Thank you ที่ทนรัก Sorry ที่ฉันร้าย

ตอนที่ 4
 
“ปล่อย!”
“ฉันไม่ปล่อย”
“ฉันบอกให้ปล่อยไงเล่า!!”
“แก้ว”
เสียงเรียกของใครอีกคนดังขึ้น
“วะ...หวาย”
แก้วรีบสลัดแขนเธออกอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้ หวายเข้าใจผิด
“อ่อ พอดีฉันเห็นแกไปนาน คิดว่าเป็นอะไรก็เลยลงมาตามนะ แล้วพี่โทโมะมาทำอะไรที่นี้เหรอ”
“ฉันก็แคเจอแก้ว เลยมีเรื่องอยากคุยกัน”
“ไม่มีหรอกหวาย แค่ผ่านมาแล้วเค้าก็ทักฉันเฉยๆ ฉันว่าเรารีบขึ้นเรียนดีกว่า เดี๋ยวเข้าคาสแรกสาย”
แก้วรีบตัดบท เพื่อไม่ให้เพื่อนสาวของเธอสงสัย
-----------------------------------------------------------------------------------------------
วันต่อมา
“เสน่ห์แรงจริงๆ นะแก้ว ตุ๊กตา ดอกไม้ ขนม จดหมายเนี้ยทุกวันเลยนะ”
“ฮ่าๆ”
เธอหัวเราะแก้เขิน
“แล้วจะเอายังไงกับขนมอีกล่ะ กินอีกแล้วฉัน จะอ้วนก็เพราะแกนี่แหละ แต่ก็อย่างงว่าของฟรีต้องรีบกิน”
“นั้นเควินนิ”
“เควินทางนี้”
หวายโบกมือให้กับผู้ชายหล่อๆคนหนึ่ง
“อ้าวหวายว่าไง”
“นั่งๆ”
“เออๆนี่ แก้ว เควินเพื่อนฉัน เพื่อนเรียนที่เดียวกัน ตอนอยู่โรงเรียนเก่าน่ะ เควินนี่แก้ว คงไม่ต้องแนะนำยัยนี่หรอก ดังออกจะตาย”
“สวัสดีแก้ว^^”
“สวัสดีเควิน”
“ว้า~ ฉันก็เคยเห็นเธอผ่านๆน่ะ ไม่คิดว่าจะสวยและน่ารักขนาดนี้”
“ฮือๆ ไม่ถึงกับขนาดนั้นหรอกน่ะ ที่นี้มีคนสวยกว่าฉันเยอะแยะไป”
“หม้ออีกแล้วนะเควิน”
“อะไรกัน”
เราสามคนนั้นคุยเรื่องสัพเพเห่ละต่างๆ จริงๆแล้วเควินเค้าก็เป็นคนคุยสนุกดีเหมือนกันนะเนี่ย
-----------------------------------------------------------------------------------------------
“กลับแล้วน่ะ”
“อื้มๆแล้วเจอกันนะ”
ฉันบอกลาก่อน
ปี๊ด ๆๆๆๆ
ฉันปีบแตรของรถทำมห้ฉันหันไป รถBMWคันสีดำขับมาจอดข้างๆฉัน พร้อมกับจากของรถที่ก้าวลงมาจากรถ
“อ้าวเควิน”
“จะกลับบ้านเหรอ”
“อื้มๆ”
“ไปด้วยกันสิ เดี๋ยวฉันไปส่ง”
“ไม่...ไม่เป็นไรดีกว่า ฉันกลับเองได้ ไม่ต้องลำบากนายหรอกน่ะ”
“ไม่ลำยากหรอกน่ะ แค่นี่เองบ้านเธอคงไม่ไปไกลถึงเชียงใหม่หลอกนะ ไปเถอะรับรองถึงบ้านชัวร์”
เควินไม่พูดเปล่า เค้าเปิดประตูข้างคนขับแล้วดันตัวฉันเข้าไปในนั้น
อีกมุมหนึ่งก็ยังมีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องไปที่คู่ชายหญิงเมื่อสักคู่นี่ เค้ากระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัยก่อนจะ ขับรถออกจากมหาลัย
To Be Continued...