เพื่อนสนิท

ฮาย:ถึงบ้านไอบุ๊คแล้ว

พอมาถึงบ้านบุ๊คฉันและไอฮายก็เดินเข้าสวัสดีญาติผู้ใหญ่ของมันและก็ขึ้นไปเยี่ยมไอบุ๊คที่ห้อง

ห้องบุ๊ค

ฮาย:เป็นไงบ้างวะ

บุ๊ค:อย่างที่เห็น

ปุยนุ่น:พรุ่งนี้จะแข่งรอบสองแล้วแกจะหายทันป่ะเนี่ย

ฮาย:ไอนุ่น แทนที่แกจะห่วงเพื่อน -*-

ปุยนุ่น:แฮ่ๆ โทดทีว่ะ

บุ๊ค:อืม จะพยายามหายไวๆ

ฮาย:หายป่วยมันพยายามกันได้ด้วยหรอวะ

บุ๊ค:555 ถ้าไม่หายก็จะพยายามฝืนไปละกัน

ปุยนุ่น:เอ่อ ไอบุ๊คแกเถียงกะพ่อเรื่องไรวะ

ฮาย:เอ่อ ใช่เกือบลืมเรื่องนี้ไปเลยนะเนี่ย

บุ๊ค:ก็เกี่ยวเรื่องดนตรีแหละ คือ ปีนี้น่ะฉันได้เกรดน้อยลงจาก 4.00 เหลือ 3.95 อ่ะ

ฮาย:แล้วไงต่อ

บุ๊ค:พ่อก็สั่งห้ามดนตรีถ้าขัดคำสั่งพ่อจะให้คนงานเอากลองไปเผาทิ้ง

ปุยนุ่น:แต่ว่า 3.95 ก็ถือว่าเยอะนะ

บุ๊ค:ก็ฉันได้ 4.00 ทุกปีนี่

ฮาย:555 แค่เนี่ยนะ

บุ๊ค:แกไม่อยากให้ฉันเล่นดนตรีรึไง

ฮาย:ป่าว

ปุยนุ่น:อืม เดี๋ยวฉันกับไอฮายจะไปคุยกะพ่อแกให้

ฮาย:อ่าว ฉันเกี่ยวไรวะ

ปุยนุ่น:เกี่ยวดิแกก็เป็นกับไอบุ๊คเหมือนกันไม่ใช่หรอ

ฮาย:แต่...

บุ๊ค:ช่างมันเถอะ ไอนุ่นพวกแล้งน้ำใจก็งี้แหละ

ปุยนุ่น:เออ ถูกของแกว่ะพวกแล้งน้ำใจก็งี้เพื่อนเดือดร้อนก็ไม่ช่วย

บุ๊ค:เดี๋ยวถ้ามันเดือดร้อนบ้างจะไม่สนใจมันเลย

ฮาย:ทำไมต้องรุมว่าเค้าอ่า

ปุยนุ่น:แล้วมันจริงมั้ยล่ะ

ฮาย:โอ้ย ก็ได้ๆเดี๋ยวจะช่วย

ปุยนุ่น:555 ยังงี้สิถึงเรียกเพื่อน