นิยาย Sorry! เสียใจนะ! เวอร์จิ้นเธอต้องเป็นของฉัน

ขอให้อ่านให้สนุกนะ ระวังกระอักเลือด 555+

ตอนที่ 1
“ป็อปปี้!! ฉันชอบนายจริงๆๆๆ นะ >O<!! ฉันไม่เคยชอบใครมาก่อน...” ร่างเล็กกระดี๊กระด๊าเมื่อสารภาพความในใจออกไป
“ฉันไม่ได้ชอบเธอ” เขาตอบออกมาอย่างไม่แยแสก่อนจะเดินออกไป....
....ปล่อยให้ร่างเล็กยืนเจ็บปวดอยู่คนเดียว....
“คอบดูเถอะ...ฉันจะทำให้นายชอบฉันบ้างให้ได้!” ฟางบอกกับตัวเอง

Kaew’s Part
เฮ้ออออออ!! วันวานมันช่างน่าเบื่อแต๊ =____= ฉันได้แต่ถอนหายใจเบาๆ (?)
“แก้ว...เธอมันนักถอนหายใจระดับโลกเลย -________-” เฟย์ว่า ยัยนี่คือเพื่อนซี้ของฉัน เป็นคู่บ้าคู่บอกันมาแต่ไหนแต่ไร~
“อือ วันนี้ไอฟางมันไม่มาเรียนอีกล้ะ พี่สาวเธอเป็นไรอ่าเฟย์”
“อ๋ออออออ!! พี่สาวกำลังทำสวยยย” เฟย์ตอบ
“ห๊า? ยัยหน้าจืดที่ตามไปเกาะป็อปปี้ห่างๆ น่ะเหรอ ว่าแต่ทำสวย มันจะสวยขึ้นเร้อออ -___-”
“พี่สาวเฟย์น่ารักออก ^_^ แต่เฟย์น่ารักกว่า” เอาเข้าไป พี่น้องคู่นี้ = =
“จ้าๆ”
“เอ้อ! เฟย์วันนี้ฉันรีบกลับบ้านนะ พอดีหวานใจจะมารับ อิๆ”
“น่าหมั่นไส้ -_-* คนมีแฟน!”
…เฟย์....แกไม่รู้เหรอว่าเขื่อนมันชอบเธออ่ะ! >O<

~บ้านแก้ว~
ฉันมานั่งรอกินข้าวมานานแล้วนะเนี่ยแต่ทำไมโทโมะมันยังไม่มาสักทีล่ะ -_-?
“นั่งด้วยคนสิ!” เสียงทุ่มๆ แต่น่าฟังเอ่ยออกมา มันคือคนที่ฉันรักเข้าไส้ -_-** เขาคือแฟนของฉัน...โทโมะ เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่นะ
“ฉันติดป้ายไว้รึเปล่าว่าห้ามนั่งน่ะ”
“-_-” เขาทำหน้าแบบนี้ โฮะๆๆๆ นี่แหละงานประจำของฉัน ^[+++]^ กวนประสาทชาวบ้าน =O=
ฉันนั่งยิ้มไปกินไปแล้วเขี่ยผักออกแล้วนายนี่ก็กวนประสาทต่อ
“ทำไมไม่กินผักล่ะ? มันมีประโยชน์นะ แต่ไม่ต้องกินหรอก เวลาฉันกินเธอ...มันจะได้กินง่ายๆ ไม่ต้องออกแรงมาก หึๆ”
“ทะลึ่ง!!”
“ข้าวนี่ใครทำอ่ะ อย่าบอกนะว่าเธอ ฉันไม่มีทางเชื่อหรอกเว้ย = =”
“ทำไม! คนอย่างฉันมันทำข้าวผัดไม่ได้ใช่มั้ย!” ฉันกราด ใช่! ฉันรู้ดีฉันไม่ใช่แม่เรือน ไม่เรียบร้อย ทำอาหารไม่เก่ง แต่จะรู้มั้ยว่าฉันลงทุนทำเพื่อนคนตัวสูงตรงหน้าโดยเฉพาะน่ะ!!
“เห้ย! อย่างอแงน้าที่รัก! ฉันแค่จะบอกว่าอร่อยมากเท่านั้นเอง แฟนฉันนี่ขี้งอนจังน๊า” เขาว่าแล้วเอามือมาไล้ฉัน เชอะ! ไม่สนว้อยยยย งอนอยู่ -^-
“ฉันยังไม่อิ่มเลยแก้ว...” เขาว่าพลางกดริมฟีปากมาที่ริมฝีปากสีชมพูกุหลาบของฉัน...อ่า กี่ครั้งนะที่เราจูบกันแบบนี้ แต่สัมผัสครั้งนี้ช่างเนิ่นนาน เรื่อยๆ...เรื่อยๆ....
“ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องแบบนี้สักหน่อย -//-”
“ปล้ำฉันสิ....”
“จะบ้าเหรอ! ฉันเป็นผู้หญิงนะ!” ฉันว่า แล้วนายนี่ก็แบกฉันไปที่เตียง!

ห้องแก้ว
ปึก!~
“ปล้ำฉันเลย”
“บ้าเหรอ!”
“สงสัยที่รักอยากเจ็บมาก เดี๋ยวฉันปล้ำเธอเอง”
อ๊า!! ไม่นะ!! ที่นายกำลังจะทำ....มันเป็นครั้งแรกของฉัน!!?
{KAEW’S END}
มือสากของโทโมะค่อยๆ ล้วงเข้าไปในกระโปรกนักเรียนของแก้ว แล้วไล้ต้นขาของร่างเล็ก ร่างเล็กสะดุ้งเสียวซ่าน แล้วดึงกางเกงชั้นในออกจนท่อนร่างเปลือยเปล่า
“โมะ....อืม....นายจะทำอะไร....”
“เดี๋ยวก็รู้” แล้วโทโมะก็ประกบจูบลงมาอีก มือซุกซนเริ่มปลดกระดุมเสื้อแก้วทีละเม็ด...ทีละเม็ด จนเม็ดสุดท้าย แล้วโทโมะก็เริ่มจัดการกับตัวเองบ้าง ทั้งคู่ตอนนี้อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า โทโมะแกล้งเอามือปัดผ่านอกแก้ว
“อ๊ะ!” เธอเผลอครางออกมา
โทโมะได้ยินเสียงครางนั้นยิ่งได้ใจ รีบเอามือไปเคล้นคลึงอย่างแรงขึ้นอีก
“อ๊า~~~~”
“ครางแบบนี้แหละ...ฉันชอบ”
“บะ บ้าจริงๆ เลยนาย....อ๊า!! จะ...เจ็บ!!”
โทโมะเริ่มรุกหนักขึ้นสอดใส่ของตัวเองเข้าไปในช่องโพรงแห่งความรัก ....
และห้องนั้นก็เต็มไปด้วยเสียงคราง.......จนถึงเช้า
......MY VIRGIN TOT….<<แก้ว

Fang’s Part
วันต่อมา
ผมเป็นลอนด์...สะโพกกลมสวย...ขาเรียวขาว....ริมฝีปากสีชมพูออกพีช...ใบหน้าใสไร้สิว
สรุป...สวยเช้ง!!
=_=+ เพื่อป้อปปี้ของฉัน ฉันต้องเปลี่ยนตัวเอง!
และฉันแลกได้เพื่อเขาทุกอย่าง...
แม้แต่ร่างกาย....ฉันก็ยอม!

~*~*~ตอนพักเที่ยง~*~*~
“ป็อปปี้~!” ฉันดี๊ด๊าไปหา
“เห้ย!! ธะ เธอคือฟางเหรอ”
“อื้อ >_< ป็อป นายทำไรอ่ะ”
“เห็นมั้ยฉันกำลังทำอะไร”
“อ่านหนังสือค่า!!”
“ก็มีตานี่” เขาว่าแล้วอ่านหนังสือต่อ ชิ =^= หน้าฉันยังดูดีกว่าไอ้หนังสือเน่าๆ นี่อีกนะ! -^-!
“อ่า....>O< นายนี่รักการอ่านจัง!”
“หือ...แต่ฉันอ่านไม่รู้เรื่องเลย ไปดีกว่า” แล้วเขาก็เดินออกไป >O< ฉันจะตามนายไปเรื่อยๆ เลย!

ตึกๆๆๆๆๆ
ป็อปปี้เดินหนีฟางเรื่องๆ แต่ยังไงเธอก็ยังไม่ลดละเสียที~
“นี่! จะตามฉันทำไม” เขาทนไม่ไหว
“ก็...จนกว่านายจะรักฉัน!”
“รักเหรอ....เหอะๆ” เขาหัวเราะในลำคอ
...ความรักมีแต่สิ่งจอมปลอมทั้งนั้น...
....มันข่มขืน มันทรมาน มัน....
....ความรักคือสิ่งที่น่ารังเกียจ!
เขาคิดในใจ
“หึ....เธอให้ฉันได้ทุกอย่างแน่นะ”
เขาว่าแล้วก้มลงมาจนริมฝีปากฟางกับเขาห่างกันไม่กี่คืบ.....