ผมเอาสร้อยเส้นนี้ครับ”
หลังจากที่อัสรันได้สร้อยแล้วเราก็เดินทางกลับบ้านกัน คงรู้ใช่มั้ยครับว่าสงครามระหว่าง
กองทัพโลกกับซาฟท์ (เขียนผิดรึเปล่า) จบลงไปแล้วทำให้ได้ใช้ชีวิตอย่างปกติเหมือนเดิม
ตอนนี้ผมกลับถึงบ้านแล้ว ตอนอยู่ในรถเราก็คุยเรื่องของสร้อยคอที่อัสรันไปซื้อมา อัสรัน
บอกว่าสร้อยนี้เป็นสร้อยที่อยากได้มานานแล้วแต่ว่าไม่มีโอกาสได้ซื้อซักที
ตะระริด ติ๊ด ติ๊ด~
ใครโทรมาเนี่ย กำลังเพลินกับการบรรยายอยู่เลย พอดูชื่อคนโทรมาก็คือ~
อัสรัน~
โทรมาเพื่อ? รับก็ได้
“ฮัลโหลวววว”
{นอนอยู่รึเปล่า มีเรื่องจะให้ช่วย}
“เรื่องอะไรอีกล่ะ”สงสัยจริ๊งจริงว่ามีอะไรจะให้ช่วย คงไม่ใช่เรื่องพิเรนทร์ๆนะ (เขียนผิดเปล่า)
{ก็...} อัสรันเงียบไปสักพักแล้วก็ตอบกลับมาว่า~
{ช่วยมาเป็นแฟนเพื่อนฉันหน่อยสิ}
{หา!!!} ตกใจจริงๆนะเนี่ย อยู่ๆก็จะให้เป็นแฟนเพื่อนทั้งๆที่ไม่รู้จักกันเนี่ยนะ
{อย่าตกใจสิ}
{หา!!!!!}
{บอกว่าอย่าตกใจ}
{จะไม่ให้ตกใจได้ไงอะ ฉันจะไปรู้จักเพื่อนนายหรอ}
{นะๆๆๆ ช่วยหน่อยๆ เดี๋ยวให้รางวัล}
{รางวัลคืออะไรอะ}
{เดี๋ยวก็รู้เองแหละ}
{บอกมาก่อน ไม่งั้นไม่ทำ}
{บอกแล้วไงเดี๋ยวก็รู้ แค่นี้นะ}
ติ๊ด~
ยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยอะ วางซะแล้ว แล้วจะทำยังไงดีเนี่ย!!!
//
“ไง”ผมทักอัสรันที่กำลังเดินมาหาผม
“ไปกันเถอะ”วันนี้เรานัดกันไปเที่ยวที่ห้างสรรพสินค้าหรูใหญ่แห่งหนึ่ง
เราเดินดูนั่นดูนี่ไปเรื่อยๆจนถึงร้านที่ชื่อว่า ‘Memory’ ร้านนี้ขายของสร้อยคอ
อย่างเช่น สร้อยคอรูปหัวใจ ผมเดินไปหยุดอยู่ตรงที่สร้อยคอรูปไม้กางเขน
“นี่ อัสรัน ฉันเจอสร้อยคอรูปไม้กางเขนแล้ว นายอยากได้ไม่ใช่เหรอ”
ผมบอกอัสรันที่กำลังหาสร้อยคอที่บอกไปเมื่อตอนนั้น
“เจอแล้วเหรอ ขอบคุณที่หาให้นะ”หล่อมาก (เอ่อ) อัสรันเดินมาหยุดอยู่ตรงที่ผมบอกแล้ว
หยิบสร้อยคอรูปไม้กางเขนขึ้นมาแล้วเดินไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์
“ผมเอาสร้อยเส้นนี้ครับ”
หลังจากที่อัสรันได้สร้อยแล้วเราก็เดินทางกลับบ้านกัน คงรู้ใช่มั้ยครับว่าสงครามระหว่าง
กองทัพโลกกับซาฟท์ (เขียนผิดรึเปล่า) จบลงไปแล้วทำให้ได้ใช้ชีวิตอย่างปกติเหมือนเดิม
ตอนนี้ผมกลับถึงบ้านแล้ว ตอนอยู่ในรถเราก็คุยเรื่องของสร้อยคอที่อัสรันไปซื้อมา อัสรัน
บอกว่าสร้อยนี้เป็นสร้อยที่อยากได้มานานแล้วแต่ว่าไม่มีโอกาสได้ซื้อซักที
ตะระริด ติ๊ด ติ๊ด~
ใครโทรมาเนี่ย กำลังเพลินกับการบรรยายอยู่เลย พอดูชื่อคนโทรมาก็คือ~
อัสรัน~
โทรมาเพื่อ? รับก็ได้
“ฮัลโหลวววว”
{นอนอยู่รึเปล่า มีเรื่องจะให้ช่วย}
“เรื่องอะไรอีกล่ะ”สงสัยจริ๊งจริงว่ามีอะไรจะให้ช่วย คงไม่ใช่เรื่องพิเรนทร์ๆนะ (เขียนผิดเปล่า)
{ก็...} อัสรันเงียบไปสักพักแล้วก็ตอบกลับมาว่า~
{ช่วยมาเป็นแฟนเพื่อนฉันหน่อยสิ}
{หา!!!} ตกใจจริงๆนะเนี่ย อยู่ๆก็จะให้เป็นแฟนเพื่อนทั้งๆที่ไม่รู้จักกันเนี่ยนะ
{อย่าตกใจสิ}
{หา!!!!!}
{บอกว่าอย่าตกใจ}
{จะไม่ให้ตกใจได้ไงอะ ฉันจะไปรู้จักเพื่อนนายหรอ}
{นะๆๆๆ ช่วยหน่อยๆ เดี๋ยวให้รางวัล}
{รางวัลคืออะไรอะ}
{เดี๋ยวก็รู้เองแหละ}
{บอกมาก่อน ไม่งั้นไม่ทำ}
{บอกแล้วไงเดี๋ยวก็รู้ แค่นี้นะ}
ติ๊ด~
ยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยอะ วางซะแล้ว แล้วจะทำยังไงดีเนี่ย!!!
//
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ