The Best บทเรียนรักร้ายของยัยแม่มด
10.0
Guuu
แชร์นิยาย
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความปึง! ปัง!
เสียงส้นสูงของรองเท้ากระทบกันกับผนังห้อง รองเท้าแบรนเนมที่ราคาแพงไม่เบากับถูกฉัน"เวสเตอร์"ขว้างอย่างไม่ใยดี ด้วยอารมณ์ที่เหวี่ยงสุดๆ!
"นี้!! เธอเป็นพนักงานใหม่ใช่มั๊ย!?"
"คะ?..ค่ะ คุณเวส"
"แล้วเธอ!....กล้าดียังไงมาทำกาแฟหกใส่รองเท้าราคาแพงของฉัน!?"
"คือดิฉัน...ไม่ได้ตั้งใจค่ะ"
"ไม่ตั้งใจ? หรอ!"
มันน่าโมโหจริงๆ ฉันมานั้งรอยัยแอนดี้แปปเดียวเอง กับถูกยัยพนักงานใหม่นี้ทำกาแฟหกใส่รองเท้าแบรนเนม ยัยนี้คิดว่าตัวเองเป็นใครกันถึงได้มาทำอย่างนี้กับฉัน! ใครๆก็รู้ว่าฉันเป็นใคร ฉันเป็นถึงนางเอกสาวผู้โด่งดัง! แถมยังเป็นนางแบบอีกต่างหาก แล้วเรื่องแบบนี้ควรเกิดกับฉันมั๊ยเนี่ย?!
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ?" เสียงปริศนาพูดขึ้น
"ถามมาได้เกิดอะไรขึ้นนายก็แหกตาดูสิ่!! ว่ายัยพนักงานซุมซามนี้ทำกาแฟหกใส่รองเท้าแบรนเนมของฉัน!"
"แค่เช็ดมันออก...ก็จบแล้ว " เขาพูดพลางก้มลงหยิบรองเท้าที่ฉันขว้างไปตรงข้างๆผนังมาเช็ดด้วยผ้าเช็ดหน้าของเขา จนมันสะอาดขึ้น
"นายคิดว่านายเป็นใครกัน? ถึงได้มาเจ๋อกับเรื่องนี้?"ฉันถามด้วยใบหน้ายียวนกวนประสาท
"เดี๋ยวคุณก็จะรู้เองว่าผมเป็นใคร..." ว่าจบเขาก็เดินออกไปจากร้านทันที อะไรกันคำพูดแบบนั้น?
ณ โรงหนัง
"นี้แกเป็นไรมากปะเนี่ย? เห็นทำหน้าเป็นก้นหมูอยู่ได้ - -" เสียงของแอนดี้ทำให้ฉันตื่นจากภวัง
"เปล่านี้" ฉันบ่ายเบี่ยง
"อื้มไม่เป็นไีรก็ดีแล้วไปดูหนังกันเหอะ ^0^" แฉันเดินตามยัยแอนดี้ไปทั้งๆที่ในหัวฉันตีกันมันมีแต่เรื่องของไอ้บ้านั้นอยู่เต็มหัว คำพูดของเขาทำให้ฉันงงมาก ๆ 'เดี๋ยวคุณก็จะรู้เองว่าผมเป็นใคร...' เออเว้ย! แล้วฉันจะไปสนใจนายนี้ทำไมกันน้ะ ประสาท - -''
"เอ๊ะ!!" เสียงร้องดังๆของยัยแอนดี้ทำให้ฉันต้องหันไปดู
"มีอะไรแอนดี้ ร้องซะดังเชียว" ฉันถาม
"ก็นายนี้น่ะสิ่!" แอนดี้ว่าพลางชี้ไปที่ผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง
"อะไรคับ? ผมทำอะไรหรอ ^^" ไอ้บ้านี้กวนประสาทชะมัด
"นะ..นาย จงใจใช่มั๊ย?!!" แอนดี้ถามด้วยสีหน้าโกรธจัด งานเข้าแล้วสิ่ = =
"อะไรคับ?"
"นายจับหน้าอกฉัน!!! กล้าดียังไง?" โว๊ะ..สงสัยจะเรื่องใหญ่ซะแล้ว
"ก็หน้าอกคุยมันใหญ่นี่หน่า มือผมเลยไปโดนโดยบังเอิญญญ~" เหตุผลโคตรปัญญาอ่อนเลย - -*
"นี้นาย ปัญญาอ่อนรึไงฮะ?!" ไม่ไหวอยากด่าเกิน!!
"มีอะไรวะบีเคเสียงดังเชียว" เสียงคุ้น ๆนะเนี่ย = =?
"ก็เพื่อนนายจับหน้าอกเพือนฉันนี้!" ฉันตะคอดใส่พร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของเสียงนั้นในพร้อม ๆกันเขาก็หันมามองหน้าฉันพอดี แต่เอ๊ะ...
"นาย!"
"เธอ..อีกแล้วนะ ยัยแม่มด - -"
บทที่1 ♥ : "เดี๋ยวคุณก็รู้เองว่าผมเป็นใคร..."
เสียงส้นสูงของรองเท้ากระทบกันกับผนังห้อง รองเท้าแบรนเนมที่ราคาแพงไม่เบากับถูกฉัน"เวสเตอร์"ขว้างอย่างไม่ใยดี ด้วยอารมณ์ที่เหวี่ยงสุดๆ!
"นี้!! เธอเป็นพนักงานใหม่ใช่มั๊ย!?"
"คะ?..ค่ะ คุณเวส"
"แล้วเธอ!....กล้าดียังไงมาทำกาแฟหกใส่รองเท้าราคาแพงของฉัน!?"
"คือดิฉัน...ไม่ได้ตั้งใจค่ะ"
"ไม่ตั้งใจ? หรอ!"
มันน่าโมโหจริงๆ ฉันมานั้งรอยัยแอนดี้แปปเดียวเอง กับถูกยัยพนักงานใหม่นี้ทำกาแฟหกใส่รองเท้าแบรนเนม ยัยนี้คิดว่าตัวเองเป็นใครกันถึงได้มาทำอย่างนี้กับฉัน! ใครๆก็รู้ว่าฉันเป็นใคร ฉันเป็นถึงนางเอกสาวผู้โด่งดัง! แถมยังเป็นนางแบบอีกต่างหาก แล้วเรื่องแบบนี้ควรเกิดกับฉันมั๊ยเนี่ย?!
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ?" เสียงปริศนาพูดขึ้น
"ถามมาได้เกิดอะไรขึ้นนายก็แหกตาดูสิ่!! ว่ายัยพนักงานซุมซามนี้ทำกาแฟหกใส่รองเท้าแบรนเนมของฉัน!"
"แค่เช็ดมันออก...ก็จบแล้ว " เขาพูดพลางก้มลงหยิบรองเท้าที่ฉันขว้างไปตรงข้างๆผนังมาเช็ดด้วยผ้าเช็ดหน้าของเขา จนมันสะอาดขึ้น
"นายคิดว่านายเป็นใครกัน? ถึงได้มาเจ๋อกับเรื่องนี้?"ฉันถามด้วยใบหน้ายียวนกวนประสาท
"เดี๋ยวคุณก็จะรู้เองว่าผมเป็นใคร..." ว่าจบเขาก็เดินออกไปจากร้านทันที อะไรกันคำพูดแบบนั้น?
ณ โรงหนัง
"นี้แกเป็นไรมากปะเนี่ย? เห็นทำหน้าเป็นก้นหมูอยู่ได้ - -" เสียงของแอนดี้ทำให้ฉันตื่นจากภวัง
"เปล่านี้" ฉันบ่ายเบี่ยง
"อื้มไม่เป็นไีรก็ดีแล้วไปดูหนังกันเหอะ ^0^" แฉันเดินตามยัยแอนดี้ไปทั้งๆที่ในหัวฉันตีกันมันมีแต่เรื่องของไอ้บ้านั้นอยู่เต็มหัว คำพูดของเขาทำให้ฉันงงมาก ๆ 'เดี๋ยวคุณก็จะรู้เองว่าผมเป็นใคร...' เออเว้ย! แล้วฉันจะไปสนใจนายนี้ทำไมกันน้ะ ประสาท - -''
"เอ๊ะ!!" เสียงร้องดังๆของยัยแอนดี้ทำให้ฉันต้องหันไปดู
"มีอะไรแอนดี้ ร้องซะดังเชียว" ฉันถาม
"ก็นายนี้น่ะสิ่!" แอนดี้ว่าพลางชี้ไปที่ผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง
"อะไรคับ? ผมทำอะไรหรอ ^^" ไอ้บ้านี้กวนประสาทชะมัด
"นะ..นาย จงใจใช่มั๊ย?!!" แอนดี้ถามด้วยสีหน้าโกรธจัด งานเข้าแล้วสิ่ = =
"อะไรคับ?"
"นายจับหน้าอกฉัน!!! กล้าดียังไง?" โว๊ะ..สงสัยจะเรื่องใหญ่ซะแล้ว
"ก็หน้าอกคุยมันใหญ่นี่หน่า มือผมเลยไปโดนโดยบังเอิญญญ~" เหตุผลโคตรปัญญาอ่อนเลย - -*
"นี้นาย ปัญญาอ่อนรึไงฮะ?!" ไม่ไหวอยากด่าเกิน!!
"มีอะไรวะบีเคเสียงดังเชียว" เสียงคุ้น ๆนะเนี่ย = =?
"ก็เพื่อนนายจับหน้าอกเพือนฉันนี้!" ฉันตะคอดใส่พร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของเสียงนั้นในพร้อม ๆกันเขาก็หันมามองหน้าฉันพอดี แต่เอ๊ะ...
"นาย!"
"เธอ..อีกแล้วนะ ยัยแม่มด - -"
บทที่1 ♥ : "เดี๋ยวคุณก็รู้เองว่าผมเป็นใคร..."
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
