เพื่อนสนิท

ฮาย:ถึงบ้านไอบุ๊คแล้ว
พอมาถึงบ้านบุ๊คฉันและไอฮายก็เดินเข้าสวัสดีญาติผู้ใหญ่ของมันและก็ขึ้นไปเยี่ยมไอบุ๊คที่ห้อง
ห้องบุ๊ค
ฮาย:เป็นไงบ้างวะ
บุ๊ค:อย่างที่เห็น
ปุยนุ่น:พรุ่งนี้จะแข่งรอบสองแล้วแกจะหายทันป่ะเนี่ย
ฮาย:ไอนุ่น แทนที่แกจะห่วงเพื่อน -*-
ปุยนุ่น:แฮ่ๆ โทดทีว่ะ
บุ๊ค:อืม จะพยายามหายไวๆ
ฮาย:หายป่วยมันพยายามกันได้ด้วยหรอวะ
บุ๊ค:555 ถ้าไม่หายก็จะพยายามฝืนไปละกัน
ปุยนุ่น:เอ่อ ไอบุ๊คแกเถียงกะพ่อเรื่องไรวะ
ฮาย:เอ่อ ใช่เกือบลืมเรื่องนี้ไปเลยนะเนี่ย
บุ๊ค:ก็เกี่ยวเรื่องดนตรีแหละ คือ ปีนี้น่ะฉันได้เกรดน้อยลงจาก 4.00 เหลือ 3.95 อ่ะ
ฮาย:แล้วไงต่อ
บุ๊ค:พ่อก็สั่งห้ามดนตรีถ้าขัดคำสั่งพ่อจะให้คนงานเอากลองไปเผาทิ้ง
ปุยนุ่น:แต่ว่า 3.95 ก็ถือว่าเยอะนะ
บุ๊ค:ก็ฉันได้ 4.00 ทุกปีนี่
ฮาย:555 แค่เนี่ยนะ
บุ๊ค:แกไม่อยากให้ฉันเล่นดนตรีรึไง
ฮาย:ป่าว
ปุยนุ่น:อืม เดี๋ยวฉันกับไอฮายจะไปคุยกะพ่อแกให้
ฮาย:อ่าว ฉันเกี่ยวไรวะ
ปุยนุ่น:เกี่ยวดิแกก็เป็นกับไอบุ๊คเหมือนกันไม่ใช่หรอ
ฮาย:แต่...
บุ๊ค:ช่างมันเถอะ ไอนุ่นพวกแล้งน้ำใจก็งี้แหละ
ปุยนุ่น:เออ ถูกของแกว่ะพวกแล้งน้ำใจก็งี้เพื่อนเดือดร้อนก็ไม่ช่วย
บุ๊ค:เดี๋ยวถ้ามันเดือดร้อนบ้างจะไม่สนใจมันเลย
ฮาย:ทำไมต้องรุมว่าเค้าอ่า
ปุยนุ่น:แล้วมันจริงมั้ยล่ะ
ฮาย:โอ้ย ก็ได้ๆเดี๋ยวจะช่วย
ปุยนุ่น:555 ยังงี้สิถึงเรียกเพื่อน