บทเพลงชองฉันกับเธอ

7.4

เขียนโดย toto_you

วันที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2554 เวลา 21.36 น.

  15 ตอน
  102 วิจารณ์
  25.02K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

12) คำว่าผีมันมีจริงๆนะะะะะะะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เคนตะ-นั้นไงผมเห็นอีกแล้ว

โทโมะ/แก้ว-กริ๊ดดดดดดดด

อยู่แก้วก้โทโมะก็เห็น เงาที่อยู่ในครัวเดินไปแล้วก้เดินมา

แก้ว-ทะทะทะ..โทโมะ นะนะ..นายเห้นไหม

โทโมะ-อะอะอืม ธะธะเธอละ

แก้ว-อืม 

ทั้งคู่ต่างกอดกัน ไม่สนใจว่าเคนตะก็ยื่นอยู่ข้างๆ  อยู่มีมือปริศนามาจับเคนตะไว้!!!

เคนตะ-กริ๊ดดดดด ผีผีผีผีผีผีผีผีผีผี!!!!!!!

แก้ว/โทโมะ-กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด

แก้วกะโทโมะรีบวิ่งไปข้างบนชั้นสอง ทิ้งเคนตะไว้ข้างล่าง

เคนตะ-พี่แก้ว พี่โทโฒะช่วยด้วยฮะ รอผมด้วย T^T

พ่อของแก้ว-เป็นไรไปเคนตะ

เคนตะ-คุณลุง โถ่นึกว่าเป็น.....

พ่อของแก้ว-เป็นอะไรๆ พุดให้ดีๆหน่อยนะ 

เคนตะ-แล้วทำไมคุณลุงถึง.....

พ่อของแก้ว-ออ ลุงมาบอกว่ากลับได้แล้วละ

เคนตะ-เย้ๆ.....แล้วที่เหลือละฮะ

พ่อแม่ของทั้งคู่-ทางนี้พวกเราจะจัดการเอง

พ่อของแก้วไปส่งเคนตะแล้วก้กลับมาบ้านของโทโมะเพื่อทำอะไรบ้างอย่าง

แม่แก้ว-ทำไมคุณพิ่งกลับมาเนีย เร็วๆหน่อยสิค่ะ

พ่อแก้ว-ก้มัน....

แม่ของแก้ว-เอานี้ (แม่ยื่นชุดขาดๆเก่าๆให้พ่อ)

พ่อแก้ว-อะไรอะคุณ

แม่โทโมะ-แผลต่อไปไงค่ะ

พ่อโทโมะ-อย่าบอกนะว่าพวกผมต้องใส่ไอ้ชุดเนีย

พ่อแก้ว-มันขาดนะคุณ อีกอย่าง...

คุณพ่อทั้ง2- มันเหม็นด้วย!!!!

แม่ของแก้ว-คุณค่ะ จะใส่ไม่ใส่(ทำเสียง โมโห)

พ่อแก้ว-ใส่จร้า ใส่ แม่เอาอะไรให้พ่อใส่พ่อใส่ทุกอย่างเลยจร้าแม่

แม่แก้ว-เพราะงี้ไงค่ะฉันถึงได้รักคุณ><

พ่อโทโมะ-ไอ้กลัวเมีย

พ่อแก้ว-ไม่ได้กลัว แต่แม่แกพุดถึงขนาดนี้แล้วไง..แบบไงดีวะ

พ่อโทโมะ-แกมันกลัวเมีย 5555+

แม่ของโทโมะ-คุณค่ะ(แผ่รังสี)

พ่อโทโมะ-คะครับ ผมใส่แล้วT^T

พ่อแก้ว-แกก็ไม่ต่างกันสินะ

พ่อโทโมะ-อืม

พ่อแก้ว/โทโมะ-เกิดเป็นสามี แท้จริงแสนลำบาก เมียก็ดุก็ด่าว่าเสียหาย อันตัวเราทำงานนั้นแทบตาย ยังไม่วาย                     โดนเมียด่าว่าเป็นอาจิน

แม่แก้ว/โทโมะ-ยังไม่ใส่อีก!!!!

พ่อๆ-ใส่แล้วครับบบบบบ

ฝั่งลูกๆ

โทโมะ-แก้วเป็นไงบ้าง

แก้ว-อืม แล้วเคนตะละ

โทโมะ-สงสัยจะวิ่งเข้าบ้านตัวเองไปแล้ว

แก้ว-พวกเราจะทำไงดี

โทโมะเห็นว่าแก้วเริ่มกลัวจนกอดแก้วด้วย

แก้ว-โทโมะ....

โทโมะ-ฉันจะ...ปกป้อง เธอเอง

แก้ว-อืม(ต่างคนต่างกอดกัน)

พ่อทั้งคู่ที่แต่งเป็นผีก็เดินเข้ามาหา แล้วร้องว่า

พ่อโทโมะ-ผีจร้า ผี ผีผี

พ่อแก้ว-พ่อเบอร์2 ผีผีผี

แก้ว-โทโมะ

โทโมะ-ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะปกป้องเธอเอง

แก้ว-......

โทโมะ-ฉันจะปกป้องเธอทุกวิธี ไม่ให้เธอเสียงใจ

แก้ว-.......

โทโมะ-เชื่อฉันสิ....แก้ว

-------------------------------จบตอน-------------------

เจอกันตอนต่อไปค่ะ ขอบคุณนะค่ะ

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา