ครึ่งพันธุ์สาววัยแสบ

     "นี่ๆๆ อย่าเข้าใกล้มันนะ" เสียงเหยีดๆดังขึ้นเมื่อฉันเดินผ่านจากรงนั้น

     "ทำไมอ่ะ" "อ่าว นายไม่รู็หรือไงยัยนั่นมันเป็นแวมไพร์นะ" เด

   คำพูดต่างๆนั้นฉันได้ยินมันเป็นประจำจนชินแล้วล่ะ มันก็จริงอย่างที่คนพวกนั้นพูดฉันไปลูกครึ่งแวมไพร์กับมนุษย์แต่ฉันก็พยายามไม่ดื่มเลือดหรืือไม่ทอันตรายให้แกใคร

    " นี่ๆๆ" "มีไรหรอ" ฉันถามอย่างงๆ

    " เธอ ไปกินข้าวกับฉันไหม" เธอคนนั้นพุดกับฉันด้วยสายตายิ้มแยม ว่าพลางเธอคนนั้นก็มากระวิบกับฉันแล้วพูดว่า "ฉันพนันกันเพื่อนไว้ ว่าถ้ามากินข้าวกับเธอได้ มันจะให้พันนึง"

    " ได้สิ " ฉันพูดก่อนที่จะยิ้มให้กับแผนการในใจ

    "ได้สิ แต่เธอต้องไปทางนู้นกับฉันก่อนนะ"

    "ได้เลย" ว่าแล้วฉันก็เดินไปทางพุ่มไม้ข้างโรงเรียน ก่อนที่จะจัดการตามแผนที่คิดเอาไว้

    "อ๊ากกๆๆๆ เธอทำอะไรฉันยัย ฮิราชิ "  ยัยนั่นร้องอย้่างโหยหวนแต่ในที่อย่างนี้คงไม่มีใครได้ยินหรอก

    "ขอบใจมากนะจร๊ "

  ฉันพูดพลางใช้พลังเวทย์ทำลายร่างที่แห้งกรั่งของยัยนั่น  อ๊ะ ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนิ ฉันชื่อฮิราบาชิ ฮายาอิหรือเรียกสั้นๆว่าฮิราชิก้ได้นะ ฉันเป็นพวดเลือดผสม ไม่ใช่พวกเลือดบริสุทธิ์ หรือพวกเลือดธรรมดา  ถึงแม้ว่าครึ่งของเลือดนั้นจะเป็นเลือดเป็ตระกลูสูงส่งก็ตาม หน้าที่ของเหล่าพวกเลลือดผสมก็คือกำจัดการแบ้งชนชั้นของเลือด หรือที่เรียก ง่ายๆ กำจัดพวกเลือดแท้ และเลือดธรรมดานั่นเอง 

    "ไปเรียนดีกว่า" ฉันพูดพลางเดินเข้าไปในคลาสของเลือดผสม

  หลังจากที่เรียนเสร็จแล้วฉนก็ไปหาเหยื่อรายต่อไป ระหว่างทางเดินกลับบ้านนั้น ก็พบคุ๋รักวัยกระเต๊าะกำลังเดินจู๋จี๋กันอย่างสบายอารมณ์ จากนั้นฉันจึงร่ายมนต์ ทำให้ไอติมของเธอ ตกลงบนเสื้อของเขา

       " นี่ เธอแกล้งฉันเหรอ"

       "อะไรๆ อย่ามาหาเรื่องฉันสิ นายนั่นแหละมาชนไอติมฉัน"

       " ไหงงี้อ่ะ เแง่งๆๆ !@#$%%^ "

  หลังจากรอเวลาให้สองคนนั้นทะเละกันแล้วแยกกันไปคนล่ะทาง แล้วค่อบจัดกานเหยื่อที่ละคนแผนอันแยบยลของฉันนั้นทำให้เป็นแนวหน้าๆที่ได้กำจัดพวกอื่นๆที่ไม่ใช่พวกเราได้เป็นอันดับต้นๆของรุ่น 

  " วิ๊งๆ ฉึก " เสียงของๆมีคมกระทบเข้าที่กลางอกของฉันมันปักลงจนเกือบทะลุ พร้อมกับเลือดที่ไหลลงมาเป็นสายโลหิตสีเขียว(เลือดของพวกผสมจะเป็นสีเขียว) พร้อมกับแสงจ้า ที่สว่างวาบเข้ากระทบนัยน์ตาของฉัน พร้อมแรงที่หมดไปของฉัน แต่ก็ยังพอมีความรู้สึกที่จะรับรู้ได้ว่า ร่างของฉันนั้นลอยไปยังที่ใดสักแห่งที่ๆไม่อาจรู้ได้ ก่อนฉันจะ หมดสติไป

      อ่านแล้วช่วยวิจารณ์ หน่อยนะคะ