My love ภารกิจ(รัก)ลับจับนายให้อยู่หมัด
yuri
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความนายคนนั้นผมสีดำ จมูกโ่ด่งเป็นสัน ริมฝีปากสีแดงฉ่ำธรรมชาติ ตาสีดำสนิทที่แฝงความน่ากลัวและรอยยิ้มชั่วร้ายที่คุ้นเคย
ยะ...อย่าบอกนะว่ามือหนึ่งที่ว่าน่ะคือไอ้หมอนี่!! (OoO)
นี่มันอะไรกันฟะ ใครก็ได้บอกที่ว่าไอ้หล่อวายร้ายนี่ไม่ไ้ด้เป็นมือหนึ่งของเซนต์เบอร์นาร์ด
ไอ้หน้าหล่อที่ชื่อโทโมะ ลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงมาทางฉัน
"นะ...นายจะทำอะไรน่ะ" ฉันพยายามขยับหนีไอ้เจ้าวายร้ายที่คืบคานเข้ามาใกล้ทุกทีๆ >.<
ตึกตัก ตึกตัก กลิ่นน้ำหอมอ่อนของชายร่างสูงทำให้ใจฉันเ้ต้นแรงมากขึ้น
มือใหญ่เอื่อมมาสัมผัสเส้นผมของฉันอย่างแผ่วเบา ก่อนจะมาแบตรงหน้า
กระดึ๊บ กระดึ๊บ
(o.o) หน้าฉันตอนแรก
(OoO) ต่อมาและก็...
"กรี๊ดดดดดดดดดด" แงๆ เจ้าหนอนชีเมโจไ๊ต๊ คลานกระดึ๊บตรงหน้าฉัน
โอ๊ววว ไม่ช้านกลัวหนอน
"เธอนี่ซกมกจนหนอนขึ้นเลย -_-" โทโมะพูด ไอ่บ้าเอ๊ยฉันไม่ได้เลี้ยงหนอนไว้บนหัวนะเฟ้ย
"เอามันออกไป T^T" ฉันกำบางอย่างแน่นเพราะความกลัว
"ว่าไงนะ อยากเห็นใกล้ๆ" ไอ้บ้านั่นยื่นหนอนมา
"ทำไมทำหน้าอย่างนั้นเธอชอบหนอนไม่ใช่รึไง เห็นกำหนอนของไอ้หมูตอนซะแน่นเชียว"
=O=กำหนอนอะไรว่ะไอ้นี่หนิ
แ่ต่เมื่อฉันก้มหน้าลงไปดูก็ถึงบางอ้อ O_o
ไม่น๊าๆๆๆๆๆ มือที่แสนบริสุทธิ์ของฉันกำลังกำตือโป๊ยก่ายของไอ้หมูนี่อยู่
อี๋ๆๆๆๆ น่าขยะแขยงที่สุด
"เทอคงจะพิศวาสไอ้หมอนี่มากไม่ยอมขยับไปไหนเลย" ฉันรีบเด้งตัวออกมาทันที
"ไอ้หมูที่ทำบุญมาน้อยเนอะโดนเธอใช้ก้นกระแทกแล้วยังโดนบีบหนอนน้อยจนหน้าเขียวอีก"
ไอ้หน้าหล่อผุ้หน้ารักพูดขึ้น
กิ๊งก่องๆๆๆๆ!!
เสียงออดโรงเรียนฉันดังขึ้น
"ฉันต้องไปแล้ว"
"ตามสบาย" ไอ้วายร้ายนั้นไม่คิดจะรั้ง แต่เมิ่อฉันออกแรงก้าวขาเหมือนมีอะไรรั้งจนฉันเดินต่อไปไม่ได้
เฮ๊ย ใครเอาเชือกมาผูกขาช้านนนน
ฉันหันกลับไปมองหน้านายโมะ แ่ต่นายโมะกลับยิ้มได้กวนประสาทที่สุดกลับมาให้
"คิดจะทำไรของนาย -O-"
''ไอ้พวกนั้นมันคงไม่อยากใครเทอทิ้งมันไปอะ" นายโทโมะพยักเพยินไปทางกลุ่มผูชายที่ถูกมัดรวมกันอยุ่
ร้ายกจาที่สุด พวกนายนี่อัดคนจนร่วงแล้วจันมามัดรวมกันเป็นก้อนใหญ่ๆแล้วมักิดกับขาฉันอีกที
"แกะเชือกออกเดี๋ยวนี้เลยนะ"
"เขื่่อนนายอยากให้ฉันแกะเชือกออกให้ยัยนี่มั๊ย" อ๋อที่แท้นายน่ารักนี่ก็ชื่อเขื่อน
"ไม่อะ ฉันชอบเห้นผุ้หญิงถูกมัด" อะ..ไอ้หมอนี่วายร้ายทั้งกลุ่ม
"แล้วนายล่ะป็อบปี้" นายหน้าตาเย็นชาแต่หล่อนั้นชื่อป็อบปี้สินะ
นายป็อบปี้ตอบกลับด้วยสายตาเย้นชา
"ตามใจแก ไม่เกี่ยวกับฉัน"
"แย่หน่อยนะ ไม่มีใครเขาอยากปล่อยเทอเลย" นายวายร้ายโทโมะพูดขึ้นแล้วเดินออกไปกับนายจอมเย๊นชาป็อบปี้
"ยัยก้นพิฆาตอย่าไปจับหนอนของไอ้เจ้าพวกนั้นเล่นอีกล่ะ" นายเขื่อนพูดไว้แล้วเดินไป
"ไอ้บ้า!! ฉันไม่ได้โรคจิตนะ"
คอยดูนะ! ถ้าฉัันหลุดออกไปได้มื่อไหร่
ฉัน...ฉัน...ฉันจะกลับบ้านไปฟ้องแม่แงๆๆๆพวกนายรังแกฉันไอ้พวกเทพบุตรซาน ToT...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
