ลิขิตรัก...ซาตาน

บ่ายเศษๆ เสียงโทรศัพท์ที่ร้านดังขึ้น ใยบัวรีบวิ่งไปรับทันที เพราะเธออยู่ไกล้โทรศัพท์ที่สุด แล้วอีกอย่างไม่อยากใช้เด็กในร้าน เพราะอะไรที่ทำเองได้เธอก็จะไปเรียกใช้เด็กที่ร้าน เพราะเหตุ นี้จึงทำเด็กลูกจ้างในร้าน รักเธอ
" สวัสดีค่ะ .....อ๋อ แม่ มีอะไรเหรอคะ " โทรศัพท์จากทางบ้าน โทรมา
" จะให้บัวกลับตอนนี้เหรอคะ มีอะไรรึเปล่าคะแม่ ดูแม่น้ำเสียงไม่ค่อยดีเลย "
" รีบกลับมาก่อนเถอะลูก มาคุยกันที่บ้าน "
" ค่ะแม่ งั้นบัวจะรีบกลับนะคะ "
ใยบัวรีบวางโทรศัพท์ แล้วหันกลับไปสั่งงานเด็กที่ร้าน แล้วจึงเตรียมตัวกลับบ้าน หญิงสาวนั่งคิดไปตลอดทางว่า เกิดอะไรขึ้นนะ แม่ถึงต้องโทรหาตนในเวลาเช่นนี้
เมื่อถึงบ้านเธอก็ต้องแปลงใจที่เห็นรถคู่กรณี จอดอยู่ที่บ้าน เธอยิ่งสงสัยหนักเข้าไปอีก หรือว่าเค้าคิดเปลี่ยนใจ มาเรียกร้องค่าเสียหายนะ แต่ทำไมต้องมาที่บ้านเค้ารู้จักบ้านเธอได้ยังไง แล้วเค้ามาทำอะไร เด็กสาวรีบเดินเข้าไปในบ้านทันที เพราะอยากรู้ว่าเรื่องที่แม่โทรตามมันคือเรื่องอะไร
 " แม่คะ บัวกลับมาแล้วค่ะ มีเรื่องอะไรเหรอคะแม่ " พลางสายตาก็ค่อยชำเลืองไปยังฝรั่งหัวทองที่นั่งอยู่ตรงข้ามกัน ไมค์ ยิ้มให้หญิงสาวเ็ล็กน้อย แต่หญิงสาวไม่ได้ยิ้มตอบ ส่วนไมค์ ก็แปลงใจเหมือนกัน ที่เจอใยบัวที่นี่และมากไปกว่านั้น ครอบครัวของใยบัวคือลูกหนี้ของพ่อเค้า แค่คิดก็สนุกแล้วพลางคิดแผนไม่ดีเอาไว้ในหัวว่าเค้าจะทำยังไงต่อไป เพราะ ครอบครัวของใยบัวในตอนนี้ก็เหมือนลูกไก่ในกำมือของเค้า
" บัว นั่งก่อนลูก คุณคนนี้ชื่อคุณไมค์เคิล จีน ฮาเปอร์ เค้าเป็นเจ้าของ บริษัทส่งออก ในเมือง แม่ว่าหนูคงจะรู้จักบริษัทเค้าดี เป็นบริษัทส่งออดที่ มีสาขาที่เชียงใหม่เป็นรายแรกไงจ๊ะลูก  "
หญิงสาวพยักหน้ารับ
"  บัวรู้จักเค้าแล้วหล่ะค่ะแม่ เมื่อเช้านี่เอง "
" รู้จักกันแล้วเหรอ รู้จักกันได้ไงลูก "
"เราขับรถชนกันหน่ะค่ะแม่ "
"คุณพระ แล้วเป็นอะไรกันมากรึเปล่า แล้วทำไม บัวไม่โทรบอกแม่เรื่องรถชน "
"บัวขอโทษค่ะแม่ แต่บัวเห็นว่ามันไม่หนักหนาอะไร อีกอย่างกลัวแม่คิดมากด้วยค่ะ "
" ว่า แต่ มีเรื่องอะไรเหรอคะ ถึงเรียกบัวมา " คุณมณี มีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัดเมื่อใยบัวถามสาเหตุที่เรียกตนมา
" บัว ลูกตั้งสติเอาไว้ให้ดีนะลูก เรื่องที่แม่จะบอกต่อไปนี้ คือเรื่องที่ร้ายแรงมากๆ แต่หนูต้องเข็มแข็งเอาไว้ คือว่าบ้านเรากำลังจะถูกยึด รวมถึงร้านเราด้วย วันนี้เจ้าของตัวจริง เค้า มาถวงของของเค้าคืนแล้ว " หญิงสาวหน้าชาเมื่มได้ยินเรื่องราวทั้งหมดจากแม่ ตอนนี้สมองเธอสับสนว่าเกิดอะไรขึ้น เธอถามแม่กลับไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
" มันเป็นไปได้ยังไงคะแม่ ว่าบ้านเราจะถูกยึด บัวงงไปหมดแล้ว มันเกิดอะไรขึ้นคะแม่ ช่วยอธิบายให้บัวเข้าใจ มากกว่านี้ด้วยเถอะค่ะ แม่  " ใยบัวมอง หน้า แม่และ แขกที่มาเยือน สลับกันไปมา ไมค์ยิ้มแบบ เธอจึงตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ลูกฟัง
"  คุณพ่อของหนู เอาที่ทั้งหมดกับ ร้านเครื่องดนตรีของเราไปจำนองกับธนาคาร  เพื่อเอาไปเล่นการพนัน แต่ตอนนั้นเราโชคร้าย พ่อเสียพนัน จนต้องขายทุกอย่างในบ้าน แม่ไม่รู้จะทำยังไง จึงไปขอความช่วยเหลือ จาก
คุณพ่อคุณแม่ของ คุณไมค์เค้า ตอนนั้น คุณพ่อกับ คุณแม่ของคุณไมค์ ช่วยซื้อที่ทั้งหมดกับร้านของเราเอาไว้  "
"เรื่อง นี้มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่คะแม่ ทำไม บัวไม่รู้เรื่องอะไรเลย แล้วแม่กับคุณแม่ของเค้า เกี่ยวพันกันยังไง หนูงงไปหมดแล้ว  " น้ำเสียงของใยบัวเริ่มสั่นเครือเหมือนกำลังจะร้องให้ 
" ตั้งแต่ ตอนที่หนูไปเรียนต่อที่เมืองนอกไงลูก แม่ไม่อยากบอกหนู เพราะกลัวหนูจะไม่สบายใจ หลังจากที่คุณพ่อของหนูเสียกระทันหันตอนนั้น พ่อแม่ของคุณไมค์ช่วยเหลือเรา โดยยังไม่ให้เราย้ายออกไป แต่เค้าให้โอกาศเรา ให้ฟื้นฟูกิจการเครื่องดนตรี เค้าให้เวลาให้เราใช้หนี่เค้า '' คุณมณี หยุดพูดซักครู จึงพูดต่อ
'' แต่เท่าที่ดู กิจการ ของเรา คงจะไม่รุ่งแล้ว เพราะไม่มีใครสนใจเครื่องดนตรีพวกนี้เค้า จึงขอ คืนทรัพย์สินทั้งหมด เื่พื่อที่เค้าจะได้ให้ลูกเค้าไปบริหารแทน '' เมื่อได้ยินเช่นนี้หญิงสาวหันควบไปทางชายหนุ่ม ที่นั่งฟังอยู่อย่างตั้งใจ เพราะเรื่องนี้เค้าก็เพิ่งจะมาได้ยินพร้อมๆกับใยบัวนี่แหล่ะ
" แต่แม่คะ แม่ก็รู้ว่า ร้านนั้นเป็นชีวิตจิตใจของบัว  บัวทิ้งร้านของพ่อไปไม่ได้  " หญิงสาวอดที่จะรู้สึกเสียใจไม่ได้ ที่ร้านที่เธอคิดมาตลอดว่า เป็นสิ่งที่พ่อกับแม่ปกป้องและหวงแหน จะถูกทำลายไปโดยน้ำมือของตัวเอง หญิงสาวกลั่นน้ำตาไว้ไม่อยู่อีกต่อไป ฝ่ายไมค์เองก็ตกใจ ที่เห็นหญิงสาวร้องให้ออกมาเช่นนั้น ทั้งๆที่วันนี้ดูเธอเข็มแข็งมากๆตอนที่ขับรถชนกัน 
" แล้วคุณ รู้เรื่องนี้มาก่อนรึยัง งั้นวันนี้ที่เราขับรถชนกัน คุณก็จงใจใช่ไม๊ พอชนเสร็จคุณถึงกวนประสาทชั้น รั้งชั้นอยู่กับคุณแล้วก็ตามชั้นไปที่ร้านที่จริงคุณรู้เรื่องทั้งหมดมาก่อนแล้วใช่ไม๊ คุณแค่อยากดูว่าลูกหนี้ของคุณหน้าตายังไงใช่ไม๊  " ชายหนุ่มรีบยกมือโบกไปมาว่า ตัวเค้าเองก็ไม่รู้เรื่อง เค้าแค่ทำตามคำสั่งของพ่อกับแม่เท่านั้นเอง เค้าก็เพิ่งรู้เรื่องทั้งหมดวันนี้นี่เอง 
" จริงๆๆลูก คุณเค้าไม่รู้เรื่องอะไรเลย เค้ามาตามคำสั่งของพ่อเค้าจริงๆ " คุณมณีรีบออกรับแทน เพราะกลัวว่าลูกสาวคนเดียวของเค้าเข้าใจผิดไปกันใหญ่ 
" แล้วเรา จะไปอยู่ที่ไหนกันคะ แม่ ถ้าทุกอย่างโดนยืดไปหดแล้วเราจะไปอยู่ที่ไหน " เธอถามออกไปอย่างเป็นกังวล ไมค์เห็นแบบนี้แล้วจึงยกมือ ขอพูดบ้าง
" คือ ผมขอพูดอะไร ซักอย่างได้ไม๊ครับ คือว่าคุณพ่อของผมท่านบอกว่ายังจะไม่ให้พวกคุณย้ายออกไปตอนนี้หรอกครับ คุณพ่อจะให้เวลาคุณน้า 1เดือน เพื่อที่จะหาที่อยู่ใหม่หน่ะครับ" ไมค์รู้สึกลำบากใจกับสิ่งที่ตนเองพุดออกไป แต่เค้าจำเป็นต้องพูด เพราะสถานการณ์เริ่มตึงเครียด
" จะช้าจะเร็วพวกเราก็ต้องได้ย้ายออกไปอยู่ดี แต่ก็ต้องขอบคุณนะคะ ที่ยังอุตสาห์เมตตา " หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะค้อนกลับ ไมค์ รู้สึกแย่ขึ้นมาทันที ทั้งๆที่เค้าคิดว่า คำพูดที่เค้าพูดออกไปน่าจะทำให้เธอคลายความกังวลไปได้บ้าง 
" ถ้างั้นผมขอตัวกลับก่อนก็แล้วกันนะครับ ธุระที่พ่อฝากมาผมก็ได้ทำแล้ว ผมขอตัวแล้วกันครับ " ไมค์รีบขอตัวกลับก่อนทันที เพราะกลัวว่าสถานการณ์จะตึงเครียดมากไปกว่านี้ เพื่อว่า แม่ลูกคู่นี้เค้าจะได้ คุยกันว่าจะทำยังไงต่อไป
" คุณไมค์ น้าต้องขอบคุณมากนะคะ ที่อุตสาห์มาบอก ป้าต้องขอโทษจริงๆที่ลูกสาวป้า พูดไม่เพราะกับคุณป้าต้อง ขอโทษจริง "
" ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยครับคุณน้า ทำใจให้สบายเถอะครับ ถ้ามีอะไรให้ช่วย บอกผมได้ครับ ผมยินดีช่วยเต็มที่ "
"อย่าเลยค่ะคุณ พวกคุณช่วยน้ามามากพอแล้วค่ะ "
" อย่าพูดอย่างนั้นเลยครับคุณน้า . "
" ผมคงต้องกลับจริงๆแล้วครับคุณน้า สวัสดีครับ " ไมค์พูดสวัสดีพร้อมกับยกมือใหว้ สายตาจ้องไปที่ใยบัวซึ่งตอนนี้นั่งหันหน้าไปทางอื่น เธอสะอื่นให้อยู่เงียบๆ ชายหนุ่มอดสงสารไม่ได้ เรื่องนี้คงจะช๊อคสำหรับเธอ และปัญหาในครั้งนี้คงเป็นปัญหาใหญ่ที่เธอคงยากจะแก้ไขอย่างแน่นอน ชายหนุ่มอดกังวลไปกับแม่ลูกคู่นี้ไม่ได้จริงๆ หญิงสาวที่เค้าเจอเมื่อตอนเช้ากับตอนนี้ ช่างต่างกันลิบลับ จากหญิงสาวที่ดูร่าเริงสุขุม และสุภาพ ตอนนี้นี้กลับดุเศร้าหมอง ดวงตาสวยๆคู่นั้น ตอนนี้มีเพียงหยดหยาดน้ำตาที่ไหลเ่อ่อออกมาด้วยความทุกข์ใจ แล้วเค้าจะช่วเธอได้ยังไงนะ 
                  *****************************************