ตราบาปรัก

"จ๊ะ เอ๋!" นุชถือกล้องเข้าห้องครัวที่ที่ทุกๆคนกำลังเตรียอาหารและขนมหวานให้พี่เต้สุดหล่อของนุช... พอนุชเข้าไป ยัยต้องก้อบ่นทันที... "หืมนุช... ถ่ายทำไมตอนนี้... ต้องยังไม่ได้แต่งตัว แต่งหน้าแลยน้ะ... กลับจากโรงเรียนก้อมาจัดงานให้พี่เต้ทันทีเลย"
นุชก้อเลยตอบ "โห... นี้ยังไม่ได้แต่งหน้าแต่งตัว ยังสวยได้ถึงขนาดนี้... น่าอิจฉาที่สุดเลย"
"นุชขี้เล่นจังเลยน้ะ... ปิดกล้องเหอะน้าาาา"
นุชก้อเลยหันกล้องไปทางไอ้ดา... และไอ้ดาก้อไหว้กล้องทันที "สวัสดีค่ะทุกๆคน ตอนนี้กำลังจัดงานเซอร์ไพรส์ให้พี่เทวัญสุดหล่อเลยค่า"
"แล้วจัดให้พี่เตทำไมอ่ะ"
"ก้อวันนี้พี่เต้ครบอายุ 18 แล้ว" ไอ้ดาตอบและชี้นิ้วให้กับกล้องนุชก้อเลยถามไอ้ดาว่า "แล้วทำไมปีนี้ไม่เหมือนปีอื่น"
"อ้อ เพราะปีนี้พี่เต้จะเข้ามหาลัยและเขาก้อสอบเข้ามหาลัยธรรมศาษต์จนได้... เราก้อจะมาร่วมยินดีกับพี่เต้ด้วยค่ะ"
ยัยต้องพูดขึ้นมาและนุชหันกล้องไปหาเค้า... "จะบอกให้ว่างานนี้เป็นไอเดียของยัยนุชคนเดียวเลย ต้องกับคนอื่นแค่ช่วยกันจัดงานนะเนี่ย... ขนาดพี่เต้เป็นพี่ชายแท้ๆของตัอง... ต้องยังคิดไม่ออกเท่ายัยนุชเลย"
นุชก้อเลยหันกล้องใส่หน้าตัวเองและชี้สองนิ้ว... และหันไปหาไอ้ดาอีกทีหนึ่ง "อ่ะ จะปิดกล้องแล้วน้ะ"
ไอ้ดาไหว้กล้องและพูดท้ายว่า "บะบายน้ะค่ะ... เจอกันอีกทีก่อนจะเซอร์ไพรส์พี่เขานะค่ะ" ไอ้ดาโบกมือให้กล้องและนุชก้อปิดกล้องทันทีและไปช่วยทุกคนต่อ.
ตอนไปช่วยไอ้ดายกอาหารไปข้างหลังบ้าน... ไอ้ดามากระซิบใส่หู "แหมๆๆ งานนี้เป็นไอเดียของยัยนุชคนเดียว... รักพี่เต้มากไปป่่าวแก"
"ชั้นต้องตอบคำนี้ด้วยหรอว่ะ"
"ตกลงแกรักเขาแล้วหรอ"
"ชั้นก้อรักมาตั้งนานแล้วอ่ะ ถามทำไมว่ะ"
"ก้อชั้นไม่อยากให้แกคิดมากถ้าพี่เต้ไม่รักแกกลับอ่ะสิ แต่ว่าชั้นจะให้กำลังใจแกเต็มที่เลยน้ะ... เพียงแต่พี่เขาเหมือนคนเฉยๆมาก"
นุชถอนหายใจและหน้าบูดใส่ไอ้ดา "แกพูดเรื่องนี้ทำไมว่ะ... ก้อนี้ไง... ชั้นจะพยายามให้พี่เต้ชอบชันให้ได้ไง... ชั้นก้อสู้ๆมาตั้งหลายปี แกก้อรู้นี้"
"เอ้อ ชั้นรู้... แกก้อเข้มแข็งไว้ก้อแล้วกันนะโว๊ย..." นุชก้อเลยตอบว่า "สบายอยู่แล้ว"
ประมาณสิบนาทีต่อไปพี่ต้อมตะโกนว่า "ทุกคนครับ!! ไอ้เต้มันกำลังจะมาถึงหน้าบ้านแล้วน้ะครับ ทุกคนเตรียมตัวเข้าที่นะครับ!"
ทุกคนกำลังเข้าไปในบ้านแล้วนุชไปถามพี่ต้อมว่า "พี่ต้อมจ้ะ... พี่เต้ไปไหนทั้งวันค่ะ... ปกติกว่าพี่เต้จะออกจากบ้าน.. ยากไม่ใช่หรอจ้ะ"
"อ้อ... พอดีพี่บอกเพื่อนๆเค้าให้จัดกุ่มและไปเที่ยวแล้วพาไอ้เต้กลับบ้านทันปาร์ตี้ไงจ้ะ... เรื่องเพื่อนๆไอ้เต้มันไม่พลาดอยู่แล้ว... ทำไมหรอ... คิดถึงพี่เต้ล่ะสิ"
นุชอมยิ้มและก้อคิดในใจว่า พี่ต้อมรู้ว่านุชชอบพี่เต้หรือเปล่า... หวังว่าไม่น้ะ.. ถ้ารู้ก้อน่าอายมากจริงๆ
พี่ต้อมเข้าไปในบ้านและนุชก้อกลับไปในห้องครัว... ยัยต้องยื้นเค้กมาให้นุชและนุชก้อถาม "อะไรหรอ... เค้กโอเคเปล่า"
"ต้องจะให้นุชถือไปให้พี่เต้ไงจ้ะ"
"เห้ยต้อง... จะดีหรอ... น้องสาวเขาอ่ะ... ถือเองไม่ดีหรอ"
"ก้อ... ต้องรับหน้าที่ทำน้องสาวที่ดีแล้ว... นุชก้อทำหน้าที่เป็นเพื่อนี่ดีก้อแล้วกัน... พี่เต้จะได้เห็นความน่ารักของนุชไง... แต่ว่าพี่เต้ก้อรู้อยู่แล้วว่านุชน่ารักอ้ะ แค่ทำให้เค้าปลื้มมากกว่า..."
นุชยืนอยู่เฉยๆและต้องเอาเค้กใส่มือนุชทั้งสองอันเลย... "เอาไป... !"
นุชก้อเลยรับเค้กและถามต้องว่า "ถามจริงเหอะ... ต้องรู้เรื่องอ่ะเปล่าว่านุชคิดอะไรกับพี่เต้"
"หืม.. เค้ารู้กันหมดแล้ว... แม้แต่พ่อแม่นุชยังรู้อยู่เลย แต่ไม่มีใครแซวเพราะว่ากลัวนุชจะเขิล... แต่ไม่มีอะไรหรอก... พี่เต้แกไม่รู้หรอก... ซื้อบื้อจะตายไอ้พี่ชายคนนี้"
นุชอมยิ้มและต้องก้อแตะไหล่นุชหน่อบ "ไปแล้วน้ะ อย่าลืมจุดเค้กตอนได้ยินเสียงพี่เต้ก้อแล้วกัน"
"จ้ะ..."
นุชถอนหายใจ... "ขอให้พี่เต้ปลื้มเหมือนที่ต้องพูดก้อแล้วกัน..."