Cute love น่ารักดีนัก ขอรักหน่อยละกัน!!!
Bifern
9) Chongbe...love me?!?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ฉํนไปเข้ากลุ่มก่อนนะ อ่านให้สนุกล่ะ" จงเบพูดแล้วก็หยัดตัวขึ้นเต็มความสูง ก่อนจะเดินไปตรงหน้าเวที เพราะ
เขาอยู่กลุ่มพละและต้องเข้ากลุ่มทุกวันจันทร์
'กริ๊งงงงงงงงงงงงง!!!!!' โอ๊ะ กริ่งเรียกเข้าแถวดังขึ้นแล้ว ฉันจึงหยัดตัวขึ้นแล้วรีบวิ่งไปตรงจุดที่มัธยมห้าเข้าแถว
อยู่ แล้วก็แทรกเข้าไปตรงจุดที่อยู่ประจำ(เพราะเรียงตามลำดับไหล่ไง) ก่อนที่ซาจินะกับนิกะซึ่งยืนอยู่ข้างหน้าฉัน
จะหันมา
"วันนี้เราไปบ่ายสามนะ"
"เอ๊ะ ทำไมเร็วจังล่ะ"
"ก็ครูเขาให้เด็กเก่ากลับบ่ายสามโมง เพื่อใช้เวลาก่อนเลิกเรียนจริงๆปฐมนิเทศนักเรียนใหม่ไง"
ฉันพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนที่นิกะกับซาจินะจะหันหลังกลับไป ฉันก็หันไปมองเหล่านักเรียนใหม่ที่ไปรวมตัว
อยู่กับรุ่นพี่มัธยมหก แล้วสายตาฉันก็สะดุดเข้ากับใบหน้าคมคายของใครคนหนึ่งเข้า
ถึงจะไม่ได้แต่งตัวให้เท่เหมือนตอนออกสื่อ แต่ฉันก็จำได้ไม่มีวันลืมเลือน...ผู้ชายที่ขโมยจูบฉันไปยังไงล่ะ
ปีศาจที่หักอกพี่สาวฉัน...คาคุโยะ!
พอดีกับที่เขาหันมาทางนี้ ฉํนจึงทำเป็นไม่เห็นแล้วเงยหน้ามองฟ้า พอเหลือบทางหางตาดู ก็เห็นว่าเขาหัน
หน้ากลับไปเลย ดีแล้ว อย่ามามีพันธะกับฉันอีกเลยนะ จะได้จบๆไปซะที
~ 
~
เสียงเพลงชาติดังขึ้น กระตุ้นให้นักเรียนที่ยังคุยอยู่ต้องยืนนิ่ง เสมือนทำความเคารพต่อชาติของตัวเอง
ฉันก็เป็นไปด้วยเหมือนกัน ฉันยืนนิ่งโดยอัตโนมัติราวกับรูปปั้น แต่สายตายังวอกแวกมองไปเรื่อยเปื่อยน่ะแหละ
ฮ่ะๆๆ
"นี่ๆ" ยัยนิกะหันมากระซิบกับฉัน อะไรฟะ! คนกำลังสงบเลยนะเฟ้ย!
"มีไร" ฉันย้อนถามอย่างไม่ยี่หระ นี่มันเพลงชาติขึ้นอยู่นะ ดีที่ครูไม่อยู่ตรงนี้
"แกทำการบ้านปิดเทอมเสร็จยังอ่ะ" นิกะถามเรื่องการบ้านปิดเทอม ฉันน่ะเสร็จนานแล้ว นิกะยังทำไม่เสร็จรึไงกัน
น่ะ
"ตัวเองยังทำไม่เสร็จเหรอ"
"เปล่าหรอก เราจะเสร็จแล้ว ติดอยู่ข้อเดียวน่ะสิ"
"ขึ้นห้องเดี๋ยวเราช่วย"
"ขอบใจมากเพื่อนรักกกกกก" ยัยนิกะพูดพร้อมแอบจับมือฉันจากด้านหลังอย่างอารมณ์ดี ให้ตายเถอะ!
ม.5 ห้อง 1
"เอ้า! ทีนี้ทำได้หรือยัง" ฉํนพูดขณะโยนสมุดบันทึกของนิกะที่ฉันเขียนวิธีแก้โจทย์ให้บนโต๊ะ นิกะเอื้อมไปหยิบ
แล้วหันมายิ้มหวาน แหวะ! แบบนี้มันเลี่ยนนะ
"หันกลับไปไป๊ เลี่ยนอ่ะ!"
"แหมๆ ก็ได้จ้า" นิกะพูดพร้อมหันกลับไปแก้โจทย์ต่อ เฮ้อ ได้นั่งเฉยๆซะที เอานิยายมาอ่านดีกว่าแฮะ
ฟึ่บ!
"เฮ้ย! เอามาก่อนเซ่! ให้ฉันอ่านไม่ใช่เหรอ" ฉํนร้องโวยวายเมื่อจู่ๆจงเบก็มาหยิบนิยายเขาคืนไปเฉยเลย ไหน
บอกว่าให้ยืมอ่านนี่นา ฉํนก็ต้องได้อ่านสิ!
"อยากได้อ่านก็ตามมาสิ" เขาคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ขณะที่ขาก็ยังวิ่งอยู่ แน่นอน ระดับฉันไม่ยอมง่ายๆหรอกน่า!
"ต่อให้วิ่งไปถึงจังหวัดโยโกฮาม่า ฉันก็จะตาม!" เอ โยโกฮาม่ามันไกลไปรึเปล่านะ แต่ก็เป็นบ้านของมือกีต้าร์วง
วีนัสเชียวนา ถ้าวิ่งได้จริงๆก็อยากวิ่งไปหาล่ะน่า
"หึ! งั้นเหรอ" เขาหยุดแล้ว เขาหันกลับมา แล้วยื่นหนังสือคืน ฉํนคว้ามันแล้วเตรียมจะเดินกลับ แต่จงเบคว้า
ข้อมือฉันไว้ก่อน แล้วบิดให้ฉันหันกลับมามองหน้าเขา
นัยน์ตาสีนิลจ้องเข้ามาด้วยความรู้สึกอันหลากหลาย
"เฮ้! ปล่อยฉันนะ มีอะไรอีกเล่า!" ฉันพยายามสลัดมือให้หลุด แต่เขาก็ไม่ปล่อย
"คือว่า...ฉัน...รักเธอ" เขาเอ่ยแผ่วเบามาก ฉันนิ่งค้างเพราะไม่คิดว่าฉํนจะมีคนมารักด้วย...
ฉันยืนตัวสั่นเทา หยดน้ำใสๆก็รินไหลออกมา...
"เอ่อ..."
"รับรักฉันได้หรือเปล่า?"
"เอ่อ.." ฉันพูดไม่ถูกเลย ฉํนเผลอมอบใจให้คาคุโยะไปแล้ว จะมอบให้คนอื่นได้อย่างไร
"..."
"ฉัน...ฉัน ฉํนรักนายไม่ได้!!!" ฉันพูดออกไป กลัวเหลือเกิน...
กลัวว่ามิตรภาพฉันเพื่อนดีๆจะพังทลายไป...
"เธอมีคนที่รักอยู่แล้วสินะ ไม่เป็นไรหรอก แค่บอก" เขาระบายยิ้มบางเบา
"ขอบใจนะ"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
