second love รักครั้งนี้หัวใจไม่ผิดหวัง

4
แสตน

          พอทุกคนในกลุ่มมากันจนครบ มาร์ชก็เดินมานั่งในที่ประจำ ฉันหันไปมองมาร์ชเมื่อเห็นว่ามาร์ชมองอยู่ ฉันก็รีบหันหน้ากลับและทำเป็นนั่งอ่านหนังสือ
          ปกติฉันกับมาร์ชไม่ค่อยจะได้คุยกันอยู่แล้ว ยิ่งเกิดเรื่องแบบเมื่อเช้าไม่รู้ว่าจะคุยยังไงดี มันรู้สึกอึดอัดไปหมด แต่ฉันไม่ได้เล่าเรื่องเมื่อตอนเช้าให้เพื่อนๆฟังหรอก รู้สึกว่าไม่บอกใครมันน่าจะดีกว่าบอก
          2 วันหลังจากมาร์ชมาโรงเรียนเช้า ฉันก็เห็นเหมือนเงาคนเดินอยู่ในโรงอาหาร คงจะคิดมากไปเองมั้ง เพราะว่าวันนี้ไม่มีนี่หน่า
          "เมย์ ฉันมีเรื่องจะให้เมย์ช่วยแหละ"เบญพูดหลังจากที่ฉันเดินเข้ามาในห้อง
          "ฉันเห็นว่าเมย์ดูสนิทกับแก๊ปเลยอยากให้ช่วยอะไรบ้างอย่าง"
          "ฉันเนี่ยนะสนิทกับแก๊ป"
          "ใช่"
          ตรงไหนที่เห็นว่าสนิทก็แค่คุยกันบ่อยๆเท่านั้นเอง
          "มีอะไรว่ามา"
          "เป็นแม่สื่อให้หน่อยสิ"เบญพูดแล้วส่งสายตาวิ้งๆให้
          ฉันอยากจะบอกเบญอยู่นะที่จริงฉันก็จ้องแก๊ปไว้เหมือนกัน แต่ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ได้จริงจัง
          "ได้เรื่องเป็นแม่สื่อนี่งานถนัด ตอนอยู่ป.6 ก็เคยเป็นแม่สื่ออยู่"
          เรื่องคนอื่นถนัดนักแต่เรื่องของตัวเองดันไม่ได้เรื่อง
          "ขอบใจจ้ะ"เบญพูดแล้วเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ
          แล้วฉันจะทำไงดีล่ะเนี่ยยังไม่รู้เลยว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหนดี แต่ที่สำคัญต้องทำให้สองคนนี้คุยกันบ่อยๆ และทำให้แก๊ปรู้ว่าเบญชอบ
          "เมย์ไปเรียนวิชาต่อไปกันนั่งเหม่ออะไรอยู่"หวานสะกิดฉัน
          "โทษที คิดอะไรในหัวมากไปหน่อย"
          วิชาสังคมที่ฉันแถบจะไม่ได้เรียนเลยเพราะมั่วแต่นั่งเหลือบตามองมาร์ช ฉันไม่ได้ชอบมาร์ชนะ แค่สงสัยน่ะ
          "วิชาพละวันนี้ครูจะให้นักเรียน เรียนเต้นรำกันจ้ะ"ครูวิชาพละพูดหลังจากที่พวกฉันมาอยู่ที่ใต้อาคาร 4
          วิชาพละ เขาไม่ได้ออกกำลังกายกันเหรอ เดี๋ยวก็เต้น เดี๋ยวก็เต้นรำ อยากเล่นกีฬาได้มั้ย
          "ก้าว 1 2 3 4 ชิด ก้าว ชิด"
          ตอนนี้ฉันกำลังออกเสต็ปก้าวขาในการเต้นรำตามครูผู้สอน ที่ให้เข้าแถวเรียงกันเป็นหน้ากระดาน 4 แถว มันไม่ได้ยากอย่างที่คิดเลย เป็นอะไรที่ง่ายมากแค่ต้องจำจังหวะให้ได้และเต้นให้ตรง ที่ครูสอนมันก็เป็นแค่พื้นฐานนั่นแหละ

          คาบกิจกรรม
          "อะไรนะ พวกเราต้องขึ้นแสตน"ฉันตะโกนออกมาเสียงดัง
          "ใช่ เด็กม.ต้นไม่พอพวกเราเลยต้องขึ้นด้วย"บีอธิบาย
          "ไม่เห็นเกี่ยวกันเลยไม่ใช่งานของพวกเราซะหน่อย พวกเราต้องทำพาเหรดนะ"ฉันแย้ง
          "ทำเพื่อสี ไม่เป็นไรหรอก"
          "จำตอนม.1ไม่ได้เหรอ ตัวแดงเลยขึ้นแสตนที่ แดดก็เปรี้ยงๆ"
          "เราหน้าเด็กไง หน้าเหมือนเด็กม.1 ภูมิใจไว้เถอะ"
          "ฮาๆ แน่นอน"
          ความหลงตัวเองเข้าสิงแล้วสิ-*-
          "ตกลงว่าโอเคใช่ปะ"
          "อื้ม"
          "มีใครบ้างอะ"
          "ก็มีกลุ่มเราแล้วก็เบญอีกคนหนึ่ง"
          "โอเคจ้ะ งั้นพวกเราก็ต้องได้นั่งแถวบนน่ะสินะ"
          "ไม่แน่ก็คงจะแทรกซึมกับน้องๆไปแหละมั้ง"
          "แล้วบอกคนอื่นๆแล้วเหรอ"
          "ยังอะ เห็นเมย์ก็เลยเข้ามาบอก"
          คนอื่นหายไปไหนกันหมดเนี่ย สงสัยจะไปเข้าห้องน้ำ เอ่อนั่นสิเรายังไม่ได้เข้าเลยนี่
          "บีเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"
          "อื้ม ฝากบอกคนอื่นๆด้วยก็แล้วกัน"
          "รับทราบครับ"ฉันพูดแล้วยกมือขึ้นมาตะเบ๊ะ เลยโดนบีผลักหัวไปหนึ่งที
          จริงๆด้วยพวกนั้นอยู่ในห้องน้ำกันหมดทุกคนเลย หลังจากที่ฉันบอกกับทุกๆคนเสร็จทุกคนก็โอเค เพราะคิดกันว่าไม่ต้องไปนั่งทำพาเหรดสบายกว่าเป็นไหนๆ แค่ต้องนั่งจำท่าจำเนื้อร้องให้ได้เท่านั้นเอง แต่เด็กใหม่ไม่รู้เลยว่ามันจะร้อนและเหนื่อยขนาดไหน ถ้าพวกพี่ๆเขาทำที่บังแดดให้ก็ดีไป แต่ถ้าไม่ทำนี่สุดๆ
         
          ตอนนี้ก็เป็นช่วงปิดเทอมแล้ว เกือบจะสบายที่ไม่ต้องเรียนหนังสือ แต่ที่ไม่สบายก็คืออาทิตย์หนึ่งต้องไปซ้อมแสตนตั้ง 3 วัน หยุดเรียนก็เหมือนไม่ได้หยุด
          ฉันนั่งอยู่บนแสตนแถวบนสุดโดยมีเบญนั่งข้างๆ เล่าเรื่องของเบญหน่อยดีกว่า ตอนนี้ฉันว่าแก๊ปน่าจะรู้แล้วแหละว่าเบญแอบชอบ และทั้งสองคนนี้ก็ได้คุยกันมากขึ้นแล้วด้วย ตอนนี้ฉัน น้องๆ และพวกพี่ๆ กำลังรอคนที่นั่งรองจากแถวบนสุดคนหนึ่ง แถมยังนั่งตรงกับฉันซะด้วย นั่นไงนึกถึงก็มาพอดีเลย
          "น้องมาร์ชคะ"พี่ผู้หญิงอ้วนๆคนหนึ่งพูดกับมาร์ชในขณะที่มาร์ชวิ่งมาอยู่หน้าแสตน
          "ครับ"มาร์ชตอบด้วยเสียงเหนื่อยๆ
          "น้องมาช้า มันเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีแก่รุ่นน้อง และเพื่อนเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู น้องไปทำท่ารับพรจากพระอาทิตย์ สัก 3 นาทีแล้วกัน"
          พอรุ่นพี่พูดเสร็จมาร์ชก็หันหน้าไปทางพระอาทิตย์แล้วชูแขนสองข้างขึ้นเหนือ หัวเหมือนรับพลังจากแสงอาทิตย์ พอผ่านไปครบสามนาที มาร์ชก็เดินขึ้นมานั่งตรงข้างหน้าฉัน
          "หวัดดี"ฉันทักมาร์ช
          "ดี"
          "ทำไมมาสาย"ฉันถามมาร์ชแต่สายตาจ้องรุ่นพี่ที่กำลังชูเนื้อเพลงอยู่
          "นอนตื่นสายอะดิ เกือบจะไม่มาแล้ว"
          "รู้ไหมว่ารอกันนานขนาดไหนเนี่ย"
          "โทษทีละกัน"
          ในขณะที่ฉันร้องเพลงฉันก็จ้องไปที่มาร์ช บอกไม่ถูกจริงๆหลังจากวันนั้นที่จ้องมาร์ช ฉันก็เห็นมาร์ชในหลายๆมุม บางทีก็ขี้เก๊ก บางทีก็ขี้เล่น บางทีก็กวนจนอยากจะถีบตกเก้าอี้ บางทีก็ทำนิสัยเหมือนกับเด็ก ฮาๆ ไม่อยากจะบอกว่าฉันชอบคนกวนๆ
          ♫สีฟ้าน่ารัก คึกคักเวลาลงเล่น สีฟ้าใจเย็นๆ เวลาลงเล่น น่ารักๆ♫
          เพลงนี้เราจะต้องใส่ถุงกระดาษสีแวววาวที่มือทั้งสองข้างแล้วพลิกมือไปมา พอเปลี่ยนเพลงเราก็ต้องรีบถอดถุงกระดาษออกแล้วก็เปลี่ยนเป็นถือพู่แทน
          "อุ๊ย ขอโทษ"
          ฉันแกล้งทำถุงกระดาษตกใส่หัวมาร์ช ทำไงได้เห็นหน้ามาร์ชทีไรอยากแกล้งทุกที
          "ไม่เป็นไร"มาร์ชพูดแล้วหยิบถุงกระดาษให้ฉัน
          "แฮะๆ โทษที"

          พวกฉันซ้อมแสตนกันจนถึงเที่ยง ก็ไปกินข้าวกันทีบิ๊กซีแถวโรงเรียน โดยเดินไปตรงทางลัดข้างๆ ทั้งๆที่ครูห้ามไปแต่ฉันเดินทางนี้ตั้งหลายรอบก็ไม่เห็นเคยเจออะไรเลย แต่ที่จริงมันก็ดูหน้ากลัวนิดๆแหละ เวลาเดินทางขวามือก็จะเป็นกำแพงของโรงเรียน ส่วนทางด้านซ้ายก็จะมีหญ้ารกๆขึ้น ฉันว่าอย่างน้อยมันก็ต้องมีงูอยู่บ้างแต่ก็ไม่เคยเจอ
          "ว้าย!!!"เสียงหวานร้องดังขึ้น