นิยาย Sorry! เสียใจนะ! เวอร์จิ้นเธอต้องเป็นของฉัน

ขอให้อ่านให้สนุกนะ ระวังกระอักเลือด 555+
ตอนที่ 1“ป็อปปี้!! ฉันชอบนายจริงๆๆๆ นะ >O<!! ฉันไม่เคยชอบใครมาก่อน...” ร่างเล็กกระดี๊กระด๊าเมื่อสารภาพความในใจออกไป“ฉันไม่ได้ชอบเธอ” เขาตอบออกมาอย่างไม่แยแสก่อนจะเดินออกไป........ปล่อยให้ร่างเล็กยืนเจ็บปวดอยู่คนเดียว....“คอบดูเถอะ...ฉันจะทำให้นายชอบฉันบ้างให้ได้!” ฟางบอกกับตัวเองKaew’s Partเฮ้ออออออ!! วันวานมันช่างน่าเบื่อแต๊ =____= ฉันได้แต่ถอนหายใจเบาๆ (?) “แก้ว...เธอมันนักถอนหายใจระดับโลกเลย -________-” เฟย์ว่า ยัยนี่คือเพื่อนซี้ของฉัน เป็นคู่บ้าคู่บอกันมาแต่ไหนแต่ไร~“อือ วันนี้ไอฟางมันไม่มาเรียนอีกล้ะ พี่สาวเธอเป็นไรอ่าเฟย์”“อ๋ออออออ!! พี่สาวกำลังทำสวยยย” เฟย์ตอบ“ห๊า? ยัยหน้าจืดที่ตามไปเกาะป็อปปี้ห่างๆ น่ะเหรอ ว่าแต่ทำสวย มันจะสวยขึ้นเร้อออ -___-”“พี่สาวเฟย์น่ารักออก ^_^ แต่เฟย์น่ารักกว่า” เอาเข้าไป พี่น้องคู่นี้ = =“จ้าๆ” “เอ้อ! เฟย์วันนี้ฉันรีบกลับบ้านนะ พอดีหวานใจจะมารับ อิๆ”“น่าหมั่นไส้ -_-* คนมีแฟน!”…เฟย์....แกไม่รู้เหรอว่าเขื่อนมันชอบเธออ่ะ! >O<~บ้านแก้ว~ฉันมานั่งรอกินข้าวมานานแล้วนะเนี่ยแต่ทำไมโทโมะมันยังไม่มาสักทีล่ะ -_-? “นั่งด้วยคนสิ!” เสียงทุ่มๆ แต่น่าฟังเอ่ยออกมา มันคือคนที่ฉันรักเข้าไส้ -_-** เขาคือแฟนของฉัน...โทโมะ เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่นะ“ฉันติดป้ายไว้รึเปล่าว่าห้ามนั่งน่ะ”“-_-” เขาทำหน้าแบบนี้ โฮะๆๆๆ นี่แหละงานประจำของฉัน ^[+++]^ กวนประสาทชาวบ้าน =O=ฉันนั่งยิ้มไปกินไปแล้วเขี่ยผักออกแล้วนายนี่ก็กวนประสาทต่อ“ทำไมไม่กินผักล่ะ? มันมีประโยชน์นะ แต่ไม่ต้องกินหรอก เวลาฉันกินเธอ...มันจะได้กินง่ายๆ ไม่ต้องออกแรงมาก หึๆ”“ทะลึ่ง!!”“ข้าวนี่ใครทำอ่ะ อย่าบอกนะว่าเธอ ฉันไม่มีทางเชื่อหรอกเว้ย = =”“ทำไม! คนอย่างฉันมันทำข้าวผัดไม่ได้ใช่มั้ย!” ฉันกราด ใช่! ฉันรู้ดีฉันไม่ใช่แม่เรือน ไม่เรียบร้อย ทำอาหารไม่เก่ง แต่จะรู้มั้ยว่าฉันลงทุนทำเพื่อนคนตัวสูงตรงหน้าโดยเฉพาะน่ะ!!“เห้ย! อย่างอแงน้าที่รัก! ฉันแค่จะบอกว่าอร่อยมากเท่านั้นเอง แฟนฉันนี่ขี้งอนจังน๊า” เขาว่าแล้วเอามือมาไล้ฉัน เชอะ! ไม่สนว้อยยยย งอนอยู่ -^-“ฉันยังไม่อิ่มเลยแก้ว...” เขาว่าพลางกดริมฟีปากมาที่ริมฝีปากสีชมพูกุหลาบของฉัน...อ่า กี่ครั้งนะที่เราจูบกันแบบนี้ แต่สัมผัสครั้งนี้ช่างเนิ่นนาน เรื่อยๆ...เรื่อยๆ....“ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องแบบนี้สักหน่อย -//-”“ปล้ำฉันสิ....”“จะบ้าเหรอ! ฉันเป็นผู้หญิงนะ!” ฉันว่า แล้วนายนี่ก็แบกฉันไปที่เตียง!ห้องแก้วปึก!~“ปล้ำฉันเลย”“บ้าเหรอ!”“สงสัยที่รักอยากเจ็บมาก เดี๋ยวฉันปล้ำเธอเอง” อ๊า!! ไม่นะ!! ที่นายกำลังจะทำ....มันเป็นครั้งแรกของฉัน!!?{KAEW’S END}มือสากของโทโมะค่อยๆ ล้วงเข้าไปในกระโปรกนักเรียนของแก้ว แล้วไล้ต้นขาของร่างเล็ก ร่างเล็กสะดุ้งเสียวซ่าน แล้วดึงกางเกงชั้นในออกจนท่อนร่างเปลือยเปล่า “โมะ....อืม....นายจะทำอะไร....”“เดี๋ยวก็รู้” แล้วโทโมะก็ประกบจูบลงมาอีก มือซุกซนเริ่มปลดกระดุมเสื้อแก้วทีละเม็ด...ทีละเม็ด จนเม็ดสุดท้าย แล้วโทโมะก็เริ่มจัดการกับตัวเองบ้าง ทั้งคู่ตอนนี้อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า โทโมะแกล้งเอามือปัดผ่านอกแก้ว “อ๊ะ!” เธอเผลอครางออกมาโทโมะได้ยินเสียงครางนั้นยิ่งได้ใจ รีบเอามือไปเคล้นคลึงอย่างแรงขึ้นอีก“อ๊า~~~~”“ครางแบบนี้แหละ...ฉันชอบ”“บะ บ้าจริงๆ เลยนาย....อ๊า!! จะ...เจ็บ!!”โทโมะเริ่มรุกหนักขึ้นสอดใส่ของตัวเองเข้าไปในช่องโพรงแห่งความรัก .... และห้องนั้นก็เต็มไปด้วยเสียงคราง.......จนถึงเช้า......MY VIRGIN TOT….<<แก้วFang’s Partวันต่อมาผมเป็นลอนด์...สะโพกกลมสวย...ขาเรียวขาว....ริมฝีปากสีชมพูออกพีช...ใบหน้าใสไร้สิวสรุป...สวยเช้ง!!=_=+ เพื่อป้อปปี้ของฉัน ฉันต้องเปลี่ยนตัวเอง!และฉันแลกได้เพื่อเขาทุกอย่าง...แม้แต่ร่างกาย....ฉันก็ยอม!~*~*~ตอนพักเที่ยง~*~*~“ป็อปปี้~!” ฉันดี๊ด๊าไปหา“เห้ย!! ธะ เธอคือฟางเหรอ”“อื้อ >_< ป็อป นายทำไรอ่ะ”“เห็นมั้ยฉันกำลังทำอะไร”“อ่านหนังสือค่า!!”“ก็มีตานี่” เขาว่าแล้วอ่านหนังสือต่อ ชิ =^= หน้าฉันยังดูดีกว่าไอ้หนังสือเน่าๆ นี่อีกนะ! -^-!“อ่า....>O< นายนี่รักการอ่านจัง!”“หือ...แต่ฉันอ่านไม่รู้เรื่องเลย ไปดีกว่า” แล้วเขาก็เดินออกไป >O< ฉันจะตามนายไปเรื่อยๆ เลย!ตึกๆๆๆๆๆป็อปปี้เดินหนีฟางเรื่องๆ แต่ยังไงเธอก็ยังไม่ลดละเสียที~“นี่! จะตามฉันทำไม” เขาทนไม่ไหว“ก็...จนกว่านายจะรักฉัน!”“รักเหรอ....เหอะๆ” เขาหัวเราะในลำคอ ...ความรักมีแต่สิ่งจอมปลอมทั้งนั้น.......มันข่มขืน มันทรมาน มัน........ความรักคือสิ่งที่น่ารังเกียจ!เขาคิดในใจ“หึ....เธอให้ฉันได้ทุกอย่างแน่นะ”เขาว่าแล้วก้มลงมาจนริมฝีปากฟางกับเขาห่างกันไม่กี่คืบ.....