สะดุดหัวใจ เจ้าชายเย็นชา
1) บทที่ 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ@ เช้าวันหนึ่งของ ฤดู หนาว
ติ๊ดดด ติ๊ดดด ติ๊ดดด
"ฮัลโหล"ฉันหยิบโทรศัพท์บนหัวเตียงมากดรับแล้วกรอกเสียงใส่ปลายสายทั้งที่เปลือกตายังหลับอยู่
<อยู่ไหนแล้วเนี่ย>เสียงปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยจะดีนัก
"อยู่บ้าน มีอะไรหรือป่าว "ฉันพูดเสียงงัวเงียด้วยความง่วง
<จะมีอะไรล่ะ รีบมาโรงเรียนเลย แกลืมไปแล้วเหรอ ว่าวันนี้เปิดเทอมวันแรกนะยะ!!!>ปลายสายพูดเสียงดัง
"อะไรนะ !!! เปิดเทอม จริงด้วย!!ฉันลืมสนิทเลย รอเดี๋ยวนะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ"ฉันวางสายแล้วลุกพรวดพราดไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวไปโรงเีรียนในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
@ school
ฉันควักเงินจ่ายให้แท็กซี่แล้วก้าวออกมาจากตัวรถในตอนที่ประตูรั้วสีดำลวดลายสวยงามยังไม่ปิดลง เอาละ ในที่สุดก็มาทัน ฉันเดินอย่างไม่รีบร้อนนัก พลางมองซ้ายมองขวาสำรวจโรงเรียนที่ไม่ได้มาเหยียบ 1เดือนเต็มๆ ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ต้นไม้สูงใหญ่ขึ้นเล็กน้อย สวยดีจัง ในขณะที่ฉันมัวมองสำรวจโรงเรียน ประตูรั้วสีดำที่อยู่ข้างหน้าไม่ถึง 10 เมตร ก็ปิดลงดังปัง! ทิ้งความอึ้งไว้ที่ฉันอย่างมากมาย ทุกคนเข้าประตูโรงเรียนกันไปแทบจะหมดแล้ว เหลือเพียงฉันและอีกไม่กี่คนที่ยืนเกาะรั้วอยู่ด้วยความหวังว่าจะไม่โดนทำโทษ จังหวะนั้น สมองของฉันก็คิดอะไรขึ้นมาได้
ฉันเดินอ้อมรั้วมาอยู่ตรงกำแพงข้างโรงเรียน ในที่ที่ลับตาคนที่สุด และไม่มีกล้องวงจรปิด ฉันเหลียวซ้ายแลขวา แล้วตัดสินใจกระโดดเกาะกำแพงที่สูงกว่าฉัน 2 ศอก
พรืดดด!!!
"ว้ายยย!!!"ฉันร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ อยู่ๆก็มีมือใครไม่รู้มาดึงขาฉันลง จนทำให้ฉันตกจากกำแพง
"นี่เธอ ประตูมีให้เข้าไม่เข้า คิดจะมาเข้าทางกำแพง บ้าหรือป่าว"เสียงใสๆของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ฉันลุกแล้วปัดเศษดินเศษทรายที่ติดกระโปรงออก เงยหน้ามองคนที่พูดเมื่อกี๊...
O_o สวยจัง ผู้หญิงบ้าอะไรเนี่ย
หน้าเรียวๆ ผิวขาว ตาโต แก้มและปากสีชมพู เอ๊ะ!!ผู้หญิงคนนี้ซอยผม และก็ดูท่าทางจะเป็นรุ่นพี่ฉันซะด้วย ถึงจะอยู่ม.อะไรแต่ยังไงก็ไม่มีทางได้ซอยผมนี่นา พี่คนนี้แอบซอยแน่ๆ ฮึๆ มีการใส่วิกปิดไว้ซะด้วย
"ก็ ประตูปิดไปแล้วอะ ก็เลย..."
"จะปีนกำแพงเข้าไป"ผู้หญิงคนนี้พูดแล้วมองฉันสลับกับกำแพง"ถ้าเกิดพลาดแล้วตกลงมาจะทำยังไง กำแพงก็ไม่ใช่เตี้ยๆ "ยัยคนนี้บ่นยืดยาว
"..."ฉันเงียบไม่ตอบรับอะไร ยัยผู้หญิงคนนี้ลากฉันไปที่หน้าโรงเรียน"นี่!!พี่จะพาดิวไปไหนเนี่ย ปล่อยนะ"ฉันพยายามดิ้นรนสุดชีวิต
"ไปหาอาจารย์ฝ่ายปกครองไง"ยัยรุ่นพี่บอกหน้านิ่งแล้วลากฉันอย่างไม่ปราณี
"ข้อหาอะไรมิทราบ"ฉันอาศัยจังหวะที่รุ่นพี่คนนี้เผลอสะบัดแขนออก
"เธอทำผิดกฎของโรงเรียน"
"พี่ก็เหมือนกัน.."ฉันเถียง
"ตรงไหน"
"ผม!! พี่ซอยผม!! คิดเหรอว่าใส่วิกแล้วจะรอดสายตาของดิวไปได้"ฉันพูด ยัยรุ่นพี่แสดงอาการตกใจแล้วขยับวิกผมให้เ้ข้าที่
"..." เงียบ ~ !!!
"ถ้าพี่พาดิวไป ดิวก็มีเรื่องที่จะบอกอาจารย์เหมือนกัน"ฉันงัดไม่ตายออกมาใช้ ฮึ!!เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับคนอย่างดิว รู้จักกันน้อยไปซะแล้ว
@ ห้อง 313
ในที่สุดฉันก็รอดจากการเข้าห้องปกครอง โฮะๆๆ ยัยรุ่นพี่คนนั้นปล่อยฉันขึ้นห้องโดยไม่เอาเรื่องอะไรอิอิ ต่อให้โหดแค่ไหนก็สู้ความฉลาดของฉันไม่ได้หรอกย่ะ !!
"ยัยดิววววววว!!!!!"เสียงอันเล็กแหลมของเพชรดังขึ้นจากข้างหลัง ฉันหันไปดู ก็เห็นยัยเพชรเดินมาหาแล้วโบกมือให้
"อยู่ใกล้กันแค่นี้ทำไมต้องตะโกนด้วยยะ ชิ ทำยังกับฉันอยู่ที่ดาวเสาร์งั้นแหละ"ฉันพูดอย่างอารมณ์เสียปนหมั่นไส้ยัยเพื่อนแสบคนนี้
"แหมแก!!อย่าทำหน้างี้ดิ"เพชรพูดแล้วจับหัวฉันโยกไปมา
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ