สองคน ใจ ดวงเดียว

 

สอง

ศูนย์วัฒนธรรม

เต็มไปด้วยนักข่าว วุ่นวายไปกับข่าวใหม่สดๆ ร้อนๆ

ตามหลังข่าวใหญ่งานแจกรางวัล

โดยเฉพาะท่านผู้อำนวยการสร้าง และผู้กำกับรุ่นใหญ่

อยู่ท่ามกลางนักข่าวแทบกระดิกตัวไม่ได้...

 

ไมโครโฟนจ่อหน้าจ่อตา ทิ้มตา โดนคางไปหลายที เจ็บน้ำตาแทบร่วง

อาศัยที่กำกับดารามามาก ฝืนยิ้มไม่กล้าโวยวายนักข่าว

"คุณอาค่ะ ทราบไหมว่ามันเกิดขึ้นได้ไง?"

นักข่าวสาวจากทีวีช่องดัง ตะโกนถามเสียงเด่น

ผู้กำกับตาแดงโมโห

"ผมจะรู้ได้ไง?ถ้าผมรู้ คงไม่เกิดเรื่อง ฮึม!"

นักข่าวสาวสวยยิ้ม สบตาไม่มีอารมณ์ใดๆ

"เพราะอะไร? ทำไม? ต้องจับตัวคุณพิมพ์มายาไปครับ?"

เสียงนักข่าวหนุ่มดัง

"ผมยังไม่รู้อะไร? ทำไม? พอๆ กับพวกคุณ ต้องรอตำรวจก่อนครับ"

คุณพ่อระงับอารมณ์ให้เย็นขึ้น กล่าวต่อ

"ผมยังไม่ทราบอะไรตอนนี้ งง! เหมือนกัน ผมเป็นห่วงลูกสาวของผม

ผมต้องขอตัว คุณรอถามตำรวจดีกว่า อีกสักครูคงมา"

เขาทำท่าไม่เอา นักข่าวไม่ยอมจบง่ายๆ

 

"ขอโทษครับ! เพื่อนผมก็ถูกจับตัวไปพร้อมกับลูกสาวคุณอา

ผมขออยู่พบกับตำรวจพร้อมคุณอาด้วยครับ"

อำนวย มุดเข้าไปถึงตัวท่านผู้กำกับ ทำให้เขาตกเป็นเป้าของช่างภาพไปด้วย

งานนี้เราดังแน่ ขอบใจเจ้าอานนท์ สกรุ๊ปข่าวต้องเป็นของเราฮ่า ฮ่า

อำนวยกระหยิ่มใจในความทุกข์ของเพื่อน

"คุณอำนวยค่ะ เพื่อนคุณชื่ออะไร? เป็นแฟนกับคุณพิมพ์มายาหรือเปล่าค่ะ?"

เพื่อนนักข่าวสาวด้วยกันยิงคำถาม หลังจากมุดผ่านกลิ่นรักแร้นักข่าวทั้งหลายเข้าไปได้

"ชื่ออานนท์ เป็นแฟนหรือเปล่า ข้อนี้ผมไม่ทราบ"

อำนวยตอบคำถามอย่างเต็มใจกับกล้องเต็มที่

 

ไพจิตรกระชากคอเสื้ออำนวย พาเดินหนีพวกนักข่าวเข้าอาคารศูนย์

อำนวยแอบล้วงกระเป๋ากดปุ่มบันทึกเสียงของมือถือให้ทำงาน

ก่อนตามท่านผู้กำกับเข้าไปพักรอตำรวจที่ออฟฟิตอาคารศูนย์

เขามีเมมโมรี่สำรองอีกหลายอัน สบายมากงานนี้

 

อำนวยถูกไพจิตรเหวี่ยงให้นั่งตรงโซฟา ท่านผู้กำกับนั่งตาม

หลังโต๊ะทำงาน ท่านผู้จัดการศูนย์นั่งมองดูเฉย

"คุณให้สัมภาษณ์แบบนั้นได้ไง? ลูกสาวผมเสียหายหมดวันนี้"

ผู้กำกับไพจิตรมองหน้าอำนวย ทำตาดุ เอาเรื่อง

ด้วยนิสัยของนักข่าว อำนวยไม่มีกลัวอยู่แล้ว เขาพูดตอบ

"ผมพูดตามความเป็นจริงครับ"

ทำหน้าตาซื่อ ยิ้มบริสุทธิ

"ทำไมต้องเป็นเพื่อนคุณ? เออ...ชื่ออะไรนะ?"

ไพจิตรถามหลังปรับอารมณ์ให้ดีขึ้นบ้าง

"เพื่อนผมชื่ออานนท์ ผมให้เขารอผมที่ลานจอดรถ ไม่ทราบอะไร เป็นไง

ไหงโดยจับตัวไปพร้อมกับลูกสาวคุณอาด้วย อ่อ...ผมชื่ออำนวยครับ"

ไพจิตรผงกหัว ทำหน้าซังกะตาย เบื่อโลก

อำนวยยิงคำถามต่อ

"คุณอาพอจะทราบมั้ยครับ ทำไมมีการจับตัวลูกสาวคุณอา?"

"ผมยังงงๆ อยู่ จริงๆ ผมมีศัตรูเยอะพอสมควรสมัยหนุ่มๆ"

ท่าทางไม่รู้จริงๆ อำนวยสังเกตุ

"ทำไม พวกมันไม่ทำผม ไปทำกับลูกสาว?"

ผู้กำกับพูดออกมาลอยๆ

ใครจะไปรู้...

---

ประตูออฟฟิตเปิด

นายตำรวจหนุ่มสองดาว มาพร้อมกับจ่ารุ่นน้าอีกคนหิ้วแล็ปท็อปตามติด

ตำรวจหนุ่มคล้องกล้องถ่ายภาพดิจิตอลกับคอ ยกมือตะเบ๊ะ ทั้งหมดยกมือไหว้ตอบ

"ผมร้อยโทเกษม เป็นร้อยเวรรับเรื่อง และดูแลคดีนี้ครับ

นี่จ่าโกมุท คู่หูผม"

"เชิญนั่งครับ สารวัตร"

ผู้จัดการศูนย์เอ่ยปากครั้งแรก ท่านสารวัตรทรุดนั่งโซฟาตรงข้ามผู้กำกับไพจิตรและอำนวย

ท่านจ่านั่งหน้าโต๊ะทำงานของผู้จัดการศูนย์ วางคอมพร้อมเปิดเครื่อง

เตรียมบันทึกสอบปากคำ และคำให้การเบื้องต้น

 

"ผมให้ตำรวจอีกสองนายหาหลักฐาน บันทึกที่เกิดเหตุ

กับสอบถามผู้รู้เห็นเหตุการณ์ด้านนอก มีรายงานขั้นต้นดังนี้ครับ"

สารวัตรหยุดพูด มองหน้าคุณไพจิตร

"การต่อสู้ขัดขืนมีบ้าง เหตุเกิดที่ท้ายรถลูกสาวคุณ

และหน้ารถเก๋งสีเขียว เป็นของคุณใช่ไหมครับ?"

สารวัตรมองหน้าอำนวย เขาพยักหน้่ารับ

"ทั้งคู่ถูกวางยาสลบ เรื่องนี้จากการได้กลิ่นของสุนัขตำรวจ

ถูกนำขึ้นรถมอเตอร์ไซด์สองคัน จากหลักฐานรอยล้อรถและตามที่พยานให้การ

งานนี้คนร้ายมีสี่คนเป็นชายรูปร่างสูงใหญ่ทั้งหมด

ที่เกิดเหตุค่อยข้างมืดไม่มีใครเห็นหน้าคนร้าย ชี้ตัวคงไม่ได้"

สารวัตรปิดสมุดบันทึกเล่มเล็กของตัวเอง เงยหน้าพูด

"คุณไพจิตร กับคุณเออ..."

"อำนวยครับ"

"คุณสองคน จัดการแจ้งความลงบันทึกประจำวันไว้กับจ่าโกมุท

หลังจากที่ผมถามอะไรนิดหน่อยนะครับ"

ทั้งคู่พยักหน้า

"คุณไพจิตรพอจะเดาสาเหตุได้ไหมครับ เพื่อเป็นแนวทางการสืบสวน"

ท่านสารวัตรเริ่มงานถนัด

อำนวยยิ้ม ในใจคิด

ท่านผู้กำกับเบื่อคำถามพวกนี้เต็มทน ทำหน้าซังกะตาย

"สารวัตรครับ ผมไม่ทราบจริงๆ ผมอาจจะมีคนไม่ชอบอยู่บ้าง แต่ลืมไปหมดแล้วสมัยหนุ่มๆ

หนังผมก็เจ๊ง ไม่มีเงินให้มันเรียกค่าไถ่ หรือมันนึกว่าผมรวย?"

ไพจิตรตาเหลือก สารวัตรพยักหน้าพูด

"ผมคิดว่าขอนี้ไม่ควรตัดออก ต้องให้เวลาพวกมันติดต่อมา

หากเป็นการแก้แค้นทั้งคู่อาจถูกฆ่าไปแล้วก็ได้"

สารวัตรพูดหน้าตาย เล่นเอาคุณไำพจิตรตาเหลือก ค้อนสารวัตรที่ยิ้มตอบแหย่ๆ

ทำไงได้ จากประสพการณ์ที่ผ่านมา คดีมันมักจะลงเอยทำนองนี้

 

ไพจิตรรีบล้วงมือถือออกมามองดูหน้าจอ เครื่องปิดอยู่

เพราะอยู่ในงานแจกรางวัลก่อนหน้านี้ต้องปิดเครื่อง มันเป็นมารยาทที่ดี

เขารีบกดปุ่มเปิดเครื่องทันที พร้อมกับมองว่ามีสายเรียกเข้าหรือเปล่า

เห็นมีแต่ของภรรยาเก่า เขาทำหน้าโล่งใจ จากนั้นถือไว้กับมือตลอด

สารวัตรมองหน้าอำนวย ถาม

"เพื่อนคุณ ชื่ออะไรครับ?"

"อานนท์ ครับ"

"อายุ อาชีพ เกี่ยวข้องกับคุณไพจิตร หรือคุณพิมพ์มายาหรือเปล่าครับ สำหรับเพื่อนคุณ?"

"อานนท์ ทำงานรับจ้างทำบัญชี และตรวจสอบบัญชีของบริษัท ห้างร้านต่างๆ

อายุสามสิบสามปีนี้มั้ง โสด

ผมคิดว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณอาและลูกสาว ไม่รู้จักกันก็ว่าได้

ผมให้บัตรเชิญอานนท์ ให้ออกมาเปิดหูเปิดตากับโลกภายนอกบ้างเท่านั้นครับ"

"แสดงว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่เผอิญไปอยู่ในเหตุการณ์พลอยโดนหิ้วไปด้วย"

สารวัตรวิเคราะห์

"คงถึงคราวซวยของเพื่อนผมครับ"

อำนวยพูดอมยิ้ม ซวยของเพื่อนโชคดีของเรา

"พอจะติดตามค้นหาได้ไหมครับ สารวัตร?" คุณไพจิตรมีเสียงบ้าง

"เห็นจะยากครับ คงต้องหวังให้พวกมันติดต่อมาเท่านั้น ไม่มีวิธีอื่นในตอนนี้ครับ"

ทั้งหมดถอนหายใจไปกับสถานการณ์

"เชิญคุณไพจิตรแจ้งความลงบันทึกประจำวันกับผมครับ"

เสียงจ่าโกมุทดังขึ้น

ไพจิตรส่ายหน้าพร้อมกับลุกไปนั่งข้างคุณจ่า...

---