ตราบาปรัก

นุชได้ยินเสียงพี่เต้พูดกับเพื่อนข้างนอกว่าบ้านมันมืดและเงียบมากวันนี้... นุชก้อเลยเริ่มจุดเทียนบ่นเค้กทันที. พอประตูเปิด... ป้าแนน (คนในบ้าน) ก้อเปิดไฟ... ทุกคนก้อเลยกระโดดแล้วตะโกน "เซอร์ไพรส์ !!!!"
 
พี่เต้ยิ้มแบบใหญ่มากและน่ารักที่สุดที่เคยเห็นอ้ะ... พี่เต้เริ่มพูด "อะไรกันครับเนี่ย"
 
นุชก้อเริ่มเดินไปหาพี่เต้โดยที่ยังถือเค้กอยู่และเริ่มร้องเพลง "Happy birthday to you..." พอนุชเริ่มทุกคนก้อร่วมร้องด้วยกัน "Happy birthday to you. Happy birthday, happy birthday. Happy birthday to you."
 
พี่เต้ไหว้ทุกคนแบบน่ารักและก้อเปาเค้ก... พอเปาเค้กเส็ดทุกคนตบมือให้พี่เต้. พี่เต้ลูบหัวนุชและพูด "ขอบใจนะจ้านุช"
 
"จ้ะพี่เต้..." โอ๊ยย... เคลิ้มว่ะ.
 
พี่เต้ไหว้ทุกคนอีกครั้ง "ขอบคุณมากนะครับทุกคน งานซะใหญ่โตเชียว"
 
ยัยต้องก้อเดินหน้ามา "แหม พี่เต้ลืมแล้วล่ะจ้ะ ว่าตัวเองสอบเข้ามหาลัยที่ฝันไว้จะเข้าตั้งแต่เป็นเด็ก... ทุกคนก้อเลยมาร่วมยินดีกับพี่เต้ด้วยจ้ะ"
 
พี่เต้ไปลูบหัวยัยต้อง... "ขอบใจมากน้ะจ้าน้องสาวสุดที่รักของพี่... เราไปบอกทุกคนเลยหรอออ"
 
ต้องยิ้ม "ไอ้บอกน้ะ... หน้าที่ต้องอยู่แล้ว แต่ไอเดียน้ะ ของคนที่ถือเค้กอยู่ โน่นนน" ยัยต้องชี้มาทางนุชและพี่เต้ก้อเดินมาหานุชอีกรอบหนึ่ง "จัดให้พี่เต้หรอจ้ะเนี่ย"
 
นุชได้แค่ยิ้มและพนักหน้าเพราะวันนี้พี่เต้หล่อและน่ารักมากกว่าวันนอี่น. พี่เต้จับไหล่นุชและพูด "ขอบใจมากอีกครั้งน้ะจ้ะนุช"
 
พี่ต้อมมากอดพี่เต้ "อ๊ะ... ทุกคน... งานปาร์ตี้เรียบร้อยแล้ว... ไปกินกันเหอะ คุณหมอคนนี้ไส้จะขาดแล้วเพราะขาดอาหาร... ลุยกันเลยครับ"
 
พี่เต้กับพี่ต้อมเดินหลังบ้านไปและกอดกันไป... นุชก้อยืนถือเค้กตามเขา... เห็นความน่ารัก... ก้อยังเดินผ่านนุชเฉยๆ ไม่เห็นจะเปลี่ยนแปลงอะไรเลย
 
ที่หลังบ้าน ทุกคนมีกุ่มคุยกันเอง... พี่เต้คอยมารับของขวัญวันเกิดจากผู้ใหญ่และพยายามอยู่กับเพื่อนๆ ส่วนยัยต้องกับพี่ต้อมไปอยู่ข้างเขา... ไอ้ดาก้อคุยกับพ่อแม่ของนุช และที่เหลือก้อเป็นเพื่อนป้านภา (คุณแม่พี่เต้)
 
นุชก้อแอบเหงาอยู่นิดหนึ่งเพราะไม่มีใครจะคุยด้วย... มีแต่คนยิ้มให้และเดินหนี... ไอ้เค้กเนี่ย... พี่เต้ยังไม่เห็นสนใจมันเลย... คงไม่รู้ด้วยซ้ำว่านุชเป็นคนทำเองกับมือเลย...
 
น่าหงุดหงิดที่สุดเลย
 
ชะโมงหนึ่งผ่านไปและทุกยังเหมือนเดิม... คนเดียวที่เข้ามาคุยเป็นเรื่องเป็นราวก้อต้องครูน้อง... ที่เป็นครูสอนดนตรีของนุชและเคยสอนกีต้าร์ให้กับพี่เต้เหมือนกัน
 
ไอ้ดาเดินมาหาเร็วมากและก้อยิ้มใหญ่มากๆ "ไอ้นุช!!"
 
"มีอะไรว่ะ"
 
"โน่น พี่เต้อยู่คนเดียวตอนนี้... ไปลุยเลยจิ๋" ไอ้ดาชี้ไปทางพี่เต้และนุชก้ออมยิ้ม
 
นุชมองไอ้ดาอีกครั้งและไอ้ดามาจับมือนุชเอาไว้ "แก... สู้ๆโว๊ย !!"
 
นุชถอนหายใจและตัดสินใจ... เดินไปหาพี่เต้ดีกว่า. "พี่เต้!!"
 
"อ้าวนุช ว่างไงจ้ะ"
 
นุชได้แต่ยิ้ม... "อัมม... พี่เต้... ชอบมั้ยจ้ะ"
 
"งานเซอร์ไพรส์หรอ... ชอบสิ... ขอบใจนุชอีกรอบน้ะจ้ะ"
 
"แหม... ทำให้พี่เต้ เรื่องจิ๊บๆเอง"
 
พี่เต้ลูบหัวนุชแล้วนุชก้อทำเป็นเคลิ้มใส่เขาเลย... นุชก้อเลยเริ่มพูดต่อตอนพี่เต้กำลังกินอาหาร... "พี่เต้ตื่นเต้นมั้ยที่จะได้เข้ามหาลัยสักที"
 
"ตื่นเต้นสิ... เห็นคนบอกว่ามหาลัยมีแต่สนุกและสนุกอีก... พี่เต้ก้ออยากจะสนุกกับเขาเหมือนกันน้าาาา..." พี่เต้ดื่มน้ำและถามนุช "เห็นน้าสากับน้าวิทบอกว่านุชก้ออยากเรียนที่เดียวกับพี่เต้เหมือนกันใช่ไหม"
 
"ก้อคิดๆอยู่น้ะ... นุชก้ออยากเรียนทีธรรมศาสตร์ตามพี่นีอ้ะ... พ่อแม่จะได้ดีใจ..."
 
"นุชเรียนที่ไหนน้าวิทกับน้าสาก้อดีใจทั้งนั้นหละ"
 
นุชยิ้มและพี่เต้ก้อพูดต่อ "แต่พี่เต้ดีใจเรื่องอะไรรู้มั้ย"
 
"ดีใจอะไรจ้ะ"
 
"พี่เต้จะได้มีแฟนกับเขาสักที"
 
นุชแอบหน้าบูดนิดหน่อย... ทำไมพี่เต้ไม่เห็นรักษาน้ำใจของนุชเลยว่ะ... พี่เต้อยากมีแฟนหรอว่ะเนี่ย... ไม่ชอบเราเลยสักนิดเลยหรอว่ะ !!
 
เพื่อนๆพี่เต้เรียก "ไอ้เต้ มานี่สิว้ามีอะไรจะโชว์!!"
 
พี่เต้แตะไหล่นุช "พี่เต้ไปกับเพื่อนก่อนน้ะจ้า... เดียวมาคุยใหม่"
 
นุชพนักหน้าและพี่เต้ก้อเดินไปหาเพื่อนเขา... นุชก้อยืนคนเดียวอีกครั้งหนึ่ง โดยที่พี่เต้ยังไม่ได้กินเค้กนุชแม้แต่คำเดียว... โอ๊ย วันดีๆทำให้เซ็งจนได้!
 
งานเลิกเกื่อบตี่หนึ่งและนุชก้อช่วยเก็บของตอนคนกำลังออกจากงานพี่เต้... ประมาณเที่ยงครึ่ง เหลือแต่พี่เต้ พี่ต้อม ยัยต้อง ป้านภา ไอ้ดา พ่อ แม่ และก้อนุช... ตอนนุชยกถังขยะไปข้างนอกป้านภาตะโกน "หนูนุช.... ไม่ต้องลูก !! ให้หนุ่มๆทำกันเหอะ แรงผู้ชายดีกว่า เดียวหนูเจ็บเปล่าๆ"
 
"โห ไม่เป็นไหร่หรอกค่ะป้านภา... นุชอยากช่วย... คนเกิดไม่น่าจะแตะต้องอะไร"
 
"ไม่เอาลูก !! คนเกิดนี่นา... มีหน้าที่ทำ... มีความสุขมาทั้งวันและ คุณหนูไปเก็บของเร็ว"
 
พี่เต้อ้อนแม่ "โหแม่... โหดจังเลยน้ะครับ..."
 
"อย่าให้ผู้หญิงทำงานผู้ชาย ไม่ดีลูก"
 
"คร๊าบบแม่... ช่วยเดียวนี่ล่ะ"
 
พี่เต้เอื้อมมือใส่นุช "ม้ะ... พี่เต้ไปเก็บเองจ้ะ"
 
นุชเอาถังขยะให้พี่เต้และพี่เต้ก้อถือมันไว้... ป้านภาพูดกับพ่อแม่ "น้องสา น้องวิท กลับก่อนก้อได้น้ะค่า เดียวมีลูกสามคนก้อได้แล้ว..."
 
"ไม่เป็นไหร่ครับคุณนภา... บ้านเราอยู่แค่เนี่ยเอง... ช่วยๆกันจะได้เส็ดเร็วๆ"
 
"งั้นก้อได้ค่ะน้องวิท"
 
ตอนเก็บของนุชมองพี่เต้และพี่ต้อมคุยกัน... พี่น้องหยอกกันแบบน่ารักมากๆ... นุชก้อเหมือนลูกคนเดียวเพราะพี่นีกับนุชก้อไม่ได้สนิทกันอะไรมากมาย... พี่นีห่างกับนุชตั้งแปดปีแนะ... แถมไปเรียนอเมริกาตอนนุชอายุสิบขวบเอง แล้วก้อไม่ได้กลับอยู่เลย... ไปอยู่ที่อเมริกากับคุณสามีที่ชื่อปีเตอร์... ตอนนี้ก้อมีลูกชายคนหนึ่งชื่อไอ้พัด... หลานชั้นี่น่ารักที่สุดในโลกเลย. พี่นีก้อเยี่ยมเมืองไทยทุกปีนั้นล่ะ แต่นุชสนิทกับไอ้พัดคนเดียว พี่นีกับนุชไม่ค่อยสักเท่าไหร่.
 
นี่คือเหตุผลนุชที่นุชรักทุกคนในบ้านพี่เต้... สามคนพี่น้องให้ความอบอุ่นกับนุชและทำเหมือนกับนุชเป็นน้องสาวอีกคนหนึ่ง... แต่หวังว่าพี่เต้ไม่ได้เห็นนุชเป็นน้องสาวน้ะ
 
ไอ้ดามาพูดที่หู “แหม... เคลิ้มเชียวนะแก... มองพี่เต้ซะ”
 
นุชสดุดหัวนิดหน่อยและก้อยิ้มใส่ไอ้ดา... ตอนช่วยเก็บของเรียบร้อยแล้ว พ่อกับแม่ก้อเรียกกลับบ้านทันที “นุชลูก ไปแล้ว เดียวมันดึกไป”
 
“จ้ะแม่...” นุชเดินไปหาแม่กับพ่อหน้าบ้านแล้วยืนต่อหน้าสามพี่น้องและป้านภา
 
นุชกับไอ้ดาไหว้ป้านภา “กลับก่อนน้ะค่ะป้านภา... เดียววันหลังมานะค่ะ”
 
“จ้าลูก ขอบใจมากนะจ้ะ ที่ทำงานใหญ่โตให้พี่เต้เขา”
 
“ยินดีทำค่ะป้านภา”
 
พี่เต้เอาหน้าออกมา “ขอบใจอีกครั้งนะจ้ะนุช...”
 
“จ้ะพี่เต้... พี่ต้อง ต้อง พี่เต้... นุชกลับบ้านก่อนน้ะ... เดียวมาใหม่”
 
“จ้า” สามพี่น้องพูดพร้อมกันสามคนเลย...น่ารักจัง. สามคนก้อเลยไหว้พ่อกับแม่ “สวัสดีน้ะค่ะน้าวิท น้าสา”
 
“ค่า... กลับก่อนน้ะค่ะ... น้องเต้... สุขสันต์วันเกิดอีกครั้งนะค่ะ”
 
“ขอบคุณมากครับ”
 
เราสี่คนโบกมือให้สี่คนและก้อเดินกลับไปบ้าน... (บ้านนุชเดินไปไม่ถึงนาทีหนึ่งก้อถึงแล้ว)
 
พอถึงบ้านนุชกุ้ดไนท์พ่อกับแม่เรียบร้อยแล้วขึ้นบ้านไปกับไอ้ดา... นุชกะโดดบ่นเตียงและร้อง "โอ๊ย เซ็ง !!"
 
"อะไรว่ะไอ้นุช กลับบ้านและบ่นทันทีเลยน้ะ"
 
"ก้อชั้นทำขนาดนี้แล้ว พี่เต้ยังอยากจะหาแฟนใหม่อีกอ้ะ... โอ๊ยยยย ชั้นใจจะขาดแล้ว!"
 
"เห้ย... พี่เต้พูดอย่างงั้นกับแกหรอว่ะ"
 
"ก้อใช่อ่ะสิ บอกว่า พี่เต้ดีใจที่จะเข้ามหาลัย จะได้มีแฟนกับเขาซะที... พูดแบบไม่รักษาน้ำใจชั้นเลยอ่ะ !"
 
"แกก้อต้องเข้าใจว่าพี่เต้ก้อไม่ผิดนะโว๊ย ไปว่าเขาอย่างงั้นก้อไม่ดีน้ะ... แกสองคนก้อไม่ใช่แฟนกัน... แล้วพี่เต้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแกชอบเขา... เขาก้อไม่รู้ว่าเขาทำร้ายแกอย่างงไง"
 
เอาอีกแล้ว ไอ้ดาสอนนุชอีกแล้ว แต่ไอ้ดาก้อพูดถูกจริงๆ... เราสองคนไม่ได้เป็นแฟนกัน... นุชก้อแค่แอบชอบมาเองมาตั้งหลายปีแล้ว
 
สงสัยนุชจะต้องแอบเป็นอย่างงี้อีกนานสิอ่ะ... แย่เลยเรา