สรุป!นายเป็นแฟนฉันใช่ไหม

หลังจากที่เห็นเนยถูกปล่อยตัว โทโมะ รีบ บอกลาป็อปปี้และขับรถไปยังบ้านของเขา

ณ คฤหาสน์ไทยานนท์

โทโมะรีบเข้าไปในบ้านแต่เนยกลับนั่งทำเล็บกับ แจม (เพื่อนซี้เนย) อย่างสบายใจเฉิ่ม

"พี่เนย เป็นอะไรทำไมยังมานั่งทำเล็บอีกล่ะ"

"อ้าว สวัสดีน้องชายสุดที่รัก มาไมอ่ะ"

"ก็พี่โดน ป็อปปี้ แฟนเก่าผมจับตัวไปไม่ใช่เหรอ"

"ป็อปปี้...ไหนวะ"

"อย่ามาล้อเล่น นี่เรื่องชุลมุนวุ่นวายมากนะ"

"อ๊าวว แล้วแกมาตวาดใส่ฉัน ฉอด ฉอด แล้วฉันก็ไม่ได้ถูกจับตัวด้วย"

แจมรีบแสดงความคิดเห็น "เนยก็นั่งทำเล็บกับฉันตั้งแต่เช้าแล้วนะ เดี๋ยวก็จะไปทำผมแล้วก็สปาต่อ"

"งง ไปหมดแล้วมันยังกันแน่เนี่ย งั้นผมไปก่อนนะครับ"

"ย่ะ ไปดูแลเมียแกได้แล้ว"

ขณะที่โทโมะกำลังฉุกระหุก ก็ลืมคิดถึงแก้วที่จะพาไปหาหมอ

"ไปนะครับ"โทโมะบอกลาและรีบขับรถออกไป

ณ บ้านไทยานนท์ (บ้าน โทโมะ-แก้ว)

"มาแล้วเหรอคะ"

"อืม วันนี้พี่จะพาแก้วไปหาหมอนะ"

"ค่ะ ใช่ไปเลยค่ะ"

"แก้วไม่งอนพี่เหรอมารับช้าตั้ง 4 ชั่วโมง"

"ไม่ค่ะ แก้วไม่อะไรหรอก ไปเถอะ!"

โทโมะทนที่จะหลั่งน้ำตาออกมาไม่ไดเพราะเขา จะต้องสูญเสีย ภรรยาที่ดีแบบนี้ไป และไม่แน่ก็อาจจะต้องสูญเสียลูกไปด้วยอีกก็ได้

"เป็นอะไรเหรอ พี่โทโมะ"

"อ่อ ป่าวๆ"

"ค่ะ"

ณ โรงพยาบาลพยาไท 3

ในขณะที่แก้วกำลังไปตรวจครรภ์อยู่สายของป็อปปี้ก็โทรมาอีกครั้งหนึ่ง

"ฮัลโหล"

"สวัสดีค่ะ ยังไม่ลืมฉันใช่ไหมคะ"

"คุณมีอะไร"

"ฉันน่ะ จะจัดพิธีมงงคลสมรสวันที่ 26 พฤศจิกานะคะ"

"ปีหน้านี่"

"แล้วคุณไม่พอใจเหรอคะ"

"อ่อ ครับๆ ขอบคุณนะ"

"ค่ะ ฉันให้ได้" ป็อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ และยังหัวเราะก่อนวางสาย

ทันใดนั้นแก้วก็โดนออกมา

"พี่โทโมะ แก้วท้องได้ 2 เดือนแล้วน๊าคะ"

"ท้อง ^^ จริงเหรอ"

"ค่ะ ฮิฮิฮิ"

"แล้วหมอกำหนดคลอดรึยัง ?"

"ก็วันที่ 26 พฤศจิกายน นะ 9 เดือนพอดีเลยค่ะ"

"ฮะ 26 พฤศจิกา"

"ใช่ค่ะ ทำไมเหรอ"

"ป่าวจ่ะ ไปกินข้าวกันนะ"

"ค่ะ"

โทโมะขับพาแก้วไปกินข้าวและก็กลับบ้าน คืนนั้นโทโมะนอนหลับเร็วผิดปกติ(เนื่องด้วยความเครียด)

เช้า....

"เห้อ!"

"พี่..แก้วว่าช่วงนี้พี่โทโมะดูเครียดๆนะคะหน้าตาดำ ขุ่นไม่สดใส"

"ป่าวจ่ะ สงสัยพี่เคร่งเครียดกับงานมากไปหน่อย"

ชีวิตดำเนินเรื่อยมาจนกระทั่งวันที่ 26 พฤศจิกายน

วันนั้นแก้วเจ็บท้องมาก และก็ปวดมากแต่ตอนนั้น"โทโมะ ไม่อยู่"

แก้วได้แต่โหยหาเพียงโทโมะ น้ำตาไหลพรากทีละหยดด้วยอาการที่เจ็บท้องและอาการน้อยใจที่สามีของเธอไม่มาดูแล

วันนั้นคง...เป้นวันที่แก้วไม่มีวันลืมเพราะ แก้ว"นั่งแทกซี่"ไปคลอดลูกที่โรงพยาบาล

แต่ในขณะนั้นโทโทะเองก็เจ็บและกังวลไม่น้อยไปกว่าแก้ว เพราะเขารู้สึกผิดมากที่ทิ้งแก้วมาในวันนี้หลังจากพิธีแต่งงานเสร็จจนเข้าหอ

หลังจาก ป็อปปี้ ทำให้โทโมะตอบสนองต่อคารมบนเตียงได้จนภารกิจเสร็จสิ้น

....ตอนเช้า

โทโมะรีบขับไปที่โรงพยาบาลพญาไท 3 ที่แก้วไปฝากท้องไว้

"คนไข้ชื่อ จริญญา ศิริมงคลสกุลมาคลอดลูกที่นี่มั้ยครับ"

"อ๋อ มีค่ะแต่ว่า..พอทำคลอดเสร็จคุณจริญญาก็รีบออกไปจากโรงพยาบาลเลยค่ะส่วนเด็กก็ปลอดภัยแข็งแรงมากค่ะ"

"แล้วพอจะทราบมั้ยครับว่าไปไหน"

"ดิฉันพอได้ยินมาว่า เธอรีบขึ้นเครื่องไปนิวซีแลนด์เลยค่ะ แต่ก็ไม่แน่ใจด้วยนะคะ"

"ครับ"โทโมะน้ำตาคลอ

"แล้วไม่ทราบว่า คุฯเป้นอะไรกับคนไข้คะ"

"สามีครับ"

"อ้าว เสียใจด้วยนะคะ"

โทโมะยังไม่แน่ใจจึงขับรถไปดูที่บ้านของแก้ว

แต่โทโมะยังถูกต่อย และต่อว่ากลับมาอีก

"เพราะทุกๆคนรู้เรื่องหมดแล้ว"

โทโมะยังไม่คิดว่าจะไปนิวซีแลนด์เพราะเขาก็ไนใหม่ในวงการว่า"สามีของคุณป็อปปี้"ไปซะแล้ว

จากนั้นอีกประมาณ 9 เดือนเขาก็ได้ข่าวแก้วว่าตอนนี้แก้วอยู่ที่นิวซีแลนด์จริงๆ และลูกก็เป็นผู้ชายปลอดภัยดี"

และหลังจากนั้นไม่นาน ป็อปปี้ก็ท้อง

ทุก 9 เดือนเขาจะได้ข่าวจากแก้วและข่าวที่ได้รับล่าสุดคือ

"นายไม่ต้องมาหาฉันหรอกนะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วฉันตัดใจได้แล้ว และเราก็ไม่ได้รักกันด้วย

ฉันว่านายอน่ามาหาลูกเลยนะ เดี๋ยวเขาจะร้องตามเพราะเขาก็พอรู้อะไรแล้ว เขาชื่อ ด.ช. ทิศยะ เกียร์นะ

คุณไม่ต้อง งง นะคะ ฉันแต่งงานใหม่กับเชสเตอร์เขาก็มีลูกติดเหมือนกันชื่อ คิตตี้ เขาทั้งสองคนก็รัก ทิศยะมาก

คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เขาดูแลฉันและลูกดีมาก และติตตี้ก็รักฉันและยังเรียกฉันว่าแม่ด้วย"

จดหมายฉบับนี้ทำให้โทโมะเจ็บมาก และเขาอาจจะไม่ลืมเลยด้วย

---------------------------------------------------------------------------------------------

ยังไงก็ช่วยกันคอมเม้นนะจ๊า แล้วก็แนะนำได้นะ ยังไงก็ช่วยกนติดตามต่อนะเนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นนะครับ

ติดตามกันด้วย แล้วก็มาเอาใจช่วยกันเพราะโทโมะก็มีครอบครัวฝั่งไทย และก็ยังมีครอบครัวฝั่งนิวซีแลนด์ด้วย

ถ้าเป็นความเห้นของไรท์เตอร์เองอยากจะฝากถึงป็อปปี้ว่า"เธอมาทำลายความสุขของครอบครัวที่มีความสุขอย่างแก้วกับโทโมะทำไม"

ช่วยบอกไรท์เตอร์หน่อยว่าป็อปปี้ใช่"เรยา no.2" มั้ย?