My love ภารกิจ(รัก)ลับจับนายให้อยู่หมัด

--เช้ารุ่งขึ้น--
    ฉันแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่ตีสี่เพราะฟางโทรมาปลุกให้ทำข้าวกล่องสื่อรักบ้าอะไรนั้นเมื่อคืนฉันนอนตีลังกาตั้งสิบตลบเพื่ออ่านหนังสือ้าบอนั้นจนเกิดปิ๊งไอเดียสุดบรรเจิดขึ้นเพื่อแก้แค้วไอ้วายร้ายโดยเฉพาะ
มีคนเคยพูดว่าความรักช่างหอมหวาน.....
แต่ฉันว่าการแก้แค้นนั้นหอมหวานยิ่งกว่า...
นายโทโมะที่รักเอ๋ย... ฉันอยากจะเห็นหน้านายตอนได้ลิ้มลองรสชาติข้าวกล่องสูตรพิศดารของฉันซะจริงๆ  ((TOT))
 
 
--พักกลางวัน--
เฟร์กะฟางพาฉันมาหยุดอยู่ที่หน้ากำแพงกั้นระหว่างโรงเรียนฉันกัโรงเรียนเซนต์เบอร์นาร์ด
ฉันไม่อยากจะกระโดดข้ามมันไปเลย  
"ทำไมทำหน้าอย่างนั้นอะ" ฟางถาม
"ก็ลองมาเป็นฉันที่ต้องปีนข้ามกำแพงโคตรสูงนี่ดูสิ T^T"
"โดดข้ามกำแพง-_-? จะโดดข้ามกำแพงทำไมอะ"
"ถ้าไม่โดดข้ามกำแพงจะให้แันมุดินข้ามไปเซนต์เบอร์นาร์ดรึไงล่ะ"  ฉันไม่ใช้ขอมดำดินนะยะ
"ฟางไม่ได้ให้แก้วมุดดินซะหน่อย แค่ลอดใต้กำแพงนี่ไม่เห็นจะยากเลย"
ฟางเดินไปแล้วแหวกพุ่มไม้แถวๆนั้นออก
"O[]O" ฉันมองช่องที่กำแพงด้วยความช็อค
"นี่ทำๆมทำหน้าแบบนั้นยะใครๆก็รู้ว่ามีทางผ่านอยู่ตรงนี้ฟางยังไม่เห็นใครโง่ปีนข้ามกำแพงซักคน"
ยัยโง่ที่เทอพูดถึงก็ยืนหัวโด่อยู่นี่ไงเล้า  TToTT
จากนั้นฟางก็ให้ฉันรอดไปโดยที่บอกว่าตัวเองจะดุูต้นทางให้หนีเอาตัวรอดทุกทีสินะทั้งยัยเฟร์ทั้งยัยฟางเลย
ว่าแต่ไอ้หมอนั้นมุดหัวอยู่ไหนน๊าทางนู่นก็ไม่มีทางนี้ก็ไม่เจอ
อ๊ะจริงสินะเค้าว่ากันว่าให้มองลอดใต้หว่างขาแล้วจะเจอนี่นา(เอ่อ....พระเอกของเราไม่ใช้ผีนะคะ)
ทำดูดีกว่าทันใดนั้นเอง!!!
"กะ กรี๊ดดดดดดดด ผะ...ผีหลอก OoO"
"ไหนผีผีอยู่ไหนOoO"
แง๊  อย่ามาหลอกกันเลยไปสู่ที่ชอบที่ชอบเถอะน๊าาา...ฉันฉันจะทำบุญไปใ้ห้"
ว๊ากกกกก...อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยไปหลอกยัยก้นพิฆานู้น
เอ๋!!??เสียงนี้มันคุ้นๆแฮะ >_O
"ฮะ..เฮ้ยนายยยยยย..."
"ยัยก้นผีมันไปยัง"
55+ สงสัยนายเขื่อนจะกลัวผีมากแฮะ อย่างนี้ต้องแกล้งซะน่อยแล้วหึๆ
"ยัยกันมัน ไปรึยังรีบไล้มันไปเข้า"
"ยัง  มันยังไม่ไปเลยอ๊ากกกกกกมันจะกินหัวนายแล้ว"
"อ๊ากกกกกกกก ยัยก้นรีบไล้มันไปเร็วๆเข้า"
เอ่อ...ผีนะไม่ใช่หมาจะได้เอาไม้ไล่ตีได้อะ =o=
"นะโม  พุดโธ สังโฆ สังคัง  กะละมังตีหัวไปสู่ที่ชอบที่ชอบเถอะนะอย่ามาหลอกมาหลอนเขื่อนเลย"
"5555+ ท่านายกลัวผีนี่ตลกดีนะ ^o^"
"ยัยก้นนี่เทอหลอกฉันหรอ=O="
"ฉันไม่ได้หรอกนายนะ นายบตากหากอยู่ดีๆก็โผล่มาตกใจหมดเลยนึกว่าผี"
"นี่เทอแยกคนกะผีไม่ออกหรอฟะ"
"เอาเป็นว่าขอโทษๆ พแใจยัง"
"นี่ถ้าฉันไม่รู้สึกถูกชะตากับเทอนะฉันจับเทอมัดขาห้อยบนต้นไม่แล้ว"
"ว่าแต่เทอถืออะไรมาด้วยอะ อย่าบอกนะว่าเทอทำข้าวกล่องให้ไอ้โทโมะน่าอิจฉามันชะมัดมีแฟนทำข้าวกล่องมาให้ด้วย
"ฉันไม่ใช่แฟนเขานะ"
"แล้วเทออยากเป็นแฟนกับไอ้โมะรึเปล่าล่ะ"
"แหวะ ใครจะอยากเอ๊ยอยากสิอยากมากๆเลย"
"แน่ใจนะว่าอยากน่ะ"
"แน่สิแน่มากๆ"
"งั้นก็ดี  ถ้าเทอชอบมันจริงๆแต่..."
"..."
"ถ้าเทออยากได้ตำแหน่งสตรีหมายเลขหนึ่งเท่านั้นเทอ-ตาย-แน่"
เขื่อนพูดเสียงเยือกเย็นแววาไม่ฉายแววขี้เล่นเหมือนทุกที
"แต่เอาเหอะ  ฉันไม่เชื่อว่าเทอไม่ใช่เป็นผู้หญิงแบบนั้นไปหาไอ้โมะกันเถอะ"
ให้ตายสิ ขอโทษนะที่ฉันดันเป็นผู้หญิงแบบนั้นนะเขื่อน
จากนั้นเขื่อนก็พาฉันไปหาไอ้วายร้ายโทโมะ