ตราบาปรัก

*Tae's Part*
 
สองเดือนผ่านไป...
 
"แกตื่นเต้นมากเกินไปอ้ะป่าวว่ะ" เต้ถามไอ้ต้นตอนมันเขย่าตัวพอถึงหน้าโรงเรียน
 
"เห้ยไอ้เต้... แกดูนู่นสิว่ะ" ไอ้ต้นมันตอบและชี้ไปตรงข้างหน้าเรานู่น
 
เต้หันไปแล้วเห็นแต่ผู้หญิงคุยกันเป็นกุ่มเลยหันไปถามไอ้ต้น "มีอะไรว่ะ"
 
"ผู้หญิงสวยๆทั้งนั้นเลยไอ้เต้... ชั้นขึ้นสวรรค์หรือเปล่าว่ะ"
 
"นิ่งๆหน่อยสิว่ะ... ความเท่ห์หายไปหมดเลยว่ะ... เดียวก้อหาแฟนไม่ได้หรอก"
 
ไอ้ต้นมันดิ้นที่จะออกไปจากรถ เต้ก้อเลยรีบดับรถก่อนมันจะทำรถของเต้พังซะก่อน... พอเต้ปลดล๊อกประตูมันก้อออกจากรถทันทีเลย
 
เตถอนหายใจและลงออกจากรถตามไอ้ต้นแล้วปิดประตูรถทันทีเลย...
 
"นี่... ไอ้คุณหนูเต้" ไอ้ต้นเรียก
 
"อะไรอีกว่ะ"
 
"ชั้นไปจีบสาวก่อนนะโว๊ย... ท่าทางจะรุ่นเดียวกัน... เดียวเจอกันเพื่อน"
 
ก่อนจะเรียกมันอีกทีได้... มันก้อไปคุยกับสาวตามที่มันพูดจริงๆ
 
เต้ถอนหายใจอีกรอบหนึ่ง, เดินไปถึงประตูหลังและหยิบเป้ออกมาจากเบอะนั่ง
 
พอหันไปอีกทีหนึ่ง ไอ้ต้นมันหายไปไหนก้อไม่รู้
 
"ไอ้เพื่อนคนนี้เอ้ย..."
 
เต้หยิบรายการเรียนที่มีตอนเช้าของวันนี้และเดินเข้าไปในตึกเรียนอย่างตื่นเต้น...
 
แต่ก้อไม่ได้แสดงออกเท่าไอ้ต้นมัน...
 
พอเต้หาลูกศร "230-250" เต้ก้อเลยรีบเดินไปหาห้องเรียนทันที... ทีนทีนั้น... ที่เต้ไม่มองข้างหน้า เต้ชนอีกคนหนึ่งแรงมากแล้วก้อได้ล้มทั้งสองคนเลย
 
"ขอโทษนะครับ ไม่ได้ตั้งใจ" เต้พูดตอนกำลังลุดขึ้น
 
ไม่เห็นหน้าผู้หญิงคนนี้เพราะเธอกำลังก้มหน้าก้มหลังหยิบหนังสืิอและกระดาดที่กองบ่นพื้น... เต้ก้อเลยก้มตามเพื่อจะช่วยเธอหยิบให้ครบ
 
"ขอโทษจริงๆนะครับ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ"
 
"นี่..."
 
พอเธอหันมามองเต้... นั้นหล่ะ... เต้รู้เลย ว่าวันนี้คือวันดีที่สุดของเต้
 
ผู้หญิงคนนี้... เธอสวยมากๆ
 
ผมยาวสงางาม... ใบหน้าไม่มีที่ติ... ปากกรมอย่างน่ารักมาก
 
ในเวลาที่เต้กำลังย่อลงเพื่อจะช่วยเธอหยิบหนังสืิอ... เต้หยุดมองเธอไม่ได้
 
เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดที่เต้เคยเห็นมา
 
เธอก้อเลยเปลี่ยนคำจาก "นี่" มาเป็น "ไม่เป็นไหร่หรอกค่ะ"
 
เต้เห็นสายตาของเธอและสงสัยว่าเธอคงคิดเหมือนที่เต้กำลังคิดอยู่เหมือนกัน... เพราะตอนเราสองคนสบตากัน มันมีความรู้สึกนั้นจริงๆ.
 
"ขอโทษอีกทีนะคับ..."
 
เต้เลยเห็นเธอยิ้ม
 
โอ๊ย
 
เทวดาส่งนางฟ้ามาให้ผมแล้วสิเนอะ
 
"ไม่เป็นไหร่จริงๆค่ะ... เดียวหนูต้องไปเข้าเรียนก่อนนะค่ะ... หวัดดีค่า"
 
เธอกอดหนังสือที่หล่นไปและก้อเดินไปอีกทางหนึ่ง... เต้ยืนอึ้งได้สักพักหนึ่งและพูดกับตัวเอง "นางฟ้าของผม... หวังว่าได้เจอกันอีกนะ"
 
เต้หันไปอีกรอบหนึ่งเพื่อจะมองหน้าเธอ และเธอก้อหันมาอีกรอบหนึ่งเหมือนกัน
 
เราสบตากันอีกรอบหนึ่งและเต้ได้แต่อมยิ้มใส่เธอ... เธอส่งยิ้มกลับแล้วก้อหันหลังเดินต่อไป
 
สวย... น่ารัก... เพอร์เฟคท์จริงๆ
 
เต้เลยนึกออกได้ มัวแต่ชื่นชมนางฟ้าคนนี้... เต้จะเข้าเรียนสายซะเอง...
 
เต้รีบวิ่งไปห้อง 234 ซึ่งใช้เวลาไปห้านาที และเห็นประตูเปิดครึ่งทาง... เช็กรายการอีกรอบหนึ่งเพื่อจะเมคชัวร์ว่า 234 คือห้องเรียนของเต้
 
ใช่แล้ว
 
พอเปิดประตูปุ๊บ... เต้เห็นสิงที่ไม่น่าจะเห็นจริง
 
นางฟ้าคนนั้น นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ใบหนึ่ง... และเธอกำลังนั่งคุยกับเพื่อนเธอที่นั่งอยู่ตรงข้างๆ
 
เลยทำให้เต้เห็นไอ้ต้น ที่กำลังนั่งอยู่ข้างหลังนางฟ้าคนนั้นกับเพื่อนเธอ แล้วแอบชื่นชมอย่างมีความสุข
 
เต้หมั่นใส้ก้อเลยเดินไปหานางฟ้าคนนั้น
 
พอยืนตรงหน้าเธอ ไอ้ต้นเรียก "อ้าวไอ้เต้... อยู่ห้องนี้ด้วยหรอว่ะ"
 
"เออสิว่ะ... ก้อแกเล่นมาทิ้งชั้นแบบนั้น... เราจะได้รู้หรอ ว่าอยู่ห้องเรียนเดียวกัน"
 
ไอ้ต้นยิ้มแบบละอายใจนิดหนึ่งจึงทำให้นางฟ้าคนนั้นหันมาเห็นเต้อีกรอบหนึ่ง...
 
"อ้าว... คุณนี่เอง... เรานึกว่าเป็นรุ่นพี่ซะแล้ว... ที่แท้ก้อรุ่นเดียวกันนี่เอง"
 
เสียงก้อโครตน่ารักอ้ะ
 
"เรียนห้องนี้ด้วยหรอครับ..." เต้ได้ถามเธอ
 
"อ้าว..." ไอ้ต้นเริ่ม "รู้จักกันด้วยหรอ"
 
นางฟ้าเธอยิ้มแล้วก้อตอบว่า "ก้อเพิ่งเจอกันเมื่อกี้เอง... อัมม... ชื่ออะไรนะค่ะ..."
 
"เราชื่อเทวัญนะคับ... เรียกสั้นๆว่าเต้นะครับ..."
 
"ค่า... ชื่อพลอยรุ้งนะค่ะ... เรียกสั้นๆว่าพลอยเฉยๆก้อได้ค่ะ..." พลอยชื้ไปหาเพื่อนและแนะนำ "คนนี้... ยัยแพรวานะค่ะ... เรียกพลอยเฉยๆได้ค้ะ..."
 
เต้พนักหน้าและยักคิ้วใส่ไอ้ต้น... หันไปหาพลอยอีกทีหนึ่งและถาม "งั้น เต้ขอนั่งตรงนี้ได้ไหมคับ... พอดีเบื่อเพื่อนคนนี้แล้วอ่ะคับ..."
 
เธอหัวเราะหน่อยหนึ่งและยิ้ม "ได้สิค่า..."
 
เธอหยิบกระเป๋าออกจากที่ที่ว่างข้างเธอและแขวนไว้บ่นเก้าอี้ตัวเอง... เต้ก้อเลยได้นั่งข้างๆเธอและได้เห็นหน้าเธอแบบชัดเจน...
 
พลอยรุ้ง...
 
สวยจริงอะไรจริง
 
หันไปหาไอ้ต้นอีกรอบหนึ่งแล้วได้เห็นว่ามันกำลังทำหน้าเคืองเต้อยู่ แต่เต้ไม่สนใจ... เต้ได้นั่งข้างๆนางฟ้าคนนี้
 
เธอหันมายิ้มให้เต้อีกรอบหนึ่งและพูดต่อ "ยินดีที่ได้รู้จักนะค่าเต้"
 
เต้พนักหน้าและอมยิ้ม ส่วนเธอหันไปคุยกับพลอยอีกรอบหนึ่ง
 
นี้คือวันที่เต้มีความสุขที่สุดเลย