ลิขิตรัก...ซาตาน

        สายลมและแสงแดดในยามเช้า ปลุกใยบัวให้ตื่นนอน เด็กสาวขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มหนาๆ ฤดูหนาวช่างมาถึงเร็วเหลือเกิน แสงแดดในยามเช้าช่างอบอุ่มซะยิ่งกระไร เธออดใจที่จะลุกจากที่นอนเพื่อรับแสงแดดอ่อนๆในยามเช้าแทบไม่ได้ ตัวบ้านที่ถูกสร้างขึ้นสไตล์รีสอร์ท บนเนื้อที่เกือบ 200 ไร่  เด็กสาวเปิดประตูตรงระเบียงห้อง เพื่อออกไปสูดอากาศบริสุทธิข้างนอกห้อง ห้องนอนของใยบัวถูกออกแบบให้หันหน้า รับแสงแดดในยามเช้า ทัศนียภาพภายนอกนี้ช่างสวยงามเสียจริงๆ ละอองหมองบางๆๆที่ถูกแสงอ่อนๆๆจากดวงอาทิตย์เข้ามากระทบ ช่างสวยงามราวกับอยู่บนสวรรค์ ธารน้ำที่ไหลมารวมกันเป็นทะเลสาบเล็กๆ ทำให้รู้สึกสดชื่น ต้นไม่้ใบหญ้าที่เขียวขจี มีน้ำค้างเกาะอยู่ บรรยาการในยามเช้านี่มันช่างสวยงามจริงๆๆ
 " ใยบัว ตื่นรึยังลูก " เสียงที่คุ้นเคย เสียงที่คอยปลุกให้เธอตื่นนอนตอนเช้า ตั้งแต่เล็กจนโต 
 ''  ค่ะแม่ หนูตื่นแล้วค่ะ เดียวจะลงไปนะคะ  '' เด็กสาวรีบกุลีกุจอ เข้าห้องน้ำทำกิจธุระส่วนตัว แล้วจึงรีบลงไปข้างล่าง เธอสวมชุดผ้าพื้นเมืองประยุกต์ที่เธอชอบใส่เพราะเธอคิดว่า ผ้าพวกนี้บ่งบอกถึงความเป็นเด็กสาวล้านนาไ้ด้ดีกว่าผ้าสมัยใหม่ เสื้อ ผ้าป่าน แขนสั้น สีขาวปักดอกไม้เล็กๆตรงชายเสื้อ เข้ารูป ช่างเหมาะกับกระโปรงผ้าฝ้ายยาวกรอมพื้นนี่เสียยิ่งกระไร ผมดกดำยาวสรวย ตอนนี้ถูกเกล้าม้วนขึ้นสูง เผยให้เห็นคอขาวระหงของเธอ เธอสวมสร้อยมีจี้ประจำตระกูล วิโรจน์ฤทธิกุล ซึ่งเป็นตระกุลเก่าแก่ บรรพบุรุษของเธอเป็นช่างทำเครื่องดนตรีโบราณ ซึ่งเป็นตระกูลที่ทำเครื่องดนตรีส่งเข้าวังในสมัยก่อน แต่ตอนนี้ ด้วยยุกสมัยที่เปลี่ยนไป เด็กวัยรุ่นไม่เล่นเครื่องดนตรีพวกนี้้เสียแล้ว ทำให้ยากที่จะอนุรักษ์ไว้
           หน้าที่หลักของเธอในแต่ละวันคือ เฝ้าร้านขายเครื่องดนตรีพื้นเมืองในตัวเมืองเชียงใหม่ เป็นร้านเครื่องดนตรีโบราณและเก่าแก่ เพียงร้านเดียว ที่อยู่ในย่านเศรษฐกิจ ใจกลางเมือง ไม่่มีใครไม่รู้จักร้านเธอ 
       สายมากแล้ว เธอต้องรีบไปเปิดร้าน รถมินิคูเปอร์ รุ่นเก่าคันเก่งที่เธอชอบคับ ถูกสตาร์เครื่อง เตรียมไปดูแลร้าน  ระยะทางจากบ้านถึงร้านประมาณ 20  กิโลเมตร วันนี้สายจริงๆ เธอต้องขับรถเร็วกว่าปกติ อีกแค่ 2 กิโลก็จะถึงร้านแล้วเธอรีบเร่งเครื่องยนต์ให้เร็วขึ้นกว่าเดิม แต่แล้วเหตุการไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อรถของเธอดันเฉี่ยวชนกับรถอีกคัน รถสปอร์คันงามอีกคันมีรอยบุเล็กน้อยตรงกระโปรงหน้า รถของเธอก็เช่นกัน ผู้ชายในรถเดินลงมาอย่างหัวเสีย เดินมาเคาะที่กระจกรถของใยบัว ใยบัว เมื่อตั้งสติได้แล้วจึงรีบเปิดประตูรถออกมา 
" นี่คุณขับรถยังไง ...." ไมค์ พูดภาษาอังกฤษเร็วปรือ ออกไปแต่ะ ยังไม่ทันพูดจบ ก็ต้องสะดุด กับภาพหญิงสาวตรงหน้า ถึงแม้ว่าหน้าตาจะยังดูตกใจอยู่แต่ความสวยงามบนใบหน้าก็ทำให้เค้าตกตะลึงไปชั่วขณะหนึ่ง
" ขอโทษจริงๆๆนะคะ คุณเป็นอะไรมากรึเปล่าคะ ....คุณคะ " หญิงสาวตอบเป็นภาษาอังกฤษกลับไปเช่นกัน แต่ดูเหมือน เค้าจะยังตกตะลึงอยู่ กับภาพตรงหน้า แต่เมื่อรู้สึกตัวแล้ว จึงตอบกลับไป อย่างมีอารมณ์โกรธเหมือนเดิม เพราะ (กลัวเสียฟอร์ม) 
" ผมไม่เป็นไร แต่รถผมนี่สิ กระโปรงรถยุบไปหมดแล้ว คุณจะชดใช้ยังไง " ยังคงสนทนากันเป็นภาษาอังกฤษ
" คือว่า ขอโทษอีกครั้งหนึ่งนะคะ คือฉันรีบไปหน่อยหน่ะค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ" พูดพลางยกมือใหว้แบบไทย 
."  เอาเป็นว่า ดิฉันจะชดใช้ให้นะคะ แต่ตอนนี้รีบมากๆเลย เอาเป็น่ว่า คุณรับนามบัตรนี้ไปนะคะ ถ้าอยากเรียกร้องค่าเสียหายเท่าไหร่คุณก็ไปที่ร้านได้เลยค่ะ " ใยบัวพูดพลางยื่นนามบัตรให้ ชายหนุ่มรับไปอย่าง งง เพราะเค้าคิดว่า หญิงสาว น่าจะพูดกับเค้าแรงกว่านี้ แต่กลับกันกลับเป็นเค้าที่ดุเธอซะยกใหญ่ทั้งๆๆที่อุบัติเหตุในครั้งนี้มันกำกึ่ง ไม่รู้ว่าใครผิดใครถูกกันแน่
" โอเค นะคะ งั้นฉันขอตัวก่อนค่ะ " 
"  ไม่ได้ คุณต้องชดใช้ค่าเีสียหายให้ผมก่อน " ไมค์กี้พยายามที่จะดึงรั้งให้หญิงสาวอยู่ด้วย เพราะหลงรักเธอตั้งแต่แรกพบ แต่ดูเหมือน หยิงสาวจะไม่รู้สึกอะไรกับเค้า ไม่ตกตะลึงในความหล่อและหน้าตาดีของเค้าเลยซักนิด เธอยังคงมีสีหน้าที่เรียบเฉย อาจจะเป็นเพราะเธอคิดว่า ฝรั่งในเชียงใหม่เยอะมากเกินไป จนรู้สึกเฉยๆไปเสียแล้ว 
" แล้วคุณต้องการอะไรคะ " หยิงสาวเริ่มมีอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้นมาทันที เพราะเธอคิดว่า ฝรั่งคนนี้กวนประสาทเธอ...
" เงิน ค่าเสียหายไง ขอเป็นเงินสดนะ " ชายหนุ่มยังพูดกวนประสาท และยังรั้งตัวเธอต่อไป
" นี่คุณ กวนประสาท ชั้นอยู่ใช่ไม๊ ชั้นบอกคุณแล้วไงว่าชั้นรีบ ชั้นไม่ได้หนี ชั้นยินดีชดใช้ค่าเสียหายให้คุณนะ " หญิงสาวพูดออกไปยาวเป็นชุด ชายหนุ่มยิ้มอย่างภูมิใจที่ยั่วให้ใยบัวให้โกรธได้ และคิดว่าผู้หญิงคนนี้ พูดภาษาอังกฤษเก่งมากเลยทีเดียว
" งั้นผมจะขับรถตามคุณไปที่ร้าน กันคุณ โกหกผม " เค้าพูดและกวนประสาทต่อไป
หญิงสาวรู้สึกเสียหน้า ที่ชายหนุ่มพูดดูถูกเธอ เธอจึงตอบไปแบบเลี่ยงๆไปเพื่อไม่ให้เกิดปัญหา 
" งั้นคุณก็ขับรถตามชั้นมาแล้วกัน " หญิงสาวพูดพลางเดินไปที่รถตัวเอง 
สักพัก ก็ถึงร้าน นุ่ม เด็กที่ร้านวิ่งออกมาต้อนรับ ถามว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมวันนี้ คุณบัวถึงมาช้า
"  รถเฉี่ยวชนกันนิดหน่อยหน่ะ นุ่ม  "
" รถชนเหรอคะ ตายแล้ว แล้วคุณบัวเป็นอะไรบ้างคะ เจ็บตรงไหนไม๊ "
" บัวไม่เป็นไรหรอกนุ่ม ยังไม่ตาย " ใยบัวอดขำไม่ได้กับท่าทางของนุ่ม 
"  แล้วผู้ชายคนนั้น เป็นใครคะ " นุ่มชี้ไปที่ ไมค์ ซึ่งเดินตามใยบัวมา
" นั้นสินะ บัวลืมเค้าไปเลย ทั้งๆๆที่เิ่พิ่งเฉี่ยวชนกันเมื่อตะกี้นี่เอง เค้ามาเอาค่าเสียหายหน่ะ
คนนี้แหล่ะคู่กรณี ของบัว "
" คุณไมค์ ใช่ไม๊คะ " เด็กนุ่มร้องทักไป ไมค์ยิ้มให้ "
" อะไร รู้จักกันด้วยเหรอ  นุ่ม " เด็กนุ่ม พยักหน้างึกๆๆๆๆ " 
"  คุณไมค์กี้ เป็นลูกของเศรษฐีมะกัน ที่แม่ของนุ่มไปเป็นแม่บ้านอยู่อะค่ะ บ้านคุณไมค์ก็อยู่ในเชียงใหม่นี่แหล่ะค่ะคุณบัว "
 " อ๋อ โอเค งั้น คุณเชิญตามชั้นมาข้างในนะคะ เดียวชั้นจะชดใช้ค่าเสียหายให้ " 
" คุณ บัวพูดภาษาอังกฤษทำไมคะ คุณไมค์พูดภาษาไทยได้ค่ะ ชัดมากๆด้วยนะคะ " นุ่มหัวเราะคิกๆๆ
" นี่คุณ " เมื่อได้ยินดังนั้น หญิงสาวรีบหันไปเอาเรื่องชายหนุ่มทันที
" อะๆๆอย่าเพิ่งมองผมแบบนั้น ตอนนั้นผมตกใจ ก็เลยเผลอหลุด ภาษาบ้านผมขึ้นมาอะครับ โทษที แต่คุณพูดอังกฤษเก่งนะ จนผมทึ่งเลยงะ "
" คุณไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย รีบเข้ามาเอาเงินแล้วก้ไปซะ ชั้นเสียเวลากับคุณมามากพอแล้ว " หญิงสาวออกปากไล่เพราะ เสียเวลากับคนนี้มานานมากแล้ว จึงบอกออกไปแบบโกรธๆๆ เห็นทีท่าชายนุ่มไม่ขยับเขยื่อนหญิงสาวจึงเดินหายเข้าไปในร้าน โดยมี นุ่มวิ่งตามไปติด ๆๆพร้อมทั้งยิ้มให้ไมค์แบบจืดๆ ในใจคิดว่า  2 คนนี้ช่างเหมาะกันจริงๆ ซักพักใยบัวก็ออกมาพร้อมกับเงินปึกหนึ่ง 
" ชั้นมีเงินสดในร้านแค่ หมื่นเดียว คุณเอาไปก่อนแล้วกัน ถ้าไม่พอยังไง ก็โทรมาบอกแล้วกัน ชั้นจะเตรียมเงินสดไว้ให้ รถสปอร์ทคุณมันคงจะแพงหน้าดู ถึงต้องตามมาเอาเงินไปโมสีใหม่  " หญิงสาวพูดแบบโกรธๆพลางยื่นเงินให้ชายหนุ่ม ไมค์ยังคงกวนประสาทต่อไป ไม่ยอมรับเงิน เพราะเค้ามีแผนที่ดีกว่านั้น
" อะไร จะเอาเงินไม่ใช่เหรอ  ก็เอาไปสิคะ ทำไมคุณไม่รับหล่ะ มันจะได้จบๆกันไปซะที  "
"  ผมยังไม่อยากได้เงินหรอก ผมแค่ล้อคุณเล่น ผมแค่อยากจะลองใจดูว่าคุณจะเป็นคนแบบไหน "
" เพื่ออะไรคะ " หญิงสาวถามไปด้วยความสงสัย
" เอาเ็ป็นว่าผมแค่อยากลองใจคุณ ท่านั้นเอง ก็แล้วกัน "
" นี่คุณจะกวนประสาท ชั้นไปถึงไหนเนี้ย เราเพิ่งรู้จักกันวันนี้เองนะ ขับรถชนกันด้วย " หญิงสาวยังคงไม่เข้าใจในสิ่งที่ไมค์กำลังทำต่อไป 
" ผมกลับหล่ะ ขอโทษที่กวนประสาทคุณ "  ชายหนุ่มเดินจากไปพร้อมกับทิ้งข้อสงสัยไว้ให้หยิงสาวคิดต่อไป
วันนี้ทั้งวัน หญิงสาว นั่งคิดเรื่องฝรั่งคนนั้น จนไม่เป็นอันทำงาน ส่วนไมค์ ขับรถไปที่บริษัท ของเค้าอย่างสบายใจ บริาษัทสาขาของเค้าในเชียงใหม่เป็นบริษัทสาขาเล็กๆขนาด 6 คูหา มี 3 ชั้น ถูกดัดแปลงให้เป็นอาคารสำนักงาน ซึ่ง จุพนักงานประมาณ 30 คนได้
" อะไรนะครับพ่อ งานใหญ่เหรอ งานอะไรฮะ  " ไมค์ได้รับโทรศัพท์จากพ่อของเค้า บอกว่ามีงานช้างให้เค้าทำ และพอดีที่เค้าอยู่เชียงใหม่พอดี จึงฝากให้เค้าทำงานแทน
                                            ***********************