เบลลิสผจญโลกนางฟ้า (Bellis Angel Story)
7.3
2) ปีกแห่งนางฟ้า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ยินดีต้อนรับค่ะ คุณเป็นนักผจญภัยขั้นฝึกหัด !"
เบลแทบจะบ้าตายกับไอเมืองประหลาดๆนี่
"ในฐานะ ที่คุณเป็นนักผจญภัยฝึกหัด ฉันจะแจกของรางวัลให้กับคุณ"
"นี่มันสร้อยบ้าบออะไรนี่ !"
"เมื่อคุณต้องการ "กางปี" ให้นึกถึงมันก็พอค่ะ"
"นี่ ไม่ๆๆ ฉันฝันหรือปล่าว !!!!"
"ขอให้สนุกกับการผจญภัยนะค่ะ ! ว้าบบบบๆๆๆ"
จากนั้นพนักงานต้อนรับก็สร้างแสงประหลาดๆขึ้นมาครอบตัวเบล แล้วพาเบลไปยังพื้นหญ้าว่างปล่าว
"มีใครอยู่ไหม ไหม ไหม ไหม"
เบลตะโกนทั่วทุ่งพื้นหญ้าแต่กลับเป็นเสียงสะท้อนกลับมา (ซึ่งอาจจะหมายความว่า ไม่มีใครอยู่มั้ง = =!)
"พนักงานต้อนรับหรือ หึ นี่บ้าบออะไรนี่ แล้วไอสร้อยบ้านี่มันทำไรด้ายยยยยยยยยยยย !"
เบล นึกถึงมันจากนั้นก็มีปีกเล็กๆสีชมพูหวาน โผล่มาที่หลังของเบล
"โอ้ นี่มันปีกแมงหวี่เหรอนี่ (เล็กจัง = =!) บินได้จริงเหรอ !!!"
ในเวลานั้นเบลก็ฝึกบินอยู่ในใจก็คิดว่า (นี่มันความฝานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน)
บ้านของเบล ทางด้านคุณพ่อ และ คิม
"เธอหายไปไหนของเธอ"
"ผมว่าเธออาจจะไปเล่นกับเพื่อนของเธอก็ได้ ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ"
ทั้งสอง ถอนหายใจดัง เฮ่ออ ! เพราะทั้งสองกำลังเป็นห่วงเบลอยู่....
"วู้ๆๆๆๆโว่ๆๆๆๆ !!!!!!! ฉันบินได้ เย้ๆๆๆ !!!! ฉันบินได้จริงๆ ฉันไม่ได้ฝัน ฉันบินด้ายยยยยยยยยย !!!!"
แต่แล้วเบลก็ต้องหยุดบินเพราะเธอทำของบางอย่างตกลงไป
"เฮ้ !!!! สมุดนี้นี่เอง ที่ฉันอ่าน อ้อ ถ้ามันพาฉันมาที่นี่ได้ ก็ ต้องพากลับได้"
จากนั้นก็มีตัวตลกตัวหนึ่งบินมาพูดกับเบล
"สมุดนั้น....เจ้าสามารถกลับไปยังบ้านที่พักอาศัยของเจ้าได้....แต่เจ้าจะต้องกลับมาด้วยนะ"
"เอ่อ..คุณทำไมฉันต้องกลับมาที่นี่เหรอ"
"เฮ่อ....บนโลกแห่งเวทย์มนต์นี้ถูกความมืดปกคลุมอยู่ โดยฝีมือของ "แมชชีน" แม่มดใจดำ"
"แมชชีน แมชชีนเค้าทำร้ายโลกของคุณมากเลยเหรอ"
"เพราะงี้ไง พวกเราจึงได้เสกหนังสือที่เจ้าถืออยู่ไปอยู่บนโลกมนุษย์ เพื่อที่จะมีมนุษย์หลงมาเยอะๆเราจะได้สู้กับมัน"
"สู้กับแมชชีนนะเหรอแล้ว แล้วฉันจะทำอะไรได้ ฉันมีอาวุธที่ไหนกันละ"
"ไม่ต้องห่วงแม่หนู เจ้ายังมีคาถาเวทย์มนต์ที่อยู่ในสมุดเล่มนั้น ลองศึกษาดูละกัน"
"ค่ะ เดี๋ยวหนูจะกลับมาแน่นอน ค่ะ !!"
เบลว่าแล้วก็อ่านอักขระแปลกๆนั่นแล้วก็กลับไปยังห้องนอนของเธอตามเดิม...
"พ่อค่ะ พ่อเชื่อมั้ยว่าหนูบินได้"
"เอ่า เบลลูกกลับมาแล้วหรือ ไปไหนมา"
"หนูบินได้จริงๆค่ะ คิม เธอต้องเชื่อฉันนะ นี่ค่ะพ่อหนูอ่านอักขระแปลกๆนี่แล้วมันก็พาหนูไปเลย"
ว่าแล้ว พ่อของเบลก็ขอดูหนังสือเล่มนั้น แน่นอนพ่อของเขาเป็นนักสะสมของโบราณ
ทั้งสองก็เชื่อจนได้เพราะหนังสือเล่มนั้น "มีเวทย์มนต์".....(โปรดติดตามตอนต่อไป)
เบลแทบจะบ้าตายกับไอเมืองประหลาดๆนี่
"ในฐานะ ที่คุณเป็นนักผจญภัยฝึกหัด ฉันจะแจกของรางวัลให้กับคุณ"
"นี่มันสร้อยบ้าบออะไรนี่ !"
"เมื่อคุณต้องการ "กางปี" ให้นึกถึงมันก็พอค่ะ"
"นี่ ไม่ๆๆ ฉันฝันหรือปล่าว !!!!"
"ขอให้สนุกกับการผจญภัยนะค่ะ ! ว้าบบบบๆๆๆ"
จากนั้นพนักงานต้อนรับก็สร้างแสงประหลาดๆขึ้นมาครอบตัวเบล แล้วพาเบลไปยังพื้นหญ้าว่างปล่าว
"มีใครอยู่ไหม ไหม ไหม ไหม"
เบลตะโกนทั่วทุ่งพื้นหญ้าแต่กลับเป็นเสียงสะท้อนกลับมา (ซึ่งอาจจะหมายความว่า ไม่มีใครอยู่มั้ง = =!)
"พนักงานต้อนรับหรือ หึ นี่บ้าบออะไรนี่ แล้วไอสร้อยบ้านี่มันทำไรด้ายยยยยยยยยยยย !"
เบล นึกถึงมันจากนั้นก็มีปีกเล็กๆสีชมพูหวาน โผล่มาที่หลังของเบล
"โอ้ นี่มันปีกแมงหวี่เหรอนี่ (เล็กจัง = =!) บินได้จริงเหรอ !!!"
ในเวลานั้นเบลก็ฝึกบินอยู่ในใจก็คิดว่า (นี่มันความฝานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน)
บ้านของเบล ทางด้านคุณพ่อ และ คิม
"เธอหายไปไหนของเธอ"
"ผมว่าเธออาจจะไปเล่นกับเพื่อนของเธอก็ได้ ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ"
ทั้งสอง ถอนหายใจดัง เฮ่ออ ! เพราะทั้งสองกำลังเป็นห่วงเบลอยู่....
"วู้ๆๆๆๆโว่ๆๆๆๆ !!!!!!! ฉันบินได้ เย้ๆๆๆ !!!! ฉันบินได้จริงๆ ฉันไม่ได้ฝัน ฉันบินด้ายยยยยยยยยย !!!!"
แต่แล้วเบลก็ต้องหยุดบินเพราะเธอทำของบางอย่างตกลงไป
"เฮ้ !!!! สมุดนี้นี่เอง ที่ฉันอ่าน อ้อ ถ้ามันพาฉันมาที่นี่ได้ ก็ ต้องพากลับได้"
จากนั้นก็มีตัวตลกตัวหนึ่งบินมาพูดกับเบล
"สมุดนั้น....เจ้าสามารถกลับไปยังบ้านที่พักอาศัยของเจ้าได้....แต่เจ้าจะต้องกลับมาด้วยนะ"
"เอ่อ..คุณทำไมฉันต้องกลับมาที่นี่เหรอ"
"เฮ่อ....บนโลกแห่งเวทย์มนต์นี้ถูกความมืดปกคลุมอยู่ โดยฝีมือของ "แมชชีน" แม่มดใจดำ"
"แมชชีน แมชชีนเค้าทำร้ายโลกของคุณมากเลยเหรอ"
"เพราะงี้ไง พวกเราจึงได้เสกหนังสือที่เจ้าถืออยู่ไปอยู่บนโลกมนุษย์ เพื่อที่จะมีมนุษย์หลงมาเยอะๆเราจะได้สู้กับมัน"
"สู้กับแมชชีนนะเหรอแล้ว แล้วฉันจะทำอะไรได้ ฉันมีอาวุธที่ไหนกันละ"
"ไม่ต้องห่วงแม่หนู เจ้ายังมีคาถาเวทย์มนต์ที่อยู่ในสมุดเล่มนั้น ลองศึกษาดูละกัน"
"ค่ะ เดี๋ยวหนูจะกลับมาแน่นอน ค่ะ !!"
เบลว่าแล้วก็อ่านอักขระแปลกๆนั่นแล้วก็กลับไปยังห้องนอนของเธอตามเดิม...
"พ่อค่ะ พ่อเชื่อมั้ยว่าหนูบินได้"
"เอ่า เบลลูกกลับมาแล้วหรือ ไปไหนมา"
"หนูบินได้จริงๆค่ะ คิม เธอต้องเชื่อฉันนะ นี่ค่ะพ่อหนูอ่านอักขระแปลกๆนี่แล้วมันก็พาหนูไปเลย"
ว่าแล้ว พ่อของเบลก็ขอดูหนังสือเล่มนั้น แน่นอนพ่อของเขาเป็นนักสะสมของโบราณ
ทั้งสองก็เชื่อจนได้เพราะหนังสือเล่มนั้น "มีเวทย์มนต์".....(โปรดติดตามตอนต่อไป)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
4.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ