บทเพลงชองฉันกับเธอ
7.4
12) คำว่าผีมันมีจริงๆนะะะะะะะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเคนตะ-นั้นไงผมเห็นอีกแล้ว
โทโมะ/แก้ว-กริ๊ดดดดดดดด
อยู่แก้วก้โทโมะก็เห็น เงาที่อยู่ในครัวเดินไปแล้วก้เดินมา
แก้ว-ทะทะทะ..โทโมะ นะนะ..นายเห้นไหม
โทโมะ-อะอะอืม ธะธะเธอละ
แก้ว-อืม
ทั้งคู่ต่างกอดกัน ไม่สนใจว่าเคนตะก็ยื่นอยู่ข้างๆ อยู่มีมือปริศนามาจับเคนตะไว้!!!
เคนตะ-กริ๊ดดดดด ผีผีผีผีผีผีผีผีผีผี!!!!!!!
แก้ว/โทโมะ-กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
แก้วกะโทโมะรีบวิ่งไปข้างบนชั้นสอง ทิ้งเคนตะไว้ข้างล่าง
เคนตะ-พี่แก้ว พี่โทโฒะช่วยด้วยฮะ รอผมด้วย T^T
พ่อของแก้ว-เป็นไรไปเคนตะ
เคนตะ-คุณลุง โถ่นึกว่าเป็น.....
พ่อของแก้ว-เป็นอะไรๆ พุดให้ดีๆหน่อยนะ
เคนตะ-แล้วทำไมคุณลุงถึง.....
พ่อของแก้ว-ออ ลุงมาบอกว่ากลับได้แล้วละ
เคนตะ-เย้ๆ.....แล้วที่เหลือละฮะ
พ่อแม่ของทั้งคู่-ทางนี้พวกเราจะจัดการเอง
พ่อของแก้วไปส่งเคนตะแล้วก้กลับมาบ้านของโทโมะเพื่อทำอะไรบ้างอย่าง
แม่แก้ว-ทำไมคุณพิ่งกลับมาเนีย เร็วๆหน่อยสิค่ะ
พ่อแก้ว-ก้มัน....
แม่ของแก้ว-เอานี้ (แม่ยื่นชุดขาดๆเก่าๆให้พ่อ)
พ่อแก้ว-อะไรอะคุณ
แม่โทโมะ-แผลต่อไปไงค่ะ
พ่อโทโมะ-อย่าบอกนะว่าพวกผมต้องใส่ไอ้ชุดเนีย
พ่อแก้ว-มันขาดนะคุณ อีกอย่าง...
คุณพ่อทั้ง2- มันเหม็นด้วย!!!!
แม่ของแก้ว-คุณค่ะ จะใส่ไม่ใส่(ทำเสียง โมโห)
พ่อแก้ว-ใส่จร้า ใส่ แม่เอาอะไรให้พ่อใส่พ่อใส่ทุกอย่างเลยจร้าแม่
แม่แก้ว-เพราะงี้ไงค่ะฉันถึงได้รักคุณ><
พ่อโทโมะ-ไอ้กลัวเมีย
พ่อแก้ว-ไม่ได้กลัว แต่แม่แกพุดถึงขนาดนี้แล้วไง..แบบไงดีวะ
พ่อโทโมะ-แกมันกลัวเมีย 5555+
แม่ของโทโมะ-คุณค่ะ(แผ่รังสี)
พ่อโทโมะ-คะครับ ผมใส่แล้วT^T
พ่อแก้ว-แกก็ไม่ต่างกันสินะ
พ่อโทโมะ-อืม
พ่อแก้ว/โทโมะ-เกิดเป็นสามี แท้จริงแสนลำบาก เมียก็ดุก็ด่าว่าเสียหาย อันตัวเราทำงานนั้นแทบตาย ยังไม่วาย โดนเมียด่าว่าเป็นอาจิน
แม่แก้ว/โทโมะ-ยังไม่ใส่อีก!!!!
พ่อๆ-ใส่แล้วครับบบบบบ
ฝั่งลูกๆ
โทโมะ-แก้วเป็นไงบ้าง
แก้ว-อืม แล้วเคนตะละ
โทโมะ-สงสัยจะวิ่งเข้าบ้านตัวเองไปแล้ว
แก้ว-พวกเราจะทำไงดี
โทโมะเห็นว่าแก้วเริ่มกลัวจนกอดแก้วด้วย
แก้ว-โทโมะ....
โทโมะ-ฉันจะ...ปกป้อง เธอเอง
แก้ว-อืม(ต่างคนต่างกอดกัน)
พ่อทั้งคู่ที่แต่งเป็นผีก็เดินเข้ามาหา แล้วร้องว่า
พ่อโทโมะ-ผีจร้า ผี ผีผี
พ่อแก้ว-พ่อเบอร์2 ผีผีผี
แก้ว-โทโมะ
โทโมะ-ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะปกป้องเธอเอง
แก้ว-......
โทโมะ-ฉันจะปกป้องเธอทุกวิธี ไม่ให้เธอเสียงใจ
แก้ว-.......
โทโมะ-เชื่อฉันสิ....แก้ว
-------------------------------จบตอน-------------------
เจอกันตอนต่อไปค่ะ ขอบคุณนะค่ะ
โทโมะ/แก้ว-กริ๊ดดดดดดดด
อยู่แก้วก้โทโมะก็เห็น เงาที่อยู่ในครัวเดินไปแล้วก้เดินมา
แก้ว-ทะทะทะ..โทโมะ นะนะ..นายเห้นไหม
โทโมะ-อะอะอืม ธะธะเธอละ
แก้ว-อืม
ทั้งคู่ต่างกอดกัน ไม่สนใจว่าเคนตะก็ยื่นอยู่ข้างๆ อยู่มีมือปริศนามาจับเคนตะไว้!!!
เคนตะ-กริ๊ดดดดด ผีผีผีผีผีผีผีผีผีผี!!!!!!!
แก้ว/โทโมะ-กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
แก้วกะโทโมะรีบวิ่งไปข้างบนชั้นสอง ทิ้งเคนตะไว้ข้างล่าง
เคนตะ-พี่แก้ว พี่โทโฒะช่วยด้วยฮะ รอผมด้วย T^T
พ่อของแก้ว-เป็นไรไปเคนตะ
เคนตะ-คุณลุง โถ่นึกว่าเป็น.....
พ่อของแก้ว-เป็นอะไรๆ พุดให้ดีๆหน่อยนะ
เคนตะ-แล้วทำไมคุณลุงถึง.....
พ่อของแก้ว-ออ ลุงมาบอกว่ากลับได้แล้วละ
เคนตะ-เย้ๆ.....แล้วที่เหลือละฮะ
พ่อแม่ของทั้งคู่-ทางนี้พวกเราจะจัดการเอง
พ่อของแก้วไปส่งเคนตะแล้วก้กลับมาบ้านของโทโมะเพื่อทำอะไรบ้างอย่าง
แม่แก้ว-ทำไมคุณพิ่งกลับมาเนีย เร็วๆหน่อยสิค่ะ
พ่อแก้ว-ก้มัน....
แม่ของแก้ว-เอานี้ (แม่ยื่นชุดขาดๆเก่าๆให้พ่อ)
พ่อแก้ว-อะไรอะคุณ
แม่โทโมะ-แผลต่อไปไงค่ะ
พ่อโทโมะ-อย่าบอกนะว่าพวกผมต้องใส่ไอ้ชุดเนีย
พ่อแก้ว-มันขาดนะคุณ อีกอย่าง...
คุณพ่อทั้ง2- มันเหม็นด้วย!!!!
แม่ของแก้ว-คุณค่ะ จะใส่ไม่ใส่(ทำเสียง โมโห)
พ่อแก้ว-ใส่จร้า ใส่ แม่เอาอะไรให้พ่อใส่พ่อใส่ทุกอย่างเลยจร้าแม่
แม่แก้ว-เพราะงี้ไงค่ะฉันถึงได้รักคุณ><
พ่อโทโมะ-ไอ้กลัวเมีย
พ่อแก้ว-ไม่ได้กลัว แต่แม่แกพุดถึงขนาดนี้แล้วไง..แบบไงดีวะ
พ่อโทโมะ-แกมันกลัวเมีย 5555+
แม่ของโทโมะ-คุณค่ะ(แผ่รังสี)
พ่อโทโมะ-คะครับ ผมใส่แล้วT^T
พ่อแก้ว-แกก็ไม่ต่างกันสินะ
พ่อโทโมะ-อืม
พ่อแก้ว/โทโมะ-เกิดเป็นสามี แท้จริงแสนลำบาก เมียก็ดุก็ด่าว่าเสียหาย อันตัวเราทำงานนั้นแทบตาย ยังไม่วาย โดนเมียด่าว่าเป็นอาจิน
แม่แก้ว/โทโมะ-ยังไม่ใส่อีก!!!!
พ่อๆ-ใส่แล้วครับบบบบบ
ฝั่งลูกๆ
โทโมะ-แก้วเป็นไงบ้าง
แก้ว-อืม แล้วเคนตะละ
โทโมะ-สงสัยจะวิ่งเข้าบ้านตัวเองไปแล้ว
แก้ว-พวกเราจะทำไงดี
โทโมะเห็นว่าแก้วเริ่มกลัวจนกอดแก้วด้วย
แก้ว-โทโมะ....
โทโมะ-ฉันจะ...ปกป้อง เธอเอง
แก้ว-อืม(ต่างคนต่างกอดกัน)
พ่อทั้งคู่ที่แต่งเป็นผีก็เดินเข้ามาหา แล้วร้องว่า
พ่อโทโมะ-ผีจร้า ผี ผีผี
พ่อแก้ว-พ่อเบอร์2 ผีผีผี
แก้ว-โทโมะ
โทโมะ-ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะปกป้องเธอเอง
แก้ว-......
โทโมะ-ฉันจะปกป้องเธอทุกวิธี ไม่ให้เธอเสียงใจ
แก้ว-.......
โทโมะ-เชื่อฉันสิ....แก้ว
-------------------------------จบตอน-------------------
เจอกันตอนต่อไปค่ะ ขอบคุณนะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ