ลิขิตรัก...ซาตาน

        สายลมและแสงแดดในยามเช้า ปลุกใยบัวให้ตื่นนอน เด็กสาวขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มหนาๆ ฤดูหนาวช่างมาถึงเร็วเหลือเกิน แสงแดดในยามเช้าช่างอบอุ่มซะยิ่งกระไร เธออดใจที่จะลุกจากที่นอนเพื่อรับแสงแดดอ่อนๆในยามเช้าแทบไม่ได้ ตัวบ้านที่ถูกสร้างขึ้นสไตล์รีสอร์ท บนเนื้อที่เกือบ 200 ไร่  เด็กสาวเปิดประตูตรงระเบียงห้อง เพื่อออกไปสูดอากาศบริสุทธิข้างนอกห้อง ห้องนอนของใยบัวถูกออกแบบให้หันหน้า รับแสงแดดในยามเช้า ทัศนียภาพภายนอกนี้ช่างสวยงามเสียจริงๆ ละอองหมองบางๆๆที่ถูกแสงอ่อนๆๆจากดวงอาทิตย์เข้ามากระทบ ช่างสวยงามราวกับอยู่บนสวรรค์ ธารน้ำที่ไหลมารวมกันเป็นทะเลสาบเล็กๆ ทำให้รู้สึกสดชื่น ต้นไม่้ใบหญ้าที่เขียวขจี มีน้ำค้างเกาะอยู่ บรรยาการในยามเช้านี่มันช่างสวยงามจริงๆๆ
 " ใยบัว ตื่นรึยังลูก " เสียงที่คุ้นเคย เสียงที่คอยปลุกให้เธอตื่นนอนตอนเช้า ตั้งแต่เล็กจนโต 
 ''  ค่ะแม่ หนูตื่นแล้วค่ะ เดียวจะลงไปนะคะ  '' เด็กสาวรีบกุลีกุจอ เข้าห้องน้ำทำกิจธุระส่วนตัว แล้วจึงรีบลงไปข้างล่าง เธอสวมชุดผ้าพื้นเมืองประยุกต์ที่เธอชอบใส่เพราะเธอคิดว่า ผ้าพวกนี้บ่งบอกถึงความเป็นเด็กสาวล้านนาไ้ด้ดีกว่าผ้าสมัยใหม่ เสื้อผ้าป่าน แขนสั้น สีขาวปักดอกไม้เล็กๆตรงชายเสื้อ เข้ารูป ช่างเหมาะกับกระโปรงผ้าฝ้ายยาวกรอมพื้นนี่เสียยิ่งกระไร ผมดกดำยาวสรวย ตอนนี้ถูกเกล้าม้วนขึ้นสูง เผยให้เห็นคอขาวระหงของเธอ เธอสวมสร้อยมีจี้ประจำตระกูล วิโรจน์ฤทธิกุล ซึ่งเป็นตระกุลเก่าแก่ บรรพบุรุษของเธอเป็นช่างทำเครื่องดนตรีโบราณ ซึ่งเป็นตระกูลที่ทำเครื่องดนตรีส่งเข้าวังในสมัยก่อน แต่ตอนนี้ ด้วยยุกสมัยที่เปลี่ยนไป เด็กวัยรุ่นไม่เล่นเครื่องดนตรีพวกนี้้เสียแล้ว ทำให้ยากที่จะอนุรักษ์ไว้
           หน้าที่หลักของเธอในแต่ละวันคือ เฝ้าร้านขายเครื่องดนตรีพื้นเมืองในตัวเมืองเชียงใหม่ เป็นร้านเครื่องดนตรีโบราณและเก่าแก่ เพียงร้านเดียว ที่อยู่ในย่านเศรษฐกิจ ใจกลางเมือง ไม่่มีใครไม่รู้จักร้านเธอ 
       สายมากแล้ว เธอต้องรีบเปิดร้าน